Kamiloğlu V.

Azərin: Səhnədə kimin daha güclü olduğunu tamaşaçı deməlidir

Anaxanım Tağıyeva - bəlkə o, bu imza ilə özünü geniş tamaşaçı auditoriyasına tanıtsaydı, günümüzün reallığında bu qədər sevilib, belə bir məşhurluğa nail ola bilməzdi. Çünki vətəninə olan bağlılıq və ən əsası Azərbaycanımızın adını özünə səhnə ismi götürməsindən sonra bu xanımın istedadı, nəyə qadir olması hər birimizə gün kimi bəlli oldu. İndi onu nəinki məmləkətimizdə, hətta yaxın və uzaq, bütün Türk dövlətlərinin sənətçisi kimi qəbul edirlər. Amma özü əsla torpağına olan sevgisini unutmadan qatıldığı bütün qastrol səfərlərində “Mən Azərbaycanlıyam” deyib bayrağımızın ucaldığı konsert saraylarında minlərlə dinləyicisinin zövqünü bənzərsiz səsilə oxşamaqda davam edir.
Onunla səmimi söhbətimiz o qədər isti ab-havada keçdi ki, zamanın necə gəlib-keçməsindən heç xəbərimiz də olmadı.
- Azərin xanım, uşaqlıq illəriniz sizdə necə təəssürat buraxıb?
- Mən 5 yaşımdan oxumağa başlamışam. Məktəb illərindən musiqi ilə məşğul olmuşam. Ona görə də məktəbdə dərslərimi zəif oxumuşam. Bir çox ölkələrdə qastrol səfərlərində olmuşam. “Cücələrim” ansamblının, sonra “Bənövşə” Uşaq Xorunun solisti olmuşam və (1980-90-cı ilə qədər bu ansamblda fəaliyyət göstərmişəm) vətənimi müxtəlif ölkələrdə təmsil etmişəm. Amma bəlli bir fənlər olub ki, onları çox sevmişəm. Bu, ədəbiyyat, rus dili, idman və nəğmədir. Bu fənlərə özəl məhəbbətim olub. Uşaqlıqda fərqlənən cəhətim bir də ondadır ki, başqaları kimi oynamağa və s. vaxtım olmayıb. Bir az böyük kimi yaşamışam.
-Ailədə neçə uşaqsınız?
Ailədə 3 uşağıq. Atamı 1996-cı ildə itirmişəm. Mən ailənin böyüyüyəm. Böyük olduğuma görə də çiynimdə həmişə yük olub. Açığını deyim ki, fəhlə ailəsində anadan olmuşam, yəni varlı-dövlətli ailədə böyüməmişəm. Həyatın ağır tərəflərini də görmüşəm. Gördüyüm bu tərəflər məni heç vaxt sındırmayıb, həmişə Allaha şükür etməyi bacarmışam. İnsanın başının üstündə balaca bir damı, bir çörək almağa imkanı varsa, şükür etməlidir. Valideynlərimə ona görə minnətdaram. Mənə həmişə inanıb, əllərindən gələni ediblər ki, yaxşı təhsil alım. Onlar məni yüksək səviyyəli musiqi ilə böyüdüblər. Atam da, anam da musiqini seviblər. Anam İncəsənət İnstitutunu bitirib. Səhnəyə çıxmağı arzulayıb. Sadəcə olaraq, ailə qurub, biz anadan olmuşuq, sənətin arxasınca getməyib. Həmişə arzulayıb ki, məni səhnədə görsün. Anamın arzusunu həyata keçirmişəm. Yaxşı övlad olmaq gözəl şeydir.
- Bir müddət Türkiyədə yaşadınız...
- Bəli. 1994-cü ildə mənə Türkiyəyə səfər etmək təklif olundu. Orada 6 il yaşadım. Bu 6 ildə müəllim kimi fəaliyyət göstərdim. Məktəbdə dərs deyirdim. Dərs dediyim uşaqların çoxusu yeniyetmə idi. Onlar bilikli insanlara çox önəm verirlər. Hətta 40 yaşında olan insanlar belə, məndən dərs almağa gəlirdilər. Müxtəlif restoranlarda oxuyanlar gəlib dərs alırdılar. Həm müəllim, həm də xeyriyyə konsertlərində müğənni kimi çıxış edirdim. 2-3 dəfə qan xəstəliyi olan uşaqlar üçün konsertlər vermişəm. İstanbuldan müxtəlif təkliflər alırdım. İbrahim Tatlısəs öz proqramına dəvət etmişdi. Sadəcə getmədim. O vaxt müəllim işləyəndə başa düşdüm ki, türkiyəlilər işləməyə çox meyillidirlər. Bu, 1994-95-ci illərə təsadüf edir, onda biz musiqi sahəsində daha irəlidəydik. Onlarda həmin vaxt fortepianoya o qədər də maraq yox idi. Bizdə isə hər ikinci ailədə uşaqlar musiqi məktəbinə gedirdilər, orada isə bu təzə dəbə düşürdü. Mən onların musiqiyə, ümumiyyətlə bütün sahələrə, eləcə də baletə olan həvəslərindən başa düşdüm ki, çox çəkməyəcək, onlar musiqi sahəsində irəli gedəcəklər. Sonradan gördüm ki, düz fikirləşmişəm.
- Əsl musiqi axşamlarını xatırladan konsertləriniz barədə nə deyə bilərsiniz?
- Deyim ki, düz dörd il bundan öncə Heydər Əliyev adına Sarayda birinci solo konsertim olub. İkinci solo konsertim 2005-ci ildə oldu. Sevinirdim ki, zal dolu idi. İnsanlar indi də məndən konsert istəyirlər. Demək, zövqlərini bir balaca da olsa oxşaya bilmişəm. Konsertlərimdə yüksək səviyyəli musiqiyə yer verməyə çalışmışam. İşlədiyim komandaya - prodüserim Cavidə, musiqiçi yoldaşlarıma, Q.Qarayev adına Kamera Orkestrinin rəhbərinə minnətdaram. Heydər Əliyev adına Sarayın rəhbəri Fərhad Babayevə minnətdaram ki, o özü bizi dəvət etdi və dedi, istəyirəm, Azərin burada konsert versin. İkinci konsertim “Hunday sanata”nın sporsorluğu ilə keçdi. Bir müğənni kimi özümdən razı deyiləm. Fikirləşirəm ki, gələcəkdə konsertlərimdə daha yaxşı ifa edə, daha çətin əsərlər oxuya bilərəm.
-Yəqin musiqi albomunuz da az çıxıb?
-Üç albomum işıq üzü görüb. Birinci albomum “Azərin”, ikincisi “Çırpınırdı Qara dəniz”, 3-cü isə yenə “Azərin” adı ilə çıxıb. Axırıncı iki albomumda “Çırpınırdı Qara dəniz” əsər kimi təkrarən yer alıb.
-Sizi həm də tez-tez xarici ölkələrdə düzənlənən qastrol səfərlərində görürük.
-Almaniyanın müxtəlif şəhərlərində, Hollandiyada, Amerikada çıxışlarımız olub. Türkiyədə dəfələrlə çıxış etmişəm. Diaspor xətti ilə, eləcə də mənim özümə gələn təkliflərlə. Rusiyada, Kiprdə olmuşuq. Kiprə Türkiyə iş adamlarının təklifi ilə getmişdik.
- Nə səbəbdən xarici dildə albom hazırlamağı düşünmürsüz?
-Albomlarımda italyan, fransız dillərində əsərlər var. Sadəcə olaraq bütün əsərlərin xarici dildə olması barədə düşünməmişik. Ümumiyyətlə, Azərbaycan dilinə daha çox üstünlük verirəm. Hətta repertuarımdakı bəzi nümunələr italyan, ingilis dilində olan əsərlərdir ki, onları Azərbaycan dilinə tərcümə etdirib oxuyuram. Bu da daha çox dilin təbliğinə doğru yönəlib. Çünki bizm dilimiz bir çox dillərdən daha gözəldir. Ona görə də niyə öz dilimizdə oxumayaq?
- Klassik bəstəkarların əsərlərinə üstünlük verməyiniz nə ilə əlaqədardır?
-Proqramımda klassik bəstəkarlardan Üzeyir Hacıbəyov, Cahangir Cahangirovun çox əsərləri var. Türkiyədə konsert verəndə Emin Sabitoğlu, Ələkbər Tağıyev, Ramiz Mirişlinin əsərlərinə yer vermişəm. Müasir bəstəkarlardan Eldar Mansurov, Vaqif Gərayzadə, Yeganə Axundova ilə iş birliyimiz olub. İndi Nadir Əzimov, Aygün Səmədzadə ilə işləyirik. Dünyəvi bəstəkarlara gəlincə, klassik musiqiyə yer verirəm. Mosartın əsəri var. Kompozisiya şəklindədir. Lara Fabiyanın sənətinə hörmətim var. İfa etdiyi əsərlər xoşuma gəlir. Amma onları Azərbaycan dilində ifa etməyə daha çox üstünlük verirəm. Bir də italyan-neopolitan əsərlərini çox sevirəm. Ona görə də hər dəfə bu repertuara müraciət edirəm.
- Sizcə səhnədə kim daha güclüdür? Kişilər, yoxsa qadınlar? Başqa sözlə, qadın və kişi sənətçinin nəyi ortaq ola bilər?
- Səhnədə kimin daha güclü olduğunu tamaşaçı deməlidir. O ki, qaldı ortaq nəyinsə olmağına, məncə kişi ilə qadının bir ortaq tərəfi var, o da Allahın həm kişi, həm qadını yanaşı yaratmasıdır. Allahın kitabını oxuyan insan bilir ki, Allah-Təala qadını da, kişini də bərabər hüquqlu yaradıb. Hətta qadınlara bir çox şeylərdə üstünlük verib, kişiyə də tövsiyə olunub ki, qadına hörmət etsin.
-Dostlarınız arasında qadınlar, yoxsa kişilər çoxluq təşkil edir?
-Kişilər. Rəfiqələrim olmayıb. Daha çox oğlanlarla oturub-durmuşam. Ona görə də oğlansayağı böyümüşəm.
-Deyəsən həm də dindar xanımsınız?
-İbadət edirəm. Özümə dindar deyə bilmərəm. Çalışıram ki, Tanrı məni necə yaradıb, hansı qanunları qoyubsa, o qanunlarla yaşayım.
-Özünüzü xoşbəxt hesab edirsiniz...
-Bəli, mən xoşbəxtəm. Çünki, maşallah olsun, Allah-Təala mənə hər şey verib, əlim var, ayağım var, gözlərim görür. Ağlım var. Ən azından, düşündüyümü dilimə gətirib danışa bilirəm. Allahın verdiyi hər şeyə şükür edirəm.

İki sahil.-2007.-5 iyul.-S.6.