Məhərrəmova T.

Publikanın ən çox tələb etdiyi aktyorun ustalığıdır

Aygün Zeynallı, vokalist: "Mənə elə gəlir ki, indi düzgün yolumu tapmışam"

Bu yaxınlarda Opera və Balet Teatrında Üzeyir Hacıbəyovun "Arşın mal alan" operettası növbəti dəfə oynanıldı. Tamaşanın əksər ifaçıları dəyişməsə də, Gülçöhrə rolunun ifaçısı təzə idi - Aygün Zeynallı. Bu, həm də gənc vokalistin opera səhnəsində ilk rolu idi. Aygün xanım debütant kimi peşəkar səhnədə və belə bir obrazda çox sərbəst görünürdü.

- Necə oldu ki, sizi Gülçöhrə roluna dəvət etdilər? Belə bir klassik obrazın məsuliyyətini daşımaq asan idimi?

- Opera Teatrının rəhbərliyi səsimə qulaq asan kimi bu rolu mənə həvalə etdi. Belə bir rolu mənə tapşırdıqlarına görə teatrın direktoru Akif Məlikova, konsertmeystr Məlahət xanıma və reyissor Hafis Quliyevə minnətdarlığımı bildirirəm! Ümumiyyətlə, teatrın rəhbərliyi gənclərə çox kömək edir.

Rolun məsuliyyətinə gəlincə, özümü opera səhnəsinə hazırlamışdım. Bu teatrda çalışmağın çətinliyini də bilirdim. Amma yenə də bu mənim üçün imtahan idi. Həyəcan, nigarançılıq, təlaş təbii ki, vardı. Bizə auditoriyada öyrədiblər ki, nə qədər həyəcanlı olsanız da, tamaşa zamanı onu boğmağa çalışmalısınız. Mən Xuraman Qasımovanın sinfini bitirmişəm. Bir pedaqoq kimi onun tələbatları çox böyükdür. Biz böyük səhnəyə illərlə hazırlaşmışıq. Bu həyəcanları yaşaya-yaşaya müxtəlif səhnələrdə çıxışlar etmişik.

"Arşın mal alan"da səhnədə peşəkar tərəf-müqabillərim vardı. Onların və tamaşaya baxan digər teatr bilicilərinin fikrincə, rolumun öhdəsindən gələ bildim. Xalq artisti Azər Zeynalov, Yaşar Nuri tamaşadan sonra: "Səndə səhnə üçün ən vacib olan xüsusiyyətlərdən biri sərbəstlikdir" - deyə qeyd etdilər. Onlar deyirdilər ki, biz sənə görə çox həyəcanlı idik, səhnədə özünü itirib çaşa, dayana bilərdin. Tamaşadan sonra fikirləri bu oldu ki, birinci çıxış üçün çox yaxşı idi.

- Sizcə opera müğənnisinə səhnədə hansı keyfiyyətlər lazımdır?

- İlk növbədə opera müğənnisinə səs və qabiliyyət lazımdır. Bundan əlavə, səhnədə sərbəstlik, səhnəni, tamaşaçını ələ almaq üçün şarm vacibdir. Bu, təkcə xarici görkəmlə bağlı deyil. Səhnədə yaşadığın kədəri, sevinci tamaşaçılara çatdırmağı bacarmalısan. Publikanın ən çox tələb etdiyi şərt isə aktyorun ustalığıdır - həm müğənni, həm də aktrisa kimi.

- Bu sizin Opera Teatrında ilk çıxışınız idi. Bundan əvvəl hansısa səhnədə çıxış etmişdinizmi?

- Bundan əvvəl Filarmoniyanın səhnəsində çıxışlarım olub. Bu ilin əvvəlində isə Fransada, Senatda keçirilən Azərbaycan Mədəniyyət Günlərində mən də iştirak etmişəm. Bir sıra sənətçilərimizlə bərabər, mənim də çıxışım yaxşı qarşılandı.

- Bakı tamaşaçıları ilə fransız publikası arasında hansısa fərqi hiss etdinizmi?

- Publika arasında elə bir fərq görmədim. Baxmayaraq ki, Fransada möhtəşəm bir publika yığılmışdı. Demək olar ki, hamısı vəzifəli adamlar idi. Onların xarici görkəmi fərqli idi. Ancaq musiqini duymaqda və sevməkdə eyni səviyyə gördüm. Təbii ki, bizdə də Opera Teatrına musiqisevənlər, operadan başı çıxanlar gəlir. Təkcə bir fərq var idi ki, orada tamaşa qurtarandan sonra tamaşaçılar ayağa durmağa tələsmirlər. Onların alqışları bir neçə dəqiqə davam edirdi. Bu mənim çox xoşuma gəldi.

- Peşəkar səhnədə ilk çıxışınızdan sonra sizi ilk təbrik edən kim oldu? Müəlliminiz?

- Təəssüf ki, Xuraman xanım qastrolda olduğundan tamaşaya gələ bilməmişdi. Onun gərgin iş qrafiki var. İlk təbriki anamdan eşitdim. Anam musiqi sahəsində çalışmasa da, musiqini duyan qadındır. Musiqiyə sevgi isə mənə nənəmdən keçib. Onun yaxşı səsi vardı. Özü də Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumunu bitirmişdi. Nənəm çox gözəl muğamat oxuyardı. Seyid Şuşinskidən dərs almışdı. Ancaq nənəm musiqi yolunu sona qədər davam etdirməyib. Sonradan dilçilik üzrə ixtisaslaşıb. Mənsə nənəmdən fərqli olaraq, sənətdə bu yolu tutdum. Sözün açığı, musiqi sahəsində olmağım təsadüfün nəticəsi idi. Çünki əvvəlcə İqtisad İnstitutuna daxil olmuşdum. Ancaq uşaq yaşlarımdan həmişə pianoda çalırdım. Musiqi Məktəbində oxuyanda pianoda bütün klassiklərin əsərlərini çalırdım. Musiqi məni o qədər özünə çəkdi ki, sonradan xor dərslərində iştirak etməyə başladım. 1999-cu ildə yeniyetmələr üçün "Atikva" xoruna getmişəm. Vaxtilə çox məşhur olan bu kollektiv hal-hazırda fəaliyyət göstərmir. Xor müəllimim: "Sənin səsin, bacarığın və istedadın var" - deyirdi. Onun sözləri oxumağa məhəbbətimi daha da artırdı. Ona görə də Konservatoriyaya - Xuraman xanımın yanına gəldim. O məni dinlədikdən sonra ikinci ixtisas kimi birbaşa ikinci kursa qəbul etdi. Sonradan müxtəlif konsertlərdə, tədbirlərdə çıxışlarım oldu.

- Yəqin ki, onda opera səhnəsinə çıxmağı heç xəyalınızdan da keçirmirdiniz?

- Bu mənim ən böyük arzum idi. Bu arzuma çatmağı qarşıma məqsəd qoymuşdum.

- Bəs iqtisadçı ixtisasına olan həvəsinizdən içinizdə heç nə qalmadı?

- Sözün düzü, o sənətə elə bir məhəbbətim yox idi. Sadəcə, bu sənəti seçəndə musiqi sənətinin ardınca gedəcəyim ağlıma da gəlməmişdi. Ailəmizdə anam həkim, atam iqtisadçıdır. Bəlkə də atamın iqtisadçı olduğuna görə mən də o sənətə getmişdim. Mənə elə gəlir ki, indi düzgün yolumu tapmışam.

- Həyat yoldaşınız sizi səhnəyə qısqanmır ki?

- Əksinə, o məni həvəsləndirir. O özü də musiqiçidir. Opera və Balet Teatrında orkestrin solistidir. Onun ayrıca bir ansamblı da fəaliyyət göstərir. Yaradıcı adam olduğumuzdan bir-birimizi yaxşı başa düşürük. Mən səhnə ilə ailəm arasında harmoniya yaratmağa çalışıram. İstəyirəm ki, onlar bir-birinə mane olmasın. Yoxsa birinə çox diqqət göstərəndə o biri zəifləyir.

- Sənətinizi təkmilləşdirmək üçün daha hansı planlarınız var?

- Bu sənət elədir ki, daim irəli getməli, inkişaf etməlisən. Bunun üçün idmanda olduğu kimi daim hərəkətdə olmalı, məşq etməlisən. Bu, çox şıltaq sənətdir. Bir az istirahət edən kimi çox geri düşürsən. Yaradıcılıq işləri ilə bağlı planlarım çoxdur.

- Bəs opera səhnəsində hansı rolları oynamaq, hansı partiyaları ifa etmək arzusundasınız?

- Bəri başdan bu barədə danışmaq istəmirəm. Mən işimi göstərməyi xoşlayıram. Yalnız ondan sonra hamı görsün ki, mən buna hazıram. Rollar həddindən artıq çoxdur. Demək olar ki, hələ heç nə oynamamışam. Elə obrazlar var ki, onları oynamaq istəyirəm və o obrazlar mənim səsimə də uyğundur. Ancaq təəssüflər olsun ki, o əsərlər bizim teatrda səhnəyə qoyulmur. Səhnəyə qoyulan elə tamaşalar var ki, mən orada da oynaya bilərəm. Ancaq buna da vaxt lazımdır.

- Necə bilirsiniz, hər hansı ölkənin opera səhnəsinə çıxmaq və ya orada keçirilən müsabiqələrdə iştirak etmək çoxmu çətindir?

- Çox çətindir. İlk növbədə maliyyə çətinliyi var. Biz vokalçılar maliyyə cəhətdən çoxlu maneələrlə qarşılaşırıq. Xaricdə çıxış etmək üçün maddi dəstək olmalıdır. İmkan, şərait olsa, mən özümü Avstriyada Motsartın operalarında görmək istərdim. Çünki mənə ən yaxın bəstəkarlar Motsart və Rossinidir. Keçən il Avstriyada Belveder adına müsabiqə keçirilirdi. Onların nümayəndəsi Bakıda olarkən o müsabiqədə iştirak etmək üçün seçdiyi namizədlər arasında mən də vardım. Bu, birinci turu keçmək sayılırdı. İkinci turda isə Avstriyada iştirak etməliydik. Ancaq maddi problemlərlə rastlaşdığımıza görə heç birimiz həmin müsabiqəyə gedə bilmədik.

- İlk rolunuz qarşınızda hansısa qapını açdımı? Məsələn, hər hansı yaradıcı təkliflər aldınızmı?

- İlk dəfə səhnəyə milli operada çıxmağım özüm və ailəm üçün çox sevindiricidir. Milli obrazlarımız mənə çox yaxındır. Bəlkə əslən şuşalı olduğumdan dahi Üzeyir Hacıbəyovun ilk dəfə Şuşada yazdığı "Arşın mal alan" mənə belə yaxındır. Mən bu əsərdə Şuşanın ab-havasını duyurdum. Ona görə də özümü operada çox rahat hiss edirdim. Əlbəttə, tamaşadan sonra təkliflər oldu. Ancaq vokalçıların Bülbül adına IV beynəlxalq müsabiqəsinə hazırlaşdığım üçün müvəqqəti olaraq məşqi dayandırmışam. Ümid edirəm ki, müsabiqədə nailiyyət qazanacağam. Arzum sənətdə böyük nailiyyətlər qazanmaqdır. Xarici operalara dəvət almağı, qastrollara çıxmağı arzulayıram.

Kaspi.- 2007.- 27 noyabr.- S. 16.