DƏRDİM

 

Alındı əlimdən isti ocaq da

Daha bir şeyimiz qalmadı dərdim.

Soyudu daş kimi isti qucaq da

Bizə çarə edən olmadı dərdim.

 

Bizim umduğumuz qalmadı, getdi

Bizi ümid yada salmadı getdi

Duman bizim üçün çalmadı, getdi

Yadına bir kəs də salmadı dərdim.

 

İçimiz, çölümüz bumbuz olubdu

Yoxsa bizi görən göz tutulubdu

Bu bahar gül-çiçək erkən solubdu

Göz yaşlarım duzu yarmadı, dərdim.

 

Sən mənim, mən sənin dərdinəm, dərdim

Mən sənin qürbətdə kəndinəm dərdim

Gəlibdi bu gecə röyama kəndim

Yandırdı lampamı yanmadı dərdim.

 

XALQ YAZIÇIMIZ

ELÇİN ƏFƏNDİYEVƏ

 

Elə təzələdiz söz dünyasını

Sözün çıraq olub alışdı, yandı

Hər kəs təzə gördü öz dünyasını

Çıraq işığında danışdı, yandı.

 

Dünyada gördülər nələr olarmış

Tanıdı özünü tanımayanlar.

Bildilər kim kimə necə allanmış

Tanındı, dost-tanış tanımayanlar.

 

Zaman öz atını çaparaq gedir

Çıraq işığında hara bilmirəm.

Tozu ayaq altdan qoparaq gedir

Kim düşüb harada dara bilmirəm.

 

Vətənin o başı bu başı olmaz

Bizə nəfəs verən anadır Vətən

Namaza düzəni olub canamaz

Gül açıb canamaz, güllənib Vətən

 

Çox yollar yorumsuz yağışda, qarda

Göz yaşı görmüsüz qanın içində

Sözün Vətən olub, olubsa harda

Siz yollar gedəndə qarın içində

 

Səbrin qalxan olub, hikmətin də pir

Gələn istəyini alıb gedibdir.

Səbrində qalanlar getmək istəmir

Qarşına at olub bir yal gəlibdir.

 

Gəlib Babadağa sizi aparsın

Kənddən köçənlərim geri qayıtmır

Çıxıb Babadağdan ustad çağırsın

Gecələr gözlərim heç yuxu yatmır.

 

Qalmışam kənd ilə dərd arasında

Kəndin itiyindən qalanı mənəm

Hər kəs gecələyir öz yuvasında

Çarpaz dağlanıbdı yad əllə sinəm.

 

Yetmiş yaşa çatdın, yaşın mübarək

Yüz yaşın kəndimdə keçirək ustad.

Gül açan torpağın, daşın mübarək

Qalıb biçmədiyim biçənək ustad.

 

AĞLAYIR

 

Seyrə gəldim dağı, düzü

Bulaq olub durna gözü

Çıxıb gedib kənddən yüzü

Sözüm ağlar, gözüm ağlar.

 

Qalıb yurdda ocaq yeri

Artıb könül dərdi səri

Bir sümüyəm, bir də dəri

Kəndə gələn dözüm ağlar.

 

Qürbət mənə gün vermədi

Kəndə gəldim el görmədi

Yurd dağılıb sevinmədim

Qaldım yurdda özüm ağlar.

 

 

Cavanşir Babaxanlı

 

525-ci qəzet.- 2013.- 6 iyun.- S.7.