Gözü yolda qalan Cəbrayılım

Qarabağım! Adı kimi bəxti də, taleyi də qara gələn, taleyinə 18 il tapdaq həyatı yaşamaq yazılan qara yazılım. Hanı? Axtarıram amma tapa bilmirəm torpağımı. Tapa bilmirəm, taleyinə Azərbaycanın tərkibində amma ermənilərin tapdağında olmaq yazılan bəxti qaramı. Tapa bilmirəm Şuşanı, Ağdamı, Füzulini, Ağdərəni, Kəlbəcəri, Zəngilanı. Eşidə bilmirəm Qubadlının, Xocavəndin, Laçının, sorağını, Xocalının, Cəbrayılın harayını. Dünən Cəbrayılımızın işğalından 17 il ötdü. Cəbrayılsız ötüb-keçən 17 il. 17 il bundan əvvəl işğal etdilər Cəbrayılı. 7 rayonun ardından Cəbrayılımın da işğal dağı çəkildi başı bəlalı xalqımın, torpağımın al-qan içindəki sinəsinə. 17 il bundan öncə işğal edildi Xudafərin körpüsü, Hacı Qaraman, Düldül, Mazan nənə, Qurban təpə pirləri. 17 il bundan öncə işğal olundu, bəxti qara Qarabağımla eyni taleyi paylaşdı Cəbrayılım da. Üzüm bağlarının, meyvə bağlarının, qoz ağaclarının məskəni olan Cəbrayılın itirilməsi Azərbaycanımın ürəyinə vurulan daha bir ağır zərbə oldu. Yenə qızıla bərabər sərvətləri ilə zəngin rayonun işğal xəbərini aldı xalqım. Yenə dözdü, yenə ayaqda qaldı. Cəbrayılımı hələ geri qaytara bilməmişik. Cəbrayılım isə azad olunacaq günü gözləyir. 17 il gözü yolda qalan Cəbrayılımız bizi və xoş günlərini gözləyir. Hələ də ümid edir ki, bəlkə tezliklə onu azad edələr, qurtular bu xarabalıqdan, yenə qayıdar əfsanəvi təbiəti. Yenə əkilər çinar ağacı, yenə qol-budaq atar, yenə üzərində binalar, tikilər, abidələr qoyular tikilər. Qurumuş “Çinar” kəhrizinin buz kimi suyu yenidən canlanar. Yenə bərpa edilər Xudafərini, Hacı Qaramanı, Qurban təpəsi və adlarını sadalamadığım neçə-neçə pirləri, görməli yerləri. Yenə qayıdar Soltanlı, Mərcanlı, Minbaşlı kəndləri, Şirik meşələri. İnşallah gözlədiyimiz həmin gün tezliklə gələr. Tezliklə Qarabağ azad olar və əhalisinin üzərindən götürülər qaçqınlıq taleyi. Arzum budur ki, inşallah tezliklə qayıdım gözü yolda qalan, həsrət çəkən Cəbrayılıma, Qarabağıma. Bundan sonra sevinc hissi ilə yazaram ürəyimdəki xoş sözləri. İnanaq və arzu edək ki, Cəbrayılımsız elə 17 il keçirmiş olarıq. 17 ilin həsrətindən sonra geri alarıq torpaqlarımızı. Çünki daha dözməyə səbrimiz yoxdu. Çünki artıq sondu. Səbr kasamız necə deyərlər dolub. Dözdüyümüz daha bəsdi. Son damla, qanımıza qədər vuruşub geri qaytarmalıyıq Vətəni, Qarabağı, Cəbrayılı...

Pərvin NƏRİMANQIZI

525-ci qəzet.- 2010.- 24 avqust.- S. 2.