And olsun

And olsun gecənin bu vaxtına ki,

əsgər yarasında qurşun kimiyəm

Sizə öz dərdimi deyə bilmirəm

Quruyam, yoxsulam, qəribəm daha

And olsun o günlərə ki,

mən öz dizimə baş qoyub yatmışam

İndi quru çay misalı

yağışlar doldurar boşluqlarımı

Ağrıdan elə ağırlaşıb canım,

Elə bil şair yox,

şair arxasınca atılmış daşam.

And olsun məni

içimdə MƏN edən PADŞAHA

O padşaha ki, göz yaşlarım da

onun əsgərləridi.

Mən indi nə deyim, nə deyim ONA,

Deyimmi bu gecə, elə bu axşam

O qədər dərdliyəm

ONA deyiləsi “şükür” kəlməsindən özgə

Heç nəyim yoxdu?

Yeni Şeir

Gözüm əlin uzadıb qara torpağa sarı

ömrümüz dərman adı öyrənməyə çatar ta,

unutmuşam gülməyi, hərdən dodağım qaçır.

dərdlərim dilənçidi, sevinclərə əl açır

sən də o qızsan elə, dəyişən paltarındı.

mənim səndən yoxumdu, sənin məndən varındı.

Mən yenə həminkiyəm, sən yenə də başqasan.

səni dərd eləməkdən içimdə qocalmısan

getməyə tələsmə sən yollar onsuz zindandı.

səni doğa bilməyən gözlərim ikicandı

yenə yola düşürsən, yenə başa düşmürsən.

bilmirsən ki, bilmirsən

mənim səndən yoxumdu, sənin məndən varındı.

Sual-cavab

Zindan nədir sorsan məndən

Anamın arxamca düşən

göz yaşlarıdı deməsəm,

Allaha xoş getməz

Desən ki, ən çox kimdən darıxırdın,

yolumu gözləyənimdən deməsəm

bağrım çartlar

sorsan ki, qadınların

ən vəfalısı kimdi

məni dilbilməz vaxtlarımdan sevən

anamdır deməsəm olmaz

istəsən ki, ayrılığa tərif verəm

Çörəyimi göz yaşımla

ovduğum günlər düşər yadıma,

İçimdə qapı döyülər və məni çağırıb

apararlar xatirələr,

Səssiz sözlər dolar

mənim boş qalmış yerimə

Könül üçün yazılmış şeir

Bizi öldürmədilər,

sevmirlərmiş deməli,

Qəlbimizi tısbağa kimi

arxası üstə çevirdilər.

Yaşaya bilmədik qəlbimizin bu tərəfiylə,

Öyrəncəli ola bilmədik.

Namərdlər

qəlbinin hər üzü üstə yaşayanlardı.

Qadının canında can alanda ana olur.

Kişinin canından can alanda ölü.

Qadını çox vaxt özü yıxır,

Kişini özgələri.

Sənin gözlədiyin yollar əl açıb

o qız da hər gecə satır özünü

gecənin kimsəsiz ucuz vaxtına

sənin gözlədiyin yollar əl açıb

mənim yetişməyən, mənim gəlməyən

bu susqun, bu zalım ayaqlarıma.

Sənə sarı özüm gəlləm...

Qaracaoğlana

Tanrı sənə lazımammı?

Sözüm şeirə lazımı?

Məndən dünyada nə çoxdu

Bu dünya mənə lazımmı?

Mənə o dünyanı göstər

Yükümü götürüb gəlim.

Anamın o laylasını,

Cənnətə ötürüb gəlim.

Çayımı soyudub gəlim

Nazlımı uyudub gəlim

Nolar bu çeynək sevgini.

Aman elə udub gəlim.

Gözüm sənlə dolub yenə

Onsuz olan olub mənə

Sənə sarı özüm gəlləm

Əzrail Qoşulub mənə.

Fərid Hüseynin

525-ci qəzet.- 2013.- 12 yanvar.- S.30.