Ötən əsrin altmışıncı illərində
A.Zeynallı adına Musiqi Məktəbində təhsil alan Teymur Mirzəyev, Arif Hacıyev, Rauf Babayev, Lev
Yelisovetski şirin səsləri, xoş avazları, orijinal ifaları ilə eşidənləri, görənləri,
xüsusən, müəllimlərini
valeh edərdilər. Sonralar tale elə gətirdi ki, onlar Konservatoriyada
da birgə oxudular. Rauf simfonik orkestrdə
zərb alətlərinin
ifaçısı, Arif
və Teymur xor dirijoru, Lev isə nəzəriyyəçi
ixtisası üzrə
təhsil alırdılar.
Görkəmli bəstəkarlar
Qara Qarayevdən, Rauf Hacıyevdən, Cahangir Cahangirovdan, maestro Niyazidən daim qayğı görər, bilmədiklərini ustad sənətkarlardan öyrənərdilər.
Unudulmaz bəstəkar Rauf Hacıyev lirik, kövrək mahnılar, sanballı sənət nümunələri yaratmaqla
yanaşı, həm də alicənab, yetirmələrinin hər
birinin qədrini bilən, gələcəyini
düşünən insan
idi. O, həmin gənclərlə görüşüb,
onların Azərbaycan
Dövlət Estrada Orkestrində
çalışmalarına qayğı göstərmişdi.
Sonralar onun diqqətini, hörmətini
ehtiramla xatırlayan Teymur Mirzəyev müsahibələrinin birində
demişdir: "Üzeyir
bəyin ənənəsinə
sadiqliyi Rauf müəllimdə gördük.
Köməyi, təşəbbüsü ilə qatıldığımız
orkestrlə birgə dünyanın yarıdan çox ölkələrində
qastrol səfərlərində
olduq. Sənətin məsuliyyətini, incəliklərini öyrəndik,
səhnələrdə alqışlarla
qarşılandıqca qürur
hissi keçirdik.
Ürəyimizdə isə Rauf müəllimə minnətdarlıq
duyğuları oyanardı.
O, gələcək taleyimizi
düşünər, var
gücü ilə bizi xoşbəxt sabahlara həvəsləndirərdi".
Keçmiş günlərin xoş
xatirələrini yad etmək müsbət emosiya yaradır. Qarşılarına çıxan maneələrə
baxmayaraq populyar olan gənclərin təşəbbüsü ilə
"Qaya" yarandı.
Kollektiv qısa müddətdə
məşhurlaşdı. Moskvada, Leninqradda, Fransanın ayrı-ayrı
şəhərlərində istedadlı vokolistlərin
konsertlərinə çoxlu
tamaşaçı gələrdi.
O illərdə qazandıqları
şöhrət barədə
"dördlüyün" üzvlərindən biri Rauf Babayev həvəslə
danışdı:
- Xeyli vaxt idi ki, birgə
çalışır, rəngarəng
proqramlarla çıxışlar
edirdik. 1962-ci ildən "Qaya" adı ilə tanındıq. Bu qənaətə ona görə gəldik ki, külək dəniz sahilindəki qayalara çırpınanda
elə əks-səda
verir, sanki həzin, kövrək, bəzən də zəhmli musiqi səslənir. Aylarla məşqlər
etdik. Görkəmli sənət xadimlərimizlə
yanaşı, həm də xarici ölkə mütəxəssislərindən
də məsləhətlər
alar, qayğı görərdik. Alla Puqaçovanın,
İosif Kobzonun, Mark Razovskinin, Yuli Qusmanın "Qaya"ya yardımçı olmaları
tarixə yazılıb.
Fəaliyyətə başladığımız
ilk ildə dünyanın
40-dan çox ölkəsində
olduq. Dilindən, dinindən asılı
olmayaraq tamaşaçılar
bizi səmimi, doğmaları kimi qarşılayar, hörmətlə
yola salardılar.
1988-ci ildə respublikamızda yaranan qeyri-sabitlik "Qaya"dan
da təsirsiz ötüşmədi. İllərlə
can qoyub, min bir əziyyətə qatlaşıb
kollektiv yaratmışdıq,
şöhrət qazanmışdıq,
heyif, dağıldı.
Ariflə mən Bakıda
qaldıq, Lev Amerikaya,
Teymur isə İsrailə getdi. Son aqibətlərindən də xəbər tuta bilmirəmE
19 ildir ki, "Qaya" Estrada Simfonik Dövlət Ansanblının
adı var, özü yoxdur. Kollektivdən xoş xatirələr, bir də zövq oxşayan, könülaçan
lent yadigarları qalıb.
Onlar Dövlət Film
Fondunda, Azərbaycan televiziyasının filmotekasında
qiymətli sərvət
kimi qorunub, mühafizə edilir. Kollektivin yaranmasının 45 illik yubileyi ərəfəsində
"Qaya"sevərlər təskinlik tapırlar ki, müxtəlif vaxtlarda lentə alınmış həmin
təsvirləri televiziya
ekranlarında görə
bilirlər.
Azərbaycan.-2007.- 25
sentyabr.-S.8.