ƏZİZ VƏTƏN!

Əziz Vətən, səndən çox-çox uzaqlarda,

Tufanlarda, sərt şaxtalı boranlarda,

Diz çökdürən, qartal uçmaz qayalarda

Diz çökmədim, heç dönmədim yolumdan mən,

Özün oldun mənə dayaq, əziz Vətən!

Ana yurdum, gəlməmişəm sənə qonaq,

Yad ellərdən almamışam səndən soraq,

Qayıtmışam, "sən bir ana, mən bir uşaq".

Ayırmadım xoş laylanı bal südündən,

Onlarla mən qüvvətləndim günü-gündən!

Bu diyarın başıqarlı Şahdağı var!

Bayrağını bəzəyən al sübh çağı var!

Bol üzümlü, bol taxıllı torpağı var!

Bu diyarda mərd oğullar arasında

Atam, babam gediblər ön sırasında.

Bu torpaqda məskən salıb ulu babam,

Burda məni qoca atam, qoca anam

Gözləyirlər, göz yummadan, səhər-axşam...

Bir vəsiyyət eləyiblər onlar mənə:

"Harda olsan, qayıt, oğul, Vətəninə!

Qayıt, oğul, ocağımız yansın hər an,

Ocaq sönsə düşmən bizə eylər divan.

Öz elində insanlığa çatar insan!

Ucalt, oğul, Ana dilin qüdrətini,

Elimizin vüqarını, sərvətini!"

Anam məni ötürməyə yola çıxır,

Kədər ilə, həsrət ilə mənə baxır.

Ardımca qəlb dilə gəlir, can darıxır...

"Qayıt, oğul!" - duya bildim səsində mən.

Qayıdaram, canım Ana, əziz Vətən!

YANIMA QAYIT!

Sənin qayıtmağın nə uzun çəkdi?

Sənsiz bu ruzigar nə çətin imiş!

Məni elə bil ki, burulğan çəkdi,

O burulğan sənin həsrətin imiş.

Çıxdım yollarına, lakin nə fayda...

Min izə qarışıb izin, itərək.

Dünya bir ümmandır, sənsə o tayda.

Sənə çatmaq üçün bir gəmi gərək.

Əzizim, yubanma, səni gözləyir

Mənim xatirəmtək solmayan bağlar.

Şirin sözlərimlə səni səsləyir

Səni unutmayan vüqarlı dağlar.

Mənim hər anıma illər qarışır,

Təkcə sən ömrümə qarışmayırsan.

Əzəl düşmənlər də bir-bir barışır,

Təkcə sən mənimlə barışmayırsan.

Məhəbbət elmini qoymazdım lağa,

Fəqət sənsiz bu fənn faydasız olar.

Qibtə eləyirəm qara torpağa,

Çünki o torpaqda sənin izin var.

Həyat cıdırında il ötər ayı,

Bu gün dərilən gül sabaha solar.

Yubanma, əzizim, yubanma, qayıt!

Bu gün qayıtmasan, sabah gec olar!

SALMA YADINA...

Ötən görüşləri salma yadına,

O günlər qayıtmaz, qayıtmaz, inan...

Mən necə unudum? Sənin adına

Bütün andlarımı içdim o zaman.

Axtarma səbəbin, tapmazsan, gülüm!

Demə ki, qırılsın taleyin əli.

Açsam səbəbini - yanarsan, gülüm,

Nə sənə, nə mənə olmaz təsəlli.

Məhəbbət insantək qocalır, sönür...

Sahibsiz ev kimi boşalır ürək.

Həyatın bünövrə daşı, görünür,

Belə qurulmuşdur, biləydin gərək.

Ayrılır insanlar, ayrılır yollar,

Yanma məhəbbətin sönmüş oduna.

Nə sən günahkarsan, nə mən günahkar,

Ötən görüşləri salma yadına!

XATİRƏLƏR

Gecə sakit,

Gecə aydın.

Ayın narın

Şüaları pəncərəmə süzülüb.

Xatirələr cərgə-cərgə

Xəyalıma düzülüb.

Onlar məni aparırlar

Unudulmuş şəhərlərə,

Uzun-uzun gecələrə,

Açılmayan səhərlərə.

Kimsə deyib:

"Xatirələr cavanlığı qaytarırmış..."

Bəlkə kimsə doğrudan da

Keçmişini axtarırmış.

Amma neynim,

İznsizcə,

Yaşımızın bu çağında

Qədim bir toy havasını

Çaldırırlar qulağımda;

Sən ağ gəlin paltarında,

Toyun şanlı qatarında.

Əhdimiz də çıxdı yaddan,

Getdin... getdin qayıtmadan...

Xatirələr... xatirələr...

Keçmişimin səfirləri.

Bəs kim saysın itkiləri?

Saysız-sonsuz itkiləri?

Nə tapmışıq nə itirək?

Kimdən alıb kimə verək?

Bircə onu anlamışam:

İtirməsən tapammazsan,

Tapammasan yaşamazsan!

Gecə sakit,

Gecə aydın.

Ayın narın

Şüaları pəncərəmə süzülüb.

Xatirələr cərgə-cərgə

Xəyalıma düzülüb.

Xatirələr, xatirələr...

Dünənimlə bu günümün

Arasında daş körpülər.

...Səhərəcən yaşadım mən

Şirin-acı dünlərimdə.

Xatirələr - mən özüməm,

Amma ötən günlərimdə.

XƏZƏRİN SİRRİ

Yenə Xəzər qəzəbli!

Yenə onun qoynunda

Dəli küləklər əsir.

İşıqları ucaldan

Dəmir biləklər

əsir...

Bir kəsi görməyir göz,

Bomboş qalıb küçələr.

Xəzri əsir...

Qorxudan

Yaşıl yuvalarında

Titrəyir boz sərçələr.

Fırtınadır, firtına!

Küləyin gücü artır.

Dəniz sularını

Nə var gücü, qəzəblə,

Tənha sahilə atır.

Lap günəşin özü də

Buludlar arxasında

Qorxa-qorxa gizlənib.

Kim deyə bilər, Xəzər

Nə üçün qəzəblənib?

Qəzəblənib təbiət...

Vay açıq dənizdəki

Gəmilərin halına,

Baxırlar həsrət-həsrət.

Neçə ləngər vururlar gəmilər sahil boyu.

Fırtınadır, fırtına -

Xəzərin qanlı toyu!

Dayanmışam sahildə,

Yoxdur yanımda bir kəs.

Hərdən qara sulardan

Çatır qulağıma səs.

O səsdə nər nərəsi,

O səs - suların səsi:

- Mən Xəzərəm a... Xəzər!

Hirsim vulkana bənzər!

Mən üsyan qaldıranda

Yer kürəsi titrəyər!

Mən Xəzərəm a... Xəzər!

Nəfəsim od püskürər!

Mən odlar ölkəsində

Oxunmamış bir əsər!

Mən Xəzərəm a... Xəzər!

Mən - əbədi, siz - köçər!

Bu torpağın dərdləri

Mənim sinəmdən keçər!

Mən Xəzərəm a... Xəzər!

Həm sevincəm, həm kədər!

Məni anlamayanlar

Özü bəxtindən küsər!

...Sonra da birdən-birə

Susdu bu səs, dinmədi.

Xəzərinmi səsiydi çatırdı qulağıma?

Doğru desəm, bilmədim...

Səhər tezdən sübh çağı

Sulardan günəş doğdu.

Külək sakitləşincə

Xəzər də sakitləşdi,

Sanki hirsini boğdu.

Qalxdıqca göyə Günəş

Təbiət canlanırdı.

Xəzər göy sularını

Sanki diyirləyərək,

Sahilə boylanırdı.

Yaşıl yuvalarından

Qalxırdılar sərçələr.

Maşınların səsindən,

Ayaq tappıltısından

Oyanırdı küçələr.

Bu nə işdir görəsən,

Necə anlayım bunu.

Bəlkə bir yuxu imiş,

Ya xəyalın oyunu?

Evə qayıdıram mən,

Suallar arasında,

Azır, tapmıram cavab.

Dəniz də danışarmı?

Dəniz də heç insana

Ürəyini açarmı?

Xəzərin qəzəbində

Duyulurdu bir kədər.

"Eh, - dedim öz-özümə.

- Bunlar hamsı xəyaldı,

Sabaha keçib gedər..."

İlham BƏDƏLDƏYLİ,

Moskva

525-ci qəzet.- 2014.- 18 dekabr.- S.7.