Elçinə

İtmiş ömürlərdən gələn səsləri,

Göyərdib, iç edib sözə güvəndik.

Danın dan üzünə salavat bilib,

Ocağa güvəndik, közə güvəndik.

Sinirlər gərilib Zamanı tutdu,

Arzular buludu, dumanı tutdu,

İşimiz umudu, gümanı tutdu,

Gedib çatmadıq da, ərzə güvəndik.

Can atdıq göylərə, göy bizi sıxdı,

Çəkildik öymüzə, öy bizi sıxdı,

Vardıq içimizə boy bizi sıxdı,

Vətən, yurd bilib də, gözə güvəndik.

Sel-çamur əlindən bulaq incidi,

Naşı ayağından oylar incidi,

Dəhnəmiz incidi, çaylaq incidi,

Rəngə, ruha dönmüş irzə güvəndik.

Alın yazımızda dərdim ağrıdı,

Gör nə günə qaldıq, mərdim ağrıdı,

Şehə tutulmuş gül dərdim ağrıdı,

Ömrün baharında küzə güvəndik.

Türkün qalasında yadlar dolaşdı,

Dolaşıq isimlər, adlar dolaşdı,

Naxələf ulaşdı, bədlər ulaşdı,

Təklənib bir cana, özə güvəndik.

Alma gülüşlərə bənd olub qaldıq,

Elə binələnib, kənd olub qaldıq,

Elə sərhədlənib, sədd olub qaldıq,

Kəsik cığırlara, izə güvəndik.

Kor fələk dünyaya qəm çiçəklədi,

Ürəkdə tel olmuş sim çiçəklədi,

Gümüş şehə tutdu, nəm çiçəklədi,

Yaxşı ki, inama, düzə güvəndik.

Hal-əhval almadı nə yoxuş, nə dik,

Qalıb ətəyində nimdaş göyərtdik,

Mamıra tutulmuş boz daş göyərtdik,

Yaşam, taqət bilib dizə güvəndik.

Açılan səhərlər, dan üzü çəkdi,

Aylı gecə çəkdi, gündüzü çəkdi,

Palıdın, çinarın dümdüzü çəkdi,

Nə yaxşı, doxsana, yüzə güvəndik.

FƏXRİ MÜSLÜM

525-ci qəzet.- 2013.- 27 aprel.- S.17.