Teymurova Nəzakət: “Sənətim ailəmdə problem yaradır”

Həmsöhbətimiz Opera və Balet Teatrının solisti, xalq artisti Nəzakət Teymurovadır. Sənətdə gənc yaşda şöhrətin ən uca zirvəsinə çatmaq hamıya nəsib olmur. Lakin Nəzakət xanım artıq bu sənətdə özünə layiq olan yeri tutub. Onunla on ildən bəri çalışdığı Opera və Balet Teatrından görüşüb söhbətləşdik.

- Nəzakət xanım, Opera və Balet Teatrının solistləri arasında ən gənc xalq artisti fəxri adını alan sizsiniz.

- Mən indiyədək böyüklü-kiçikli yeddi rolda oynamışam. Həmişə istəmişəm. Tamaşaçıların qarşısına çıxanda, məni Nəzakət kimi yox, oynadığım rolun ifaçısı kimi görsünlər. Yəqin ki, sənətimə, uğurlarıma görə rəhbərlik məni bu fəxri ada layiq görüb.

- Müğənnilərin əksəriyyəti deyir ki, opera sənəti xanəndənin səsini batırır. Siz bu fikirlə razısınız?

- Əslində, səsi insana verən Allahdır. Əgər o, bu səsi insana veribsə, almaz. Təbii ki, mikrofonsuz oxunan ifalarda səsin üzərinə ağırlıq çox düşür. Bir tamaşanın üzərində aylarla məşq edirik. Bundan başqa, bir də görürsən soyuq dəyir, xəstələnirsən. Lakin bu o demək deyil ki, bu qədər işdən sonra səs batmalıdır. Səsdə yorğunluqdan xırıltı əmələ gələ bilər, lakin oxuduqca səs açılır. Səsin dəyişməsi yaşla əlaqədardır, insan kamilləşəndə səsi də azalır.

- Opera sənətinin nə kimi çətinlikləri var?

- Opera sənətində gərək xanəndə kimi ifa etməyəsən. Hətta ifana aktrisalıq da əlavə etməlisən. Yəni, biri var, xanəndə kimi oxuyasan, bir də var Leyli və Şahsənəm kimi. Tamaşaçı da səhnədə Nəzakət Teymurovanın yox, Leylinin oxumağına daha çox diqqət kəsilir. Xanəndənin ifasında Leylinin, Şahsənəmin dərdi, fəryadı hiss olunmalıdır.

- Nəzakət xanım, indiyədək ailənizdə oxuyan olub, yoxsa ilk addımı siz atmısınız?

- Anamın, bacımın səsi var. Anam müsabiqələrdə iştirak edib və Bakıya dəvət olunub. Amma ailəsi icazə verməyib. Bacım da əvvəlcə oxuyub, festivallarda iştirak edib. O da ailə qurandan sonra yoldaşı icazə vermədi. İndi-indi el şənliklərində iştirak edir. Amma professional səhnədə hələlik təkcə mənəm.

- Burda Nəriman Əliyevin kursunda oxumusunuz. Bəs, Ağdamda sənət müəlliminiz kim olub?

- Mən 8-ci sinfi başa vurandan sonra Bakı Energetika Texnikumuna daxil olmuşdum. Orda oxuyanda, dərnəklərə gedirdim. 1989-cu ildə müsabiqədə iştirak edib birinci yerə çıxmışdım. Peşə məktəblərinin tələbələri arasında Respublika Musiqi Müsabiqəsi keçirilirdi. Münsiflər heyətində Arif Babayev, Nəriman Əliyev kimi sənətkarlar oturmuşdu. Yekun konsertimiz həm Heydər Əliyev adına Sarayda, həm də Filarmoniyada oldu. Mənə dedilər ki, sənədlərini oxuduğun texnikumdan götürüb, Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumuna verməlisən. Musiqi Texnikumuna qəbul olunanda isə məni Nəriman Əliyevin sinfinə yazdılar. Texnikumu bitirəndən sonra təyinatımı Opera və Balet Teatrına verdilər. Burda isə gənc ifaçıları müsabiqə yolu ilə seçirdilər. İlk rolum "Leyli və Məcnun" operasında Leyli, tərəf müqabilimsə Mənsum İbrahimov olub.

- Deyirsiniz ki, ananıza və bacınıza oxumağa imkan verilməyib. Bəs sizin Energetika Texnikumunu Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumuna dəyişməyinizi evdə necə qarşıladılar?

- Qardaşlarım çox narazı idilər. Hələ o vaxt evdə deyəndə ki, sənədlərimi götürüb Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumuna vermək istəyirəm, böyük qardaşım məni Ukraynaya apardı ki, imtahanların vaxtı keçsin. Elə oldu ki, həmin vaxt imtahanların vaxtı avqust ayınadək uzandı.

- Sənətiniz ailənizdə problem yaratmır ki?

- Müəyyən mənada yaradır. Sənətçi xanımın əri çox səbirli olmalıdır. Bəzən istəmədiyin halda əlavə problem yaranır. Bu gün sənəti elə vəziyyətə qoyublar ki, problemlər istəmədiyin halda yaranır. Çünki oxuyanların sayı çoxalıb. Baxırsan ki, nə səsi var, nə də qabiliyyəti, üstəlik xarici görünüşü, geyimi də heç nəyə dəyməz. Belələri də özünə müğənni deyir. Bizlərə də problem yaradırlar. Oxumağı çox ucuzlaşdırıblar, hamıya asan gəlir. İnsanlar müxtəlif düşüncələrə malikdirlər. Belələri başa düşmürlər ki, kənardan baxanda gülünc, boş adam kimi görünürlər. Bu da özəl kanalların əməlidir. Bizim dövrümüzdə efirə çıxmaq böyük prestij sayılırdı. Amma indi kim gəldi, pulunu verib efirə çıxır. Telekanallarda pulunu alıb həmin bayağı musiqiləri az qala camaata yedizdirirlər. Mən efirə ilk dəfə 1993-cü ildə çıxmışam. 0 vaxt bir muğamla televiziyaya çıxmaq üçün gedib saatlarla boynumuzu büküb gözləyirdik. Neçə dəfə məşqlər edirdik. Həm də o vaxt müəllimlərimiz də efirə çıxmağa icazə vermirdilər ki, birdən yaxşı oxumarıq.

- Yoldaşınız evdə sənətinizə göra hirslənib daha oxuma deyibmi?

- Demirəm ki, bizim evdə sənətlə bağlı problemlər olmur. Olur... Amma hələlik yoldaşım qəti şəkildə deməyib ki, sənətdən gedim. Hərdən hansısa xarici səfər zamanı qadağalar olur. Bu da uşaqlarla bağlı olur.

- Hər halda, yoldaşınız evlənəndə, tanımış opera sənətçisi və əməkdar artistlə evləndiyini yaxşı bilirdi...

- Nə bilim, əşi...

- Yoldaşınız da ağdamlıdır?

- Bəli.

- Onda sizi yaxşı başa düşər...

- Yenə də deyirəm, artıq sənətçiyə münasibət dəyişib. Necə deyərlər, hamıya bir bezin qırağı kimi baxırlar. Sənət yüksək səviyyədədir, amma onun içindəkilərin zibili çıxıb.

- Yoldaşınızı özünüz seçmisiniz, yoxsa sizi evdən veriblər?

- Məsləhətli don gen olar, amma özüm istəmişəm. Bir qızım var.

- Səsi olsa, oxumağa icazə verəcəksiz?

- Mən qızımı həkim görmək istəyirəm, baxmayaraq ki, yaxşı musiqi duyumu var. Pianoda çalmağı öyrənib. İstəyirəm, piano sinfinə qoyum, çalmağı öyrənsin. Amma professional musiqiçi olmasını istəmirəm.

- Eynilə valideynləriniz kimi...

- Bilirsiz, bu sənət çox çətindir, istəmirəm qızım heyatında əziyyət çəksin. İnsan bu sənətdə canını verir.

- Filarmoniyadakı konsertinizdən uzun bir zaman keçib. Nəsə solokonsert verməyə həvəs göstərmirsiniz...

- Bir müddət əvvəl Heydər Əliyev adına Sarayda Kamera Orkestri ilə konsert verməyi planlaşdırırdım. Lakin əsərlərin nota salınması gecikdi.

- Konsertlərinizi kim hazırlayır?

- Ceyhun Allahverdiyev adlı bəstəkar var, özü də Arif Babayevin tələbəsi olub. Gərək bütün işimi-gücümü atıb konsertlə məşğul olum. Bu da hələlik alınmır. İnşallah, təzə ildə konsertimiz baş tutar.

Üç nöqtə.- 2006.- 17 noyabr.- S. 13.