Vəzncə ən yüngül, mənaca
ağır: Söz dünyaya sığmaz; tək ağla
sığır!
Poeziyamızın görkəmli nümayəndəsi, dəyərli şairimiz Məmməd Aslanın dekabrın 23-də 75 yaşı
tamam olur. Məmməd
Aslan ömrün 75-ci pilləsində – günü bu gün də
gəncliyə xas ilhamla, şövqlə, amma həm də
müdriklərə məxsus dərin idrak və dəqiq
hissiyyatla yazıb-yaradır. Doğum günü – yubileyi
münasibətilə əziz şairimizi ürəkdən təbrik
edir, daha neçə
onilliyi sağlam, gümrah, yaradıcılıq ovqatı
içində qarşılayıb başa vurmasını
arzulayırıq.
Dərc etdiyimiz bu şeirlər şairin oxucularına
yubiley töhfəsidir.
ALTMIŞ
HAVASINA DOĞRU
İşin
yaş olmamış yaşın yaş ola!
İllah da altmış ola... İşini, başını, yaşını bilən
kəsə dəxli yoxdu bu qeylü-qalların.
Mıs-mısını uzatmayım: Mustafasını deyim:
Altmış havasına doğru meyillənmiş
möhtərəm şairimiz. SABİR SARVANIN
doğma AĞSUDA keçirilən mübarək
görüşünə bir ərmağan olsun mənim bu dəyərləndirmə
qoşmam.
Mindirən
misranı, mindirən atı
Ağlı
kəsdirməsə, minməz bir şair!
Qibləsi
saydığı ideal yöndən
Dara
çəkilsə də, dönməz bir şair!
Nəsimi inadı qanında cövhər.
Haqqın
isbatında əyilməz sərvər!
Şairlər
səfində basılmaz hünər!
Alışdıqca
yanan, sönməz bir şair!
Yenidən
doğular təzə şeiriylə!
Min könül qazanar sözün sehriylə.
Sarvan oldu
Sabir elin mehriylə:
Yenilməz
bir şair, enməz bir şair!
Ağsuyun
hələ ki madar şairi!
Kürtale
şairi, kədər şairi...
Yüz
ölüb-dirilən qədər şairi,
Əriməz
bir şair, donmaz bir şair!
Yaşı
əvvəl-axır yüz olar sonda:
Ələsgər
yaşıyla düz olar sonda!
Rəbbi
hər halına göz olar sonda;
İmanı
ruhuna kümbəz bir şair!!!
20.11.2014
Sumqayıt
BAĞI
QIRILMIŞ TƏSBİH DƏNƏLƏRİ
Vəzincə
ən yüngül, mənaca ağır:
Söz dünyaya sığmaz; tək ağla
sığır.
İqlimlər
dəyişir sözün zəhmindən:
Sözdən şaxta düşür; sözdən nur
yağır.
lll
Dərd sənin
dərdindi, əzabına döz!
Sonunda kor olar ağlayan bir göz.
Özümü
aldada-aldada qaldım;
Nə yuxum çin oldu, nə gecəm—gündüz.
lll
Sözun
uyuşumu, gilası səndən!
Dağ səndən,
dağların laləsi səndən!
Mən sənin
əmrinə verilmiş qulam:
Varsa, yazdığımın əlası səndən.
lll
Məni
yaşatmağa yaratdın səki;
Bunca bəla verdin, bunca xisəki.
Dərd səndən,
Yarəbbi, dərmanı səndən:
Ya dərdi
al, ya canı al, xülasə ki...
Noyabr,
2014
Bakı
SƏN HAQQI
DANDIQCA
(Lənət
şeytana!..)
Mənə
ömür vermiş Kərimü Cabbar!
Sən məni danırsan nə haqla, məlun?!
Arxayın
olduğum ulu qüdrət var!
Papağı başında bərk saxla, məlun.
Əyri
vicdanını çırp dağa – daşa!
Şeytanı
ötərsən: çıxsan yarışa.
Qurd
–quş da
yaşayır, nə olar, yaşa:
Yetər ki mədəni tox saxla, məlun.
Bəlli
ki, doğruyla bitməz cəngin var,
Uçmağa
girişmə: çərpələngin var...
Mənim
bu yazımda dəqiq rəngin var:
İçini
üzünə yax, saxla, məlun.
Allaha
üsyandır sənin hər şaqqan:
Sən
şeytan gülləsi, haqqa nahaq qan...
Bəndənin haqqıyla sənin nə haqqın?!
Dolandır
başını çax-çuxla, məlun...
Rəhman can bağışlar, iblis qan əkər;
Hər fərd
əcdadına, kökünə çəkər!...
Sən
haqqı dandıqca vicdanın çökər,
Salim yola çıxmaz axsaqla, məlun.
29.11.
2014. Bakı.
SƏNİN
SÖZ MÜLKÜN
İnsan doğulduğu məmləkətin bir ovuc gəzəri
torpağıdır.
Adil Cəmilin hər yeni şeirini oxuduqca bu ibrətli həqiqətin
təsdiqini bir daha yenidən xatırlayıram.
Sənin
ilhamında Tərtər ləngəri;
Sözünün kökündə Dəlidağın
var.
Murova,
Keytiyə, Sultan Heydərə
Ürək tellərinlə minbir bağın var.
Hər
dağ bükümündə bir Loğman çeşmə,
Yurd-yuvan qurulu, lap göydəndüşmə.
Dünyada
qalmamış dünyadan köçmə;
Maşallah,
bəhrəli ahıllığın var!
Hər Cənnət
dərənin özgə büsatı,
Hər mədən
sərvətin min ayrı qatı...
Azalmaz
qiyməti, düşməz urvatı,
Nə nemət
diləsən: yığın-yığın var!
Şairsən,
alimsən, ta nə deyilsən?!
Çox
dürlü bostansan, dənə deyilsən!
Rəng
verən saata, günə deyilsən,
Bir tale bürcündə çilçırağın
var.
Adilsən,
Cəmilsən, inşaallah, sirsən!
Hələ
də özündə nəsə gəzirsən...
Namərdi,
nakəsi asıb-kəsirsən;
Buluddan qəfləti
sıyrılmağın var!
Mən Məmməd
Aslanam, mən də: bir əmin.
Şükür
verdiyinə Haqqın: birə –min!
Ayrıca
dəstgahın, ayrıca dəmin;
Ayrıca
söz mülkün, ayrı tağın var!
Sözünün kökündə Dəlidağın
var.
06.11.2014,
Bakı.
ZÜLMƏTDƏN
İŞIĞA
Məmmədəli
Məhbus, adından da göründüyü kimi, uzun illər
zindan zülmətində ölümlə-qalım arasında
bir zərrə işıq həsrəti ilə
çırpınıb. Zifri zülmətdən
işığa doğru dünyanın əvvəlindən
başlayıb, günümüzə qədər
yaşanmış sitəm və işgəncələrə
dəfələrlə dözüb...
Dünyanın hər nemətinə tamarzı
qalmış soydaşımız, sübhəsiz,
toy-düyünə də gecikmişdir. Həm də
çoxdan-çox. Handan-hana ayaq
üstündə qərarlı dayanmağa özündə
güc tapan zavallı Məmmədəli hər kəsdən əvvəl
telli sazı ilə məsləhətləşib, evlənməkdən
vaz keçə bilmədi.
Aşağıdakı
acılı-şirinli qoşmanı Tehrana, onun mübarək
toyuna bir gözaydınlığı kimi göndərdim...
Olan
oldu... Barı indən sonra Rəbbimiz, Məmmədəlini
yarıtdığı bəndələrindən eləsin!
Amin!!!
Qayğılar,
sitəmlər irəli düşdü:
Gecikdi ömrünə toy-düyün sənin.
Çıxmaz
xatirimdən o qara günlər—
İşığa gözünü döydüyün
sənin.
Xatirələr
mələr, ovqatlar həzin,
Vətəndə
qürbəti kimsə görməsin!
Hələ
qulağımda inadkar səsin:
Bu dağdan-o dağa dəydiyin sənin.
Birdən
minbirəcən haqqın bir adı!
Haqdan-haqsızlığa hara-buradı?!
İnana
bilmədin “qatıq qaradı”;
Bundan zəhər oldu yediyin sənin.
İmanlar
sürüşkən, ilqarlar saxta;
Ədalət
taptandı ayaqlar altda...
Nə deyim taleyə, nə deyim baxta?!
Keçilməz dağların, gədiyin sənin.
Toyundan
başlasın ömrün əzəli!
Yapışsın
qolundan Haqqın öz əli!
Məmməd
Aslan deyir: Ay Məmmədəli,
Şükür
ki: Çin oldu dediyin sənin.
08.08.2014
Zaqatala
SÖZÜN
AŞIRI TƏSİRİ
“Söz
var: gələr keçər;
Söz
var: dələr keçər...”
Xalq məsəli
Dəlidağın eynən öz təbiətində ərsəyə
yetirmiş olduğu Pövşən adında dəli-dolu bir
oğlu var. Sinəsi dəmirçi kürəsitək. Bu kürədə
yanıb közərən, hər şeydən əvvəl,
odlu şair nəfəslərinin közərtisi olan abidəvi
söz örnəkləridir.
Ən qəribəsi
budur ki, ömürlük könül verdiyi sözlərin
amansız təsirinə tablaşa bilmir Rövşən
Salmanoğlunun kürrük eləyən daxili dünyası:
Dəm verir gözlərinə. Di gəl!..
Azərbaycan şeirinin də seviləsi ideal örnəkləri
bir deyil, beş deyil. Di,
ağla görək, hara çatır?!
Rövşənin heyrətli yaddaşı isə Zəlimxan
Yaqubla boy ölçəcək zənginlikdə.
Bu
ithafımla xətrini çoxdan-çox istədiyim
Rövşənin getdikcə çılğınlaşan
kövrəlmələrinin qarşısını bəlkə
bir az almaq mümkün olar, arzumdur. Kaş bacara biləydim.
Bu qədər
kökləmə qəlbini qəmə,
Vaxtından tez əyər qəm səni, Rövşən.
Bahar
göyləritək çox inildəmə,
Alar bu
möhnətdən kim səni, Rövşən?!
İşığa gəlmişəm, deyirdin, bəs sən?
Ən qəmli şeirdə ümid var, gəzsən.
İşığı
qeyb etmə, tapa bilməzsən:
İnlədər zil səni, bəm səni, Rövşən.
Şair
yaşatmağa doğulmuş müdam,
İşığa
üz tutar şeirlə adam.
Allaha
xoş getməz şeirlə edam...
Bu sitəm tapmasın kimsəni, Rövşən.
Görmədim
odlara qovrulan səntək;
Sözlə
nalə çəkib, qıvrılan səntək;
Xırmanı
göylərə sovrulan səntək:
Ara ‘‘Dəhnamə’’ni,
‘‘Xəmsə’’ni,
Rövşən.
Bunca
çalxanışdan gözdə yaş qalmaz,
Başını
döyməyə sonra daş qalmaz...
Məmmədə
təsəlli bir qardaş qalmaz;
Dərd şumlar həm məni, həm səni,
Rövşən.
30.07.2014
Zaqatala.
NUR
ÇEVRƏSİNDƏ
Həqiqət
NADİRQIZINA
Möhtərəm
oxucular!
Şeirimdən öncə bu ilk dəyərləndirməni
oxumağınızı dilərdim.
Onlar mənim
deyil; dünyanın iki abidə insanının dəyərləndirmələridir.
Ötən yüzilliklər boyu onların
dipdiri qalan həmişəyaşar kəlamları
yazdırdı o şeiri mənə.
Uluların
ruhları şad olsun!
Mükəmməl qadından daha mükəmməl
varlıq yaradılmamışdır.
Evripid.
Qadının dəyəri onun həyası və iffəti
ilə ölçülür.
Həzrəti-Məhəmməd.
Nadir Kəlbəcərin
Nadir qızısan!
Mübarək
əxlaqın “Quran”dan gəlib!
Mənəvi
dəyərlər can çəkişmədə,
Xilqətin, xislətin bir Ondan gəlib.
Açılmamış
çox mətləbin niyəsi;
Özü
varlığının məğrur yiyəsi!
Kəlmə
kara gəlmir səni öyəsi!
Gəlsə,
yəqin bil ki: nur Ondan gəlib.
Qəlbində dağ boyda bir qeyrət yaşar.
Dəlidağ
ünvanlı o sərvət yaşar!
Allahına
təslim Həqiqət yaşar;
Hər hikmət dünyanı Qurandan gəlib.
Ölçülü-biçili
sözün və işin!
Sənə dəxli yoxdu çərxi-gərdişin.
Rəbbimiz,
sultanı ərş ilə kürşun!
Bəndənin qəlbinə qor Ondan gəlib.
Yurduna tay olmaz; yurdun ayrısı!
Silinsin
bağrından yurdun ağrısı!
Müjdənin
sarehi, sözün doğrusu
Haqqı
aralıqda görəndən gəlib!
06.11.2014,
Bakı.
ŞEYTAN
YASTIĞI
İnsanı vaxtından əvvəl əldən salan
bir şey varsa, o da tənbəllikdir.
Həzrəti-Əli
Tənbəllik azad bir adamı əsirə döndərər.
Firdovsi
Pah,
atonnan, nə ağır yatdı bu oğlan, ölüb, ə!..
M.Ə.Sabir
Günəş
günortadan axşama dönür;
Kasıb da bu qədər yatarmı, qafil?!
Çiyin
çəkməkdə ol, gün amma dönür;
Harayın
bir yana çatarmı, qafil?!
Bu nə təvəkküldü, nə yata-yatdı?!
O yatmaq
dovşanı hara ucaltdı?!
Səni
haylamaqdan səsim də batdı,
Qulaq da bu qədər batarmı, qafil?
Yoxuşu
dırman ki, axır düzə çıx!
Qışın
şaxtasından sıyrıl, yaza çıx!
Əl-qolunu
tərpət, bir az üzə
çıx:
Batan da təzədən batarmı, qafil?!
Gərnəşib
ayıl ki, bəxt də ayılsın!
Boy
atıb qalxmağa sən də qayilsən!
Ayıl
daş yuxundan, kar-kor deyilsən;
İnsan yata-yata artarmı, qafil?!
Çinartək
qabıq qoy: gövdə dirçəlsin!
Göyün
bərəkəti qapına gəlsin!
Bir
çöhrən açılsın, ürəyin
gülsün
Zamanla tənbəllik tutarmı, qafil?!
Kasıb da bir belə yatarmı, qafil?!
11.11.2014,
Gəncə.
Məmməd Aslan
525-ci qəzet.-
2014.- 20 dekabr.- S.29.