Nəsrimizdə yeni imza

İndi gənc yazarların çoxu roman yazmağa girişiblər. Hansısa tanıdığımız, yazıları ilə mətbuatda çıxış edən fəal bir gənc yazar bir müddət gözə görünməyəndə onun roman yazmaqla məşğul olduğunu deyirlər. Bizim gənclər tərəfindən mənə çoxlu elektron və çap variantında romanlar ünvanlanır. Bunların bəzilərini oxumağa başlayan kimi sınıq-salxaq cümlələrdən, kələ-kötür dildən sanki ayağın ilişib quyunun dibinə düşürsən. Amma o bədbinlik quyusundan çıxmağa da imkan yaranan məqamlar olur. Son vaxtlarda bir neçə gənc yazarın romanlarını maraqla oxumuşam. Bunların sırasında Kəramətin, Svetlananın, Ziyadın adını çəkə bilərəm. Bu roman yazmaq “xəstəliyi”, olsun ki, Elxan Qaraqanın “A” romanının populyarlığından sonra gənclərə sirayət edib və həm də burada türk romançılarının axır illərdəki böyük uğurları, Orxan Pamukun, Elif Şəfəqin Azərbaycanda da populyar olan son romanlarının təsiri də olmamış deyil. Cavanların romanları dalğasında növbəti qarşılaşdığım bizim istedadlı gənc yazarımız Cavid Zeynallının əsəri oldu. Cavid bizim istedadlı publisistimiz, maraqlı hekayələr müəllifidir. “525-ci qəzet”in oxucuları da onun imzasını tanıyırlar, Gənc Ədiblər Məktəbinin tədbirləri barədə orijinal reportajlarını, yəqin ki, xatırlayırlar. Mən Cavidin romanını oxuyarkən çox nikbin hisslər yaşadım. Bu romandakı axıcı dil və gözəl təhkiyə məni sevindirdi. Roman barədə fikirlərimi müəllifin özünə də dedim. Obrazların xarakterlərində hansısa qeyri-səmimi, inandırıcı olmayan məqamlar barədə də danışdım. Amma ən nikbin cəhət o idi ki, mən bu romanı oxuduqca artıq nəsrimizə yeni bir püxtləşmiş nasirin gələcəyinə qəti şəkildə inandım. Bu inam cümlədən-cümləyə, səhifədən-səhifəyə daha da artırdı. Cavidi təbrik etdim, Əsəd Cahangirlə, Qismətlə fikirlərimi bölüşdüm, önəmli uğura imza atmış gənc müəllifə türkcə və azərbaycanca bir neçə kitab bağışladım. Bu kitabların içərisində Orxan Pamukun, Xalid Hüseynin kitabları da var idi. Amma mən məmnuniyyətlə, 80-ci illərdə kiril əlifbası ilə dərc olunan Çingiz Hüseynovun “Fətəli fəthi” romanını da Cavidə bağışladım. Mən Caviddən bu romanı oxumasını çox arzulayırdım. Bu arzunun arxasında isə gələcəkdə Azərbaycan ədəbiyyatına beləcə sanballı roman bəxş edəcəyinə işarə vardı. Mən inanıram ki, Cavid çalışacaq, oxuyacaq və bir otağa, bir küncə çəkilib öz dünyasını yarada biləcək, o dünya bizim üçün – onun oxucuları üçün çox cəlbedici və maraqlı olacaq. “525”in oxucularına Cavidin romanı barədə tanınmış tənqidçimiz Əsəd Cahangirin məqaləsini və romandan bir parçanı təqdim etməklə Azərbaycan nəsrinin yeni bir imzasına xeyir-duamı ünvanlayıram.

Rəşad MƏCİD

525-ci qəzet.- 2010.- 6 noyabr.- S.28.