“Öz yazını redaktə eləmək, həyatda
buraxdığın səhvləri düzəltmək üçün verilən şansa
oxşayır”
“İNAM” PLÜRALİZM MƏRKƏZİNİN
RƏHBƏRİ, TANINMIŞ ZİYALI, PUBLİSİST
VAHİD QAZİNİN “YENİLİK.AZ”A MÜSAHİBƏSİ
Vahid Qazi
1968-ci ildə Ağdamda doğulub. Bakı Dövlət
Universitetinin jurnalistika
fakültəsini bitirib. “Ədalət”,
“Azərbaycan” qəzetlərində,
Prezident Administrasiyasında
çalışıb. 1995-ci ildən “İnam”
Plüralizm Mərkəzinin
rəhbəridir. Onlarla ölkədə
keçirilən konfranslarda
ölkəmizi təmsil
edib, demokratiya problemləri mövzusunda məruzələr edib.
“III Sektor”, “Svobodnaya volya” jurnallarının naşiri olub, hazırda “Toplum” vətəndaş cəmiyyəti
jurnalının baş
redaktorudur. “Ruhlar
şəhəri”, “Yaddaş
ləpirləri. Demokratiya yazıları”
adlı kitabların müəllifidir. “Kuba dəftəri” adlı kitabı nəşrə hazırlanır.
Aparıcı nəşrlərdə publisistik yazılarla çıxış edir.
– Vahid Qazi necə
bir xarakterə malikdir?
– Dəqiqini kənardakılar
bilər. Amma məncə bir az “tropik”
mülayimliyim var, burda sükunətlə çılğınlıq simbiozdur.
– Özünüzdə bəyənib
bəyənmədiyiniz xasiyyətlər
hansılardır?
– Bəyəndiyimi bilmirəm,
bəyənmədiyim tez
inanmağımdır.
– Yaşaya bilmədiyiniz üçün peşmanlıq
duyduğunuz nələrsə
varmı?
– Peşman olmaq etdiklərinə uğursuz
redaktə cəhdindən
başqa bir şey deyil. Peşmançılıq nəyisə dəyişmir,
uzaq başı çayın dərin yerini göstərir, bunu instinktlərin də sənə deyir onsuz da,
hər dəfə çayın o yerinə çatanda.
– Heç kimsənin görmədiyi bir özəlliyiniz varmı?
Varsa da niyə bu
günə kimi gizli qalıb?
– Bu dünyada kimsənin görmədiyi bir özəlliyim varsa, deməli o, qapalı yerdədir. Bütün gizlinləri görən
isə tək Allahdır, gizlindəki o özəlliyin necəliyini
onun dərgahında bilmək olar. İstəyim də odur ki, bu, günaha
yazılası özəllik
olmasın.
– Sizi ən çox
nə əsəbiləşdirir
və əsəbinizlə
baş edə bilirsiniz?
– “Nə əsəbləşdirmir?”
daha düz sual olardı, bu zamanda. Evdə baxdığın TV, oxuduğun qəzet, bayırda hər addımda gördüklərin.
“Master və Marqarita”dakı
kimi cəmiyyət sanki tilsimlənib. Küçələrdə adamların
üzünə baxsanız
yalnız keylik görəcəksiniz, burda
təbəssüm bir
yana, heç
kədər də yoxdur. Keyimiş adamı isə
şüur yox, instinkt idarə edir.
Maşın sürmək cəhənnəm əzabıdı,
düşürsən metroya
– qaramat qoxuyur, minirsən avtobusa sanki yaralı canlar daşıyan sanitar arabasıdı. Küçələr ən nifrət
elədiyim səslə,
“laqonda” səsiylə
doludur, heç türmə kameralarında
işgəncə səsləri
də belə deyil. İnsanlarda heyvanat dünyasının
xarakteri oturuşur – özündən güclüyə
quyruq bulayan, özündən zəifin
nəfəsini kəsir.
Bütün bu mənzərələrə
əsəb tam gətirərmi?
– Nə üçün yazırsınız, sizi yazmağa itələyən
nədir?
– Yazmaq – içindəki hissi çölə çıxarmaq yolunda ən ağır işdir. Yazmaq emosiya hadisəsidir.
İçindəkini hirslə, danışmaqla,
bağırmaqla, pıçıldamaqla,
ağlamaqla çıxarmağa
çalışarsan, alınmayanda
son anda köməyə
yazmaq çatır.
Razılaşın ki, yazmaq hisslərin ifadəsinin ən çətinidir, gülməyə, ağlamağa,
hirslənməyə, küsməyə...
nə var ki. Emosionallığımdandır ki, bəlkə
də, hisslərimi müxtəlif yolla ifadə edə bilirəm, yazmağa çox yer qalmır. Az
yazıram.
– Heç içinizə sinməyərək yayımlanan
yazınız olubmu?
– Olmayıb, çünki eləsi heç yazılmayıb.
– Yazılarınızı yenidən
oxuyanda özünüzü
necə hiss edirsiniz?
– Bundan qəribə bir hislə zövq alıram. Öz yazını redaktə eləmək, həyatda buraxdığın səhvləri
düzəltmək üçün
sənə verilən
şansa oxşayır.
– Bu anda gördüyünüz
işin xaricində nə iş görmək istərdiniz?
– “Bu anda gördüyüm işin xaricinə” çıxmaq...
– İndiyə qədər etdiyiniz ən böyük çılğınlıq
nə olub?
– Çılğınlıq çox
olub, ən böyüyü yəqin hələ qabaqdadır (gülür).
– Yazı yazmaqdan başqa nə işlə məşğulsunuz?
– Uşaq böyütməklə,
bu günün ən çətin işiylə.
– Necə düşünürsünüz
sizin yazılarınız,
kitablarınız oxucuların
həyatına təsir
göstərə bilirmi?
– Mənim elə çox yazı və kitablarım yoxdur. Amma tək onu deyim ki, “Ruhlar
şəhəri” üçün
aldığım məktub,
mesaj və rəylər o kitabın həcmindən iki dəfə çoxdur.
Məncə, pis göstərici
deyil. Bu rəylərdən bilirəm
ki, oxuyanların konkret anlarda ovqatlarına təsir edib.
– Sizcə, bir yazarın toplum qarşısındakı əsas
vəzifəsi nədir?
– Heç bir vəzifəsi yoxdur! Məsuliyyəti var, o da öz qarşısında.
Sadəcə onun işi elədir ki, nəticəsi toplum içinə nüfuz edir, bu, ictimaiyyətçi
bütün sənətlərdə
belədir. Yazı söz
kimidir, söz ağızdan çıxan
təki, yazı da topluma çıxdımı,
ta yığışdıra
bilməzsən. Dediyin sözün,
yazdığın yazının
toplumda təzahürü
elə sənin vəzifən hesab oluna bilər. Bu isə çox
məsuliyyətli işdir.
Bu gün bizdə
olmayan məsuliyyət.
– Yazmazdan əvvəl bir ön hazırlıq
edirsinizmi?
– Əlbəttə, yazıya
başlayanda artıq onun yarıdan çoxu beyində hazır olur.
– Yazarın üzərindəki
təzyiqlərlə – istər
ictimai, istər fərdi – çıxan yazının keyfiyyəti
arasında bir bağ görürsünüzmü?
– Yazdığından kəskin
ictimai reaksiya umacağın varsa, ictimai basqı yazılarına təsir edə bilər, bu qarşılıqlı
prosesdir. Təzyiqlərlə keyfiyyəti aşağı
düşəcək yazını
yazmamağı bacarmaq
isə hamının işi deyil. Belədə
susmağın yazmağından
yaxşıdır.
– Sizin tərifinizlə kimləri həqiqi yazar adlandıra bilərik?
– İçindəki hissləri
ana balasını dünyaya gətirdiyi duyğularla xaricə çıxarmağı bacaran,
yəni bu işi sevgiylə edən.
– Hər səy sərf edən insan bir gün
yazar mərtəbəsini
qazana bilərmi?
– Yazmaq insanın özüylə söhbətidir,
özün özünü
tanıdığından aldada
bilməzsən, bu bir növ, ibadət
edənin Tanrıya ünsiyyətinə bənzəyir,
burada hər şey şəffafdı,
kiçicik bir xal mahiyyəti dəyişir.
– Özünüzü yazmaq
üçün şərtləndirirsinizmi?
Məsələn, “gündə bu
qədər yazı yazmalıyam”deyə. Yoxsa fikirləriniz
inkişaf etdikcəmi
yazırsınız?
– Bəzən həftələrlə
bir cümlə yazmıram, odur ki, sualın ikinci hissəsini özümə aid edərdim.
– Azərbaycanda yazarlıq pul qazandırırmı?
– Pul qazandırmır, olsa-olsa dolandıra bilər. Bunlar da ki, fərqli anlayışlardır.
Bir də, Orxan Pamuk demiş:
“Nə qədər bacarığın, qabiliyyətin
olursa olsun, pulu və iqtidarı
başqa yerdə axtar ki, bacarıq
və əməyinin əvəzini almayanda sənətdən küsməyəsən”.
– Həyatda ən çox qiymət verdiyiniz insan kimdir?
Bilmirəm həyatda beləsi varmı? Amma belə insan
obrazı Hüqonun
Jan Valjanıdır.
– Ən böyük xəyalınız?
– Şuşada Ərimgəldi
qayası var... Ordan üzü Ağdama sarı uçmaq.
Günel MUSA
525-ci qəzet.- 2011.- 1 oktyabr.- S.21.