Azərbaycan ordusu – xalqın bağrından qopan güc

Azərbaycan Silahlı Qüvvələrində indiyədək qazanılmış uğurların əsas bazasını ordu quruculuğu işinin milli maraqlar üzərində qurulması təşkil edir. Ordu ilə xalqı və dövləti bir-birinə qırılmaz tellərlə bağlayan kifayət qədər zəngin tarixi köklər, xüsusilə regiondakı mövcud ictimai-siyasi durum Silahlı Qüvvələrimizi müvafiq istiqamətdə reallaşdırılan ən müasir islahatların məkanına çevirmişdir.

Ordu istər səfərbərlik, istər idarəçilik, istərsə də qarşıda dayanan vəzifələrin icrası baxımından hətta ən mürəkkəb mexanizmə malik nəhəng qurumları, o cümlədən ölkənin aparıcı institutlarını belə dəfələrlə arxada qoyur. Burada xidmətin bütün dönəmlərində insan amili, qarşılıqlı münasibətlər, fərdi yanaşma tərzi və s. əsasən müəyyənedici yükə malik olur. Silahlı Qüvvələri vahid məqsədin – milli maraqların təminatçısı, dövlətin dayaq və istinad nöqtəsi statusunda formalaşdırmaq, cəmiyyətin aparıcı qüvvəsinə çevirmək yalnız bir və ya bir neçə təşkilatın üzərinə düşən vəzifə deyil. Burada ölkənin birinci şəxsindən tutmuş ən sonuncu vətəndaşınadək hamının öz yeri, öz rolu və öz məsuliyyəti var.

Müasir dövrdə təlim-tərbiyənin sosial funksiyası əhəmiyyətli dərəcədə çoxşaxəli və zəngindir. Hər bir yeniyetmə 18 yaşına çatanadək hərbi xidmətə hazırlanmalı, Vətənə xidmətin məsuliyyətini dərindən dərk etməli, ölkənin tam hüquqlu vətəndaşı statusunu qazanmaq üçün bunun ən vacib və ən ümdə yol olduğunu başa düşməlidir. Yəni, bu gün hələ valideyn himayəsində yaşayan, məktəb partası arxasında əyləşən bir yeniyetmənin sabah əlinə silah alıb Vətəni qoruyan zaman öz xidməti vəzifələrini necə yerinə yetirməsinin məsuliyyəti təkcə ordu rəhbərliyinin deyil, bizim hamımızın – ailənin, təhsil müəssisələrinin və cəmiyyətin üzərinə düşür.

Unutmaq olmaz ki, hərbi xidmətin kifayət qədər ciddi məqamlarla xarakterizə olunan çeşid-çeşid özəllikləri hər bir vətəndaşın ordu dönəmi ilə bağlı həyatını digər xidmət sahələrindən daha aktiv və daha çevik fazada fərqləndirir. Ordu – hər hansı bir fərdin çağırışaqədərki yaşam dövründə bir növ adət etdiyi və adi norma kimi qarşıladığı az qala bütün növ azadlıqların hərbi qanunvericilik aktlarında nəzərdə tutulmuş qaydada ya tamamilə, ya da qismən məhdudlaşdırıldığı qaynar məkandır. Bu məkanda şəxsin bütün arzu və istəkləri milli mənəvi dəyərlərin fövqündə dayanan Vətən və dövlətçilik prinsiplərinin qorunmasına, milli təhlükəsizliyin əsasını təşkil edən ideyaların mövcud tələb və şəraitə uyğun reallaşdırılmasına yönəldilir.

Yəni, ordu dönəmi insanın indiyədək ürəyində yaşatdığı və uğrunda mübarizə apardığı idealların müvafiq zaman kəsiyində öz yerini daha aktiv şəkildə ümumxalq ideallarına verdiyi bir dönəmdir. Bu dönəmdə fərdin bütün fəaliyyəti hansısa şəxsi istək və ambisiyalırının deyil, məhz dövlət tərəfindən qarşıya qoyulmuş xidməti vəzifələrin yerinə yetirilməsi istiqamətində ixtisaslaşdırılır. Daha doğrusu, hər bir vətəndaş ən azı əyninə əsgər libası geyinib ordu sıralarına qatıldığı və hərbi andı içdiyi vaxtdan tərxis olunduğu son günədək Vətənə sədaqətlə xidmət etmək prinsipini öz adi həyat normasına çevirməli, əsgəri borcuna “xidməti yola vermək” kimi zərərli mövqedən yanaşmamalıdır.

Ölkəmizdə müvafiq istiqamətdə həyata keçirilən kifayət qədər ciddi və həyati əhəmiyyətli dövlət tədbirləri bu bağlılığın daha etibarlı, daha davamlı prinsiplər üzərində qurulmasına xidmət edir: ordu quruculuğu işinə dövlət rəhbərliyi səviyyəsində prioritet bir məsələ kimi yanaşılması cəmiyyət tərəfindən birmənalı şəkildə etiraf olunan faktlardandır. Azərbaycan prezidentinin hər il hərbi xidmətlə bağlı imzaladığı müxtəlif fərman və sərəncamlar, verdiyi əmr və tapşırıqlar mahiyyət etibarilə milli maraqları, bu maraqların müvafiq istiqamətdə təmin olunmasında strateji əhəmiyyət daşıyan bütün sferaları özündə ehtiva edir: hərbi qulluqçuların həyat şəraiti yaxşılaşdırılır, sosial müdafiəsi gücləndirilir; ordunun yüksək döyüş hazırlığını şərtləndirən maddi-texniki bazası müasir tələblər çərçivəsində qurulur; hərbi hissələrdə, o cümlədən ilk növbədə təmas xəttində yerləşən bölmələrdə yaşamaq, xidmət aparmaq üçün yeni infrastruktur yaradılır; ən əsası isə Azərbaycanın milli sərvətinə – insan kapitalına qoyulan sərmayələrin həcmi ilbəil artırılır. Ali hərbi məktəblərimizdə bir sıra xarici ölkələrdən gəlmiş gənclərin təhsil alması, hər il yüzlərlə azərbaycanlı hərbi qulluqçunun müxtəlif tanınmış beynəlxalq təlim-tədris mərkəzlərində müasir hərbi təcrübələrə yiyələnməsi, sülhməramlılarımızın beynəlxalq koalisiya qüvvələrinin tərkibində terrora qarşı mübarizədə iştirakı və s. və i. bütün bunlar Silahlı Qüvvələrimizin gələcək perspektivini, peşəkarlığını şərtləndirən kifayət qədər ciddi arqumentlərdir. Bütün bunlarla yanaşı, ordu quruculuğu işində cəmiyyətin daha yaxından dəstəyinə də böyük ehtiyac duyulur.

Azərbaycanda insan resurslarının zənginliyi, xüsusilə ordu quruculuğu sahəsində manevr imkanlarını ikiqat artırır. Yuxarıda qeyd olunanlarla bağlı hələ də həllini gözləyən bir sıra problemlərin mövcud olmasına baxmayaraq, son illər cəmiyyətimizin məhsuldar hissəsi ordu quruculuğu işinə həyati əhəmiyyətli bir məsələ kimi yanaşmaqla, müvafiq istiqamətdə əldə olunan uğurlara qiymətli töhfələr vermişdir. Səfərbərlik zamanı ordunun yüksək səviyyədə komplektləşdirilməsi, çağırışçıların hərbi xidmətə bir qayda olaraq kütləvi şəkildə yola düşməsi bugünkü Azərbaycan cəmiyyətinə, xüsusilə cəmiyyətin aparıcı hissəsi kimi xarakterizə etdiyimiz gəncliyimizə başucalığı gətirən məqamlardandır.

Silahlı Qüvvələrimizin vahid bir mərkəzdən idarə olunması, qanunvericilik bazasının təkmilləşdirilməsi, hərbi qulluqçuların sosial müdafiəsinin günbəgün gücləndirilməsi, xüsusilə ordu tarixində ilk dəfə olaraq hərbi doktrinamızın qəbulu ölkənin bu ən nəhəng hərbi strukturuna qarşı yönəlmiş xarici müdaxilələrin təsir imkanlarını tamamilə məhdudlaşdırmışdır.

Yuxarıda sadalananlar, həm də gənc nəsildə milli şüurun təşəkkülündə əhəmiyyətli rol oynayan məqamlardandır. Vaxtilə hərbi xidmətdən yayınmaq məqsədilə bir sıra xarici ölkələrə üz tutan azərbaycanlı gənclərin yenidən vətənə qayıtması və ordu sıralarına qatılması xalqın dövlətə inamının ifadəsidir. Bu mənada işğalçı Ermənistanın ordumuza çox ciddi və təhlükəli bir qüvvə kimi qısqanclıqla yanaşması, köks ötürməsi təbii qarşılanmalıdır. Orduya yanvar çağırışı kampaniyasında sıraya qoymağa bir nəfər də olsun çağırışçı tapa bilməyən Ermənistan və qondarma “Dağlıq Qarabağ Respublikası” öz vətəndaşlarının etimadını günbəgün itirdikcə, yaşamaq hüququnu da itirir. Nəticədə dövlətlə cəmiyyət arasında, xüsusilə, sosial zəmində mövcud olan uçurum daha da dərinləşir, yerli əhalinin bir tikə çörək dalınca xarici ölkələrə axını artır və nəhayət, xalqın tam böyük əksəriyyətinin dövlət başçısına yönəlmiş haqlı bir sualına cavab almaq istəyi gündən-günə güclənir: “Bizə izah edin görək, Ermənistan vətəndaşları hansı qanuni əsaslarla Dağlıq Qarabağa hərbi xidmətə göndərilir?..”

Beləliklə, Azərbaycan Ermənistanla müqayisədə son illər yalnız siyasi və iqtisadi cəhətdən deyil, həm də hüquqi və mənəvi baxımdan dəfələrlə böyük üstünlüyə nail olmuşdur. Müxtəlif dövlətlərin və nüfuzlu beynəlxalq təşkilatların Dağlıq Qarabağı Azərbaycanın ayrılmaz tərkib hissəsi kimi tanıması və bu ərazilərin qeyd-şərtsiz boşaldılması ilə bağlı verdiyi rəsmi bəyanatlar, qəbul etdiyi qətnamələr əgər bir tərəfdən bizim o torpaqların hüquqi varisi olduğumuzu təsdiqləyirsə, digər tərəfdən də Ermənistanın işğalçı siyasətini daha geniş arenada və anlamda ifşa edir.

Bütün bunlar isə, Azərbaycanın öz ordusunu ilbəil gücləndirməsini həm siyasi, həm mənəvi, həm də hüquqi müstəvidə stimullaşdırır. Cəmiyyətin dövlətə olan inamını yeni bir formatda təqdim edir. Mövqelər və konturlar dəyişdikcə, Azərbaycanın Cənubi Qafqazda söz və nüfuz sahibi kimi gündən-günə artan imici ilə bağlı verilən proqnazların, səslənən fikirlərin əhatə dairəsi də genişlənir. Dövlətlə xalqın vahid bir məxrəcdə eyni məqsəd uğrunda apardığı mübarizə daha davamlı xarakter alır. Cəmiyyətin döyünən ürəyi –ölkənin ən böyük güc mərkəzində birləşən gənclər tarixi əhəmiyyətli problemlərin həllində aparıcı qüvvəyə çevilir. Bu işdə ordudankənar mühitin yaxından iştirakı son nəticədə görülən işin effektini ikiqat artırır. Regionda qüvvələr balansının xeyrimizə dəyişməsi isə son nəticədə tarixi torpaqlarımızın düşmən işğalından azad olunacağı məqamı günbəgün yaxınlaşdırır. Bu həm də xalqın bağrından qopan gücün – Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin diktə etdiyi böyük həqiqətdir.

İbrahim RÜSTƏMOV,

əməkdar jurnalist

525-ci qəzet.- 2013.- 25 yanvar.- S.5.