“Yaxşı Cazibə” Vətəndə

TÜRKİYƏDƏN GƏLƏN EKİB

Yetənəkli, uğurlu, zövqlü, gülməli bir dizinin ekibi Bakıya gəldi. Dizinin süjetinə görə baş qəhrəman azərbaycanlı qızı Cazibə türkiyəli eşi Kamaldan ayrılıb vətəninə geri dönür.

Neçə vaxtdı izləyirik. Bu cür koloritli iş ortaya qoyan bir komandanı yaxından tanımağı gəlir adamın. Və düşünürsən ki, azərbaycanlı qızını canlandıran bir dizinin niyə burda çəkilişləri olmur. Sonunda 3 günlük Bakıya gəldilər. Bizim gülərüzlü, sevimli Məlahət Abbasovamız da onlarla gəldi. Məlahət xanım bu serialın danışmanıdır ( məsləhətçisi). Bizi onlarla görüşdürən də Məlahət xanım oldu. İllər və uğurlar sənətçinin nə üzünün, nə də qəlbinin rəngini dəyişməyib. Təşəkkürlər sizə, xanım əfəndi. Seriala gəlincə, izləməyənlərə bildiriş verək. Deməli belə...

“Yaxşı Cazibə” Türkiyədə komediya janrında çəkilən serialdı. Baş qəhrəman azərbaycanlı qızı Cazibədir. Valideynlərini itirəndən sonra çarəsiz qalan Cazibə Bakıdan İstanbula iş axtarmağa gedir. Orda yaşaması üçün ona vətəndaşlıq lazımdır. Buna görə də bir agentliyin yardımıyla tanımadığı bir adamla anlaşıb saxta evlilik edir. Anlaşmaya görə Cazibə vətəndaşlıq alandan sonra boşanma olmalıdır. Ancaq obrazlar bir-birinə vurulur. Və hər şey dəyişir. Cazibənin saxta əri Kamalın Simgə adlı sevgilisi var. Kamal heç cür ona ilişgilərini bitirmək istədiyini deyə bilmir. Və Kamalın doğrudan da ondan ayrılmaq istəyib-istəməməsi aydın deyil. Çünki hər vəchlə Cazibənin onun evində çalışan bir xidmətçi yox, nikahlı həyat yoldaşı olduğunu gizlədir. Nəhayət durum o yerə çatır ki, Cazibə şələ-küləsini yığıb geri dönür.

Simgə isə (Hande Katipoğlu) ərköyün , sadəlövh, çılğın bir qızdır. Kamalı dəli kimi sevən Simgənin gözləri elə örtülüb ki, Cazibənin Kamalı, hətta Kamalın da Cazibəni sevdiyini görmür. Əslində içində hardasa hiss elədiyi ara-sıra gözə çarpır, ancaq Simgə bunu heç özünə də etiraf etmir deyə tamaşaçı dəqiq heç nə bilmir. Simgə inanılmaz qıvraqlığı, cəldliyi, doğallığı, zarafatlarıyla tamaşaçıları heyrətə salır. Hər an gözlənilməz bir addım ata bilər. Hər an üzünə gülməli ifadə verə bilər. Qətiyyən ev işlərini bacarmaz və o qədər mətbəxdən uzaq bir qızdı ki, nəsə bişirmək istəyəndə aləmi bir-birinə vurar. Məsələn, Kamala xoş gəlmək üçün fədakarlıq edən Simgə yeməyi çaydanda hazırlamağa cəhd edir. Salata ürünləri bütöv-bütöv bişirmədən qatır. Xərçəng şorbası adıyla xərçəngi diri-diri masaya gətirir. Bu obrazı canlandıran Hande Katipoğlu inanılmaz istedadıyla seyrcini ələ alır. Handenin yaratdığı obrazın tam əksi olduğunu elə bir detalla anladıq. Ekib günorta yeməyini yeyəndən sonra masanın üstündə qalan bir qucaq nəmli salfeti qızlar arasında paylaşdırdı. “Çantanıza qoyun, çox lazım olur”. Hande çəkilişə getdi. O işini bitirənə qədər digər oyunçularla danışıb vaxtdan faydalandıq. Yerinə Cazibə – Aslıhan Gürbüz gəldi. Dizidə həmişə qapalı, özü dediyi kimi “köylü kızı” kimi geyinən Aslıhan qısa bir şortda və çox sadə bir maykada idi. Ayağında dabansız rahat ayaqqabısı, önündən asdığı parça çantası, başında kepka, gözündə eynək, üzündə bir az narazılıq olan Aslıhan istənilən mövzuya açıqdı.

Aslıhan – Sizin qızlar çox gözəl geyinirlər, ancaq bilmirəm Cazibəni bizimkilər niyə belə sadə geyindirirlər.

– Yəqin xarakteri gücləndirmək üçün.

Aslıhan – Ola bilər.

– İşinizi çox sakit görürsüz. Ama elə bil bir az dağınıqlıq var. Hərə bir tərəfdədi.

Aslıhan – Bu ekibdən daha böyükdü ekibimiz. Kamera arxasında da çox adam çalışır. Biz küçə çəkilişləri çox az edirik. Burdasa çəkilişlər demək olar hamısı dışarıdadı. O üzdən dağınıqlıq var. Bizi orda bir görsəz. Çox əylənirik setdə. Bir ailə kimi olmuşuq artıq. Gözəl işdi. 3 gün çalışırıq, 4 gün boş oluruq. Digər dizilərdə iş rejimi daha ağırdı. 4 saat ancaq yatarsan. Bir də qapalı məkandı. Qışda üşümürsən, payızda yağmur yağmır təpənə, yayda tərləmirsən. Mutluyuq yəni.

– Hiss olunur ki, bir-birini duyan bir komandanız var. Ona görə işiniz effektlidir. Oyunçuların özlərinin doğaclamaları – improvizeleri olur?

Aslıhan – Olur. Hamısı doğaclama yapır. Mən edə bilmirəm. Çünki zatən zordur mənə azəricə danışmaq. Bir yanlış kəlmə deyərəm, ya bir qüsur olar deyə qorxuram.

– Azərbaycan türkcənizdə qüsurlar olur.

Aslıhan – Bu dizidən öncə azəri öyrətmənlərindən dərs almışam. Ancaq bir ortaq nöqtəni seçmək lazım idi ki, həm sizləri qırmayaq, həm də bizim seyrici nə danışdığımı anlasın. Bir az zordur təbii ki.

– Peker bəy niyə ayrıldı dizidən?

Aslıhan – Onu bizə söyləmədilər. Biz qarışa bilmirik belə işlərə. Çox xəbərimiz olmaz bu işlərdən. Ya kanalla sorun ola bilər, ya yönətmənlə, ya öz sorunu ola bilər. Bizim qarışmağımız heç doğru da deyil.

Bu dəm yanımızda oturan yaraşıqlı qrup rəhbəri Akın Topuza üzümüzü çevirdik. O da bizə qatıldı. Sualı doğru dəyərləndirmək istədi hər halda.

Akın bəy – Peker bəyin özəl işləri vardı. Özəl sorunları da vardı. Dizidən öncə yoxdu, ama sonra yarandı və ayırdıq yolumuzu.

– Serhan Arslan da Erdo xarakterini yaxşı canlandırır. Heyif ki, sizinlə gəlməyib.

Aslıhan – O həm də teatrda çalışır. Ona görə bizimlə səfərlərə gedə bilmir.

– Onun da əməyi var. Hər kəsin əməyi var bu dizidə. Hər kəs uyur bir-birinə, inanın. O köpək – Badem belə bizə uyur. (Dizidə Simgenin Paris adlı köpəyi var. Handenin öz köpəyidi Badem)

– Bu sizin ilk böyük işinizdi?

Aslıhan – Yox bundan öncə də vardı. Ama o dramdı. Komediya ilkdir.

– Elə bil bitməsini heç istəmirsiz. Elə məmnun görünürsüz ki, hamınız.

Aslıhan – Yox, niyə bitsin ki? Əylənirsən, 3 gün çalışırsan dediyim kimi, qalan günləri dincəlirsən. Üstünə bir də para verirlər. Mənim həyatımda çox sıxıntılı bir dönəmdə başladı bu iş. Çox acı çəkirdim, setdə komediya yapırdım. Zor idi. Ama indi düşünürəm yaxşı ki, belə bir dönəmə dəng gəldi. Qaldıra bilməzdim yəni. Burdakı xalq izləyirmi?

– Hamı izləyir demək olmaz. Sizin dizi bir az zövq məsələsidir. Hər kəs o yumoru özünə doğma bilmir. Toplumsal deyil diziniz. Ama izləyənlər çoxdu. Çox gülürük, əylənirik. Gülə-gülə ötürdüyünüz mesajları da tuturuq.

Aslıhan – Nə gözəl. Nəsə deyə biliriksə nə mutlu bizə. Özümüz də çox gülürük. Bəzən kameramanlar gülür kameralar tərpənir, o dərəcədə yəni.

Mən çox güləyənəm. Atamın cənazəsindən çıxırdım, dilənçi ağzını əyə-əyə dilənirdi. 5 dəqiqə güldüm ona. Hər kəs təəccüb etdi.

– Hakanla (Kamalla) çoxdan tanışsız?

Aslıhan – Biz Hakanla əvvəlcə bir sinemada oynamışdıq. Ordan tanıyırıq bir-birimizi.

– Hande də öz roluna çox yaraşır.

Aslıhan – Ama normalda elə qız deyil. Cazibə kimidir. Yemək bişirər, çox sayğılıdır, çox sakitdir. Tam obrazının əksidir.

– Bu obrazı bu qədər uğurlu oynamasına səbəb nədir sizcə? Yetənək, yoxsa içində bir Simgə var?

Aslıhan – Yetənək. Hande çox yetənəkli bir oyunçudur. Zatən insan hər yerdə insandır. Doğuda da olsa, Batı da olsa (şərqdə də, qərbdə də). Qız da olsa, oğlan da. Bəlli durumlarda verilən təpgilər eynidir. Hisslər, yaşantılar bənzərdir. Mən heç Azərbaycana gəlmədim, ama bir azərbaycanlı qızının nələrə qırıla biləcəyini, nədən küsə biləcəyini anlayıram. Çox normaldı.” Mən olsaydım nə edərdim” düşünürsən. Və onu oynayırsan.

– İnsanları izləyirsiz həm də.

Aslıhan – Baxmaq zorundasan. Öyrənmək, tanımaq zorundasan. Özünü onun yerinə qoyursan. Bəzən Kamal elə bir şey söyləyir ki, mənim bir qadın olaraq zoruma gəlir. İstər-istəməz kövrəlirəm, ağlayıram.

– Problemlər qoyulur, bəzən hansısa bir məsələyə toxunursuz. Məsələn, bir dəfə Cazibənin yalançı ərini yaratmışdız. Guya Bakıdan gəlib ki, Cazibəyə evlənmək təklif edən Hulusi bəyi yerində oturtsun. Hulusi bəyin dilindən belə bir fikir deyildi ki, adam qarısını para qazanmaq üçün başqa məmləkətə göndərib , indi gəlib qısqanclıq səhnəsi düzəldir. Bu səhnə hardan yarandı?

Aslıhan – Qani abinin( ssenaristin) yanında çalışan bir azərbaycanlı yardımçısı olub illər öncə. Onun həyatında olanlardandı. Belə şeylər Türkiyədə də var. Erkək çalışmaz, ama qadını işə gedərkən güdər. Qısqanclıq səhnəsi düzəldər. Boşanarlar, ama qadını rahat buraxmazlar. İslamiyyətdən sonra türk erkəyi bir az sanki qadınlara qarşı kobudlaşdı. Öncələr hatun çox önəmliydi. Hakan (kişi) qadınına sormadan heç bir şey etməzdi. Bir şəkildə maləsəf dəyişmiş.

– Sizin dizidən din bir az uzaq tutulur. Bu kimi mövzulara da toxunmursuz.

Aslıhan – Türkiyə bu konuda çox həssas bir dönəmdən keçir. Din əslində çox həssas bir mövzudu. Din qavramı siyasətin içinə də qarışmış ola bilər. Dadında vermək gərəkdir. Din üzərinə savaşlar çıxar. Din üzərinə ailə qızını bir erkəyə verməz, o başqa dinə mənsubdur deyə. İdeoloji düşüncən, dinin nə olursa olsun, sənin kimi düşünməyən insanlar da var. Kimsəni qırmamaq ,incitməmək lazımdı. Hamımız insanıq.

– Müsəlman ölkələrində sorunlar çoxdur.

Aslıhan – Maləsəf elədir. Əslində bizdə bu mesajlar var. Kamal saxta evlilik edib, ama Cazibəni qısqanır. Cazibəni qısqanır, ama Simgədən ayrılmır. Cazibə Kamalın sevgilisi olduğunu əvvəldən bilərək onunla saxta evliliyə razılaşır, sonra onu Simgədən ayırmağa çalışır. O da əslində artniyyətlidir. Ən saf obraz Simgədir. Ağlına belə gəlmir ki, Cazibə Kamalın köməkçisi yox, arvadıdır. Bu şişirdilmiş formada da olsa, əslinə baxsaz, bizim cəmiyyətlərin problemləridir.

– Dizidə ən saf obraz Simgədir gerçəkdən.

Aslıhan – Həyatda da belədir. Ən güclü gördüyümüz insanlar əslində ən zəifləridir. Zəifdir ona görə yüksək səslə danışır. Zərər görməmək üçün özünü qoruyur. O üzdən yox deyər bir şeyə, dinləmədən. Yara almaq istəməz əslində.

Bu yerdə dizinin senaristi Qani Müjdə gəlib çıxdı. Türkiyəyə geri dönürdü. Hər kəslə sağollaşmağa gəldi (Hande hələ çəkilişdədi).

– Deyirlər,balıq yemisiz xoşunuza gəlməyib.

Qani Müjdə – Hə, dünən yediyimi bəyənmədim. Dedilər başqa yer var, orda dadlı balıq verirlər. Gələn səfərə qaldı.

– Bakımız necədir?

Qani Müjdə – İstanbul kimi kötü Bakı var, bir də iyi Bakı var. Memarlığını bəyəndim. Gözlədiyimdən daha moderndi. Bəzi yerləri Dubay kimi, bəzi yerlərini Portuqaliyaya – Lissabona bənzətdim. Bu qədər içəridə və bu qədər Akdeniz kimi (Aralıq dənizi kimi) bir yer ağlıma gəlməzdi yəni. Çox dəyişik gəldi.

– Bəyənmədiyiniz nə oldu?

Qani Müjdə – ...düşünürəm. Demək ki, bəyənmədiyim bir şey tapmamışam. Ama özəlliklə yemə-içmə, kafe, xidmət sektorunun bir az daha yol alması lazımdı. Yəni çox az qalıb. Ama düşündüyümüzdən çox-çox yaxşı gördük Bakını.

Hakan Yılmaz (Cazibənin əri Kamal) səkidə oturub bizi dinləyirdi. Bir azdan onun çəkim növbəsiydi. Oturub gözləyirdi. Qani abini hamılıqla yola saldıq. Və səkidə oturan Hakanı yeni proqramıyla təbrik etdik (Hande hələ çəkilişdə).

Hakan bəy – Təşəkkür edirəm. İzləyirsizmi?

– İzləyirik. Aparıcılıq çətindi, yoxsa aktyorluq?

Hakan bəy – Hər ikisinin ayrı zorluqları var. Burda bir az rahatdı. Dizidə. Yazan adam var. Hər şey hazırdı. Ama orda – proqramda mən özüm hazırlayıram hər şeyi. Və üstəlik özüm də apardığım üçün daha zordu. Canlı yayım daha sterslidir. Mən zatən illər öncə də aparıcılıq eləmişəm. Sevirəm bu işi.

Sahilə tərəf yön aldıq hamımız. İçərişəhərin dolanbac yollarında, balaca evlərdən birinin pillələrində 3 qızcığaz sakitcə palçıqdan yemək bişirirdi. Uzaqdan bizi seyr edən qızcığazlar dilsiz-ağızsız qadınlığı oynayırdılar. Səssizcə... Gözləri hərdən bizə tuşlanırdı, ama əllərini saxlamırdılar. Əlləri palçıqdan olan yeməyi qarışdırırdı. Aslıhanla Hakan onlara yaxınlaşdılar. Aslıhan əyilib gülümsədi. Hakan şəkillərini çəkdi (Hande hələ çəkilişdə).

Hakan bəy – Sənin adın nədir?

– Mədinə

Hakan bəy – Bəs sənin?

– Nərmin.

– Hakan bəy – Sənin?

– Sevda.

– Nə şirin qızlarsız siz. Üçünüzün də adı gözəldi. Biz sahilə gedirik. Sağ olun.

Addımlayırdıq sahilə doğru (Hande hələ çəkilişdə).

Hakan – Sizin sahili çox bəyəndim. Dünən axşam çıxdıq. Hər kəs ailəsiylə gəzişir. Sakitlikdi. Heç kim mane olmur. Bizdə sahildə manqal qoyurlar, kabab bişirirlər. Olacaq şeymi? Rahat dolaşa bilmirsən.

Hakanın telefonuna zəng gəldi. Çağırdılar çəkiliş meydançasına. O bizdən əvvəl qaçaraq bulvar tərəfə getdi. Aslıhan yol boyu şəhəri izləyirdi. Tarixi yer tapan kimi şəkil çəkdirirdi (Hande hələ çəkilişdə).

Çəkiliş meydanına gəldik. Bulvarın kənarında idi. Adamlar toplaşmışdı.

Barbe kimi geyinən çəhrayı əlibisəli, bol makiyajlı Simgə Kamalla Xəzərin sahilində gəzişirdi. Onların Bakını bərabər gəzdikləri səhnə çəkilirdi. Simgə Kamalı basıb öpür, həmişəki kimi dəlilik edirdi. Yönətmən Bora Onur da dinməz-söyləməz başını monitora soxub üstünü parçayla örtərək gizlənib işini görürdü. Belə işləmək adətidir. Çəkdiklərini detallı görmək istəyir hər halda. Çəkiliş vaxtı ətrafdan tamamən ayrılıb monitora tuşlanır. Hava günəşliydi, işıqlıydı, istiydi. Heç kim narazı deyildi. Hamı gülümsəyirdi. Bora bəyin ancaq bədəni görünürdü. Təmkinli, sakit, üzüyola və hay-küysüz bir adamdı. Bağırıb meydanda “mən yönətmənəm-rejissoram” göstərisi yapmaqdan çox uzaqdı. Xəzər də lal-dinməz filmə çəkilirdi. Akdenizə, Qara dənizə salam göndərirdi. Arada fasilə olurdu. Bora bəylə ordan-burdan danışırdıq.

– Bir iradımız var. Öz dilinizə türkcə, bizimkinə azəricə deyirsiz. İkisi də türkcədir .

Bora Onur – (gülümsəyir) Eləmi? Düzəldərik o zaman. Bizim izləyiciyə aydın olsun deyə elə söyləyirik.

– Azəri türkcəsi deyin siz də

Bora Onur – Tamam. Qırılmayın. Doğru söyləyirsiz. Əslində eyni dildi. Ancaq sizin dilinizdə elə sözlər var ki, biz anlaya bilmirik. Heç tanımadığımız kəlmələr var.

Kamal bəy söhbətə qatılır – Bizim bölgələr var ki, kullandığı sözləri anlamırıq. Hər bölgənin özünün ayrıca kəlmələri var. Əslində türkcə çox zəngin bir dildi.

Hamımız bu sonucla razılaşdıq. Və çox mutlu olduq. Bir az sərinlənmək üçün restoranın ekibə ayırdığı kondinsionerli otağa keçdim. Dalımca qapı tarappıltıyla açıldı və Hande içəri girdi. Tələsik əynini dəyişməyə, makiyajını silməyə girişdi.

Hande – Off rahatlandım valla. Heç sevmirəm makiyajı. Bu təhər əlbisələrdə də ürəyim sıxılır. Mənimki rahat geyimdi. İstidə də lap adamın nəfəsini kəsir. Off, çox yorğunam. Oturum bir az ayaqlarımı sallayım. Bir dənə kətil də mənim qabağıma qoydu ki, sən də ayağını salla. “Mən niyə?” – ürəyimdə fikirləşdim. Mən çəkimdən gəlmirəm ki. Heç nə demədim. Yan-yana oturub ciddi-cəhdlə dincimizi aldıq...

Aysel ƏLİZADƏ

525-ci qəzet.- 2011.- 10 sentyabr.- S.16-17.