Məhərrəmova T.
Sənət
yox, pul ardınca meyil daha çoxdur
Mübariz Tağıyev, Xalq artisti:
"Mənim üçün əsas odur ki, zamanın
nəbzini itirməyim"
Xalq artisti Mübariz Tağıyev
səhnəyə gələndə elə bir zaman idi ki,
hələm-hələm müğənnilər heç
səhnənin kandarını da tanımırdı.
Tanımaq üçünsə nə qədər
maneələr keçməli, sədlər adlamalı
idilər. Estrada
aləmi bugünkü kimi başlı-başına
buraxılmamışdı. Xalq musiqisi sahəsində
tələb olunan mizanlar burada da ciddi-cəhdlə
gözlənilirdi. M.Tağıyev belə bir zamanda
səhnədə göründü. Dərhal da yeni ifa
tərzi, üslubu ilə fərqləndi.
İndi müğənnini
səhnəyə gətirən vaxtdan 40 il ötür. Az
müddət deyil. Bu illərin çətinlikləri də,
sevinclə yaşanan günləri də daha çox
müğənninin özünə bəllidir.
Yubiley konsertinə hazırlaşan
M.Tağıyev hazırda yeni mahnılar üzərində
işləyir.
- Hələ keçən il qeyd
etmək istədiyiniz yubiley konserti niyə təxirə
düşdü?
- Yubileylə
bağlı konsert proqramı hazırlanır.
Oxuyacağım mahnılar dəqiqləşib. Həmin
konsertdə 20 il bundan əvvəlki mahnılar da səslənəcək.
Bir aranyiman üzərində bəzən 10-15 gün
işləyirik. Böyük orkestrlə işləmək o
qədər də asan deyil. Böyük orkestr
anlayışı bu gün tamaşaçı
üçün qeyri-adidir. Tamaşaçı bundan
uzaqlaşıb. Bu orkestrin özünəməxsus
çətinlikləri var. Mənim gəncliyim böyük
orkestrlə başlayıb. Həyat elə fırlanır ki,
istər-istəməz aradakı boşluqlar göz
önünə gəlir. Müharibə illəri,
Yaşıl Teatrda verdiyimiz konsertlər... Estrada
artistlərinin ən çox sevdiyi məkan Yaşıl Teatr
idi. Yenə də konsertimi bu məkanda keçirmək
istəyirəm. Konserti fevral ayının axırında
keçirməyə çalışsam da, alınmadı. Bəlkə də sponsor
problemi ilə bağlıdır. Hər halda
hərəkət edirik. İnşallah,
Yaşıl Teatrın mövsümi
açılışı ərəfəsində bu konsert
gerçəkləşəcək. Bu
gün səhnələrimiz çoxdur. Ancaq
elə səhnələr var ki, daha doğmadır. Onlardan biri də Yaşıl Teatrdır. Bu
gün estrada aləmi ilə bağlı
səhnə yoxdur. Diskotekalar və
müəyyən nöqtələr mövcuddur ki,
gələn qonaqlar da orda çıxış edir. Ümumiyyətlə, şou-proqramlar
üçün bizdə nə səhnələr, nə
də imkanlar var. Bu gün çox istedadlı uşaqlar var
ki, onlara kömək etmək, onlar üçün mahnı
yazmaq, layihələr hazırlamaq lazımdır. Onda mənim də hesabatım ürək dolusu olar.
Hazırda isə solo konsertimin hazırlıq
dövrüdür. Bununla bağlı bir
çox məsələ var ki, həllini tapa bilmirəm.
Bəlkə də sponsor problemidir. Konserti bir
neçə dəfə keçirmək istəmişəm,
təxirə düşüb. Qabaqcadan
deyəndə nədənsə alınmır. Əsas odur ki, həyat davam edir. Nə
qədər ki, tamaşaçı "Mübariz, bəsdir,
get dincəl" deməyib, səhnədə olmalıyam.
-
Tamaşaçının bu sözünü necə hiss
etmək olar?
- Onu hər bir sənət adamı
hiss edir. Müəyyən
sənətçilər var ki, neçə illərdir
sənətdədir, amma bunu hiss etmək istəmir. Biz bunu yaxşı duyuruq. O məqamda ki,
artıq olduğunu hiss edirsən, onda yavaş-yavaş
uzaqlaşmalısan. Sənət aləmində
ayrı bir istiqamət də götürə bilərsən.
Müğənni adətən 30 yaşdan sonra
püxtələşməyə başlayır. Bu yaşda bütün elədiklərini
nəzarət altına alır. Bir də
o, həyatda tutduğu mövqeni hiss edir ki, nəyə
xidmət etməlidir. Bu yaşda mənim
imic dəyişən vaxtım deyil. Artıq
bu mərhələləri keçmişəm. Mənim üçün əsas odur ki, zamanın
nəbzini itirməyim. Onu itirdimsə,
hər şey qurtardı. Bir də
elədiyim işdən razı qalıramsa, onda hər şey
bitdi.
- Deyə
bilərsinizmi, yubiley konsertinin sizin üçün hansı
önəmi var?
- İstər-istəməz
söz düşəndə 40 illik səhnə
fəaliyyətim bir anlığa gəlib gözümün
qarşısından keçir. Bu illərdə
çox şey var. Ancaq ən böyük xoşbəxtliyim o
olub ki, yaşımı hiss etməmişəm. Yubiley konserti o qədər də asan olmur. Bir növ xalq qarşısında hesabatdır.
Bir də ki, çoxdandır
tamaşaçılarla birbaşa görüşüm
olmayıb. 50 illiyimdə Heydər Əliyev adına Sarayda səhnəyə
çıxmışam. O vaxtdan artıq 10 il
keçib. Bu konserti nəyinsə naminə
etmək istəmirəm. Mən
sənət adamıyam. Əgər
edirəmsə, bu, yaxşı olmalıdır. Bu gün tamaşaçı zövqü çox
dəyişib.
- "Yeni
ulduz" layihəsinin münsiflər heyətinin üzvü
kimi iştirakçıların bizim gerçəklikdə
doğrudan da "ulduz" ola
biləcəyinə inanırsınızmı?
- İnanmasaydım,
çoxdan o layihədən uzaqlaşardım. Hər
hansı gənc istedad axtarılıb tapılandan sonra onun
arxasında durmaq lazımdır. Axırıncı
dəfə müsabiqədən 1200-ə yaxın gənc
keçdi. Bu, kifayət qədər
böyük rəqəmdir. Estrada, pop asan
musiqi yanrı deyil. Bu yanrda axtarıb
tapdığımız istedadlar çox azdır. Harda rəqabət varsa, orada sənət yarana
bilər.
2000-ci ildə caz musiqi
aləmi yavaş-yavaş seyrələndə, pop musiqisi
zirzəmilərdən yuxarı qalxmağa başladı. O vaxta qədər pop musiqi
aləmi Azərbaycanda pis vəziyyətdə idi. Bu onunla bağlı idi ki, SSRİ-nin caz musiqi
istiqamətində işləyən
sənətkarlarının əksəriyyəti
Bakının yetirmələri idi və caz musiqisi burda
həddən artıq yaxşı inkişaf edirdi. Muğamın özü improvizə
üzərində qurulmuşdu. Boşluq
yaranan kimi diskotekalar, pop musiqisi suyun üzünə
çıxmağa başladı. Əslində,
pop musiqisi həmişə dəbdə olub. Bu gün pop musiqisi bütün dünyanı
əlinə alıb. Bu proses Azərbaycanda da
başlayıb. Demək olar ki, ilk
qığılcımlar hərəkət edir. Biz də bu gün sənət aləminə
atılan bu gənclərə - yeni ulduzlara kömək edirik.
Ancaq burada bir qorxu da var. Axtarıb
tapdıqlarımızın əksəriyyətinin də
məqsədi odur ki, "müsabiqədən keçim,
toylara gedib varlanım". Hiss edirik ki, indinin
ab-havası tamam başqa cürdür. Sənət
yox, pul ardınca meyil daha çoxdur. Ola
bilsin ki, bugünkü zamanın nəbzi bunu tələb edir.
Çünki hər şeyi həll edən
puldur. Buna görə də onları
qınamaq olmaz. Bu gün bəstəkardan
mahnı almaq, aranyiman etmək, efirə
çıxmağın hamısı puldur. Əvvəlki illərdəki kimi bu gün
uşaqlardan peşəkarlıq tələb etmək
mümkün deyil. 70-ci illərdə toya
gedən müğənnini Filarmoniyanın astanasına
buraxmazdılar. İndi isə tez-tez
televiziyada "toy məktəbdir", "toy
konservatoriyadır" fikirləri səslənir. Bu gün istiqamət dəyişib. Deyirlər
ki, toya getməyən adam populyar deyil. Ancaq bu uşaqlar öz üzərlərində
çox işləməli, peşəkar səhnəyə
gəlmək üçün bir çox
mərhələdən keçməlidirlər. Biz 6 ay ərzində onlar üçün bundan
artıq nə edə bilərik? Bütövlükdə
olmasa da, bu, onların efirə çıxması
üçün bir məktəbdir.
- Onda belə
demək olarmı, siz o gənclərə həm də ürək
ağrısı ilə səs verirsiniz?
- İstedada səs vermək
lazımdır. O uşaqların içərisində doğrudan da
istedadı olanlar var. Bu gün istedadlı insan
görəndə sevinirsən. Müəyyən
bir yaş dövrü var ki, bu yaşda insan nəyisə
axtarır. Bəlkə də bizdən
sonra gələn bizdən də yaxşı olacaq. Ancaq görəndə ki, axtarıb
tapdığın gəncin zövqü tamam başqadır,
onda pərişan olursan. Çoxları
deyir ki, ulduz axtarırsınız, bu qədər ulduz olar?
Deyirəm ki, yox, olmaz. O insanları ki, biz
axtarırıq, onlar utanırlar, gəlmirlər. Fikirləşirlər ki, birdən gedib səhv
oxuyaram. Müsabiqələrə
gələnlər bir tərəfdən işsizlikdən,
digər tərəfdən, reklam olunmaq üçün
gəlir. Sənət aləmi
özünəməxsus insanlar, yəni Allah vergisi olan,
xalqına həqiqi xidmət edənlər üçün
çox gözəl aləmdir. Onlar bundan həzz
alır, yaşayırlar.
- Rəhbərlik
etdiyiniz səsyazma studiyasının təmiri ilə
bağlı hansısa yenilik varmı?
- Yenilik odur ki,
həmin küçə təmizlənir, binanın divarı
çöldən qaşınır, bir sözlə,
üstü bəzək, içərisi isə
çürükdür. Bir neçə ildir "tezliklə
buranı təmir edəcəyik" sözlərini
eşidirəm. Sözün düzü, artıq bu
sözləri eşitməkdən yorulmuşam. Bu binaya heyfim
gəlir. Bu, Azərbaycanda yeganə pavilyondur. İndi belə
bir pavilyon düzəltmək qeyri-mümkündür.
Dəfələrlə demişəm, Kiyev, Sankt-Peterburq, Moskva
eyni pavilyonları təmir edib saxladı. Təkcə
bizdəki bərbad vəziyyətdədir.
Avadanlığı dəyişilməli, səs
tənzimləyən yeni avadanlıqlarla təchiz olunmalı,
bina əsaslı təmir edilməlidir. Başqa respublikalarda
belə studiya yoxdur. Canlı alətlər bu pavilyonlarda öz
abertonlarını dəyişmir. Bura texniki müdaxilə
lazım deyil. Sadəcə olaraq, 60 nəfərlik simfonik
orkestri yazmaq üçün başqa yerimiz yoxdur. Bundan
əlavə, ansamblların və yaxud ayrı-ayrı
müğənnilərin səsinin yazılması
üçün bu pavilyon ən əlverişli yerdir.
Böyük bir kapellanı orada yerləşdirib yazmaq olar. Ona
görə də bu studiyaların təmir olunması
sənət aləmimizə xidmət edəcək. Amma
yenə də binanın təmir olunacağı ilə
bağlı ümidlərim var. Yenə də
gözləyirik. Əgər söz verdikləri vaxtda təmir
olunmasa, onda əl çəkmək lazımdır. Demək,
şəhərin mərkəzindəki bu bina kiməsə
lazımdır.
Kaspi.- 2008.- 23 aprel.- S. 12.