İbrahimova S.
Qarabağsız özümü yetim hiss edirəm
70 yaşını haqlayan
Xalq artisti Arif Babayev yurd-yuvasının
həsrəti ilə yaşayır
Muğam sənətinə
yeni Qarabağ nəfəsi gətirən
Xalq artisti, professor Arif Babayev
fevralın 20-si 70 yaşını
tamamlayır. Qarabağ torpağının
çoxsaylı istedadlılarından
olan sənətkar hələ cavanlıq illərində Xan Şuşinski, Zülfü
Adıgözəlov, Mütəllim
Mütəllimov, Seyid
Şuşinski sənətindən
bəhrələnib, muğamın
sirlərinə yiyələnib.
Qeyd edək
ki, yubilyarın 70 yaşının dövlət
səviyyəsində qeyd
olunması nəzərdə
tutulub. Mədəniyyət
və Turizm Nazirliyinin mətbuat əlaqələndiricisi Zöhrə
Əliyeva yubileyin sənətkarın adına layiq şəkildə keçiriləcəyini
söylədi. O, tədbirin
mart ayına nəzərdə
tutulduğunu diqqətə
çatdırdı.
Arif Babayevin
müsahibələrə bir
o qədər maraq göstərmədiyini nəzərə
alsaq, "Kaspi"nin onunla yubiley mövzusunda danışmağının nə
qədər asan başa gəlmədiyini əvvəlcədən diqqətinizə
çatdırmaq istəyirik:
- Sənətdə
özümü bəxti
gətirənlərdən hesab
edirəm. Xanəndələr arasında ilk professor adını qazanan mən olmuşam. Xalq artistiyəm, daim dövlətin qayğısını
üzərimdə hiss edirəm.
Amma kənardan baxan üçün bunlar asan görünməsin.
Bütün uğurlarımı damla-damla qazanmışam.
Muğam
sənətinə həvəsim
uşaq yaşlarımdan
başlayıb. Elə o vaxtdan
sənətin çətin
və asan tərəflərini görmüşəm.
Çəkdiyim zəhmətim bəhrəsiz
ötüşməyib.
- Ömrünüzün
uzun ilini teatra həsr etmisiniz. Zeynəb Xanlarova ilə
oynadığınız "Leyli və Məcnun"
tamaşası ekran qarşısına minlərlə
tamaşaçı ordusu
toplaya bilirdi.
- Bəli.
Teatrda 40
ilə yaxın çalışmışam. Onun 30 ilini
sərasər əsas
rollarda, oynamışam. Opera
Teatrı bir məktəbdir. Ora düşən adam
Füzuli dünyasına
yaxınlaşır, muğamdakı
yanğını daha
aydın hiss edir. Bu gün tələbələrim
Nəzakət Teymurova,
Aygün Bayramova, Gülüstan Əliyeva, Mənsum İbrahimov teatrdakı dəsti-xəttimizi
yaşadır.
- "Qarabağsız Arif Babayev" - bu ifadə sizdə hansı hissləri yaradır?
- Qarabağsız
özümü xoşbəxt
hiss etmirəm. Mən evimi-eşiyimi
muğamla tikmişdim.
Muğam
musiqimizin şahı,
ana laylamızıdır.
Bu yaşda var-dövlət
arzulamıram. Yuxarıda qeyd
etdiyim kimi, sənətkara lazım olan titulları, hörməti qazanmışam.
Səsimi Qarabağdan gətirmişəm.
Əgər ərazi indi
işğal altındadırsa,
özümü necə
hiss edə bilərəm.
Tez-tez yurd-yuvam, orada keçirilən sənət
məclisləri yuxuma
gəlir. Əmin-amanlıq dövründə ayağımın
biri o tərəflərdə
idi. Tez-tez kəndə gedib
ruhumu təzələyirdim.
Kənd camaatı ilə ünsiyyət yaradır, oylaqları gəzirdim.
Səsim
cövlan edirdi. Məni yaşadan bunlar idi. Onlarsız özümü yetim hiss edirəm. İnanıram ki, həmin
yerləri görmək
mənə bir də nəsib olacaq. Mən bunun həsrəti
ilə yaşayıram.
- Sənətdə
ən çox tələbə yetişdirən
Arif Babayev gənc xanəndələrin
fəaliyyətini necə
qiymətləndirir?
- Tələbələrimdən
razıyam, əksəriyyəti
Xalq, Əməkdar
artist fəxri adını
alıblar. Gənclər arasında da
istedadlıları yetərincədir.
Xüsusi ilə Mehriban
Əliyevanın diqqəti
muğam sənətini
göylərə qaldırıb.
Müsabiqələrin təşkili meydana
bir-birindən istedadlı
uşaqlar çıxarıb.
- Müsabiqənin
tezliklə keçirilməsinə
zərurət var?
- Düşünmürəm.
Əvvəlcə ifaçılar yetişməlidir.
Bu, sıradan bir layihə olmadığı üçün
ən xırda nüansa belə ehtiyatla yanaşmaq lazımdır. Vaxtı yetişəndə,
biz yenidən əyalətlərə
üz tutub onları axtarıb tapacağıq. Ən
yaxşıları seçiləndən
sonra yenidən müsabiqəyə start veriləcək.
- Səhnənin
yararsız müğənnilərə
ehtiyacı var?
- Yaxşının
yaxşı olduğunu
bilmək üçün
mütləq pis lazımdır. Neft
Kaspi.- 2008.- 9-11 fevral.- S. 17.