Jurnalistikamızın patriarxı
Şirməmməd müəllimi cavanlıqdan
tanıyıram, təbii
ki, onun yox, mənim cavanlığımdan. Aramızda
müəyyən yaş
fərqi var. Onunla əziz dostum Araz Dadaşzadənin vasitəsiylə tanış
olmuşduq. Şirməmmədin Arazın anası
Zümrüd xanıma
qohumluğu çatır
və arabir Məmməd Arif müəllimgilin evlərində
görüşərdik. Elə cavan yaşlarından zəngin həyat təcrübəsinə malik
olan Şirməmmədin
duzlu-məzəli söhbətlərinə
Arazla birlikdə məmnuniyyətlə qulaq
asardıq.
Universitetdə oxuduğum illərdə Şirməmməd mənə
böyük yaxşılıq
elədi. Hərbi kafedranın müəllimlərindən
olan Ambaryan adlı birisi mənimlə yaman düşnüşmüşdü. Dərslərinə nə qədər
ciddi hazırlaşsam
da, bir bəhanə
tapıb qiymət vermək istəmirdi.
O vaxtlar doğrusu bunun səbəbini başa düşmürdüm,
indi dərk edirəm ki, yəqin bu Ambaryan
aliməzə qarşı
erməni düşmənçiliyindən
hali imiş. Bu səbəbdən mənə də belə münasibət bəsləyirmiş.
Bir dəfə
Şirməmmədin yanında
bu barədə söhbət açılanda
bəs mənə niyə deməmisən? –dedi – Ambaryanın da mənə işi düşüb, şərt qoyaram ki, səndən əl çəksin, onda mən də
onun xahişini yerinə yetirərəm. Belə də oldu.
Əlbəttə bu sırf şəxsi,
amma unudulmayan xatirədir. Şirməmməd müəllimə mən ilk növbədə
jurnalistikamızın patriarxı
kimi, bu çətin və şərəfli peşənin
neçə-neçə dəyərli
nümayəndəsini yetişdirdiyi
üçün minnətdaram.
Doğrudur hərdən tələbələri
arasında lax çıxanları
da olur, amma bu daha
Şirməmmədin günahı
deyil.
Şirməmməd Hüseynov əsl vətənpərvərdir və
vətənpərvərliyi sözdə yox, əməli işdə meydana çıxır. Elmi fəaliyyətinin
mühüm sahəsi
böyük Məmməd
Əmin Rəsulzadənin
irsini nəşrə
hazırlaması, “525-ci qəzet”in
səhifələrində, ayrıca kitablar kimi yeni nəsillərə
çatdırmasıdır.
Bu ağsaqqal sinnində
də görkəmli ziyalımız Şirməmməd
Hüseynovu enerjili, gümrah, işə həmişəki kimi həvəsli görmək
məni çox sevindirir.
Dostluğumuzun, ünsiyyətimizin uzun tarixçəsi olan əziz Şirməmmədə
hələ çox-çox
illər belə səmərəli fəaliyyət
yorulmazlığı arzulayıram.
21 noyabr 2014
ANAR
525-ci qəzet.-
2014.- 20 dekabr.- S.25.