Elnur Aslanov: “Minsk
qrupu bir məcburi köçkünü belə öz
doğma evinə qaytara bilməyib”
Müsahibimiz Azərbaycan Prezidenti
Administrasiyasının Siyasi təhlil və informasiya təminatı
şöbəsinin rəhbəri Elnur Aslanovdur.
– Elnur
müəllim, bu il ATƏT-in Minsk qrupunun
yaranmasının 20 ili tamam olur. Siz həmsədrlərin
işini necə qiymətləndirirsiniz və fikrinizcə,
sülh prosesinin yubanmasının əsas səbəbləri
nədir?
–
Bildiyiniz kimi, məhz bu günlərdə- martın 27-dən
aprelin 3-dək, 19 il bundan əvvəl erməni tərəfi
Dağlıq Qarabağın ərazisinə daxil olmayan Kəlbəcər
rayonunun ələ keçirilməsi əməliyyatını
həyata keçirməklə, danışıqlar qrupunun
münaqişə zonasına beynəlxalq müşahidəçilər
missiyasının göndərilməsi qərarını
pozdu. Təəssüflər olsun ki,
ümumilikdə 90-cı illərin əvvəlində vəziyyət
elə idi ki, erməni qoşunlarının Azərbaycan ərazisindən
çıxarılması barədə müzakirələr
aparıldığı müddətdə Ermənistan Azərbaycan
torpaqlarını işğal etməyə davam edirdi. Nəticədə,
hələ o vaxt ATƏM (Avropada Təhlükəsizlik və Əməkdaşlıq
Müşavirəsi) adlanan, sonra ATƏT (Avropada Təhlükəsizlik
və Əməkdaşlıq Təşkilatı) adlanan təşkilatın
bir neçə gün bundan əvvəl 20 illiyini qeyd
etdiyimiz Minsk qrupu
yaradıldı. Bu illər ərzində Minsk
qrupu regional və qlobal siyasətdə baş verən çətinliklərə
və gözlənilməz dəyişikliklərə
baxmayaraq, üç həmsədrdən ibarət tərkibdə
qarşıya qoyulmuş işin öhdəsindən gəlməyə,
tərəfləri barışdırmağa və
münaqişənin nizamlanması ilə bağlı təkliflər
irəli sürməyə başladı. Təklif edilən
variantlar demək olar ki, hər zaman regional gerçəkliklərlə
uzlaşdırılmırdı, bəzən dövlətin ərazi
bütövlüyü prinsipinə zidd olurdu, məsələn,
“ümumi dövlət” prinsipi kimi təkliflərlə
çıxış edən qurum Cənubi Qafqazda
sülhün və sabitliyin bərqərar olması
üçün çalışırdı. Lakin ATƏT-in
Minsk qrupunun fəaliyyət göstərdiyi 20 il ərzində
həmsədrlər heç olmasa bir məcburi
köçkünü belə öz doğma yurd-yuvasına
qaytara bilməmiş, yaxud Azərbaycanın işğal
edilmiş ərazisinin heç olmasa bir hektarının azad
edilməsinə köməklik göstərməmişdir. Sözsüz ki, iki müharibə aparan tərəfi
bir-biri ilə barışdırmaq çox çətindir.
Əgər tərəflərdən biri
işğalçıdırsa, status-kvonu saxlamağa cəhd
göstərirsə, əvvəlcədən
razılaşdırılmış prinsiplərdən və
sazişlərdən boyun qaçırırsa, eləcə də
məsələnin sülh yolu ilə həllində heç
bir istək nümayiş etdirmirsə, bu
barışığa nail olmaq daha da çətinləşir.
Ermənistan əlindən gələni edir ki,
ATƏT-in Minsk qrupunun fəaliyyəti heç bir nəticə
verməsin. Digər tərəfdən isə
münaqişənin sülh yolu ilə həllini tapması
üçün həmsədr ölkələrin
hamısı Ermənistana lazımi təzyiq göstərmirlər.
Bəzi qüvvələr yenə də Ermənistanı
siyasi və iqtisadi baxımdan dəstəkləyir ki, bu
ölkə də Azərbaycana qarşı
işğalçılıq siyasəti yürütməyə
davam edir. Bu cür davam edə bilməz,
çünki Ermənistanın davranışları lap
başlanğıcdan qəbul edilmiş bütün beynəlxalq
sənədlərə, BMT Nizamnaməsinin bir sıra müddəalarına,
beynəlxalq hüququn əsas prinsiplərinə və ATƏT-in
Helsinki konfransının yekun aktına tamamilə ziddir.
– Ermənistan
dövlətinin başçısı və xarici siyasət
idarəsinin rəhbəri həmsədr ölkələrin
prezidentlərinin ünvanına göndərdikləri təbrik
məktublarında belə bir fikir irəli sürüblər
ki, münaqişənin sülh yolu ilə həllində irəliləyişə
nail olunmamasının əsas günahkarı Azərbaycandır.
Bu qəbildən olan bəyanatları necə
qiymətləndirmək olar və onlar hansı məqsədi
daşıyır?
– Azərbaycanın ərazisi
işğal edilmiş bir ölkə kimi, 1 milyona yaxın məcburi
köçkün və qaçqını var, ona görə
də nizamlanmada irəliləyişin əldə
olunmasında günahkar ölkə ola bilməz. Azərbaycanın tarixi və mədəni irsinə,
Qarabağ ərazisinə və ona bitişik 7 Azərbaycan
rayonuna qarşı amansız divan tutulub. Dağlıq
Qarabağın “boz sahə”yə çevrilməsi yolu ilə
həmin bölgənin təbii ehtiyatlarının
istismarı həyata keçirilir, bunun üçün hər
cür qanunsuz fəaliyyət həyata keçirilir, o cümlədən
işğal olunmuş ərazilərimizdə silah
daşınması və narkotik alveri fəaliyyətləri həyata
keçirilir. Ətraf mühitə və
işğal olunmuş ərazilərin bioloji müxtəlifliyinə
sistemli şəkildə çox ciddi ziyan vurulmaqdadır.
İrəvandan idarə olunan əldəqayırma rejim əla
başa düşür ki, onlar Qarabağda daimi qala bilməyəcəklər,
ona görə də biz daha əvvəlki illərdə erməni
tərəfinin həyata keçirdiyi mənfur xarici siyasətin
bir hissəsi kimi, ermənilər tərəfindən
qoşunların təmas xəttində irimiqyaslı
yanğınların törədilməsinin şahidi
olmuşuq. Yeri gəlmişkən, məhz ATƏT-in
missiyasının fikrincə, həmin yanğınlar ekoloji və
iqtisadi zərərlər törədib və insanların
sağlamlığı və təhlükəsizliyi
üçün ciddi təhlükə yaradıb. Ermənistan vaxt
qazanmaq və status-kvonu saxlamağa çalışır.
Bütün Ermənistan rəhbərlərinin
çıxışları isə əksər hallarda yalan və
saxta olur və bu şəkildə erməni tərəfində
həm Dağlıq Qarabağla yanaşı Azərbaycanın
digər əraziləri, həm də Gürcüstan və
Türkiyəyə qarşı çoxsaylı ərazi iddialarının
olduğunu təsdiq edir.
– Məlum
olduğu kimi, Rusiyanın xarici işlər naziri S.Lavrov
Bakıya səfər edəcək. Eyni zamanda
Vladimir Putin Rusiyanın yeni prezidenti seçildi. V.Putinin hakimiyyətə gəlişi ilə əlaqədar
olaraq Lavrovun səfərindən Dağlıq Qarabağ
prosesində yeni təkan gözləmək olar?
–
Hazırki məsələdə biz Rusiyanın Ermənistan-Azərbaycan
münaqişəsinin nizamlanması ilə bağlı səylərini
artıracağını gözləyirik. Son
illər Rusiya tərəfinin, xüsusilə də prezident
Dmitri Medvedyevin təşəbbüsü ilə Azərbaycan
və Ermənistan prezidentləri arasında bir sıra
görüşlər baş tutdu, Mayendorf bəyannaməsi qəbul
olundu. Səmimi qəlbdən ümid edirik
ki, Vladimir Putinin prezidentliyi dövrü Azərbaycan və Ermənistan
arasında sülhün bərqərar olması və
işğal olunmuş torpaqların qaytarılması ilə əlamətdar
olacaq.
–
Hazırda İranın nüvə proqramı problemi gərgin
olaraq qalır. Mətbuatda gurultulu
başlıqlar yer alır. Hardasa bu
günlərdə nüfuzlu “Foreign Policy” jurnalı Azərbaycanın
İrana qarşı hərbi əməliyyatların
keçirilməsi üçün İsrailə öz
bazalarından istifadə imkanı verəcəyinə dair
informasiya yayıb. Bu informasiya Müdafiə
Nazirliyi və Azərbaycan Prezident Administrasiyasının
timsalında rəsmi Bakı tərəfindən yerindəcə
təkzib olundu. Sizcə, belə
informasiyaların yayılmasında hansı məqsədlər
güdülür? Xarici amillər dəyişərsə
vəziyyətin belə inkişafı
mümkündürmü?
–
Sözügedən materialların müəllifləri bu
şəkildə Azərbaycanı geosiyasi oyuna daxil etmək
istəyirlər. Yaxın Şərq regionunda əhəmiyyətli
və nəzərə çarpan transformasiya prosesi gedir ki, bu
da sözsüz ki, sərhədyanı regionlara da təsir
göstərir. Bu, geosiyasi baxımdan yeni
dünya nizamının formalaşması və güc mərkəzlərinin
daimi rəqabətidir. Daha təmkinli
mövqedən desək, bu, çoxqütblü dünya
nizamının və müvafiq olaraq monosentrizmin güclənməsinin
qarşısını almaq cəhdləridir. Müstəqilliyinin bütün dövrləri ərzində
öz xarici siyasətində etibarlı və stabil tərəfdaş
mövqeyi tutan Azərbaycanı bir dövlətlə strateji tərəfdaşlıq
xəttləri, başqası ilə bərabərhüquqlu əməkdaşlıq,
üçüncü dövlətlə isə eyniməsafəlilik
telləri bağlayır. Hazırki vəziyyətdə
bizim geostrateji vəziyyət də mühüm rol oynayır.
Bu məqalələrin bir çox müəlliflərini
Azərbaycanın simasında regionun bir hissəsinin
mühüm nəqliyyat yolu və geoiqtisadi mövqedən
olduqca mühüm əhəmiyyəti cəlb edir. Lakin təkrar edirəm, ölkənin tamamilə
milli maraqlarına cavab verən müstəqil xarici siyasət
və bu gün geosiyasi transformasiya şəraitində
Prezident İlham Əliyev tərəfindən
reallaşdırılan prinsiplər ayrıca tərəfləri
qane etməyə bilər. Azərbaycanın
regional enerjiresursları tədarükçüsü kimi
rolunun artması fonunda belə bir şey tamamilə
mümkündür. İstisna edilmir ki, belə məqalələr,
müəllifin istədiyi həqiqətləri
çatdırmaq istəyi ilə yanaşı, bəzi
qüvvələrin Azərbaycanı müxtəlif müzakirələrə
cəlb etmək cəhdi də ola bilər. Biz tez-tez məqsədi
Azərbaycanın milli maraqlarına xələl gətirmək
cəhdlərindən ibarət olan müxtəlif müzakirələrin
şahidi olmşuq ki, bunun da arxasında erməniyönlü
lobbiçilər və müəlliflər durur. Dəfələrlə məlum olub ki, bu və ya digər
məqalələrin axırı erməni həmkarları ilə
sıx əməkdaşlıq edən və bu şəkildə
Azərbaycanı üçüncü ölkəyə
qarşı qoymağa çalışan müəlliflərə
gedib çıxıb. Hazırki məqalənin
müəllifi haqqında konkret heç nə deyə bilmərəm,
lakin bizim mövqeyimiz tamamilə açıq və başa
düşüləndir. Biz dəfələrlə
bəyan etmişik ki, Azərbaycan üçüncü
ölkənin onun ərazisindən İrana qarşı istifadə
etməsinə imkan vermək fikrində deyil. Bundan əlavə, tarixi əlaqələrə malik
olduğumuz İranla xoşqonşuluq münasibətlərinin
səviyyəsini qoruyub saxlamaq istəyirik. Əlbəttə
ki, hər yerdə olduğu kimi ikitərəfli münasibətlərdə
problemlər ola bilər. Məsələn, İranın
Ermənistanı fəal şəkildə dəstəkləməsi,
sözsüz ki, Azərbaycan ictimaiyyətində, intellektual
elitasında bir çox suallar yaradır. Və biz ümid
edirik ki, Ermənistan ilə sıx iqtisadi
qarşılıqlı münasibətlərdə olan
İran gələcəkdə regional dövlət kimi
lazımi və adekvat addımlar atacaq ki, bu da Ermənistanın
işğal olunmuş Azərbaycan torpaqlarını azad etməsinə
yardım göstərəcək.
KAMİL
525-ci qəzet.-
2012.- 4 aprel.- S.5.