Məhərrəmova T.

"Həyatımda yeniliklər axtarıram"

Nərgiz Kərimova, aktrisa: "Teatr bir il bundan əvvəl mənə bəs edirdi"

Bu yaxınlarda Musiqili Komediya Teatrı dahi bəstəkar Üzeyir Hacıbəyovun "O olmasın, bu olsun" komediyası ilə mövsümü başa vurdu. 10 ildən sonra yenidən repertuara daxil edilən tamaşa eyni reyissorun quruluşunda səhnə həllini tapsa da, aktyor heyəti tamam fərqli idi. Gülnaz xanım rolunun ifaçısı Nərgiz Kərimovanın ifası isə təbiiliyi ilə xüsusi fərqlənirdi.

- Gülnaz obrazı digər rollarınızdan nə ilə fərqlənir?

- "O olmasın, bu olsun" elə bir operettadır ki, hamımız onu uşaqlıqdan bilirik. Mən sadəcə, cavan bir qızın hiss və duyğularını, saf və təmiz məhəbbətini tamaşaçılara çatdırmaq istədim. Reyissor Cənnət xanım tamaşaya çoxlu yenilik gətirib. Mən göstərmək istədim ki, gəlinciklə oynayan bir qızı sevgi necə dəyişir. Həmçinin bu obraza bir şirinlik də gətirmək istədim.

- Mən bilən vokal təhsili almısınız. Necə oldu ki, aktrisalığa meyil göstərdiniz?

- Düzdür, mən Konservatoriyanın vokal şöbəsində oxumuşam. Konservatoriyada səhnə hərəkəti və aktyor ustalığı üzrə mənə 2 il Şəfiqə Məmmədova dərs keçib. Onun dərsləri çox maraqlı keçirdi. Şəfiqə xanım özü də çox maraqlı insandır. İmtahan vaxtı göstərdiyim musiqili etüd onun çox xoşuna gəldi. Bilirsinizmi, aktyor həyatında nəsə görməlidir ki, səhnədə oyunu alınsın. O, pisi də, yaxşını da yaşamalıdır. Aktyorun ailəsi olmalıdır ki, ürəyindən keçən hissləri səhnədə göstərəndə tamaşaçılar da ona inansın.

- Aktrisa oyununu səhnədə canlı göstərir. Yəni onun hissləri ilə tamaşaçının tanış olmağı təbiidir. Bəs partiyaları oxuyanda tamaşaçı o hisslərlə necə tanış ola bilir?

- Bəzən deyirlər ki, opera müğənniləri üçün əsas olan yalnız oxumaqdır. Aktyor hərəkətləri onlara yaddır. İlk dəfə mən səhnəyə çıxanda həyəcanlarım çox oldu. Ancaq sonra yavaş-yavaş alışdım. Səhnə artıq məni qorxutmurdu və səhnəyə sakit çıxırdım. Həyəcanlarım daha mənə mane olmurdu. Oxuyanda da lazım olan hərəkətləri edirdim. Düzdür, bu, çətin idi. Eyni zamanda oxumaq və oynamaq çox çətindir. Həssas tamaşaçı vokal partiyalarını oxuyanda da müğənninin hisslərini başa düşə bilir.

- Musiqili Komediya Teatrına necə gəldiniz?

- Bildiyiniz kimi, atam Faiq Zöhrabov bu teatrın baş reyissoru idi. Mən ona görə bu teatra gəlmişəm. Yəni məni o vaxt teatra atam dəvət elədi. Bir gün atam: "Rauf Hacıyevin "Talelər qovuşanda" tamaşasını hazırlayıram. İstəyirəm ki, sən orda baş rolu ifa edəsən. Bunun üçün səs də, səhnə görkəmin də var. Musiqisi də gözəldir" - deyə mənə teatra gəlməyi təklif etdi. Mən dəvəti qəbul edib teatra gəldim və bu tamaşa ilə fəaliyyətə başladım.

- Bu teatr səhnəsi sizin ilk çıxdığınız səhnə idi?

- Teatrdan qabaq bir çox səhnədə oxumuşdum. Çoxlu solo konsertlərim var. Həmçinin 1997-ci ildən Az.TV-nin solistiyəm. Televiziyanın solisti kimi konsertlər vermişəm. Eləcə də Konservatoriyada, Kapelhausda və s. yerlərdə konsertlərim olub. Yəni səhnə mənim üçün yeni deyildi. Müğənni kimi səhnəni çoxdan tanımışdım. Teatrda isə aktrisa kimi ilk dəfə səhnəyə çıxdım. 1994-cü ildə Moskvaya gedib, iki il orda qaldım. Ona görə bir müddət burda səhnədən uzaq düşdüm.

- Əgər sirr deyilsə, Moskvaya gedişiniz yaradıcılıq işləri ilə bağlı idi, yoxsa ailə həyatınızla?

- Gedişim yaradıcılıq işləri ilə bağlı idi. Qardaşım 10 ildən artıqdır ki, Moskvada yaşayır və oranın şou-biznes aləmində çalışır. Bir dəfə təklif elədi ki, gəl bura, Konservatoriyanı bitirmisən, bəlkə burda nəsə alındı. Mən də onun dəvətilə Moskvaya getdim. Gedişim uğurlu alındı. Ancaq mən Moskvada müğənni kimi yox, yurnalist kimi çalışdım. İki il "Ostankino"da işlədim. "Mir" telekompaniyasında "Yeniliklər - Spektr" verilişində həm aparıcı, həm də yurnalist kimi çalışırdım. Sonra Bakıya bir aylıq məzuniyyətə gəldim. Həmin ərəfədə gözlənilmədən ailə qurdum və daha Moskvaya qayıtmadım.

- Yəqin ki, Moskvadakı iş mühiti çox maraqlı xatirələrlə yaddaşınızda qalıb.

- Moskvada yurnalist kimi çalışmaq çox gözəldir. Hər gün müxtəlif maraqlı insanlarla görüşüb müsahibə götürürdüm. İndi həmin adamlara "Vesti"də baxıram. Luykov, Seleznyov - onların hamısı ilə görüşmüşəm. Görünür, bu da bir qismətdir. Hər şey Allahın işidir. Onu da deyim ki, Moskvada iş mühiti nə qədər maraqlı olsa da, valideynlərim üçün darıxırdım.

- Bir dəfə "Aktrisalıqla yanaşı, vokal sənəti ilə də məşğul olmaq istəyirəm" demisiniz. Planınızı həyata keçirirsinizmi?

- Fikirləşirəm... Yəqin ki, Monserrat Kabalye Bakıda konsert verəndə bu barədə xəbər tutdunuz. O, Filarmoniyada master-klass verəndə mən də getdim. Mən vokal sənətimlə məşğul olmaq istəyirəm. Mənim həyatımda teatr mütləq olacaq. Çünki teatra daxil oldunmu, ordan çıxmaq çətindir. Ancaq vokal sənətimlə də məşğul olmaq, konsertlər vermək arzumdur. Allah qoysa, bu istiqamətdə gələn ildən fəaliyyətə başlayacağam. Vokal sənətimə fasilə verməyimin səbəbi qızımın balaca olması ilə əlaqədar oldu. O, gözəl pianoçudur. Bülbül adına orta ixtisas məktəbində oxuyur. Demək olar ki, bütöv bir ilimi ona həsr etdim. Bu il həyatımda teatr və məktəb yer tutdu. Ancaq gələn ildən solo konsertlər keçirməyi planlaşdırıram.

- Həm də demişdiniz ki, arzum Filormoniyada konsert verməkdir.

- Bu, hələ də arzu olaraq qalır. Düzdür, təmirdən qabaq Filarmoniyada keçirilən bir konsertdə orkestrin ifası ilə iki əsər oxumuşam. Sonra Filarmoniya təmirə dayandı. Bu arzumun ləngiməsi maddi çətinliklərlə bağlıdır. Çünki danışırlar ki, Filarmoniyanın səhnəsində bir gecəni icarəyə götürmək 3 min ABŞ dollarına başa gəlir. Məndə o qədər pul hardandır? Ancaq Alman Mədəniyyət Mərkəzində konsert verməyi planlaşdırıram. Orada konsert vermək üçün pul tələb olunmur.

- Hansı partiyaları oxumaq arzusundasınız?

- Ən çox Verdinin "Traviata"sında Violettonun ariyasını hazırlamaq istəyirəm. Violetto çox çətin partiyadır. Ancaq qarşıma məqsəd qoymuşam ki, mütləq bu əsəri hazırlamalıyam. Məqsədim qabağa getməkdir. Teatr bir il bundan əvvəl mənə bəs edirdi. İndi isə həyatımda yeniliklər axtarıram.

- Hər halda aktrisa, yoxsa vokalist kimi uğurlarınız daha çoxdur?

- Həyatımda teatrın rolu daha böyükdür. Teatr demək olar ki, bütün vaxtımı alır. İnşallah, gələn mövsümdə sentyabrın 18-də Üzeyir Hacıbəyovun "Arşın mal alan" operettasının premyerası keçiriləcək. Mən həmin tamaşada Gülçöhrəni oynayacağam. Teatrda hazırlanacaq digər tamaşada da rollarım var.

- Faiq Zöhrabovun sənətinizdə nə qədər rolu var?

- Mənim üzərimdə ən çox rolu olan anam Nailə xanım, daha sonra atamdır. İlk musiqi müəllimim anam olub. O, 40 ildən çoxdur ki, İncəsənət Universitetinin müəllimi, professordur. Nə vaxtsa özümə inanmayanda anam məni inandırırdı. Mən artıq uşaqlıqdan onun üçün ulduz idim. Həmişə mənə ümid verir, həvəsdən düşməyə qoymurdu. Beləcə Bülbül məktəbinin fortepiano şöbəsini bitirib, Konservatoriyaya daxil oldum. Anam o zaman Konservatoriyanın rektoru olan Elmira Abbasova ilə məsləhətləşib "ya vokalçı, ya pianoçu olsun" soruşanda Elmira xanım: "Bizdə pianoçu çoxdur, vokalçı isə yoxdur" - dedi. Beləcə, vokal təhsili almağa başladım. Sonra solo konsertlərim başladı. Bunlar həyatımda mühüm rol oynadı.

- Vokalist kimi hansı uğurları qazandınız? Təkcə həyatınızda solo konsertlər idi?

- Yox, bir neçə müsabiqədə iştirak etmişəm. "Qızıl payız-89" müsabiqəsində laureat oldum. Moskvada keçirilən "Yeni adlar" müsabiqəsinin laureatı adını qazandım. Çoxlu festivalda da iştirak eləmişəm. Müsabiqələr, festivallar və konsertlər vokalçının yaradıcılığının inkişafında mühüm rol oynayır. Anam da bütün səfərlərə, konsertlərə mənimlə gedirdi. Təbii ki, hamıdan çox uğurlarıma sevinən də o idi. Mən onun ümidlərini doğruldurdum. Konservatoriyanı bitirəndən sonra atam sənətimə reyissor kimi yanaşıb: "Səndə aktyor ustalığı var, istəyirəm özünü aktyor kimi sınayasan" - dedi. Mən də razılaşdım.

- Necə bilirsiniz, qabağa getmək çoxmu çətindir? Sizcə aktyor bu yolda hansı maneələrlə qarşılaşır?

- Çox çətindir... Yaşayışımız da çətindir. Əgər ətrafındakı insanlar, valideynlərin, həyat yoldaşın bu çətinliyi başa düşüb sənə köməklik edirsə, bu, çox yaxşıdır. Şükür Allaha, yoldaşım üzərimdə işləməyə, qabağa getməyimə çox kömək edir. Ən əsas isə Allah adama kömək eləməlidir. Bir şey də var: əgər Allahın sənə verdiyi istedaddan istifadə eləməsən, o səni cəzalandırır. Allah sənə istedad veribsə, mütləq üzərində işləməli və uğur qazanmağa çalışmalısan. Bununla da Allaha "çox sağ ol" deyirsən. Hərdən bir az işdən uzaqlaşıb, ev işləri ilə məşğul olmaq istəyirəm, ancaq alınmır. Fikrim səhnənin yanındadır. Həmişə mənə səhnədə əl çalanda əlimi göyə qaldırıb: "İlahi, çox sağ ol!" - deyə Tanrıya minnətdarlıq edirəm.

- Nərgiz, səhnə arzularınız nədir?

- Çoxlu rol... Həm aktrisa, həm də vokalçı kimi uğurlar qazanmaq! İstəyirəm ürəyimcə olan tamaşalar çox olsun. Bəxtimdən, gözəl tamaşalarda oynayıram, yaxşı da rollarım var. Hansı reyissorlarla işləmişəmsə, onlar da yaxşı olub. Yaxşı olar ki, ətrafdakı adamlar həmişə bizə kömək eləsin. Allah da həmişə başımızın üstündə olsun! Onda biz yaradıcılıq arzularımızı həyata keçirə bilərik.

Kaspi.- 2008.- 22 iyul.- S. 11.