Məhəbbətoğlu. Q.

Rəssamın birömürlük sərgisi

Səttar Bəhlulzadə adına Sərgi Salonunda Valentina Ağababayevanın fərdi sərgisi açılıb.

Sərgidə rəssamın son illərdə çəkdiyi 100-dən çox əsəri sərgilənib. Qeyd edək ki, nə qədər qərıbə olsa da bu, 80 yaşlı rəssamın Bakıda keçirilən ilk fərdi sərgisidir. Bəlkə də, elə bu səbəbdən rəssam bizimlə söhbətində bu sərgini birömürlük sərgi adlandırdı.
... Rəssamın “Qaçqınlar” əsəri ilə başbaşayıq. Yağışlı bir gecədə öz yurd-yuvalarından didərgin salınmış bir qrup qadın uşaqları ilə birgə erməni işğalçılarından qaçıb qurtulmağa çalışır. Əsərə baxdıqca ayaqyalın, başıaçıq uşaqların yorulduqlarını duymamaq, onların “ana, məni qucağına al” sözlərini eşitməmək mümkün deyil. Rəssamın ön plandakı uşaqlardan birinin paltarını qırmızıya “qərq etməsi” isə ermənilərin həyata keçirdikləri soyqırıma işarədir. Sərgidə Valentina xanımın ana xoşbəxtliyini (“Sevinc”), təbiətin gözəlliyini vəsf edən əsərləri (“Bağın bir guşəsi”, “Çöl lalələri”, “Bağçada”) ilə yanaşı, “Təsbehli kişi”, “Bazar”, “Limon satan qadın” kimi böyük məhəbbətlə yaratdığı tabloları da düşündürücüdür.
Rəssam bizimlə söhbətində hələ 10 yaşında ikən rənglər aləminə üz tutduğunu və ilk dəfə qonşuluqda yaşayan bir qadının şəklini naturadan çəkməyə cəhd göstərdiyini söylədi: “Portretin necə alındığını deyə bilmərəm, amma yadımda qalan odur ki, onu qonşuya göstərməyə cəsarət etmədim”. Almaatı Dövlət Teatr-Rəssamlıq Məktəbini, Surkov adına Moskva Dövlət Rəssamlıq İnstitutunu bitirdiyini vurğulayan Valentina xanım 1956-cı ildən respublika, ümumittifaq və beynəlxalq sərgilərdə iştirak etdiyini, yaradıçılığının ilk illərində plakat janrına üstünlük verdiyini və bu sahədə müəyyən nailiyyətlər qazandığını vurğuladı. Onun sözlərinə görə, plakatda sanki bir reportajlıq var. Başqa sözlə desək, plakat özü müvəqqəti gerçəklərin realist, mübaliğəli təsviridir, bu isə onu solan çiçəyə bənzədir. Ona görə də rəngi plakat çərçivələri ilə məhdudlaşdırmadığını qeyd edən Valentina xanım digər janrlarda da eyni həvəslə əsərlər yaradıb. Dediyinə görə, sərginin açılışı günü ona o qədər gül dəstələri bağışlanıb ki, onların arasında itib-batıb: “Gül-çiçəyə bu şəkildə qərq olmağım, sözün düzü, məni kövrəltdi. Odur ki, mənə belə kövrək notları yaşadan o gül-çiçəyi hazırda tabloda canlandırmağa başlamışam. Mənə elə gəlir ki, ərsəyə gətirəcəyim o tablo indiyədək bu mövzuda çəkdiklərimin arasında özünəməxsus yer tutucaq”. “Niyə indiyədək Bakıda fərdi sərginiz düzənlənməyib?” sualına isə o belə cavab verdi: “Görünür, mən anadan olanda qismətimə ilk fərdi sərgimə 80 il yol gələcəyim yazılıbmış. Bu mənada bu sərgimi 80 ilimin hesabatı da adlandırmaq olar”.

Zaman.- 2007.- 8-9 noyabr.- S. 10.