Komediya faciədən daha təsirlidir

Kino tarixinə "Bəxt üzüyü" filmi ilə rejissor imzasını atan Ramiz Əzizbəyli bu janrda olan filmlərinin sayını artırmaq arzusundadır. Rejissorun fikrincə, tamaşaçını düşündürən mövzulardan biri də komediya janrıdır. Onun fikrincə, insanlar ürəkdən güldüyü qədər də düşünürlər.
Əlində çəkmək üçün hazır ssenarinin olduğunu diqqətə çatdıran R.Əzizbəyli əlavə etdi ki, vacib olan onun ekran həllidir. Bunun üçün dövlətin dəstəyinə ehtiyacı olduğunu deyən rejissor hələ gözləmə mövqeyindən çıxış etdiyini söylədi: "Sizə də məlumdur ki, kinonun durumu yaxşılaşdırılır. Amma həmkarlarım hələ də köhnə avadanlıqla çalışmaq məcburiyyətindədirlər. Hər şeyi pul həll etmir. Ölkəyə yaxşı avadanlıqlar gətirilməlidir. Ölkə başçısının bu istiqamətdə düşünməsi bizə işləmək stimulu verib. Amma məsələni birdəfəlik həll etmək mümkün deyil. Kinonu uçurumdan çıxarmaq üçün müəyyən zaman lazımdır. Bütün bu əziyyətlərə qatlaşmaq lazımdır. Güman etmək olar ki, onilliyin sonuna kimi Azərbaycan kinosunun Avropa ilə ayaqlaşmaq imkanı olacaq. Ekranlaşdırılmasını nəzərdə tutduğum ssenariyə gəlincə, bunun üçün dövlətin dəstəyinə ehtiyac duyuram. Çünki mən özəl filmlər çəkmirəm. Əgər film üçün müəyyən məbləğdə vəsait ayrılsa, onu tezliklə ekranlaşdırmağı düşünürəm. Ümid edirəm ki, bu da "Bəxt üzüyü" qədər geniş auditoriyanın sevimli filminə çevriləcək".
Fikrini kino yaradıcılığı üzərində davam etdirən R.Əzizbəyli dedi ki, bu gün dramatik əsərlərin ekran həllinə daha çox vəsait ayırılır: "Görünür, bu, ölkənin yaşadığı müharibə şəraitindən irəli gəlir. Əslində isə komediya faciədən daha təsirlidir. Fikrimcə, komediyada olan dərd faciədə yoxdur".
Kinorejissor son illəri əhatə edən kino arxivində komik filmlərin məhdud sayda olmasının başqa səbəblərindən də söz saldı. Onun fikrincə, kino aləmindəki rejissor bolluğu filmlərin sayının artması ilə ölçülməməlidir: "Müasir filmlərə, söhbət özəl filmlərdən gedir, daha çox qeyri-peşəkarlar çəkilir. Eyni zamanda müasir kinonun simaları rəqqasələr, müğənnilər, şoumenlər və başqalarıdırlar. Həmin filmlər bir dəfə istifadə olunan plastik qabları xatırladır. Yəni bir ildən artıq ömrü yoxdur. Əgər bunlar peşəkar səviyyədə ölçülsəydi, onlar ildə bir film yox, 10 ildə birini çəkərdilər. Filmlərin süjet xəttini də əsasən küçə söhbətləri təşkil edir. Bu, gənclərin psixologiyasına mənfi təsir göstərir. Onların gəncliyi həmin ifadələrin üzərində formalaşır. Mən "Bəxt üzüyü" filmini çəkəndən sonra 15 il film çəkmədim, amma rejissor var ki, ildə bir film çəkir. Amma adını çəkdiyim film qədər yaddaşlarda qalmır. Bir neçə il öncə Azərbaycanın "Oskar" uğrunda mübarizəsi müzakirə mənbəyi oldu. Əgər elə bir qəhrəman var idisə, ortaya çıxıb müsabiqəyə çıxarılası film çəkmək üçün məharətini nümayiş etdirərdi. Düzdür, filmlər çəkildi. Amma səviyyə etibarı ilə əvvəlkilərdən fərqlənmirdi. Kinonun bu gün çatışmayan tərəflərindən biri də elə ssenarilərin olmamasıdır. Son illər qəribə tendensiya yaranıb. Bir insan həm ssenari yazır, həm film çəkir, həm də filmdə çəkilir. Bunlardan heç biri qəbul olunmur, çünki peşəkarlıq yoxdur. Ona görə də bəzi özəl filmlərin kino tarixində yeri yoxdur".

Kaspi.- 2007.- 1-3 dekabr.- S. 17.