Böyük ürək və qələm sahibi Elçinə

Hər məbədi öz yerində,

Buta,

Naxış,

Söz yerində,

Ürəyinin köz yerində,

Bir Elçin qayğısı yaşar, –

Haraylara haray qatar.

Vaqifdən üz dönən zaman,

Unudanda son anları.

Öləziyib sönən zaman

Yolunun qoca fanarı

Qayəsində əzm, tutar,

Elçin həm əl,

işıq tutar.

Nə yaxşı ki,

daim yatar

xeyirxahlıq bərəsinə

Qayğısıyla fişəng atar

İncik incə dərəsinə.

Zəmanənin təklədiyi,

Necə zərbə həklədiyi

Astanbəyli dərvişinə, –

Hacı Məhəmmədə çatar.

VAQİF NƏSİB,

SARIHÜSEYNOĞLU

525-ci qəzet.- 2013.- 27 aprel.- S.16.