Həmidqızı S.

 

“La­çın ya­dı­ma dü­şən­də ağ­la­yı­ram”

 

Bu də­fə­ki "Şən­bə qo­na­ğı"­mız ya­nıq­lı sə­si, zən­gu­lə­lə­ri ilə in­sa­nı çox-çox uzaq­la­ra apa­ran mü­ğən­ni­dir. Onu o qə­dər də sü­ni tə­rif­lər­lə təq­dim et­mək is­tə­məz­dim. Çün­ki 30 il­dir ki, səh­nə­də olan mü­ğən­ni çox­la­rı­nın rəğ­bə­ti­ni qa­za­nıb. O, hit mah­nı­la­rın ifa­çı­sı, xü­su­si­lə də "İlk mə­həb­bə­tim, son mə­həb­bə­tim", "La­çı­nım mə­nim" mah­nı­la­rı ilə da­ha da qəlb­lə­rə ya­xın olan Mə­həb­bət Ka­zı­mov­dur. "Ta­ma­şa­çı­la­rın gö­zü­nü yormaq fik­rin­də de­yi­ləm" de­yən sə­nət­kar gün­dəm­də ol­ma­ma­sın­dan o qə­dər də na­ra­hat de­yil. O, qeyd et­di ki, üz­də az-az ol­sam da, ta­ma­şa­çı­la­rı­mın qar­şı­sı­na də­yər­li mu­si­qi­lər­lə çı­xı­ram.

- Sa­lam, Mə­həb­bət müəl­lim, ne­cə­si­niz, nə var, nə yox?

- Çox sağ olun, hər şey öz qay­da­sın­da­dır. Ya­ra­dı­cı­lıq­la məş­ğu­lam, ye­ni mah­nı­lar yaz­dı­rı­ram.

- Ni­yə bir kə­na­ra çə­kil­mi­si­niz, ba­şı­nı­zı toy­lar qa­tıb, yox­sa çox gö­rün­mə­yə özü­nüz ma­raq­lı de­yil­si­niz?

- Əv­və­la, tez-tez gö­rün­mək­lə ta­ma­şa­çı­la­rın gö­zü­nü yor­maq is­tə­mi­rəm. Gec-gec gö­rün­mə­yim yax­şı­dır ki, ta­ma­şa­çı­la­rım mə­nim üçün da­rıx­sın. İkin­ci­si də, ek­ran­la­r­da gö­rün­mək üçün mə­nim pu­lum yox­dur. Am­ma bu o de­mək de­yil ki, te­le­vi­zi­ya­da gö­rün­mü­rəm de­yə, ya­ra­dı­cı­lı­ğım­la məş­ğul ol­mu­ram. Ba­la­ca bir stu­di­yam var, ora­da bü­tün gü­nü mah­nı­lar ya­zı­ram. Özü­mü bəs­tə­kar he­sab et­mi­rəm və bu­na gö­rə bü­tün bəs­tə­kar­lar­dan üzr is­tə­yi­rəm. Sa­də­cə, mu­si­qi­ni bi­lən adam yaz­ma­lı­dır, hər­dən il­ham pə­ri­si gə­lən­də onun qar­şı­sı­nı kəs­mək ol­mur. Da­ha son­ra köh­nə mah­nı­la­rı ye­ni aran­ji­man et­di­rib, ifa edi­rəm. Son­ra da on­la­rı disk və ya ka­set şək­lin­də xal­qı­mı­za təq­dim edi­rəm.

- Ye­ri gəl­miş­kən, çox mü­ğən­ni­lər şi­ka­yət edir ki, pi­rat­la­rın əlin­dən ka­set­lə­rin­dən pul gö­tü­rə bil­mir­lər. Bəs siz­də ne­cə­dir, disk­lə­ri­niz­dən gə­lir gö­tü­rə bi­lir­si­niz?

- Mən dü­nə­nin, bu gü­nün mü­ğən­ni­si de­yi­ləm, il­lər­dir ki, səh­nə­də­yəm. Açıq de­yi­rəm, hə­mi­şə ka­set­lə­rim­dən və disk­lə­rim­dən yax­şı pul gö­tü­rü­rəm. Elə vaxt olub ki, hər ka­se­tim­dən 3-5 min dol­lar pul qa­zan­mı­şam. Düz­dür, pi­rat­çı­lıq bu gün da baş alıb ge­dir. Am­ma nə qə­dər ol­sa da, mü­ğən­ni öz qa­zan­cı­nı gö­tü­rür. Ola bil­sin ki, ka­set­lə­rin­dən pul gö­tü­rə bil­mə­dik­lə­ri­ni de­yən mü­ğən­ni­lər bi­lə­rək­dən be­lə söy­lə­yir. Çün­ki unut­ma­yaq ki, hər bir sə­nət­çi döv­lə­tə ver­gi ödə­yir. Yə­qin ona gö­rə də, bu­nu açıq­la­mır­lar və əvə­zin­də şi­ka­yət­lə­nir­lər ki, disk­lər­dən pul gö­tü­rə bil­mi­rik. Mən bu­na inan­mı­ram, çün­ki əsl sə­nət­dən pul gö­tür­mək müm­kün­dür. Sa­də­cə, ba­xır sə­nət­çi­yə. Elə stu­di­ya­lar var ki, mə­nə de­yir­lər ki, ka­set çı­xart, pu­lu­nu biz ve­ri­rik. Sə­nət­çi də var ki, üs­tün­də pul ve­rir ki, sən Al­lah, ka­se­ti­mi çı­xart. - De­mə­li, ka­set­lə­ri­niz­dən la­zı­mın­ca pul gö­tü­rə bi­lir­si­niz. Bəs söy­lə­di­niz ki, efir­lə­rə çıx­ma­ğa pu­lunuz yox­dur. - Mən bu sö­zü o mə­na­da de­mə­dim. Sa­də­cə, mə­nim efi­rə ver­mə­yə pu­lum yox­dur. Ne­çə il­lə­rin sə­nət­çi­si­yəm. Heç vaxt özü­mə rə­va bil­mə­rəm ki, pul ve­rib efi­rə çı­xım. Ne­cə olur ki, dü­nən sə­h­nə­yə çı­xan­lar, ge­yim­lə­ri­ni, bə­dən­lə­ri­ni nü­ma­yiş et­di­rən­lər efi­rə pul­suz çı­xır­lar, am­ma mən pul ve­rim?

- Mə­həb­bət müəl­lim, tə­bii ki, toy­la­ra ge­dir­si­niz. Siz də bə­zi həm­kar­la­rı­nız ki­mi toy­la­rın qiy­mə­ti­ni tez-tez qal­dı­rır­sınız?

- Elə mü­ğən­ni­lər var ki, ümu­miy­yət­lə on­lar toy­la­ra get­mə­sə­lər yax­şı­dır. Toy­la­ra sə­nə­ti olan sə­nət­çi­lər get­mə­li­dir. On­lar nə ifa edir­lər ki, toy­la­rın da qiy­mə­ti­ni qal­dı­ra­lar? O ki qal­dı mə­nə, ca­va­bım bir qə­dər si­ya­sə­tə ge­dib çı­xır. Əgər ər­za­ğın, nef­tin qiy­mə­ti ba­ha­la­şır­sa, tə­bii ki, toy­la­rın da qiy­mə­ti qalx­ma­lı­dır. Mən şə­hər toy­la­rı ilə ya­na­şı, ən çox ra­yon toy­la­rı­na də­vət alı­ram. On­da mu­si­qi­çi­lə­ri­mi də özüm­lə apar­maq üçün av­to­bus tu­tu­ram. Əgər əv­vəl­lər av­to­bus tu­taq ki, 150 dol­la­ra ge­dir­di­sə, in­di 300 dol­la­ra ge­də­cək. Am­ma mən toy­la­ra ge­dən­də heç vaxt qiy­mət de­mi­rəm. Öz xal­qı­mın, həm­və­tən­lə­ri­min to­yu­dur, nə qə­dər ve­rər­lər­sə, min bə­rə­kət. Mə­nə ve­ri­lən qiymət ve­ri­lən pul­da de­yil, sə­nə­ti­mə hör­mət edib, bə­yə­nib to­yu­na də­vət et­mə­sin­də­dir. Əgər bi­zi bu yer­lə­rə xal­qın is­tə­yi gə­ti­rib çı­xa­rıb­sa, on­la­rın da yo­lun­da bu sə­si xərc­lə­mə­li­yik.

- Əv­vəl­lər cəb­hə böl­gə­lə­ri­ndə tez-tez kon­sert­lər təş­kil olu­nur­du. Bəs in­di ni­yə sə­nət­çi­lə­ri­miz bu sa­hə­də bir qə­dər pas­siv­lik gös­tə­rir­lər?

- O vaxt­lar Qa­zax­dan tut­muş, Fü­zu­li­yə, Ho­ra­di­zə qə­dər kon­sert­lər ver­mi­şəm. Am­ma gə­rək in­di bu iş­lə məş­ğul olan təş­ki­lat­çı­lar ol­sun. Təş­ki­lat­çı­la­rın ba­şı xa­ri­ci mü­ğən­ni­lə­rə qa­rı­şıb. Öz sə­nət­çi­lə­ri­miz yad­dan çı­xıb, nəin­ki on­la­rın kon­sert ver­mə­si. So­nun­cu kon­ser­ti­mi bir ne­çə il bun­dan ön­cə öz doğ­ma elim-obam olan La­çın­da ver­miş­dim. Nəin­ki La­çın, ümu­mi­lik­də Qa­ra­bağ tor­pa­ğın­da kon­sert ver­mək hər bir sə­nət­çi­nin is­tə­yi­dir. Qa­ra­bağ bü­tün azər­bay­can­lı­la­rın ya­ra­lı ye­ri­dir. La­çın ya­dı­ma dü­şən­də ha­mı­dan giz­lin ağ­la­yı­ram. Ürə­yim­də­ki bu sı­zıl­tı, qu­bar mə­ni "La­çı­nım mə­nim" mah­nı­sı­nı yaz­ma­ğa va­dar et­di. Nə edim, bun­dan baş­qa heç nə­yə gü­cüm çat­mır. İnan­dı­rım si­zi, o mah­nı ne­cə alın­dı­sa, ona heç kim sa­kit qu­laq asa bil­mir­di. Heç bu müm­kün də de­yil. Çün­ki o mah­nı­da Mə­həb­bə­tin Və­tən həs­rə­ti, Və­tən göy­nər­ti­si, ağ­rı­sı-acı­sı var. Bü­tün bun­la­rı mən no­ta kö­çür­düm və bu mah­nı ər­sə­yə gəl­di. Bu mah­nı hə­lə də ifa olu­nur. Bir ha­şi­yə çı­xım: bu mah­nı­nı çox vaxt mən­dən toy­lar­da is­tə­yir­lər. Am­ma on­la­ra şərt qo­yu­ram ki, mah­nı­nı ifa edin, am­ma oy­na­ma­yın. Bu mah­nı oy­na­maq üçün de­yil, sa­də­cə qu­laq asın. Bir şe­yin ki, həs­rə­ti­ni çə­kir­sən, ona ne­cə oy­na­maq olar? Bi­zim be­lə mah­nı­la­rı­mız çox­dur. Am­ma ifa edən­də qoy­mu­ram kimsə oy­nasın.

- Mə­həb­bət müəl­lim, siz so­lo ifa­çı­sı qə­dər də du­et ifa­çı­sı ki­mi se­vil­di­niz. Am­ma gə­lin eti­raf edək ki, bu gün du­et oxu­du­ğu­nuz il­lər­də­ki qə­dər gün­dəm­də de­yil­si­niz.

- Ye­nə də de­yi­rəm, gö­rün mən ne­çə il­lə­rin sə­nət­çi­si­yəm, hə­mi­şə se­vil­mi­şəm və qə­bul olun­mu­şam.

- Yox, söh­bət si­zin gün­dəm­də ol­ma­ğı­nız­dan ge­dir.

- Bi­lir­si­niz, du­et elə­dir ki, onu ta­ma­şa­çı tez qə­bul edir və bu­na tə­lə­bat hə­mi­şə çox olub. Düz­dür, so­lo ifa­çı ki­mi özü­nü qə­bul et­dir­mək çə­tin­dir, am­ma o il­lə­ri mən ar­tıq çox­dan ar­xa­da qoy­mu­şam.

- Nə­dən­sə, si­zin ilk və son du­et or­ta­ğı­nız elə Kö­nül Kə­ri­mo­va ol­du. Bun­dan son­ra du­et oxu­maq fik­ri­niz yox­dur?

- Hə­mi­şə eti­raf et­mi­şəm ki, doğ­ru­dan da Kö­nül xa­nı­mın çox gö­zəl sə­si var. İkin­ci­si də mən bir çox gənc mü­ğən­ni­lər­lə, elə Gu­nay Şu­şa­lı ilə du­et oxu­mu­şam.

- Ola bil­sin ki, o bir la­yi­hə şə­klin­də olub. Am­ma söh­bət uzun­müd­dət­li duet­dən ge­dir.

- Ata­la­rın bir mi­sa­lı var e, "xo­ruz yox idi, sə­hər açıl­mır­dı?". İn­di Mə­həb­bət ömür bo­yu tə­rəf-mü­qa­bi­li ilə oxu­ma­yıb ki. İki­li oxu­maq yax­şı­dır, am­ma gə­rək uy­ğun səs ol­sun ki, oxu­yum.

- Mə­həb­bət müəl­lim, bir vaxt­lar mü­ğən­ni Rəq­sa­nə­nin ün­va­nı­na efir va­si­tə­si­lə it­ti­ham­lar səs­lən­dir­mişdi­niz. İn­di mü­na­si­bət­lər ne­cə­dir?

 - Ne­cə var­sa, elə­dir. Mən on­da da de­miş­dim, in­di də de­yi­rəm, onun ün­va­nı­na söy­lə­dik­lə­rim şou-biz­nes­də oxu­yan bə­zi in­san­la­ra bir me­saj idi. Rəq­sa­nə­yə gə­lin­cə, əv­vəl­cə­dən onun­la mə­nim heç bir qal­ma­qa­lım ol­ma­yıb. Hət­ta it­ti­ham­lar­dan son­ra da o mə­nə ca­vab ver­mə­di. Am­ma eti­raf edim ki, onu mü­ğən­ni ki­mi qə­bul et­mi­rəm. Onun nə özü­nə, nə də əqi­də­si­nə hör­mə­tim yox­dur. İs­tə­yir­sən, gö­zəl sə­si, sə­nə­ti ol­sun, əgər onun sə­viy­yə­si yox­dur­sa, özü­nü apa­ra bil­mir­sə, mə­nim üçün ye­nə də heç­dir. Rəq­sa­nə­nin şəx­siy­yə­ti­nə gö­rə, et­di­yi hə­rə­kət­lə­rə gö­rə ona hid­də­tim var, baş­qa heç nə­yə gö­rə yox. Mən heç vaxt heç bir mu­si­qi­çi­nin ar­xa­sın­ca da­nış­ma­mı­şam. Nə de­yi­rəm­sə, qorx­ma­dan, çə­kin­mə­dən üzü­nə de­yi­rəm. Bu, mə­nim xarak­te­rim­dən irə­li gə­lir və bu­nu mə­ni ta­nı­yan­lar da bi­lir. Əs­lin­də mə­nim heç kim­lə də işim yox­dur, ha­mı­sı yax­şı sə­nət­kar­dır. Yal­nız Rəq­sa­nə bu qə­dər in­cə­sə­nət adam­ı­nın adı­nı ba­tır­dı. Şou na­mi­nə nə isə gös­tər­mək və ya­xud da da­nış­maq olar, am­ma qə­də­rin­də.

 

Üç nöqtə.- 2008.- 20 sentyabr.- S. 13.