Xatun

Şou-biznesi qəbul etmirəm"

83 yaşını haqlayan Şəfiqə Axundova: "Bu gün də mahnı yazıram, yoxsa yaşaya bilmərəm

1940-cı ildən musiqi ilə məşğulam. İndi 83 yaşım var, bu gün də mahnı bəstələyirəm, yoxsa yaşaya bilmərəm. Yüzlərlə mahnı, 65 dram tamaşasına musiqilər yazmışam. Bu tamaşalar Naxçıvan, Lənkəran, Gəncə, Şəki, Bakıda fəaliyyət göstərən teatrlarda səhnələşdirilib. Şərqin ilk opera yazan qadın bəstəkarıyam, bununla fəxr edirəm. Dahi Üzeyir Hacıbəyovdan 8 il dərs almışam. O həmişə mənə sərf etdiyi vaxta heyfi gəlmədiyini bildirirdi. Məni Opera və Balet Teatrında da işə Üzeyir bəy düzəltmişdi". 83 yaşı tamam olan bəstəkar Şəfiqə Axundovanın fikrincə, bu gün onu tək maddi sıxıntılar narahat etmir. Müğənnilərin ona qarşı soyuq münasibətlərindən giley edən Şəfiqə xanım cavan yaşlarında da az sıxıntılar keçirməyib:
"Bu sənətdə olmaq üçün çox ağır yollar keçmişəm. Dünyanın ən çətin dərdlərinə belə səbrlə yanaşmışam. Bununla da mən udmuşam. Nə cür ağır şərait olursa olsun, mahnı bəstələməkdən əl çəkə bilmirəm. Gecə yatanda da pianonun şirmayı dillərinin səsi qulağıma gəlir. Bu yaxınlarda "Ömürdən bir gün də keçdi" musiqisini bəstələmişəm. Doğum günüm üçün yazılan mahnılar həmişə məni kövrəldir. Həm də ona görə kövrəlirəm ki, ad günümdə heç kim məni yada salmadı, bir kimsənin yadına düşmədim. Bəstəkarlar İttifaqı artıq neçə ildir ki, mənimlə maraqlanmır. Neçə illərdir səhhətimlə bağlı dəniz sahilində dincəlməyə balaca bir daxma istəyirəm. Hacıbala Abutalıbova, Mədəniyyət və turizm naziri Əbülfəs Qarayevə ərizə yazıram, gedib çatmır. Üzeyir Hacıbəyovdan sonra həyatda heç kim mənə kömək etməyib".
Şəfiqə xanım deyir ki, insan cavanlığında yox, yaşa dolanda istiqanlılıq, diqqət, həmdəm umur. Bunlardan məhrum olanda isə yaşamaq çətindir. "İndiki gənclərə sənətə çox aludə olmamağı tövsiyə edirəm. Mənim bir neçə övladım ola bilərdi, amma vaxtımı sənətə həsr etdim, bir də ayıldım ki, yaşa dolmuşam, həyat yanımdan ötüb keçir. Hər şeyi sənətə qurban verməyimə həm təəssüflənirəm, həm də yox. İnsanın özünə "Mən nə üçün yaşayıram" sualını verməsi çox pisdir. Xalqın içərisində olanda səmimiyyətlə və böyük məhəbbətlə qarşılanıram. Sənətkarın mükafatı xalqın məhəbbətidir. Çox fəxr edirəm ki, televiziyanın qızıl fondunda mahnılarım saxlanılır və daim qalacaq" deyən Ş.Axundova söyləyir ki, bir zamanlar əlindən tutub səhnəyə gətirdiyi insanlar illərdir bəstəkarın qapısını döymürlər:
"Ömrümə çox az qalıb, bu gün onların bir xoş sözünə çox ehtiyacım var. Giley-güzar eləsəm də, onlardan incimirəm. Bir tərəfdən yaradıcılıq başlarını qatıb, ailə dolandırırlar. Amma bir tərəfdən də biganəlik göstərirlər. Mən Üzeyir bəyin vəfatına qədər ona baş çəkir, xətrini xoş edirdim. Efirdən mahnılarımı eşidəndə fərəh hissi keçirirəm. Bu günlərdə Türkiyə kanallarının birində yayımlanan "Min bir gecə" filmində gördüm ki, "Laylay" mahnım ifa olunur. Gözlərim doldu. İbrahim Tatlısəs "Nədən oldu", Bengül "İntizar" mahnımı oxuyurlar. Buna çox sevinirəm. Azərbaycan musiqisinin bu qədər sevilməsinə fərəhlənirəm".
"Klassik musiqiyə müasir çalarlar gətirilməsini qəbul edirsinizmi?" sualına cavab verən bəstəkar xanım deyir ki, buna peşəkar gözü ilə yanaşanlar barmaqla göstəriləcək saydadır:
"Bəzən elə mahnılar eşidirəm ki, bir şey anlaya bilmirəm. Musiqi yazıldığı an başa düşülməlidir, yoxsa o mahnı yaşamayacaq. Mən şou-biznesin nə olduğunu bilmirəm və qəbul etmirəm. Səhnədə sənət göstərmək lazımdır, soyunmaq yox. Bizim vaxtımızda qalmaqallar da çərçivədə idi, sənətçilər arasındakı qalmaqaldan tamaşaçının xəbəri olmazdı. İndi açıq-açığına efirdə bir-birlərinə hücum edib, qeyri-etik ifadələr işlədirlər. Yadımdadır, mənə Şövkət Ələkbərova ilə işləmək çox rahat idi. Eyni zamanda, Sara Qədimova, İslam Rzayev, Gülağa Məmmədovun səsinə qulaq asıb gözəl mahnılar yaratmışam. Amma indi istedadlı cavanlar səslə yox, qalmaqalla məşhurlaşmaq istəyirlər".

Ayna.-2007.-13 fevral.-S.8.