Babayeva T.
Yavər
Rzayev Qərb həmişə Şərq
mədəniyyətindən bəhrələnib
Azərbaycan kino
aləmi özünün dirçəliş
dövrünü yaşayır. Ötən
illərdə olduğu kimi, bu il də bir neçə filmin
çəkilişi üçün dövlət
büdcəsindən vəsait ayrılıb. Həmin
vəsait hesabına bu il həm Cəfər Cabbarlı
adına "Azərbaycanfilm" kinostudiyası, həm də
müstəqil prodüser şirkətləri film istehsal
edəcəklər. Cari ilin siyahısına isə rejissorlar
Ayaz Salayev, Yavər Rzayev, Fikrət Əliyev, Eldar Quliyevin
adları düşüb. Hazırda rejissorlar
çəkəcəkləri filmlər üzərində
hazırlıq işləri aparırlar. Yavər Rzayevin
"Bizim kino" prodüser mərkəzində lentə
alacağı film barəsində geniş məlumat almaq
üçün onunla əlaqə saxlayıb,
söhbətləşdik.
- Yavər
müəllim, səhv etmirəmsə bu, "Sarı
gəlin"dən sonra ikinci bədii filminiz olacaq...
- Elədir. Amma mən kinonu sənədli və bədii
kinoya bölməzdim. Məncə, film elə bədii
olmalıdır. Hətta əgər film sənədli
materiallar əsasında çəkilsə belə, fərq
etməz. Kino sənədli film kimi yaranıb və
sənədli kimi də öləcək.
Təəssüflər olsun ki, yaxın 25 ildə kino
öləcək və o, sənədli kino kimi
öləcək.
- Bəs, onun yerini hansı sənət növü tutacaq?
- Onun yerini televiziya tutacaq. Bəzi tənqidçilər
belə hesab edirlər ki, kinematoqraf ona görə yaranıb
ki, sonradan televiziyaya keçsin. Əlbəttə, kinonun
ölməsi faciədir, mən kinosuz yaşaya
bilmərəm. Amma yəqin ki, həmin dövrdə mən
artıq film çəkməyəcəm.
- Lentə alacağınız filmə qayıdaq. Film
nədən bəhs edir?
- Filmin adı "İlahi məxluqdur". Bu, üç
filmdən ibarət olacaq silsilənin birinci filmidir. Həmin
silsilənin ümumi adı isə
"Şərq-Qərb-Şərq" adlanır. Vaxtilə
Şərqdən gələn mədəniyyət
Qərbdə inkişaf etdi, püxtələşdi və indi
"ölür". Qərb yenidən Şərqə
qayıtmağa, ona üz tutmağa məcbur olub. Silsilənin
ümumi konsepsiyası belədir. "İlahi məxluq"da
da sözügedən fikir öz əksini tapacaq. Bu film ilahi
məxluq olan insan barəsindədir. Onun mahiyyətini bir
cümlə ilə ifadə etsək, film oğlan
uşağının üç gün ərzində
necə kişiyə, şəxsiyyətə
çevrilməsindən danışır. Qısa
müddət ərzində uşaq insan kimi formalaşır.
Hadisələr üç-dörd nəfər və bir
canavar arasında cərəyan edir. Onların vasitəsilə
sivilizasiyanın tarixi barədə danışmağa cəhd
göstərəcəyəm.
- İstədiyiniz yaradıcı heyəti toplaya bilmisinizmi?
- Film hazırlıq mərhələsindədir, rejissor
ssenarisi yazılır. Yaradıcı heyətə
gəlincə isə, çoxlarının adı
dəqiqləşməyib. Film üzərində xalq
rəssamı Rafiq Nəsirov çalışacaq. Baş prodüser
isə Heydər Dadaşovdur. Filmin operatorunun kim olacağı
məlum deyil. Çünki "İlahi məxluq"
çox qəliz filmdir. Heç kimin xətrinə dəymək
istəmirəm, amma öz kadrlarımız arasında
uyğun mütəxəssis yoxdur.
- Bəs, baş qəhrəmanlarınız kimlərdir?
Onları hansı aktyorlar ifa edəcək?
- Düzü, filmə qeyri-peşəkarları,
həvəskarları çəkmək istəyirdim.
Filmdəki hadisələr təbiətin qoynunda,
dağların əhatəsində baş verir. Filmin
qəhrəmanlarını da elə həmin yerlərin
camaatından seçmək istəyirdim. Əfsuslar olsun ki,
alınmadı. Ona görə də peşəkar aktyorlarla
işləməli olacağam. Hələlik adlarını
açıqlamıram, danışıqlar gedir. Onu deyə
bilərəm ki, filmi tanınmış simalar
canlandıracaqlar. Bir çətinlik də ondadır ki, bu
filmdə əsas aktyorlardan başqa, uşaq və canavar da
çəkilməlidir. Bizdə canavarla işləmək üçün
mütəxəssis yoxdur. Ümumiyyətlə, canavar
təlimə uyğunlaşmayan, əhliləşməyən
çox çətin heyvandır. Belə canavarlar Rusiyada,
Qazaxıstanda var. Onlar daim çəkilişlərə
cəlb olunurlar. Buna baxmayaraq, mütləq canavar
tapmalıyıq.
- Bəs, çəkilişləri harada aparacaqsınız?
- Bir neçə yeri nəzərdən keçirmişik. Çəkilişləri Xınalıq kəndinin
ətrafında, ya da Talış meşələrində
aparmaq istəyirik.
- Filmin büdcəsi fikrinizdə tutduğunuz ideyanı
reallaşdırmağa bəs edəcək?
- Filmin büdcəsinin nə qədər olduğunu
bilmirəm, bilmək də istəmirəm. Bu
işlərlə baş prodüser məşğul olur.
Hər şeyi o, planlaşdırmalıdır.
- "Sarı gəlin" filminiz
birmənalı qarşılanmadı. Bəzi
tənqidçilər onun vaxtından əvvəl
çəkildiyini dedilər. Film xarici
ölkə festivallarına getsə də, yerli
tamaşaçılar onu qəbul etmədilər. Ehtiyat etmirsiniz ki, növbəti filminiz də eyni
aqibət yaşayar?
- Ola bilər, bundan sığortalanmamışam. Amma nə etmək olar? Sözün
düzü, bu məni o qədər də narahat etmir. Ümumiyyətlə, məni yolda, bazarda
tanısınlar kimi məsələlər
düşündürmür.
- Son dövrlər Azərbaycan kinosunun qarşısında
duran məqsədlərdən biri də çəkilən
filmlərin xarici festivallara çıxışıdır.
Hələ ki, buna nail ola bilmirik. Üstəlik, əcnəbi prodüserlər də
yerli rejissorlarımızla ortaq filmlər çəkmək
istəmirlər...
- Deməzdim ki, filmlərimiz festivallarda iştirak etmirlər.
Sadəcə, belə filmlərimiz çox
azdır. Əcnəbi
prodüserlərlə işə gəlincə isə,
yenə də bayaq qeyd etdiyim konsepsiyaya qayıdıram. Bir millət o zaman kamil sayılır ki, digər
millətin dəyərlərini, mədəniyyətini
anlamağı bacarır. Məsələn,
mən hansısa bir Qərb əsərinə baxıram və
onun mahiyyətini başa düşürəm. Qərbdə isə bu qiymətləndirmə prosesi
indi-indi başlayır. Onlar
Şərqə qayıtmağa, onun mədəniyyətini,
dəyərlərini anlamağa çalışırlar.
Qərb artıq tükənib. Bu özünü dramaturgiyada da göstərir.
Onlar yazmağa mövzu tapmırlar. Qərb həmişə Şərqin
mədəniyyəti ilə qidalanıb. Yaxın
30 ildə hələ çox maraqlı proseslərin
şahidi olacağıq. İndi
- Qloballaşma dövründə Qərbin diqqətini nə
ilə cəlb edə bilərik?
-Yeni ideyalarla. Bu ideyalar Şərqdədir.
Bizdə də potensial var. Yeni gənc nəsil
yetişməkdədir və mənə elə gəlir ki,
onlar bu missiyanın öhdəsindən layiqincə
gələ biləcəklər. Sadəcə, məni bu
gənclərdən bəzilərinin pula can
atması narahat edir. Ad çəkmək
istəmirəm, amma çox istedadlı uşaqlar var ki, bu
üzdən klip estetikası səviyyəsində qalıblar.
Amma ümumilikdə götürəndə,
tərəqqi gedir. Biz yaxşı
mənada dünyada gedən proseslərin içindəyik
və öz sözümüzü demək istəyirik. Ötən əsrin 90-cı illərində mən
Azərbaycan kinosunun çiçəklənəcəyini
deyirdim. Amma bu hadisə İranda baş verdi.
Uzaqda olmadı, yaxınlıqda baş verdi.
Azərbaycan kinosunda da inkişaf gedəcək.
Bundan başqa, digər Şərq
ölkələri, o cümlədən Əfqanıstan
rejissorları da öz ideyalarını ortaya qoyacaqlar. İran rejissorları çox adi, çox səmimi
mövzuları işləyirlər. Ona
görə də Avropada şöhrət tapıblar. Çünki Avropada məhz səmimilik, təbiilik
çatmır. Onlar sünidirlər.
- Ola bilər, bizim problemimiz ondadır ki, rejissorlarımız
Avropanın, Qərbin xoşuna gələcək filmlər
çəkmək istəyirlər? Bəlkə,
filmləri özümüz üçün
çəkək?
- Tamamilə doğrudur. Özümüz üçün
çəkək, amma çalışaq ki, toy
estetikasından çıxaq, heç olmasa, bir az yüksək bir şey çəkək. Qarşısına avropalılara xoş
gəlmək məqsədini qoyan cavanlar var, onlar çox
böyük səhv edirlər. Sən
öz xoşuna gəlməlisən, özün
üçün çəkməlisən. O zaman sən
fərd olaraq Qərbdə də, digər
ölkələrdə də maraqlı olacaqsan.
- Kinomuz böhran yaşadığı dövrdə öz
ənənələrini də itirdi...
- İndi artıq yavaş-yavaş həmin kino
ənənələrinə qayıdırıq. Bizim kino ənənələrimiz olub və yoxa
çıxmayacaq. Bizim dahi rejissorlarımız olub,
"Şərikli çörək", "Sən niyə
susursan", "Bir cənub şəhərində" kimi
filmlərimiz var. Odur ki, həmin ənənələr
tədricən yenə qayıdacaq.
- Yavər müəllim, bəzi rejissorlar film
çəkməzdən əvvəl özlərinə
yaxın bildikləri tanınmış rejissorların
işlərinə baxırlar. Siz film
çəkilişlərinə necə
hazırlaşırsınız?
- Hər insanın öz intellektual "baqaj"ı var
və bu ona işində kömək olur. Nə
qədər çox kitab rəfin varsa, bu sənin
xeyrinədir. Mənə filmin hər
hansı yerindən istənilən epizodları görmək
kifayət edir ki, sonra onları bir film formasına salım.
"Şərq-Qərb-Şərq"
konsepsiyasına qayıtsaq, bizim ənənələri,
fəlsəfəsi və tarixi ilə zəngin olan
xalqımız var, amma bizi hələ eşitmirlər.
- Bəlkə, eşitdirə bilmirik?
- Həm eşitdirə bilmirik, həm də eşitmirlər. Xristian həmrəyliyi deyilən anlayış var.
Onlar bəzən öz dinindən olan xalqlara bir cür,
müsəlmanlara isə tamam başqa cür yanaşırlar.
- Bu yaxınlarda Vatikan ilk dəfə olaraq etiraf etdi ki,
İslam möminlərinin sayına görə katolikləri
ötüb keçib və dünyanın ən böyük
dinidir...
- Düzdür. Təbii ki, indiki və bundan
əvvəlki Roma Papası bu prosesləri
əvvəlcədən görür və onların nə
ilə nəticələnəcəyini çox gözəl
başa düşürdü. Bizim
vaxtımız gəlib, işləməliyik. Bunun üçün bizim savadlı alimlərimiz,
istedadlı yaradıcı adamlarımız da kifayət
qədərdir.
Xəzər.- 2008.- 5 aprel.- S. 18.