Yenə o çağ olaydı...
Əziz
bacım Fidan! Ad günün mübarək!
Hər il
martın 7-sini xüsusi
sevinclə, fərəhlə
qeyd edərdik. Ad günlərinin birində
sənə hətta şeir də yazmışdım:
Yüzüncü ad günündə
səni yenə salamlar
Yüz beş yaşında
Anar.
Nə yazıq ki, bu il Yeddi martı eyni xoş ovqatla
qarşılaya bilrmirik.
Üç ay bundan qabaq 48 il bərabər
ömür-gün sürdüyün
həyat yoldaşını,hamımızın sevimlisi
Raufu itirdik. On gün bundan
qabaq ailəmizin ağsaqqalı, bibimiz oğlu Oqtay dünyasını dəyişdi.
Yadımdadır, bir dəfə
dedin ki, bizim ailənin bir zəif cəhəti
var, –bir-birimizə həddən artıq bağlıyıq, odur ki, çoxları üçün təbii olan itkiləri biz daha ağır ağrılarla keçiririk.
Mənhus
81-ci ilin yüz günü içində
atamızı və anamızı itirdik.Mən
bu yaraları ovutmaq üçün Şuşaya film çəkməyə
qaçdım, sən
İraqa getdin. Orda ömründə ilk dəfə şeir yazdın, mənimçün
sonsuz həsrət və kədərin ifadəsi olan şeiri yalnız mənə oxudun və söz aldın ki,onu
heç kəsə göstərməyəcəm.Sözümə
əməl etmədim.Bu
şeiri “Sizsiz”ə əlavə etdim.Anamıza
ünvanlanmış bu
şeiri bu gün də həyəcansız oxuya bilmirəm:
Bu gecə,bu gecə
keçəcək qorxular,vahimələr
Gələcək yerinə xəyallar
açılacaq
cənnət qapıları
taybatay
Səni
görəcəm
sağ-salamat
Əlini
uzadıb sığallayacaqsan
ipək saçlarımı
Bağrına basacaqsan məni
Deyəcəksən:qorxma
mən yanındayam
Nədənsə kəkotu ətri
gələcək cənnətdən
Ürəyimin çilik-çilik qəlpələri
cingildəməyəcək
içimdə
Boğazıma tıxanacaq
yaş düyünü
səsini eşidəndə
Deyəcəksən yenə: “ay aman
bu qız nə arıqdı,
Canına
bir az fikir
ver,ay bala!
Uğunub
güləcəyik
əvvəl mən,
sonra sən
Elə-belə səbəbsiz,
uğunub güləcəyik
ürəkdən
Xoşbəxt gülüşümüz
səslənəcək cənnətdə
Qorxusuz,
itkisiz,
ölümsüz cənnətdə.
Tək bir bu şeirinə
görə deyil, bədii əsərlər
barədə dəqiq
və dürüst mülahizələrinə,üç dildən – ruscadan, ərəbcədən, Türkiyə türkcəsindən etdiyin tərcümələrinə
əsaslanaraq
səni sövq edirəm ki, ədəbiyyatla məşğul
olasan,yazılar yazasan.-
Bir ailədə nə qədər yazıçı olar?-deyə sözümü zarafata salırsan.Hər halda mənimçün yazı-pozumun ən mötəbər,ən tələbkar
tənqidçisi və
çox vaxt ilk oxucusu sənsən.Filmlərimə,tamaşalarıma
güzəştsiz qiymət verən də sənsən.Yazdıqlarım haqqında nadir hallarda səndən müsbət
rəy eşidirəm.Amma nadir hallarda belə fikir eşidəndə bilirəm
ki,bu yüksək zövq sahibinin gerçək və təmənnasız
verdiyi qiymətdir.
Ata-ana evində birgə yaşadığımız xoşbəxt
illər,Buzovna bağımızın
min bir xatirəsi gözlərim önündən
bir-bir keçir.Hər
axşam Çexovun bir hekayəsini oxuduğumuz,bir-birimizlə fikir
mübadiləsi etdiyimiz
yeniyetməlik çağımız,sənə
Füzulinin şeirlərini
izah etməyə çalışdığım gənclik illərimiz.Bundan
əvvəl Buzovna bağındakı qayğısıh
uşaqlığımızın min bir oyunları, zarafatları, şıltaqlıqları...
Yaşca səndən
böyük olduğumdan
sui –istifadə edərək:
belə geyinmə,elə
geyin,ora getmə, bura get, – deyə səni yersiz incitdiyim məqamlar...Bağda bir axşam işığı
yandırarkən səni yüngülvarı
tok vurmağı və dərhal: Anar di sağ ol,mən
öldüm-deyə tam ciddiliklə
mənimlə “vidalaşdığın...”
Atamdan gələn
sərtlik,-heç nədən
çəkinmədən sözü
üzə şappadan
açıq demək
xasiyyəti səndə
məndən artıqdır. Anamdan gələn kübarlıq,həssaslıq,incəlik də məndən çox sənə pay düşüb. Əminəm
ki,ədəbi,elmi,ictimai
həyatda da məndən çox- çox yüksək məqamlara çata bilərdin.Bu işdə mən bir az
zirək çıxıb
qabağa düşmüşəm.
Amma məgər fəxri
adların,növbənöv titulların bir əhəmiyyəti var?İnsan olmaq yazıçı olmaqdan da,alim olmaqdan da,yüksək vəzifə
sahibi olmaqdan da yüz qat
üstündür.Ən müxtəlif
müqamlarda ən müxtəlif adamların
iftixarla söylədikləri
:Mən Fidan xanımın tələbəsi olmuşam
–sözləri
ən yüksək
mükafat deyilmi? Müəllim adının
təmizliyini,ləkəsizliyini
qoruyub saxlamaq yüz nemətə,sərvətə
sahib olmaqdan qat-qat şərəfli
deyilmi? Sözünün
başı da, axırı də “mənəm,mənəm” olanların arasında sənin əsl kübar və ziyalı ləyaqətin,
təvazzön,iddəasızlığın
zəmanəmizda,bizim çağda barmaqla göstərilən istisnadır.Çağ
demişkən,son günlərdə
yazdığım bir
şeiri sənə ithaf etmək istəyirəm.Bilirəm,deyəcəklər,bir
kiçik yazıda nə qədər şeir olar?Hətta onu da deyəcəklər:bunlar
haçandan şair oldular. Desinlər.Şair deyilik,amma iki
şair övladının
hərdən birdən
şairlik azarı tutursa,bu qəbahətdirmi?
Yazımı unudulmaz şairimiz Mikayıl Müşfiqin misralarına
söykənən şeirimlə
bitirir və səni bir daha ad günün
münasibətiylə təbrik
edirəm.
Buzovnada,sahildə
Qayaların üstündə
Qarğı-qamış çəpərli,
Quyulu,
Narın
qumlu,
Gah sakit, gah küləkli
Ağ tutlu, qara tutlu,
Əncirli, vərəncilli
Şanili,
pişirazlı
Sarı
gilə üzümlü
Gündüz qonaq-qaralı
Gecə
ulduzlu, aylı
Yuxumuzu qaçıran
Yenə o bağ olaydı.
Ömrün gözəl günləri,
Qayğısız,təmənnasız,
Şip-şirin ümidlərlə
Dop-dolu çağ olaydı...
Möcüzə baş verəydi
anamız sağ olaydı.
atamız sağ olaydı...
Yenə
o bağ olaydı,
Yenə
o çağ olaydı...
6 mart 2013
ANAR
525-ci qəzet.- 2013.- 7 mart.- S.7.