Əhmədova G.

"Böyük adamın həyatını seyr etmək

həmişə gözəl mənzərədir"

V.Q.Belinski

Zəhmətlə ucalanlar

Gəncliyini, həyatını əməyə sərf etmiş bir adamın dincəlmək vaxtı çatdıqda mənsub olduğu kollektiv onu hörmət, ehtiramla yola salır. Yığıncaq təşkil olunur, təqaüdçünün əmək yolundan danışılır. Ona razılıq bildirilir və gül dəstələri təqdim olunur. Təqaüdə çıxan adam gəncləri ataların yolu ilə getməyə çağırır və nəsillərin estafetini gənclərə tapşırır.

Bu sözləri belə insanlardan biri - ömrünün 48 ilini eyni müəssisədə keçirən Z.Mikayılova haqqında da demək olar.

Zöhrə Mikayılova ömrünü kitab rəfləri arasında keçirən bir xanımdır. Yaxşı ana, yaxşı nənə, yaxşı kitabxanaçı və nəhayət, yaxşı bir insandır. Qax rayonunun Qum kəndində anadan olub. Orta məktəbi əla qiymətlərlə bitirib ali təhsil almaq üçün Bakı şəhərinə gedəndə hamı elə bilirdi ki, Zöhrə ya həkim, ya da müəllim olacaq. Həmişə kitabları özünə dost bilən Zöhrə kitabxanaçı peşəsini seçdi və sənədlərini ADU-nun kitabxanaçılıq fakültəsinə təqdim etdi və qəbul olundu. Rayonda ilk ali təhsilli kitabxanaçı olan Zöhrə Mikayılova 1961-ci ildən 2008-ci ilədək Qax Rayon MKS-nin kitabxanaçısı kimi çalışmışdır. Bu illərdə Zöhrə Mikayılova kitabxanaçı, metodist, uşaq kitabxanasının müdiri, metodika-biblioqrafiya şöbəsinin müdiri kimi əmək fəaliyyəti göstərdi. Bəli, Zöhrə Mikayılova 48 il eyni işdə çalışdı, bu ömür yolu ona çoxlu dostlar bəxş etdi. Bu illər ərzində o daim öyrəndi, öyrətdi.

48 illik əmək fəaliyyəti həzin xatirələrlə doludur. Hərdən iş günlərini, iş yoldaşlarını, ötən illəri xatırlayanda kövrəlir Zöhrə ana. Onları kitabxanaçılarımız hörmətlə yad edir, təcrübəsindən yararlanır, ənənələrini davam etdirir. İllər keçir, nəsillər dəyişir, amma bu ənənə hələ də davam edir...

Zöhrə Mikayılova öz peşəsini sevən, təcrübəsini gənclərə öyrədən bir insandır. Onunla söhbət etdikcə bunların şahidi olursan:

İnsan tək özü üçün yaşaya bilməz. O daim insanları, cəmiyyəti düşünməlidir. Mən özüm kiməsə lazım olmayanda həmişə darıxmışam, qüssələnmişəm. Gənclərlə işləmək, onları maraqlandıran məsələlərə müəyyən mənada inandırıcı cavablar vermək çətindir. Hamı istəyir gənclər layiqli vətəndaş kimi formalaşsınlar. Fəxr edirəm ki, mənim vaxtı ilə oxucularım olmuş insanlar indi müəllim, həkim, mühəndis, ali təhsilli kitabxanaçılardır. Onların bu səviyyəyə gəlməsində mənim də zəhmətim var.

Zöhrə xanımın bir tövsiyəsi də oldu. "Gənclərimizdə bir çatışmazlıq da peşəyə-sənətə marağın azlığıdır. Onlar başa düşməlidirlər ki, peşənin özü gözəlliyə pəncərədir. Kitabxanaçı bilikli olmalıdır. İlk növbədə onun özü zəngin xəzinəyə baş vurmalı, lazım olan məlumatları, əldə edib istifadəçiyə çatdıra bilməlidir. İşlədiyim müddətdə biliyin mənəvi sərvət olduğunu, ona yiyələnməyin heç də asan olmadığını, onun qapını döyüb sənin yanına gəlmədiyini, bunun üçün daim oxumalı olduqlarını gənclərə təbliğ etmişəm."

Yola salma mərasimində bu ağbirçək ananın, təcrübəli kitabxanaçının söylədiyi sözlər hamının ürəyindən oldu:

Kitabxanaçı həmişə kiməsə lazımdır. Əgər bir gün sənə heç kim müraciət etmirsə, deməli, o gün bir kitabxanaçı kimi yaşamırsan. Seçdiyin peşəni sevə-sevə işlətmirsənsə zəhmətin bəhrəsiz olar. Peşəni sevmək azdır, onu sevdirmək şərtdir və peşənin mütəxəssisi olmalısan. Bəzən elə olur ki, biz kitabxanaçılara etinasızlıq göstərirlər. Mən özüm bunun dəfələrlə şahidi olmuşam. Belə düşünənlər səhv edirlər. Yaddan çıxarmamalıdırlar ki, adi məktəblilərdən tutmuş alimə kimi hər kəsin ən yaxın məsləhətçisi məhz kitabxanaçılardır. Tələbkar oxucuları razı salmaq, onların tələbatını öyrənə bilmək üçün ilk növbədə kitabxanaçıdan yüksək savad tələb olunur. Ona görə də kitabxanaçı daim oxumalı, öyrənməli, öz peşə biliklərini təkmilləşdirməlidir. Gənclərə tövsiyə edirəm, daim oxusunlar, kitabxanaçılıq ənənəsini yaşatsınlar.

Yeni Mədəni-maarif jurnalı.- 2008.- № 5.- S. 63.