Rəşad Məcid gənc ədiblərlə
görüşə “Çiyələk qadın”la gəldi
Dünən Yazıçılar Birliyinin “Natəvan” klubunda gənclərin qələbəliyi mənə
5 il öncəni
xatırlatdı. O zaman
Gənc Ədiblər
Məktəbində (GƏM) Rəşad Məcidin rəhbərliyi ilə keçirilən hər bir görüş dünənki yığıncağa
bənzəyirdi.
Ötən gün Yazıçılar
Birliyində gənc ədiblərin növbəti
qonağı qurumun katibi və GƏM-in rəhbəri Rəşad
Məcid idi. Heç vaxt
toplantıya əliboş
gəlməsə də,
budəfəki gəlişi
bir qədər də fərqli idi – gətirdiyi töhfəyə görə.
O, görüşə AYB-nin
mətbuat katibi Xəyal Rzanın müəllifi olduğu “Aybkitab” seriyasından nəşr edilmiş “Çiyələk qadın”la
təşrif buyurmuşdu.
Deyəsən, müəllif özü
də tədbirdə bu qədər gəncin iştirakını
gözləmirdi. Həmişə gəncləri görəndə
olduğu kimi, bu gün də
Rəşad Məcid daha da cavanlaşmışdı,
üz-gözündən fərəh
yağırdı.
Daxilindəki 21 yaşlı gənc sevinclə gözlərindən
boylanırdı. Və mübaliğəyə yol
vermədən deyərdim:
ətrafındakı gənclərin
arasında bəlkə
də onun qədər enerjili, cavan görünəni yox idi. Bu zahiri görüntüdən
də daha artıq daxildəki fərəhdən yaranan gəncləşmənin, pozitiv
yükün simaya yansıması idi. Gənclər üçün kitabını imzalamaqla tədbirə başlayan müəllif hansısa televiziya kanalına müsahibə vermək üçün qısa müddətə bizdən
ayrılanda toplantını
Əsəd Cahangir davam etdirdi. Heç sələflərinə
bənzəməyən, bir
az süst,
iddiasız, utancaq, çəkingən təsiri
bağışlayan indiki
gənc ədiblər
Əsəd Cahangirin filoloji terminlərlə bol çıxışına
çox da diqqətlə qulaq asmırdılar. Bütün
tədbirlərin əvvəlində
olduğu kimi ümumi səs-küy içərisində əvvəlcə
tənqidçinin nə
danışdığını tam olaraq eşidə bilmədim, amma sonra qulağım çalan bir fikrinə mən də şərik oldum: “Bu tədbirin şahı Rəşad Məciddi”.
Rəşad Məcid elə həminki ironiyalı, şux, ürəkli, ümidli davranışı
ilə neçə illər əvvəlki adamdı, amma həndəvərindəki bir
neçə gənc istisna olmaqla, gənclər o vaxtkılar
deyildi. Rəşad Məcid də
çıxışına əvvəlki GƏM-çiləri,
istedadlı yazar, mərhum Zərdüşt
Şəfini xatırlamaqla
başladı. Və
hiss etdim ki, sakitcə oturub gözünü ona zilləyən bu gənclərin baxışları
altında Rəşad
Məcid də əvvəlki bir az dəlisov,
bir az ipinin
üstünə odun yığılmayan, hərdən
sözəbaxan, hərdən
də ərköyün
olan, amma istedadlı gənc ədiblərin xiffətini
çəkirmiş kimi
göründü.
Yeni gənc ədiblərdən
– narahat görünüşlü
Emin Piri, sakit tərzli Ramil Əhməd, çıxış üçün
söz veriləndə
Rəşad Məcidin
“Xilaskar” şeiri ilə bağlı, “pis vərdişlər”ə
etirazını bildirən
Arzu, tədbirdə iştirakından çox
məmnun görünən
Elməddin Nicat, Firəngiz Ağalar, Vəfa Mürsəlqızı,
Türkan Turan və daha bir
neçə nəfər
istisna olmaqla, digər gənclərin tədbirə sirayət edən passivliyini Rəşad Məsidin özü və onun haqqında danışanların yüksək
əhval-ruhiyyəsi bitirdi.
Qulu Ağsəsin, yaşca ondan böyük, amma özündən xeyli cavan görünən
Rəşad Məcid barəsində birnəfəsə
və bircə dəfə də “maşallah” demədən qibtəqarışıq rəğbət
dolu çıxışını
hamı bəyəndi.
Xəyal Rza layihəsi haqqında məlumat verib müəllifi təbrik edəndən sonra onun “Yaxşımı,
yaxşı?” şeirini
oxudu. Şair Oqtay Rza Rəşad
Məcid haqqında bir neçə il öncə
yazdığı şeirə
oradaca 3 bənd də əlavə edib “isti-isti” qonaqların diqqətinə
çatdırdı.
Əvvəlki gənc ədiblərdən
Anar Amin dedi ki, Rəşad
müəllim, ola bilər kimlərsə, ətəyinizdən
tutub qalxıb, sonra sizi tanımayıb,
amma mən heç vaxt sizin əməyinizi dana bilmərəm. Siz həmişə mənə
xüsusi münasibət
göstərmisiniz, dəstək
olmusunuz.
Rəşad Məcid çıxışların
arasında da həyatı ilə bağlı maraqlı məqamları da bölüşməyi unutmadı. Valideynlərinin
onun başqa sahəyə yönəltmək
istəməsindən, ancaq
Xalq şairi Hüseyn Arifin tövsiyəsindən
sonra həyat yolunu müəyyənləşdirməsindən,
jurnalistikaya, ədəbiyyata
gəlişindən danışdı.
15 yaşı olanda şeirlərini oxumağa
verdiyi Vaqif Bayatlının məsləhətini
xatırladı: “Vaqif
müəllim mənə
Mayakovskini, Nazım Hikməti, Məmməd Arazı oxumağı və rus dilini
öyrənməyi məsləhət
gördü”.
Rəşad Məcid dedi ki, onun üçün
şeirin məxsusi mahiyyəti var: “Şeir təbiət hadisəsidir. 1991-də, 1992-də,
1996-cı ildə yazmışam.
Düşünürdüm ki, bir də yazmaram. Ancaq yazdıran yenə yazdırdı. “Aybkitab” layihəsində çıxan bu kitabın adı Xəyal Rzanın ideyasıdır, mən də etiraz etmədim. Bildiyiniz kimi, kitabın
adının götürüldüyü
şeirə tanınmış
sənətçimiz Xumar
Qədimova bu yaxınlarda mahnı bəstələyib”.
Sonda mənə söz veriləndə məsuliyyət
qarışıq qürur
hissi ilə orada dediyimi indi burada yazıram:
“Sözü yazıda
əbədiləşdirmək lazımdır. Söz yazıya alınacaq
həddə qədər
dolğunlaşmırsa, gəlişigözəl
jest kimi sadəcə səslənmək naminə
deyilirsə, unudulub gedəndi. Rəşad Məcid və
onun gənclərə
qayğısı, dəstəyi
haqqında danışmaqdan
daha çox, onun barəsində yazmaq lazımdı, o, buna çoxdan layiqdir”.
Sevinc MÜRVƏTQIZI
525-ci qəzet.-
2014.- 6 dekabr.- S.16.