Aysel ƏLİZADƏdən qadınlar üçün 8 Mart hədiyyəsi
“Qadınlar Seriyası”
Məndən sonra doğulacaq qadın,
ruhumu vəsiyyət edirəm sənə.
Gələn bütün kişiləri,
şeirlərimi
bir də sevgimi vəsiyyət edirəm.
Sevilməyini istəyirəm...
Məni düşün bu şeiri oxurkən
bizi düşün...
Dünyanın ən xoşbəxti ol
ən bədbəxti də
mənim kimi...
Hərdən
qəlbini rahat burax
hərdən də günah işlət.
Səndən öncə bir şair qadın vardı
bir az məsum, bir az günahkardı.
Bir adi qadın vardı,
bir dəlisov qadın
bütün qadınlar o idi.
Coşqun yaşardı
sakit yaşardı
sevgiləri
ayrılıqları vardı
ən gözəl kişiləri
ən pis qadınlara bağışlayardı.
Bir qadın vardı
bir tərəfi həmişə sevgi qoxardı
bir tərəfi yalnızlıq olardı...
...sənə kədərimi vəsiyyət edirəm
bilirəm
kədər yaraşacaq sənə
gözlərin havaya dikiləcək
havanın rəngsizliyində
daha kədərli görünəcək.
Sənə sevincimi vəsiyyət edirəm
bilirəm
sevinc yaraşacaq sənə
gözəlləşəcəksən.
Sən gülüncə o xoşbəxt olacaq.
Sevincinlə kədərin dostlaşacaq
hər yerdə ikisi də
yanında olacaq
onlardan başqa kimsəyə güvənmə,
kimsəyə.
Unutma,
heç vaxt yerlər unutmayacaq səni
unutsa yollar unudacaq...
məndən sonra doğulacaq qadın,
yerimi sənə
verirəm
qadın olmağı
bacarsan
səni şeirlərim
ağladacaq
ruhuma kövrələcən
sükutumu istəyəcən
səs-küyümü də...
Heyif oturub üz-üzə
şərab içmədik
səninlə,
dərdləşmədik,
heyif,
ondan danışmadıq.
Sevərsən.
Qorxmazsan, sevərsən
onu
bu bir həyat qanunu
sadəcə sevərsən...
çox görmə
özünə bunu
bu acı deyil,
bir həyat
düzənindir
sevməsən pozarsan
öpürəm səni.
Qoru özünü
özündən sonrakı
qadın
üçün qoru...
İradəyə
Yağış yağır
yalnız buraxmır
bu gün də
yalnız günlərdə
yolları isladır
quru yollara baxmayasan
səninçün yağır.
onun varlığı
qədər ağır
yoxluğu qədər
ağır
gecədir,
hissdir
içini dağıdır.
onunku heç
xəyanət deyil
boş bir şeydir
o qədər
xəyanət deyil
o qədər
adidir
incimirsən,
küsmürsən,
qısqanmırsan,
kobud söz də çıxmır ağzından
kobud da düşünmürsən.
Yağış yağır
o yağış
deyil
ona üzülürsən...
Sənin qədər
yorğun bir qadın
tanıdımı?
Tanımadı.
Heç tanımayacaq da.
Səni də heç vaxt tanımayacaq!
bir az qəzəb, bir az da kin
gələrdi
yorğunluğun üstə
getsə
sevinərdin də bəlkə.
günahını götürərəm
üstümə
daha nə olacaq ki, sənə...
özün get
dünya köməyin
olsun.
sən yalnız
deyilsən
hamımız yalnızıq
get, gecən
xeyrə qalsın.
Kəpənəyə döndüm
sən doğulandan
Havada yeriməyi öyrəndim.
Daha yuxunu yox
səninlə
yuxusuz gecələrimi
sevdim.
Mən ölənə
kimi keşiyini çəkərəm,
amma sən də yaşamağı öyrən.
Hər qığıltından
xoşbəxtəm
nə qədər
asanmış xoşbəxtlik
necə yaxınmış...
Yavrum, gözlərin
necə təmizmiş...
ömrü boyu kimsədə görməsən
üzülmə
nə var yığma gözünə
təmizliyini itirmə
qoru gözlərini,
lütfən, itirmə.
Səni görəndən
qorxuram başqa
gözlərdən
başqa üzlərdən.
Elə şirinsən
dada gəlir
gözümdən düşən
dünya da
Bundan sonra da
nə olacaqsa
sənin üçün
olacaq.
Gözlərinçün yaşamağa
dəyər
sənə qədər
hər şeyə
– keçmiş olsun.
Balaca yazıçım
mənim,
Bundan sonra sən yazırsan məni!
Gün-gün yox
Dost-dost itirdim
insanları
Əvvəl onlar dəyişdi
mən dəyişmədim.
Sonra mən dəyişdim,
onlar yox.
Biri azadlığa
təpinib,
İnsanın vətəni
rahat olduğu
yerdi- deyib,
yollandı üzü
qərbə.
o biri sübut edə
bilmədi ərinə
azad yaşamaq
da olar
yalnız
yaxşı mahnılar
yazdığın üçün
boşanmaq da olar
və öldü...
Maraqlı idin, Nərmin.
səni öldürən
ərin
indi azadlıqdadır
qızların böyüyür
balaca mahnı
yazır
son mahnısının
adı
belədir:
“atalar anaları öldürür”.
Əzizə Mustafazadəyə
Caz yaz, Əzizə
Azadlıq yanğısından
yaranan musiqini
düz kağıza
səs-səs.
Kəs səsini
qulaqlarımıza
soxulmaq istəyənlərin,
dillərini
kəs.
Nanay-nanay edənləri
batır ifanda
əllərini kəs.
Danq-dunq
soxuşduranlara
barmağını yellə
“eeyy”
elə.
Əllərinlə
gətir azadlığı
qulaqlarımızdan
yedir bizə.
yedir Əzizə
Caz yaz!
Göydən qar, yerdən ağırlıq
yağır...
Qayğılı baxışlar
adamın üstünə
yıxılır,
ağızlar yem axtarır.
Bir fağır
boxçasını yanına
alır,
Heç kimə yaramayan nəsə satır.
varı-yoxu bu boxçadır.
Dünyanın küncündə
xəyala dalır,
Ona öz küncündən ovuc uzadır
Yuxulu-yuxulu dilənir həyat.
Bir ac, evsiz
qadın gördüm
məni görcək
təzə geyindi.
Başındakı ləçəyini
boxçadakı ləçəyiylə
dəyişdi
bəzəndi qonağı
gəlincə
elə küçədəcə
gətirdiyim yeməklə
şam etdik
heç nə danışmadıq
nə o dedi, nə mən soruşmadım.
yeyib şükür
elədi bu gününə
heyrətlə baxdım
üzünə
Nəyə şükür elədi?!
İstədim soruşum
dinmədim.
Üzümdə quruyan sualdan
sualtək əyildi
qəlbində nə dedi,
nə gileyləndi
bilmədim.
Getdim
anladım ki, bütün qadınlar,
qocalanda
nənə olmurlar.
İçində insan daşıdığını hiss etmək,
onu dünyaya
gətirməkdən möhtəşəmdir.
Qəribədir... adam içində adam.
Ruslar “matryoşka”nı yaratdılar
bundan.
Mat-rojayka
– doğan anadır.
İçinə adam yerləşdirən
qadın
tanrıyla şərikdir
Qadın tanrıya
adam yaratmaqda
kömək edir.
Qapıda məni
saxlayan qadın,
ramazanı bəhanə
edib
pul aldın.
son ümidlərindən
biri
ramazan ayıdır.
Hər inancın
boş ümidindir.
Hər şeyin
yaxşı olacağına
ümid edib,
inanırıq gör nələrə...
Mən cibimdən
bir manat verib
yetirər bu yaxşılığıma görə
düşündüm.
özüm utandım
tanrıya üz tutum.
əvəzini ödəyər
deyə
borc verdim bəndəyə
rüşvət göndərdim
dedim:
–Dua elə, ay xala,
de ki, tanrı səni qorusun.
tərk edilməyəsən,
xəyanət görməyəsən,
səbr özü
qapını döysün,
mən gəldim
desin.
ay xala, sən də mən yaşda olmusan
nə vaxtsa.
söylə tanrıya
məni sənin
bu günündən saxlasın. ...
Barmaqlarının içi
çənənə sürtünüb
90 min sualı
dondurur
baxışlarında.
Cavabın yoxdur
əslində.
yaşadığın adama
baş vurub
elə dayazda qalırsan.
O elə
bu qədərdir.
Susması səssizliyi
deyil
sözsüzlüyüdür...
dəhşətə gəlirsən...
Nə qədər
cırıldadsan
birgə ömrünüzün
sınıq qapısını,
onu tapmırsan
yanında.
onun hər səfeh anında
dayazda qalır
baxışların.
üzündə daldıqca,
ağlamağa da halın olmur.
Utanırsan ağlamağa.
Gözlərinin kökü
ona baxdıqca
dərinləşir
sən qocaldıqca.
Bu adam
bir qullab
sənlə dolmayıb.
Sinən qalxıb-endikcə
Beynində çırpındıqca
Ürəyin,
O heç
eşitmir.
çiyin-çiyinə oturduğum
bir qadın
bitib tükənirdi
kafedə.
Arıq bədənindən
qaranlıq
çökürdü kafeyə.
Nəfəsinin yükü
köçürdü üstümə.
Bu qadın
balacalaşıb itdikcə
böyüyürdü kafe.
Ofisiant çay gətirdi.
Geriyə çevrildim
önündə çoxlu
boş fincan gördüm.
Çayı içib
fincanı boşaltdı
yenisini istədi.
Ofisiant gətirdi.
Qaynar çayı
başına çəkib
araq kimi içdi.
Ona baxdığımı
görüb masama gəldi
Üşüyürdü, titrəyirdi
bir az içgili kimiydi
– məndən istəyir
özünü hamı,
məndə hamı
hardandı? – dedi.
Üzünü kafeyə
tutub zorla bağırdı:
–Eşidirsiz,
məndə siz yoxsuz.
Sonra səsini
azaldıb pıçıldadı:
sevməsin heç
bir kişi məni
mən həmin
kişinin deyiləm.
yenə çay
istədi
qaynar çayı
araq kimi içdi.
Aysel ƏLİZADƏ
525-ci qəzet.- 2010.- 6 mart.- S. 25.