Rəsul Rzaya çəp baxanlara

İstəsəniz,

sarı, qırmızı qələm tapıb,

Günəş şəkli çəkə bilərsiz,

bağça uşaqları kimi.

Sonra o Günəş

xoşunuza gəlməsə,

qara qələmlə xətləyib,

tikə- tikə edə bilərsiz.

Ancaq dan yerindən

doğan Günəş başqadır-

hələ heç kim

onu qaralaya bilməyib.

Uşaq olmayın-

ağlınız kağız Günəşə getməsin.

17.12.2008

ADİL MİRSEYİDƏ

Bilirəm, səhər- axşam,

qəlbinin dərinliyində,

rahat olmağa

bir yer axtarırsan.

Bəzən sənə elə gəlir ki,

o yeri tapmısan artıq.

Amma hər dəfə də

ruhdan düşürsən-

görürsən ki, bu, sən deyən

o yer deyil.

Yenə təzədən başlayırsan

bu zülmlü işə.

Biləsən: o yeri

tapmayacaqsan heç vaxt.

Çünki rahat olacağın o yer,

hər dəfə tapdığın yerdən

o tərəfdə olacaq.

24.04.2013

Sən Allah, o tərəfə dur,

nə olar, dinmə- danışma,

məndən heç nə soruşma.

Sus, mən eləcə,

bu daşın üstündə sakitcə oturub,

düşünmək istəyirəm.

Sən Allah, mənə söz demə-

ömrümü əlimdən alma!

Nə olar, çıx get,

mən ölmək istəyirəm...

Yox, yox, yalvarıram sənə,

burda yox, get, o tərəflərdə öl!

12.06.13

Heç vaxt olmadığım yerlərin

həsrəti çəkir məni hərdən,

kənddəki doğma evimiz kimi.

Cavanlığımda rast gəlmədiyim,

könül verə bilmədiyim

bir qızın məhəbbəti közərir,

ara-sıra qəlbimin dərinliyində.

Hərdən qulağıma yüz il sonrakı

yağışların, küləklərin səsi gəlir.

Bəzən mənə elə gəlir ki,

ürəyimin uzaq bir küncündən

balaca bir oğlan baxır mənə,

üzü-gözü, elə bil, uşaqlıq şəklimdir.

29.05.2013

Hər Bakıdan gələndə,

xəstə anasına söz verər:

“Gələn dəfə səni mütləq

özümlə aparacam,

yaxşı bir həkimə göstərəcəm”.

Anası da gözlərində gizli kədər,

baxar onun nimdaş paltarına,

rəngi getmiş ayaqqabısına,

ürəyi sıxılar.

Hər dəfə də şəhərə,

anasını yox, onun verdiyi

dolu zənbili aparar.

01.05.2013

Bizim mətbəx ola... gecəyarısı,

Durub çox ehmalca girişəm çaya.

Sonra da, küçədən düşən işıqda,

Göz atam axşamdan qalan yazıya.

Bir də görəm, sanki dünəndən acam...

Pendiri çıxaram soyuducudan.

Sonra da, balaca qızım demişkən,

Pendirlə çörəyi rahatca udam.

Yaxşı bir siqaret yandırıb həmən,

Durub pəncərəni yavaşca açam.

Ürəyim atlanıb coşa sevincdən,

Az qala, ulduzlu göyləri qucam.

Baxam-həyətdəki yaşıl qovaq da,

Elə mənim kimi xoş ovqatdadır.

Pəncələr üstündə keçəm otağa,

Görəm – balalarım sakitcə yatır.

Bir az qulaq verəm nəfəslərinə,Qəlbimə bir dünya rahatlıq dola.

Düşünəm: “İlahi, min şükr Sənə,

Daha bundan böyük xoşbəxtlik olar?!”

29.06.2013

Yox, bu isti təkcə avqustluq deyil.

İndi mən deyim, siz də bilin:

Avqustu iyulun gözü götürmür;

iyul keçib-getsə də,

həmişə bürküsündən saxlayır avqusta.

Ona görə, nəfəs almaq olmur

bu ayda.

İyul min illərdir bu yolla,

avqustdan yaxşı görünmək istəyir

insanların gözündə.

Min illərdir iyulun ucbatından

zülm çəkir insanlar.

Hamı da elə bilir ki,

avqustdu günahkar.

04.08.2012

“A dağlar, uca dağlar!”

Bu mahnını hər eşidəndə, bir vaxtlar tez-tez getdiyim Şuşa yadıma düşür.

Şuşanın daşı ağlar,

A dağlar, uca dağlar!

Gözümün yaşı ağlar,

A dağlar, uca dağlar!

Xarıbülbül xar oldu,

İşi ahu-zar oldu.

Bayquşlara yar oldu,

A dağlar, uca dağlar!

Dağda dağsız qalmışam,

Bağda bağsız qalmışam,

Mən var- yoxsuz qalmışam,

A dağlar, uca dağlar!

Mən bir ömür sürmürəm,

Heyf, ölə bilmirəm,

Hanı Allah, görmürəm,

A dağlar, uca dağlar?

Sarı bülbülüm susub,

Neynəsin, nə oxusun? –

Oxuyanda qan qusur,

A dağlar, uca dağlar!

İtib dünyanın rəngi,

Səsimizin ahəngi.

Niyə çalınmır “Cəngi”

A dağlar, uca dağlar?

Dərddən şişib ürəyim,

Zəhər olub çörəyim,

Söz qurtarıb, nə deyim?

A dağlar, uca dağlar!

05.07.2013

Acı zəhər qatar şirin yuxuma,

Pəncərəmi döyən küləyin səsi.

Hopar ürəyimə, çökər ruhuma,

Gecələr küləyin soyuq nəfəsi.

Külək xəbər verər, sanki ölümdən,

Dünyadan, taledən üzülər əlim.

Elə bilərəm ki, adım dilində,

Məni soraqlayır bayırda ölüm.

Külək uğuldayar, dam-daşı döyər,

Acıqdan gəmirər dodaqlarını.

Sanki mən əlinə keçmirəm deyə,

Qırar ağacların budaqlarını...

Bir vaxt arzularım çiçəkləyərdi,

Gecələr küləyin uzaq səsində...

Demə ki, yaş gəlib əllini ötdü,

Külək dəyişərmiş insan gözündə...

28.12.2012

Yazıçı dostum

Zakir Sadatlının xatirəsinə

Dumanlı, çiskinli bir gecə,

heç vaxt görmədiyim bir çöldə,

sahilləri yovşandolu bir gölə

bir durna dəstəsi tökülüşər.

Durna səsi suyun səsinə qarışar,

çat düşər nəhayətsiz çölü örtən

sükutun sinəsinə.

Yavaş-yavaş yovşan ətri hopar

durnaların şeh düşmüş belinə...

Zakir, indi gecədir, tək oturmuşam.

İstəyirəm sənə bir şeir yazam.

Otağımda gecənin nəfəsi,

yovşan ətri, durna səsi,

bir də, qaranlıqdakı suyun işartısı...

07.05.2013

Xalan qızının bibisi,

ya da bibinizin baldızı,

dünyasını dəyişə,

doxsanla yüz yaş arasında.

Qəzetlər sənə başsağlığı verə

bir həftə dalbadal.

Hamı görə ki,

nə qədər icra başçısı,

polis rəisi, prokuror dostun var.

Sonra o qəzetləri,

Mirzə Cəlilin təzə tapılan

əlyazmaları kimi dəstəçinləyib

yığasan bir yana.

Qoy gələcək nəsillər bilsin,

bilsin ki, sən, doğrudan da,

böyük adam olmusan.

10.10. 2012

Yolunda hər an ölərəm,Lazım olsa, sənə görə,

üfüqlərə dəyib gələrəm,

Günəşin ətəyindən sallanıb,

qoymaram batmağa.

Sənə çatmaq üçün

bütün yolları ip kimi

dolayıb biləyimə,

çevirərəm yumağa...

Heç kim səni ala bilməz

əlimdən.

Sənə olan sevgimi görüb,

mənə baş əyər ölüm də.

12.08.2013

Qəribə səsi vardı

Barış Mançonun.

Elə bu səsinə görə

sevirdim onu.

Neçə il əvvəl

dünyadan köçsə də,

elə bilirəm, ölməyib o;

qəbrinin qırağında oturub,

ayaqlarını da aşağı sallayıb,

yenə qəribə səsiylə oxuyur

dərvişə oxşayan kişi.

22.02.2011

ADİL MİRSEYİDƏ

Bir gün Ağdaşda adamlar,

nar ağaclarının sırasında

bir zeytun ağacı görəcəklər.

Hamı təəccüblə baxacaq ona:

“Zeytun hara, Ağdaş hara?”

Heç kim bilməyəcək ki,

zeytun toxumu

sənin kitabından düşüb

bu nar bağına.

12.05. 2013

Hayıf deyil yay...

Səma büllur, günlər uzun,

hər yan dopdolu işıq-

ruhunda azadlıq,asudəlik...

yaşa ki, yaşayasan.

Yoxsa qış...tez- tələsik

çörək yeyən əsgərə oxşayır.

Qış, sanki adamı qovur, tələsdirir:

“Bəsdir daha, yaşamağı qurtar” deyir.

Hayıf deyil yay...

Ən çox sevdiyim qadınla

yayda görüşmək istəmişəm həmişə-

yayda qadın elə bil,

işıq olur başdan- başa.

Yoxsa qış...ya küləyini gördün,

ya da yonulmamış bir adam-

həmişə qaçmaq istəyirsən onlardan.

Qış, elə bil, paxıllıq edir-

dünyanın işığını

insanlardan gizlədir.

Hayıf deyil yay...

Yay- on yeddi yaşında

ağ köynəkdə çəkdirdiyim şəkildir,

əsgərliyimi başa vurub,

təyyarəyə bilet aldığım gündür...

Hələ “Ögey ana”dakı

İsmayılın mahnıları...

Kəndimizin avqustuyla

bəhsə girən anamın ağ samovarı...

Dostlar, yəqin, mən öləndə

gözlərimdə yayın əksi olacaq.

28.11.2012

Düz ol əməlində, düz ol sözündə,