Ü­ze­yir Ha­cı­bə­yov­dan baş­la­yan mu­si­qi nəs­li­miz fər­yad için­də­dir

 

Bu gün pay­tax­tı­mız­da mu­si­qi bay­ra­mı qeyd olu­nur. Çün­ki bu gün öl­məz bəs­tə­ka­rı­mız Üze­yir Ha­cı­bə­yo­vun do­ğum gü­nü­dür. Bu bay­ram­dan mu­si­qi­şü­nas­la­ra və bəs­tə­kar­la­ra da pay dü­şür. Bu ba­rə­də bəs­tə­kar Ru­hən­giz Qa­sı­mo­va da­nış­dı. Azər­bay­ca­nın sa­yı­lıb-se­çi­lən bəs­tə­kar­la­rın­dan olan Ru­hən­giz xa­nım həm ki­no, həm te­atr, həm də te­le­vi­zi­ya ta­ma­şa­la­rı üçün say­sız-he­sab­sız mu­si­qi­lər bəs­tə­lə­yib.

- Ru­hən­giz xa­nım, bu gün az bəs­tə­kar­lar var ki, film və ta­ma­şa­la­ra mah­nı ya­zır. Bu sa­hə­də de­mək olar ki, siz ən şans­lı­lar­dan­sı­nız... - Doğ­ru­dur. Mə­nim film və ta­ma­şa­la­ra yaz­dı­ğım mah­nı­lar çox­dur. Bil­mi­rəm bu, nə­dən irə­li gə­lir. Bəl­kə də bu, mə­nim sə­nə­ti­mə olan diq­qət­dən, ya­xud da is­te­dad­lı ol­ma­ğım­dan ası­lı­dır. Yə­qin ona gö­rə də mə­nə mü­ra­ciət edir­lər. Bun­dan da baş­qa, ya­ra­dı­cı in­san heç kim­dən ge­ri­də qal­maq is­tə­mir. Hə­mi­şə üzə­rin­də ça­lı­şır. Mah­nı yaz­maq ba­ca­rı­ğı­nı özüm­də aş­kar edən­də se­vin­dim. De­dim ki, de­mə­li, mə­ni qi­da­lan­dı­ran mu­si­qi çeş­mə­si var. Bun­dan son­ra ça­lış­dım ki, yaz­dıq­la­rım key­fiy­yət­li ol­sun. Ya­ra­dı­cı­lıq ac­göz­lü­yü ta­mam baş­qa şey­dir, onun heç bir nis­bi­li­yi yox­dur və ya­ra­dı­cı­lı­ğa nöq­tə qoy­maq çox çə­tin­dir. - Şou-biz­nes alə­mi bu gün gün­dəm­də olan ifa­də­dir, həm də gün­dəm­də olan mə­kan­dır. Si­zə elə gəl­mir­mi ki, ar­tıq şou-biz­nes alə­mi mu­si­qi­yə də tə­sir gös­tə­rir və mu­si­qi­lə­ri­mi­zin sə­viy­yə­si aşa­ğı dü­şür? - Elə­dir, mu­si­qi­lə­ri­mi­zin sə­viy­yə­si çox aşa­ğı dü­şüb. Bu­nun da sə­bə­bi qal­ma­qal­lar­la özü­nə yer edən mü­ğən­ni­lər­də və ara bəs­tə­kar­la­rın­da­dır. Qal­ma­qal­lar da zə­if in­san­la­rın ya­şam tər­zi­dir. Be­lə şey­lə­rə baş qoş­duq­la­rı üçün sə­nət bir kə­nar­da qa­lıb. Əsas odur ki, in­sa­nın ya­ra­dı­cı­lı­ğı­nı də­yər­lən­dir­sin­lər. Bu gün çı­xıb hə­rə ağ­zı­na gə­lən bir mah­nı oxu­yur ki, bu, şou-biz­nes­dir və tə­lə­bat be­lə­dir. Be­lə de­yil axı. Nə­dən­sə heç sə­nə­ti fi­kir­lə­şən yox­dur. Üze­yir Ha­cı­bə­yov, Qa­ra Qa­ra­yev, Ni­ya­zi ki­mi sə­nət­kar­lar bu yo­lu qo­ru­ya-qo­ru­ya gə­lib­lər ki, mu­si­qi­mi­zə xə­ləl ye­ti­ril­mə­sin. Bəs bun­la­rın nə ix­ti­ya­rı var ki, mu­si­qi­ni pis gü­nə qo­yur­lar? - Söh­bət əs­na­sın­da öl­məz bəs­tə­kar­la­rı­mı­zın ad­la­rı­nı çək­di­niz. Azər­bay­can mu­si­qi ta­ri­xi­ni və­rəq­lə­sək, gö­rə­rik ki, bi­zim dün­ya sə­viy­yə­sin­də ta­nı­nan, qə­bul olu­nan bəs­tə­kar­la­rı­mız olub. Bəs gö­rə­sən, Azər­bay­can mu­si­qi­si­nin in­ki­şa­fı üçün bu gü­nün bəs­tə­kar­la­rı nə ya­zır­lar, han­sı mu­si­qi əsər­lə­ri­ni ya­rat­maq­la mu­si­qi­mi­zi zən­gin­ləş­dir­mə­yə xid­mət edir­lər və ümu­miy­yət­lə bu gün yad­da­qa­lan mu­si­qi­lər ya­ra­nır­mı? - Əl­bət­tə ki, Üze­yir Ha­cı­bə­yov, Fik­rət Əmi­rov, Qa­ra Qa­ra­yev, Ni­ya­zi­nin öl­məz da­hi əsər­lə­ri yüz il­lər­dir ya­şa­yır və ya­şa­ya­caq. Am­ma mah­nı jan­rın­da ya­zan El­dar Man­su­rov, Vü­qar Ca­mal­za­də, Fa­iq Sü­cə­ddi­no­vun əsər­lə­ri yad­da­qa­lan­dır. Oq­tay Ka­zı­mi­ni, Ra­uf Ha­cı­ye­vi, El­za İb­ra­hi­mo­va­nı, Ca­van­şir Qu­li­ye­vi bə­yən­mə­mək olar­mı? On­la­rın ad­la­rı bəs­tə­kar­lıq mək­tə­bin­də bö­yük bir mər­hə­lə­dir. Mah­nı jan­rı­mız­da bu cür nə­həng­lə­rin adı­nı heç yer­də ört-bas­dır et­mək ol­maz. Ümu­mi­lik­də isə ha­zır­da key­fiy­yət­li mu­si­qi ya­zan­lar aza­lıb. Mey­dan­ça­lar­da tüğ­yan edən­lər əsa­sən in­di şou əh­li­nə güc ve­rən ara bəs­tə­kar­lar­dır. Əf­su­sar ol­sun ki, bun­lar hə­lə də ya­şa­yır. Ona gö­rə təəs­süf­lə­ni­rəm ki, bi­zim bə­zi üz­də­ni­raq bəs­tə­kar­la­rı­mız mə­na­sız mah­nı­lar ya­zır. Bəl­kə də in­di bi­zim Üze­yir Ha­cı­bə­yov­dan baş­la­yan mu­si­qi nəs­li­miz fər­yad için­də­dir. Azər­bay­can mu­si­qi­si­nin ba­şı­na açı­lan bu mü­si­bət­lə­rə gö­rə on­la­rın ruh­la­rı na­ra­hat­dır. Çün­ki in­di­ki dır­na­qa­ra­sı bəs­tə­kar­la­rın ək­sə­riy­yə­ti mu­si­qi­nin key­fiy­yə­ti­nə bax­mır­lar. On­la­rı kə­miy­yət ma­raq­lan­dı­rır. Yal­nız onu dü­şü­nür­lər ki, ağ­zı­ma gə­lə­ni ya­zım, tə­ki hər yer­dən mə­nim mah­nı­mın sə­si eşi­dil­sin. Bu isə düz­gün de­yil, son­ra tə­bii ki, be­lə­lə­ri ara­dan tez çı­xır.
   

Üç nöqtə.- 2008.- 18 sentyabr.- S. 13.