“Bu hadisə xalqın qəhrəmanlıq səhifəsi
idi”
SABİQ MİLLƏT VƏKİLİ, TARİX ELMLƏRİ
DOKTORU, PROFESSOR CƏMİL HƏSƏNLİ: “1918-ci İL 28
MAY HADİSƏSİNƏ YOL 1918-ci İL MART HADİSƏLƏRİNDƏN
KEÇDİSƏ,1991-ci İL MÜSTƏQİLLİYİNƏ
YOL 1990-cı İL 20 YANVAR HADİSƏSİNDƏN
KEÇDİ”
– Cəmil müəllim,
yaxın günlərdə 21-ci ildönümünü qeyd
etməyə hazırlaşdığımız 20 Yanvar hadisələrində
tarixçilər baxımından qaranlıq məqamlar
qalıb, ya yox?
– Əlbəttə, tarix
üçün qaranlıq məqamlar dünən də olub,
bu gün də var, sabah da olacaq. 20 Yanvar elə hadisələrdəndir
ki, onu törədən səbəblər, rəsmiləşdirən
sənədlər tarixçilər üçün hələ
də bəlli deyil. Bundan başqa bu elə bir hadisə idi ki,
təkcə ölkə içində yox, ölkə xaricində
də ictimai rəyi buna hazırlamaq lazımıydı. O
cümlədən, dünyanın taleyini həll və idarəçiliyində
iştirak edən böyük dövlətlərin ictimai
fikrini buna hazırlamaq lazım idi. Azərbaycanda islam
fundamentalizminin olması, islam dəyərlərinin guya cəmiyyətdə
inqilabi bir prosesə çevrildiyini dünyanı inandırmaq
gərək idi. Mən əminliklə deyirəm ki,
böyük dövlətlərin başçıları 20
Yanvar hadisəsinin olacağından əvvəlcədən xəbərdar
idilər, yəni, sovet rəhbərliyi bu böyük hadisə
ilə bağlı onları xəbərdar etmişdi. Yanvar
hadisələrindən bir neçə gün sonra, səhv
etmirəmsə, 26-da Siyasi Büronun iclası oldu. Mixail
Qorbaçovun orada bir çıxışı var və o
deyir ki, indi Azərbaycanda vəziyyətimiz Almaniyada
olduğumuz kimidir. Söhbət
hələ o zaman mövcud olan Almaniya Demokratik
Respublikasından gedirdi. O deyirdi ki, Almaniyadakı kimi, Azərbaycanda
da vəzifəyə gətirilməli adam tapa bilmirik. Bu,
bütövlükdə siyasi bir böhran idi. Baxmayaraq ki, bizdən
əvvəl Tbilisi və digər hadisələr olmuşdu və
dinc əhalinin üzərinə lokal şəkildə ordu
yeridilmişdi, amma o hadisələrin heç birinə Sovet
İttifaqını çökdürən amil kimi baxmaq
olmaz. SSRİ öz varlığına mənəvi cəhətdən
Bakıda son qoydu. O zaman Bakı sovet şəhəri idi,
küçələrə çıxanlar sovet
adamlarıydı, onların üzərinə gələn də
sovet ordusuydu. Bu adamlar gözləmirdilər ki, öz ordusu
onların üzərinə gələr. Yəni, mənəvi-psixoloji
cəhətdən insanlar buna hazır deyildilər. Sovet
tankları sovet adamlarının üzərinə yeridi və
sovet avtomatlarından açılan güllə, bir respublika
çərçivəsində sovet adamlarının sovet
quruluşuna olan inamına son qoydu. Bununla da baxmayaraq ki, şəhər
sözün tam mənasında işğal edildi, ordu müvəqqəti
olaraq qələbə çaldı, bu sovetlərin pir qələbəsi
oldu. Bu hadisədən sonra cəmiyyət elə böyük
sarsıntılar yaşadı ki, bir daha özünə gələ
bilmədi. Bakı hadisələrindən sonra sovetlərin
böhranı daha da dərinləşməyə
başladı və quruluş dağıldı.
Dağılma sürəti elə yüksək oldu ki, onu
dağıtmaq istəyən xarici qüvvələr belə
sürətə hazır deyildilər. ABŞ-ın yaxın
planında SSRİ-nin dağılması yox idi. Onların əsas
strateji məqsədi sovetləri zəiflətmək idi. Amma
Sovet İttifaqı onların düşündüyündən
çox zəif idi və ona görə ilk ciddi böhrandan
sonra dağıldı. ABŞ bütün siyasətini
SSRİ-nin varlığı üzərində qurmuşdu.
– 20 Yanvar hadisəsindən
sonra ilk illərdə tarixçilər deyirdilər ki, bir
çox məqamların aydınlaşması
üçün zaman lazımdır. Artıq 21 il keçib.
Həmin zaman gəlib çatıb, yoxsa, yenə də zaman
lazımdır?
– 21 il keçməsinə baxmayaraq,
tarixçilərin həmin hadisəni lazımi dərəcədə
qiymətləndirməsi üçün vacib sənədlər
açılmayıb. Bu, bəlkə də çox nadir hadisələrdəndir
ki, tarixçilər ilk zamanlar bu hadisəyə daha yaxın
idilər, nəinki sonra. Ölkə daxilində bu, yeganə
hadisə idi ki, əməliyyata birbaşa müdafiə naziri
özü rəhbərlik edirdi və Yazov özü
Bakıya gəlmişdi. SSRİ daxilində hələ belə
bir hadisə olmamışdı ki, müdafiə naziri
birbaşa özü hərbi əməliyyat keçirilən
əraziyə gəlsin. Normalda hamı bu hadisədən sonra
öz evinə girməli idi və şəhidlərin meyitləri
ortalıqda qalmalıydı. Bütün proses buna
hesablanmışdı. Amma səhəri gün nə oldu? Dəstə-dəstə
insanlar partiya-sovet orqanlarının qarşısına
axışır və sovetlərin başlıca mənəvi
siyasi simvolu olan partiya biletlərini cırıb
atırdılar. Əməliyyatın keçirilməsinə
sərəncam verən insan haqqında, yəni, Qorbaçov
haqqında şəhərin müxtəlif yerlərində “cəllad”
deyə yazırdılar, “rədd olsun sovet hökuməti”. Bu,
böyük bir tarixi hadisə idi. Xatırlayıram ki,
çox adam o zaman çox iş gördü. Şəhidlərin
torpağa tapşırılması prosesi isə, şəhərdə
o zamana qədər görünməmiş bir izdiham ilə
müşayiət olundu. Milyondan artıq insan bu prosesdə
iştirak etdi. Deməli, atılan güllələr sovet
ideologiyası baxımından hədər getmişdi. Cəmiyyət
qorxmadı və diz çökmədi. İnqilabi ideya
kütlələrə hakim kəsilmişdi. O zaman biz
universitetin bir neçə müəllimi Şüvəlandan
tutmuş Yasamala qədər bütün xəstəxanaları
gəzdik və yaralıların çoxu ilə
görüşüb, hansı şəraitdə
yaralandıqları barədə ifadələrini aldıq.
Bütün bunları ya diktofona, ya dəftərə qeyd
etdik. İnsanlar böyük vətənpərvərlik
nümunələri göstərdilər – rejissorlar,
operatorlar, kino işçiləri. Onları nəyi bacarırdılarsa,
onu da lentə alırdılar. Yadımdadır ki, 1990-cı
ilin mart ayında SSRİ xalqlarının qurultayı
keçiriləcəkdi və biz də həmin
topladığımız materialı, o cümlədən,
yaxşı çəkilib, montaj edilmiş kasseti Moskvaya
apardıq. O zaman SSRİ xalqlarının Ali Sovetinin
qurultayının deputatları Moskva mehmanxanasında
yaşayırdılar. Lenti göstərmək çox çətin
idi və bizə bu məsələdə Oljas Süleymenov
kömək etdi. O həmin mehmanxanada zalın alınması,
kinonun nümayiş etdirilməsi məsələsində
böyük yardım etdi. O zaman ictimai istintaq komitəsi də
var idi və hesab edirəm ki, onlar da çox zəngin
materiallar toplamışdılar. Təəssüf hissi ilə
qeyd etmək istəyirəm ki, öz
materiallarımızın surətini
çıxarmamışdıq və onları qurultaya elə
də təqdim etdik. Amma bilavasitə Yanvar hadisələrini
özündə əks etdirən rəsmi sənədlər
hələ də bəlli deyil.
– Yəqin ki, Rusiya arxivlərində
bu hadisə ilə bağlı çoxlu sənəd qalar. Necə
düşünürsünüz, onların
açılması tam mənzərəni
aydınlaşdırar?
– Təəssüf ki, Rusiya
arxivlərində bu tip sənədlər hələ də
açılmayıb və hazırda bu sənədlər
Federal Təhlükəsizlik Xidmətinin arxivində yerləşirlər.
Böyük mənada SSRİ DTK-nın
hazırladığı bir əməliyyat idi. Necə ki,
1988-ci ildə Sumqayıt hadisələrini SSRİ DTK-nın əməkdaşları
bilavasitə hazırlamışdılar, 20 yanvar hadisələrini
də onlar hazırlamışdılar. Bu hadisə ərəfəsində
DTK demək olar ki, bütün şəbəkəsini hərəkətə
gətirmişdi. Meydanda dar ağacları qurmaq, islam
qaydası ilə edam etmək həmin şəbəkənin
hazırladığı bir qurma idi. Və ya yanvarın 19-da
Azərbaycan televiziyasının enerju blokunun
partladılması hərbi kəşfiyyatın işiydi. O
zaman Azərbaycan televiziyası ərazimizdə yeganə
telekanal idi və onun vasitəsi ilə əhalini məlumatlandırmaq
olardı. Beynəlxalq konvensiyanın tələbinə əsasən
hərbi vəziyyət elan edilərkən əhali əvvəlcədən
xəbərdarlıq edilməlidir. Bəlkə də hərbi
vəziyyət elan olunsaydı və bu barədə məlumat
televiziya ilə əhaliyə çatdırılsaydı 20
Yanvar hadisəsi bu qədər dağıdıcı nəticələnməzdi.
Bütün bunların hamısı onu sübut edir ki, məhz
dağıdıcılığa hesablanmışdı. Amma
sovetlər üçün əgər bu
dağıdıcılıq Bakı miqyasında nəzərdə
tutulmuşdusa, onlar özləri bilmədən də
bütün ittifaqın dağılmasının
bünövrəsini qoydular.
– 20 Yanvar hadisələrindən
hansı tarixi dərslər götürüldü?
– Birincisi, silahla qələbə
qazanmaq olar, amma daimi olaraq silaha güvənmək olmaz. Cəmiyyətin
içində sabit, oturuşmuş münasibətlər
olmasa, silah da kömək etməz. Sovet İttifaqı
dünyanın ən nəhəng silah cəbhəxanası
idi, amma o da işğal etməyinə baxmayaraq, otura bilmədi.
İkincisi, cəmiyyətdə hər hansı dəyişikliyin
mənbəyi daxili qüvvədir. O dövr Azərbaycan
inqilabının böyük sosial bazası onun içində
idi. Meydanları lərzəyə gətirən, Sovet
İttifaqının sarsıdan proseslərdə iştirak edən
xalq idi və o tarixin səhnəsindəydi. Bu anonim yox, real bir
xalq idi. Xalqa onun içindən çıxan Xalq Cəbhəsi
və unudulmaz lider Əbülfəz Elçibəy rəhbərlik
edirdi. Hər hansı bir qürur mənbəyini xalqın
içərisində axtarmaq lazımdır. Tarixdən xəbərsiz
insanlar deyirlər ki, heç bir meydana çıxmağa
ehtiyac yox idi və Azərbaycan da Asiya respublikaları kimi
müstəqil olacaqdı. Deyirlər ki, heç bir qurban verməyə
ehtiyac yox idi. Amma bu hadisə Azərbaycan xalqının
potensialını göstərdi və dünyanın strateji mərkəzləri
belə bir potensiala heyran olmuşdular. Bu hadisə xalqın qəhrəmanlıq
səhifəsi idi. 1918-ci il 28 may hadisəsinə yol 1918-ci il
mart hadisələrindən keçdisə, 1991-ci il müstəqilliyinə
yol 1990-cı il 20 Yanvar hadisəsindən keçdi.
Kamil HƏMZƏOĞLU
525-ci qəzet.- 2011.- 18 yanvar.- S.5.