Bizdə biznes var, şou yoxdur

Moskvada keçirilən Azərbaycanın mədəniyyət günlərinə həsr olunmuş qala konsertə başı qarışan Sevda Ələkbərzadə orada keçirilən Caz musiqi  proqramında iştirak edəcək

- İlk addımlarından populyarlıq qazanan Sevda Ələkbərzadə sənət yoluna necə başlayıb?   

-14 yaşından səhnədəyəm. Vaqif Gərayzadənin “Aypara” qrupunda oxudum. İki il tək çalışdım. Sonra fəaliyyətimi “Rast” qrupunda davam etdirdim. Populyar olanda 19 yaşım var idi. O vaxt bütün respublika “Rast” qrupu haqqında danışırdı. Artıq qrupun öz tamaşaçı kütləsi, sevənləri var idi. Heydər Əliyev adına Sarayda ilk dəfə solo konsertim olanda 20-21 yaşım var idi. Uşaqlıqdan kamera qarşısında olmağım məni səhnəyə alışdırmışdı. Belə şeylərə normal, adi hal kimi baxırdım. Çünki  atam televiziya işçisi idi. Və həmişə evimizdə kamera, çəkiliş olub. Sponsor məsələsinə gəlincə isə, istər xaricdə, istərsə də Azərbaycanda  sənətçiyə dəstək lazımdır. Maykl Cekson özü-özünə sponsorluq etmir ki. Müəyyən şirkətlər, prodüsser mərkəzləri var ki, sənətçilər ilə müqavilə imzalayıb çalışır, onların yaradıcılığında nə isə yeni bir iş, layihə yaratmaq məqsədilə iş birliyində olurlar. Hələ ki, Azərbaycanda prodüsserlik işləri dünya standartlarına uyğun səviyyəyə çatmayıb. Bu səbəbdən də müğənnilər fərdi şəkildə sponsorlarla çalışmaq məcburiyyətindədirlər. Və yaxud imkanlı valideyinlərin, yaxınların olmalıdır ki, işində müəyyən uğurlar əldə edə biləsən. Buna heç də pis yanaşmamalı, əksinə, normal baxmaq lazımdır.

- Nə üçün şou-biznesə qarışmırsınız? 

- Çünki bizdə şou-biznes yoxdur. Olsaydı yəqin ki, mən də o aləmdə olardım, uzaq düşməzdim. Bizim şou-biznes hələ olması gərəkən səviyyəyə çatmayıb. Bir də ki, bizdə biznes var, amma şou yoxdur. Bizdə “şou”ya çox adi yanaşırlar. Əslində şou göstərmək çox çətin bir məsələdir. Tamaşaçıda heyrət, maraq, təəccüb yaratmaq, yüksək səviyyədə, sözün əsl mənasında “şou” göstərmək lazımdır. Bu da ki, çox böyük zəhmət tələb edir. Bizdə şou-biznesi başqa cür yönəldirlər. Əslində isə hər oyunu şou adlandırmaq düzgün deyil.

- Sevda Ələkbərzadəni  mətbəxdə təsəvvür etmək bir qədər çətindir.

- Deyirlər əlində xalı olanların yeməkləri dadlı alınır. Mənim də əlimdə xal var. Mətbəxdə tez-tez olmasam da, çox nadir hallarda nəsə bişirsəm də çox dadlı alınır. Mətbəxə girdinsə, ləziz bir şey hazırlamaq istəyirsənsə gərək vaxtının çox hissəsini orada keçirəsən. Tezbazar nə isə bişirəndə o yeməyi sevgi ilə hazırlamaq olmur. Mətbəxdə çox olmağa sadəcə vaxt tapa bilmirəm.

- Heyvanlara və uşaqlara münasibətiniz?

- Fərq etməz, heyvanların hamısından qorxuram. Yanımda olsalar məndə təlaş yaradarlar. Pişikləri isə heç sevmirəm, həm də qorxu var. Yox, bu hansısa bir hadisə ilə bağlı deyil, sadəcə, allergiyam var. Hətta balaca quşlardan da qorxuram. Televiziyada baxanda çox gözəl görünür, bəyənirəm də. Həyatda isə qəti mənə yaxın dura bilməz. Bəlkə də ürəyim partlayar. Uşaqlara gəlincə isə, onları çox sevirəm. Hər bir uşaq gözəl və şirindir.

- Sevanın hobbisi nədir?

- Qəşəng corabları xoşlayıram. Çox sevirəm ki, rəngarəng, maraqlı rəsmlərlə, heç kimdə olmayan corablarım olsun. Tanışlarımdan kim də hara gedir bu hobbimi bilib mənə mütləq corab gətirir.

- Qadın gözəlliyi - korreksiya, yoxsa təbiilik?

- 40 yaşından sonra korreksiyaya normal baxıram. Yox əgər qadın cavandırsa və çox pis görünüşü varsa, gözəl görünmək, bu qüsuru aradan qaldırmaq istəyirsə korreksiyaya normal baxıram. Burada heç pis iş də yoxdur. Sevindirici haldır, xanımlar pis yönlərini, qüsurlu görünüşləri ört-basdır edə bilirlər. Hər bir şeyin vaxtı var. Kosmetikanın da. Cavan yaşında üz-gözünü pis hala salan gör qocalanda nə gündə olar? Bununla belə daha çox təbiiliyə üstünlük verirəm. Təbii görünüş xanıma daha yaraşıq verir.

- Ekrandan çox səmimi görünürsünüz.

- Çox, deyərdim həddindən artıq. Baxmayaraq ki, insanın səmimiliyindən çox vaxt istifadə etməyə çalışırlar, amma mən qeyri-səmimi ola bilmirəm, yalançı görünüş yaradıb özümə əziyyət edə bilmirəm. Əgər özümü yalandan səmimiyəm kimi aparsam, o zaman özümü incitmiş oluram. Gərək süni olum, rol oynayım, bu da mənlik deyil. Məndə narahatlıq yaradır. Səmimi olmaq mənə rahatlıq gətirir.

- Yeri gəlmişkən, rahatlığınızı nə poza bilər?

- Hər şey. Adi bir iş də məni narahat edə bilər. Gündəlik həyatımızda baş verə biləcək hər şeyə narahat ola bilərəm. Yol getdiyim yerdə belə üzləşdiyim kiçik bir problem məndə stres yarada bilər. Yəqin ki, insan daha çox səhhətində problem olan zaman narahat olur. Mən xəstə olanda rahatsız oluram. Çünki hər şeydən əvvəl insanın sağlığıdır. Evdə biri xəstələnsə istər-istəməz rahatsızlıq keçirirsən. Onun səhhətini düşünürsən.

- Ailənizdən danışın.

- Ailəmizdə bir-birimizə qarşı sevgi hədsizdir. Heç başqa cür ola da bilməz. Babam Əbülhəsən və atam yazıçı olub. Sənətə bağlılıq bizdə gen ilə, qan ilə bağlıdır. Onlar da incəsənət adamları olub. Biz isə Ema ilə müğənniyik. Bir sahənin müxtəlif qolları ilə məşğuluq. Belə baxanda hesab edirəm ki, elə sənətimizlə onların yolunun davamçılarıyıq. Babam Azərbaycan ədəbiyyatında yeni janr yaradıcılarından olub. Atam məhbusluq həyatı ilə bağlı elə bir roman yazdı ki, o da ədəbiyyatımızda ilk janrlardan biri idi. Mən də çalışıram elə addımlar atım ki, ilk olması ilə yanaşı təkrarsız olsun.

- Ailə qurmaq necə, istəmirsiniz?

- Hələ uşaq olanda deyirdim ki, heç vaxt ailə qurmayacam. Heç vaxt da istəməmişəm. Bunu bütün yaxınlarım bildiyindən evdə də bu barədə danışmırdılar. Bəlkə 30 yaşından sonra ailə qurdum. Amma o vaxtdan tez ailə qursam mütləq o ailədən çıxıb gedəcəm. Evlilik elə bir şeydir ki, ailə quran şəxs ona hazır olmalıdır. Mən isə hələ buna hazır deyiləm. Nə vaxt ürəyim sevsə, hiss etsəm ki, artıq hazıram, o zaman hə. Bir şey də var ki, sənət adamı üçün ailə çətindir. Sənət ilə ailəni bir arada yürütmək müşkül məsələdir. Sənət adamlarının çoxu gec ailə qurur,  çoxu ailə ilə işi arasında seçim qarşısında qalır. Bunun baş verməməsi üçün isə vaxtında düşünüb-daşınıb doğru qərar vermək lazımdır. Məni sevən və yaxud seçdiyim birisi məni belə seçim qarşısında qoysa təbii olaraq yanımda olmayacaq. Belə addım atan insanın demək heç intellektual səviyyəsi yox imiş.

- Müqayisə etməyə çətinlik çəksək də deməliyik ki, muğama sintezi ilk olaraq Alim Qasımov gətirdi. Belə bir addım atan ikinci adam isə siz oldunuz. Ümumiyyətlə muğama münasibətiniz?

- Uşaqlıqdan muğama maraq göstərirəm. Alim müəllimin dərslərinə də getmişəm. Hazırda isə Milli Konservatoriyada Ağaxan müəllimin tələbəsiyəm. Məndə bu janra xüsusi maraq var. Sənətçilərimiz pop, caz musiqisi ilə yanaşı xalq musiqisini, muğamı da bilsə pis olmaz. Yaradıcılığımda muğamın öz yeri var. Hələ xanəndələr tərəfindən muğamı oxuma sözünü eşitməmişəm. Dediklərinə görə pis alınmır.

Sintez olunan musiqiləri daha çox sevirəm. Bu o demək deyil ki, muğam sırf caz musiqisi ilə sintez oluna bilər. Xalq mahnısı oxuyanda da onun akademik şəkildə ifa tərzini öyrənməyə çalışıram. İfaçı artıq oxuduğu janrda bişdikdən sonra həmin mahnını özününküləşdirib oxuyur. Zaman keçdikcə ifa tərzi dəyişir, peşəkarlaşır. Əgər on il bundan öncə oxuduğum mahnılara nəzər salsaq böyük bir fərq hiss olunar. Mahnını yaşayıb ifa edirsənsə hərəkətlərinə, jestlərinə elə də çox fikir vermirsən. Vaxt var idi Alim müəllimin muğama gətirdiyi improvizəni, dəyişikliyi qəbul etmirdilər.

Həm insanın özü böyüyür, həm də dünyagörüşü, yanaşmalar dəyişir. Bu da o deməkdir ki, Sevda öz üzərində çalışır.

- Sevdanın yaradıcılığında nə kimi yeniliklər var?

- Həmişə söyləyirdim ki, hələ “Şəbi-Hicran” layihəsinin neçə-neçə sorağı gələcək. Bu disk üzərində o qədər əziyyət çəkmişəm ki, nə qədər pullar sərf olunub. Layihənin sorağı deyəndə böyük bir şirkət tərəfindən iş birliyinə dəvət alacağım ağlıma gəlməzdi. Mənim üçün gözlənilməz oldu. Demək olar ki, əziyyətimin bəhrəsini gördüm. Almaniyanın Frankfurt şəhərindən “Network” şirkətinin prezidenti mənimlə çalışmaq üçün məhz özü bizə müraciət etdi. Şirkət dünyada məşhur olan bir çox sənət adamı ilə çalışıb. Etnik musiqi janrı ilə məşğul olan musiqiçilər ilk olaraq məhz bu şirkətlə çalışdıqları üçün dünya miqyasında tanınıblar. Bildiyiniz kimi, bu yaxınlarda da şirkətin prezidenti ilə mənim aramda gözünüz önündə müqavilə imzalandı. Avropada tanınmağım üçün həmin şirkət məşğul olacaq. Disklərimin, albomlarımın işıq üzü görməsi, kliplərimin çəkilməsi onların öhdəsinə düşür.

- Xeyriyyə aksiyalarına necə, qatılırsınızmı?

- Bu yaxınlarda Aypara cəmiyyəti ilə qadın cəzaçəkmə müəssisəsində konsert proqramı ilə çıxış etdik. Dəfələrlə valideyin himayəsindən məhrum olan uşaqların qarşısında çıxışlarımız olub. Sağ əlin verdiyini sol əl bilməməlidir. Sadəcə olaraq bunların işıqlandırılmasını heç vaxt istəməmişəm. Yazmalı, çəkməli problemlər çoxdur. 

- Qalmaqaldan uzaqsınız?

- Bunu heç sevmirəm. Ona görə də uzaq olmağa çalışıram. Qalmaqal yaratmaq, söz-söhbət çıxarmaq hamısı reklam naminədir. Mənim isə reklama ehtiyacım yoxdur. Reklam naminə, sadəcə tanınmaq, populyar olmaq üçün gələn insan çətin ki, sənət ilə məşğul olsun. Sənəti üçün çalışan müğənni isə reklam haqqında belə düşünmür. Əsl sənət adamı başa düşür ki, bu iş onsuz da istədin-istəmədin səni tanıdacaq, reklamını da özü zaman keçdikçə peşəkarcasına edəcək. Səhnəyə ilk addımını belə atan adamın diski, albomları, klipləri işıq üzü görür və tamaşaçı onu qəbul etdikdə həmin şəxs üzdə olan sənətçilərdən birinə çevrilir. Teleməkan, radio vasitəsilə isə müxtəlif proqramlarda iştirak etməklə məşhurlaşır. Populyar olmaq üçün lazımsız, əlavə xərclərə ehtiyac yoxdur. Yalnız populyar olmağı, sevilməyi qarşısına məqsəd qoyanların heç sənətlə məşğul olmağa vaxtı da olmaz.

Yeni Azərbaycan.-2007.-17 aprel.-S.8.