Məhərrəmova T.

“İndi başqa arzularla yaşayıram”

Əməkdar artist Məsmə Aslanqızı: "Artıq şahzadə olmaq yox,

real həyat haqqında düşünməyə başlamışam"

Bir çox aktrisalar kimi pafosla "səhnə mənim həyatımdır" və ya "mən teatrsız yaşamaram" deməyi xoşlamır. Deyir ki, çox sevdiyi teatr onun iş yeridir və o, hər gün iş yerinə gəlir. Ancaq məsuliyyətini heç vaxt itirmir. İşinə, oynadığı rollara həddən artıq məsuliyyət və məhəbbətlə yanaşır. Həm də bu çəlimsiz, balaca boylu qızın sənətinə qarşı özündən çox-çox yüksəkdə duran inadkarlığı var. Belə olmasaydı, çox aktrisaların əlinin uzanıq qaldığı Ofeliyanı oynamazdı ki..

- Sonuncu dəfə sizi "Hamlet" tamaşasından sonra "Körpüdən mənzərə" və "Ərməğanlı Ərməndər" tamaşalarında görmüşəm. Ofeliya kimi klassik bir obrazdan sonra bu cür rolları oynamaq sizə pilləkəndən bir pillə aşağı düşmək kimi görünmürmü?

- Qətiyyən... Ofeliyadan sonra bu cür rolları oynamaq mənə çox asan görünür. "Körpüdən mənzərə" tamaşasında ilk dəfə idi ki, oynadığım rolun bu qədər sözü var idi. Teatrda işlədiyim 13 il ərzində belə rolum olmamışdı. Məsuliyyəti də ağır idi.

- Ofeliyanı oynamaqdan da çətin idi?

- Ofeliya rolunun öz ağırlığı vardı. Bu obrazda isə daha çox söz ağırlığı idi.

- Deyəsən, daha "Hamlet"i repertuara salmırlar?

- Çox təəssüf ki, üç ildir bu tamaşa repertuarda yoxdur. Halbuki hər dəfə tamaşa oynanılanda anşlaqla keçirdi. Tamaşanın repertuardan çıxarılmasının səbəbini hələ də başa düşə bilmirəm. Bu tamaşa hazırlananda Fuad Poladov "Azdrama"ya dəvət olunmuşdu. Məncə, bu özü teatr üçün böyük bir xoşbəxtlik idi. Ancaq ondan sonra onu başqa tamaşalara dəvət etsələr də gəlmədi. Mən Ofeliya obrazı üçün çox darıxıram. Hərdən içimdə çox boşluq hiss edirəm. Çox istərdim ki, tamaşanın quruluşçu reyissoru Azərpaşa Nemətov "Hamlet"i Aktyorlar Evinin səhnəsində bərpa etsin və biz də gedib orada oynayaq. Mən bu təkliflə ona müraciət edəcəyəm. Ümumiyyətlə, hazırda teatrda yaxşı, adamın ürəyini oynadan ssenari yoxdur. Elə bir rol da yoxdur ki, onu oynamaq üçün Maqbet müəllimə və ya Mərahim Fərzəlibəyova müraciət edim. Ancaq Ofeliyanı oynamağı arzulamışdım. İndi də bu rola, bu obraza daxilimdə ehtiyac duyuram.

- Tez-tez deyirlər ki, bütün teatrlar təmirdən sonra müasir dünya teatrları səviyyəsində tamaşalar təqdim edəcək. Sizin anlamda müasir teatr nə deməkdir?

- Bu suala cavab verməyə çətinlik çəkirəm. Müasir teatr deyəndə onların nəyi nəzərdə tutduqlarını deyə bilmərəm. Müasirliyi hərə bir cür başa düşür. Kimi müasirliyi çılpaqlaşma kimi qəbul edir: "Əgər mən bu gün səhnəyə çıxıb hansısa bir erotik səhnə göstərirəmsə, demək, bu müasirdir". Kimisi müasirlik deyəndə avanqard tamaşalara, kimisi müziklə üstünlük verir. Amma bilmirəm bu sadaladıqlarım Akademik Milli Dram Teatrına nə dərəcədə uyğun gəlir? Mənə elə gəlir ki, bu teatr öz ənənəsini qoruyub saxlamalı və daha çox klassikaya üstünlük verməlidir.

- Artıq 13 ildir ki, səhnədəsiniz. Necə qərar vermisiniz - siz teatrsız yaşaya bilərsinizmi?

- Əgər mən atamın ölümünə dözmüşəmsə, onun ayrılığı ilə barışmışamsa, demək, teatrdan da ayrıla bilərəm. Hərçənd belə bir fikrim yoxdur. Ancaq çoxları deyir ki, mən səhnədən ayrılsam, ölərəm, yaşamaram. Mən o insanların səmimiyyətinə inanmıram. Onlar boğazdan yuxarı danışır. İnsan məcburiyyət qarşısında qalanda hər şeyə dözür. Mən də məcburiyyət qarşısında qalsam, sözsüz ki, teatrdan ayrılaram.

- On üç il bundan əvvəl səhnəyə çıxdığınız vaxtla bugünkü səhnə arasında hansısa dəyişiklik varmı?

- Eyni həyəcan, eyni məsuliyyət, eyni qorxu... Necə ki "Ah, Paris, Paris" tamaşasında pərdə arxasında dayananda ürəyimin döyüntülərini az qala tamaşaçılar eşidirdi, yenə də eyni şeyi hiss edirəm. Pərdə arxasında dayanıb çıxışımı gözləyəndə ürəyim yenə də eyni həyəcanla döyünür. Sonra bu həyəcan yavaş-yavaş səhnədə yoxa çıxır. Bu, normal bir şeydir və daha çox məsuliyyətdən irəli gəlir. Ancaq mən səhnədə özümü balıq suda olan kimi hiss edirəm.

- Siz müxtəlif televiziyalarda ayrı-ayrı verilişlərin aparıcısı olmusunuz. Bu günsə uşaq verilişinin aparıcısısınız. Hesab elədiniz ki, uşaqların dilini daha tez tapa bilərsiniz?

- Düzdür, mən "ABA" kanalıda "Qızıl onluq", STV-də "Kokteyl", "Lider"də "Əsgər salamı", "Space"də "Meloman" verilişlərini aparmışam. Amma ən böyük arzum uşaq verilişi hazırlamaq idi. Dövlət televiziyası ilə müqavilə bağladım və üç ilə yaxındır ki, müəllifi və aparıcısı olduğum "Bizim sinif" və "Dərsə gedən bir uşaq" verilişlərinin aparıcısıyam. Bir az ssenari sarıdan çətinlik çəkirik. Çox axtarmışıq, ancaq normal bir ssenarist tapa bilməmişik. Ona görə də bəzən veriliş maraqlı, bəzən də maraqsız alınır. Ssenari zəif olanda uşaqlar zəif oynayır və ya montayçı darıxır. Tamaşaçı üçün də bezikdirici olur. Baxımlı veriliş üçün ilk növbədə ssenari maraqlı olmalıdır.

- Adətən bütün aktrisalar Şekspirin qəhrəmanlarını oynamaq istəyirlər. Sizsə bu arzunuza çatmısınız. Daha nə arzulayırsınız?

- Bilmirəm, nə üçünsə İlyas Əfəndiyevin "Sən həmişə mənimləsən" tamaşasında Nargiləni oynamaq istəyirəm. İlyas Əfəndiyevin yubiley gecəsində həmin tamaşadan bir parçanı oynamışam. Rəhmətlik Əlabbas Qədirov isə Həsənzadəni oynayırdı. Bu rol içimi o qədər oynatdı ki, o vaxtdan daxilimdə bu rolu oynamaq arzusu yaranıb.

- Əgər bu tamaşa bərpa olunsa, indi Həsənzadə rolunda kimi görmək istərdiniz?

- Çox istərdim ki, bu rolu Ramiz Novruzov oynasın. Gərək aktyora da baxanda onu sevə, ürəklə bağlana biləsən. Ramiz Novruzov çox gözəl insandır və teatrın bütün kollektivi onu sevir.

- Olub ki, sizə verilən rolu əlinizdən alsınlar?

- Olub, ancaq mən yenə inciməmişəm, heç kəsi də qınamamışam. "Xəcalət" tamaşasında qaçqın ailəsinin övladı rolunu mənə vermişdilər. Bir-iki ay məşq gedəndən sonra dayandırıldı. Bir müddətdən sonra gördüm ki, tamaşanın yenə məşqləri gedir və mənim oynadığım rol başqa adama həvalə olunub. Fikirləşdim ki, yəqin həmin rola daha uyğun aktrisanı məsləhət biliblər. Ona görə də başqaları kimi gedib şikayətlənmədim.

- Bir dəfə demisiniz ki, uşaqlıqda şahzadə olmaq istəmisiniz. Necə bilirsiniz, rollarla bu arzuya çatmaq mümkündürmü?

- Düzdür, demişdim. Hər yaşın öz arzusu var. Əslində şahzadə yox, uşaqlıqda kinolara baxıb həmin obrazlardakı kimi olmaq istəmişəm. İndi elə düşünmürəm. Kino başqa şeydir. Axı real həyatda hər istədiyinə nail olmaq mümkün deyil. İndi artıq şahzadə olmaq haqqında yox, real həyat haqqında düşünməyə başlamışam. İndi başqa arzularla yaşayıram.

- Bu arzularınız yalnız səhnə ilə bağlıdır?

- Səhnə ilə də, şəxsi həyatımla da bağlıdır. Artıq şəxsi həyatım haqqında düşünməyin zamanıdır. Bəlkə də çox gecikmişəm. Çünki 30 yaşım var. Şəxsi həyatım haqqında çoxdan fikirləşməli idim.

- Axı müsahibələrinizdə "ideal adam axtarıram" deyirsiniz. Varmı ideal adam?

- Mən bir şeyi də başa düşdüm ki, ideal insan olmur. Biz, sadəcə, kimisə ideallaşdırırıq. Əgər sevirsənsə, həmin insan artıq gözündə ideal olur. Onun mənfi xüsusiyyətlərini görmürsən. Bəlkə də kənardan baxan "Bu onun nəyinə aşiq olub" - deyə düşünür. Əgər sevməsəydin, sən də ondakı mənfilikləri görərdin. Sevdiyin adam gözündə o qədər ideallaşır ki, istər-istəməz onun bütün mənfi cəhətlərinə, şıltaqlıqlarına dözürsən.

- Ailə quracağınız insanın sizinlə bir səhnədə olmasını istərsinizmi?

- Qətiyyən. Mənə elə gəlir ki, iki qoçun başı bir qazanda qaynamaz.

- Birdən o sizi səhnədən ayırmaq istədi, onda necə?

- İnanmıram ki, ailə quracağım adam teatrdan uzaqlaşmağı tələb etsin. Məni sevən adam hər halda xoşbəxtliyimi istəməlidir və başa düşməlidir ki, bu xoşbəxtliyin bir hissəsi teatrla bağlıdır. Axı mən teatrda 13 il can qoymuşam. O, mənim əməyimi dəyərləndirmirsə, heç olmasa yetərincə tamaşaçımın mənə olan dəyərini qiymətləndirsin. Mən axı Əməkdar artistəm. Keçən ilin may ayında Prezident mükafatına layiq görüldüm. Heç olmasa, bu fəxri adı, mükafatı mənə verən insanlara hörmət etməlidir.

- "İncəsənət çox qısqancdır. İnsan özünü bütünlüklə ona həsr etməlidir ki, sənətdə uğurlar qazansın" fikrində israrlı olanlar var.

- İncəsənət çox qısqanc ola bilər. O, həm də çox vəfasızdır. Ona görə də nə qədər ki mən gəncəm, istedadım var, rol ala bilərəm. Bir müddət keçəndən sonra - yəni gəncliyim məni tərk edəndən və eneryim də tükənəndən sonra daha kənarda qalmalı olacağam. Onda səhnəyə bəlkə məndən də istedadlı qızlar çıxacaq, yaxşı rollar onlara həvalə olunacaq. Kənarda hər şeyə əli uzanıq qalmaqdansa, vaxtında şəxsi həyat haqqında düşünmək lazımdır.

- Sənət aləmində ən çox nəyə inanırsınız? Bəxtə, şansa, yoxsa istedada?

- Hamısına inanıram. Mənə elə gəlir ki, bunlar hamısı bir-biri ilə bağlıdır.

Kaspi.- 2008.- 12-14 aprel.- S. 16.