Əsilbəyli X.

Mən yaşayıram

Mobil Babayev: "Sovet dövründə bu qədər işləri görsəydim..

Yaradan qəlb həssas olar

Həmsöhbətimiz tanınmış bəstəkardır. Həmişə deyir: "Məndən sonra 1 dəqiqə musiqim səslənəcəksə, demək, xoşbəxt insan olmuşam". Beləliklə, bu gün müsahibimiz populyar bəstəkar Mobil Babayevdir.

- Musiqi ilə məşğul olmağa məni atam sövq etdi. Bülbül adına musiqi məktəbində təhsil aldım. Getdikcə musiqiyə olan marağım artdı. Konservatoriyada Cövdət Hacıyevin sinfinə daxil oldum. Bizə Qara Qarayevin də dərslərini dinləməyə icazə verirdilər. Konservatoriyanı bitirdikdən sonra hərbi xidmətə getdim. Qayıtdıqdan sonra dedilər ki, Bəstəkarlar İttifaqına dixil olmalısan və bunun üçün də asudə əsər yazmalısan. Deyilən kimi də etdim. Əsər səsləndi və məni Bəstəkarlar İttifaqına qəbul elədilər. Estrada mahnı janrında musiqi yazdım. İl ərzində 1 - 2 bədii filmə mahnı yazırdım. Kinostudiyada nədənsə mənim musiqimdən xoşları gəlirdi. 1974-cü ildən kinolara musiqi yazmağa başladım. Filmlərə mahnı yazmaqda çətinlik yoxdur. Rejissor sənin musiqinə qulaq asır, bəyənir və dəvət edir. İlk dəfə məni filmə dəvət edəndə rejissor 1-ci simfoniyama qulaq asmışdı. 20 dəqiqəlik sənədli film çəkirdi. O əsər diplom işim idi. Onu lentə yazmışdılar. Rejissor dedi ki, gəl bir yerdə işləyək. Sonra həmin filmin musiqisinə Moskvadan - "Mosfilm"dən gələn rejissor Rəşid Atamalıbəyov qulaq asıb bəyənmişdi.

O, dramaturq Maqsud İbrahimbəyovun "Mezozoy əhvalatı" filmini çəkməyə gəlmişdi. Kinolara musiqi yazmağım belə başladı. Kinoda tanışlıq, qohumbazlıq olmaz. Çünki hər rejissor istəyir ki, filminin musiqisi onun fikrinə, filminin ümumi mənzərəsinə kömək olsun. Çünki kino göz qabağındadır və daimi qalır.

Mahnını isə ildə 1 - 2 dəfə Flora xanım, Mübariz Tağıyev, Cəfər Behbudov, Firəngiz Rəhimbəyova üçün yazırdım. Mahnı yazanda maaşdan əlavə 250 rubl qonorar verirdilər. O dövrün musiqi dünyasında ən yaxşı illərimi yaşamışam. Bəstəkarlar İttifaqının mahnı şöbəsində yazılan mahnılar analiz edilirdi. Hərə öz fikrini deyirdi. İndi təəssüflər olsun ki, belə şey yoxdur. Hər kəs özü üçündür. Kim nə istəyir, nə cür bacarır onu səsləndirir, notları köçürür. Mənəvi cəhətdən o vaxt böyük stimul vardı və bu, adamı yeni əsərlər yazmağa ruhlandırırdı.

- Hazırda nə kimi yenilikləriniz var?

- Bir-iki diskim buraxıldı. 4-cü simfoniyamı bitirmişəm. Nota köçürülüb. "Bu dünya" adlı oratoriya üzərində işləyirəm. Bir-iki librettom var, maliyyə problemləri üzündən həyata keçirə bilmirəm. Bu artıq 13 ilin arzusudur. Səslənən əsərlərimin bəzisinin səslənməsindən razıyam. Bəzi kollektivlərdə ifa dərəcəsi yüksək deyil. Bu yaxınlarda kantatam səsləndi. Dirijor əsərləri korladı. İfaçılardan çox şey asılıdır.

- Müasir bəstəkarların əsərləri sizi qane edirmi?

- Yazanlar var... Bu yaxınlarda Alman Mədəniyyət Mərkəzində gənc bəstəkarların əsərlərinə qulaq asdıq. Hər kəs öz yolunu seçir - biri mahnı, biri simfonik əsər və sair yazır. İstedadlar, sözsüz ki var, ancaq parlaq istedadlar yoxdur. Bəstəkara onun əsərinə görə qiymət qoyulur. İş ondadır bu gün gənc bəstəkarların əsərləri, xüsusən simfonik əsərlər çox səslənmir. Mahnılar üçünisə yol açıqdır. Mahnı yazmaq mənimçün əsasdır. Son illər cavanlar, orta nəsil üçün mahnılar çox yazmışam. Bilirsiniz ki, kommersiya dövranıdır. Studiyaların birində dedilər ki, böyükhəcmli əsərlərə, simfoniyalara, oratoriyalara kim qulaq asacaq, mahnılar yazdır. Şükür Allaha ki, mahnıları alırlar. O disklərdən Tofiq Quliyevin, Rauf Hacıyevin musiqisi kimi 10 dəqiqəlik bir musiqi yaddaşlarda qalacaqsa, bu, böyük xoşbəxtlikdir. Bəstəkar yazır ki, əsəri səslənsin. Son illərdə mahnıya yaxınlaşmıram. Yazanda da bir-ikisini yazıram. Bəzən mahnılarım tanınmayan müğənnilərin də ifasında səslənir. Amma yazanda mən bu barədə fikirləşmirəm. Hər şeyi vaxt göstərir. Sən ölüb gedə bilərsən, mahnın səslənirsə, demək, bu şlyagerdir. Bəziləri deyir filan mahnını yazıram, bu, şlyager olacaq. Əslində, şlyageri zaman, dövr təyin edir. Estrada musiqisində dövr məsələsi var. Sözün açığı, indi ürəyimcə olan müğənni görmürəm ki, ona mahnımı verim.

Məndən sonra 1 dəqiqə musiqim səslənəcəksə, demək, xoşbəxt insan olmuşam. Bir tərəfdən xoşbəxtəm ki, 20 - 30 bədii filmə, eyni zamanda multfilmlərə, sənədli filmlərə musiqi yazmışam. Rejissorlar məni çağırırlar. Deməli, mən yaşayıram. Düzdür, insan istəyir özünə nə isə alsın, özünü təmin etsin. Sovet dövründə bu qədər işləri görsəydim, hər şeyim var idi. Onda 3 ildənbir maşın dəyişirdim. Bəstəkarlar İttifaqında, kinostudiyada növbəyə durub maşın alırdım. İndi filmlərdən elə pul verirlər ki, dolanışığa güclə çatır...

Həftə içi.- 2008.- 2 dekabr.- S. 6.