Sənsən deyən, mən burdayam!
2014-cü
ilin aprel ayında Praqa şəhərində keçirilən
beynəlxalq məclisdə iştirak etməyən Türkiyə
Respublikasının ünvanına açıq-aşkar
böhtanlar yağdıran Ermənistanın bişərəf
işğalçı prezidentini ifşa edən, susduran
möhtərəm Prezidentimiz cənab İlham Əliyev bütün
dünyaya bəyan etdi ki, bu tədbirdə Türkiyə
Respublikasının nümayəndəsi yoxdur, amma mən
buradayam...
Sənsən
deyən
Mən burdayam,
Buradayam kəlməsini.
Dünya
bir də eşitdi o
Qəzəb
dolu haqq səsini,
Gur səsini,
Vətən oğlu!
Mən-Türkiyə!
Deyən sənsən.
Azərbaycan!
Deyən sənsən.
Quldurbaşı
yaramaza,
Yox, sus, dayan! Deyən sənsən.
O dağ
dedi- mən burdayam!
Torpaq
dedi-mən burdayam!
Hər
budaq bir tüfəng oldu,
Bayraq
dedi-mən burdayam!
Bu xalq
dedi-mən burdayam!
Biz
hamımız
Mən
burdayam sədasından
Vəcdə gələn bir əsgərik.
Qoy
eşitsin dünya bizi
Səngərlərə
səfərbərik!
Gözlərimiz
baxa-baxa
Necə dözək bu həsrətə?!
Necə
dözək bu dəhşətə,
Yollarımız-Qarabağa!
Dəstə-dəstə,
Axın-axın
Dönəsiyik
Şuşamıza!
Səmalardan
qartal kimi
Enəsiyik
Şuşamıza!
Sən bu
yurdun
Torpağında,
havasında,
Suyundasan,
daşındasan,
Vətən
oğlu!
Möhtəşəm
Türk
Ellərinin
Ürəyinin
başındasan,
Vətən
oğlu.
YERALTI
QATARLARIN SÖHBƏTİ
Nərimanov
metrosunda
Şərqə
tərəf gedən qatar
Salam verdi
Cənuba gedən qatara.
–Nə,
necəsən, qardaş
Buradan yolun hara?
Cənuba
gedən qatar
Bir ah çəkdi dərindən.
Az qala
güllə çıxsın
Köhnəlmiş
fit yerindən.
–Nə
bilim, Vallah,
Adı
çox qəribədi
“Gənclik”
deyirlər, nədi,
“Gənclik”-
insan
ömrünün bir halı.
Bəlkə
yoldaş Nərimanova
Verək
biz bu sualı...
Şərqə
üz tutan qatar
Bir balaca
titrədi,
Aldı
görək, nə dedi:
– Gərək
bir savadlı tapaq
Şikayətimizi
yaza
Mən də
yola düşürəm
Səma
cismi “Ulduz”a...
Bu “Ulduz”
nədir axı,
Bizlərin nə günahı?
Bizim
Bakı merinə
İradımız
var,
Məşhur
adam adları,
Gül
kimi
Yer
adımız var:
–
Göygöl, Qırxqız, Şahdağ,...
Gəncə,
Naxçıvan,
Qarabağ...
Şair Bəxtiyar,
Şəhriyar
Yusif kimi
Neft alimi,
Babadağ,
Murov
Ziya Bünyadov...
Rəssam
Səttar
Yəqin
yeni metrobaşı
Səni,məni
Qınamaz
qəti!
Yaxşı,
Cənuba
Gedən qatar
Quraraq bu
söhbəti
Bura Yerin
altdı
Bizi eşidən olar...
ŞAİRİN
YAZ YAĞIŞI
Birdən
Göy
top atdı-
Bulud hürkdü,
Şair
diksindi,
Yağış
başladı,
nə
başladı...
Bir
zümrüd talada
Az qala
çıxsın yadından
şairin
adı.
Qoşa əllərilə
Yer
kürəsinə bənzər
yum-yumru
başını
tutdu.
Qanad-qanad
Yaddaşına
yığdığı
Göyərçin
qafiyələri
tamam unutdu...
Çətri
altına
Yüyürdü
vələsin
Buludlar tələsirdi,
Buludlar da
istəyirdi
Bu gurhagur
suları
Şairin
təpəsinə
ələsin...
Bu
yağış kimi
Şairin də məzəli,
qəribə
ovqatı
vardı.
Bir də
ayıldı ki,
bütün
qafiyələri
Bu yağış
Beynindən
yuyub apardı...
Boş
qaldı başı...
Qoşulub
buludlara
Hara
uçdu, hara getdi yaddaşı?..
Bəlkə
sənin xəbərin var
Çətir
tutmuş vələs, heyy!
Durma,
şair
Misraların
çəməninə tələs, heyy!
Yağış
yenə yağa bilər,
Misraların islanar...
ALLAHA AND
OLSUN Kİ...
Göylərə
and olsun ki,
Gözüm
yox filankəsin
Var-dövlətində.
Allah var
eləsin!
Kasıb
düşüb qalsam
Darda,
çətində
Ola bilər
ki, kiməsə
ağız
açım.
Kiməsə
deyə billəm
Nəyə
var ehtiyacım...
Özüm
kimi köhnə evimin
Maşallah-işığı,
qazı...
Mən
ondan razıyam
O, məndən
razı...
Bir az çat verib papağı
Onu da dəyişərik
İnşallah,
qışqabağı...
Uşağımın
ayaqqabısını,
Qadınımın
paltarını,
Süfrəmin
bərəkətini
–
Çörəyini, soğanını,
ətini
Allaha and
olsun ki,
Halalca
puluma
almışam.
Rahata
açar qapını
mələklər
Səhər-axşam...
...Bilirəm,
günlərin bir günü
Əcəl
gələsidir
üzü bəri...
Keçib
neçə-neçə
imarətləri,
Keçib
neçə-neçə alabəzək
Sarı,
qonur,
göy
hasarı...
Səmadan
bir əl enəcək,
Qaldıracaq
cənazəmi göyə sarı...
Səndən
o tərəfə
Üstünə
gedəsi kimsəm qalmayıb,
Bəlkə indi durum yanına gəlim.
Hər tanış-bilişə söz demək-ayıb.
Gəlsəm sevinərsən gəlim, gözəlim?!
Zəng
çalan, halımı soran hanı ki...
Kimə deyəsən ki, nə var, nə yoxdu?
Biganə
kəsləri sən də tanı ki,
Nətəsi,
kəlməsi qardan soyuqdu...
Hər yoldan ötənin yolundan keçmə.
Səni bilməyənlə sənin nə işin?
Qadın
tanıyaram
ər-ona
heç nə,
Kişi
var evində-
kirayənişin...
Mənim
gümanım yox gur işıq yana.
Bir şam şöləsinə uzandı-əlim.
Bulaq
üstə gedər ürəyi yanan
Bəlkə
indi durum yanına gəlim...
Səndən
o tərəfə yol-yox,
gözəlim....
TÜFƏNG
Özünə
bir tüfəng aldı,
Quş görüncə quşa atdı.
Bilmədi
bu necə haldı,
Daş görüncə daşa atdı.
Qundağını
parıldatdı,
Gülləsini sığalladı.
Gecə böyrünə uzatdı.
Desinlər
ki, ağıllıdı...
Niyyəti
də aydın, açıq
Dedi: pələng,
qarşıma çıx!
Sinəni dağladım sənin.
Ananı ağladım sənin.
Dağlara
meydan oxudu,
Qayalara
lağ eylədi.
Daha
qorxusu yox idi,
Bir gecə
lap ağ eylədi:
– Bəsdir,
atdın dağa, daşa...
Tüfənginin
lüləsini
Tuşladı
bir vətəndaşa...
Məmməd
Aslan
Yeri, yol sənindi,
yolun
haqdısa
Qorxu yox,
üzünə Tanrı baxdısa...
Bir
palıd köksündə yuvan yoxdusa,
Daha havalanıb uçmağa dəyməz.
Dağların yay ömrü-mülayim, həzin.
Getdiyin dağlarda doyunca gəzin.
Üzü
üzlər görmüş qədirbilməzin
Adına misralar qoşmağa dəyməz.
Sən-Məmməd,
Mən-Ramiz,
Şuşamız
hanı?!
Bu
oğru, bu quldur dünyanı tanı!
Bizləri
şeytana satan dünyanın
Sürtük
qapısını açmağa dəyməz!
Yeri, Məmməd
Aslan,
Gücün var, yeri....
FUTBOL
Futbol
oynayırdım
uşaqlığımda
Dəstəylə
cumardıq
meydana-haydı!..
Oyunda
dönərdik
alova, oda,
Qapıçı
durardım-
Boyum ucaydı...
Eh, top
buraxmışam,
yalan nə
deyim,
Bu da bir
oyundu,
bu da bir
işdi.
Yox idi
heç kəsdən
Vallah, gileyim.
O vaxt olan
oldu,
Keçən də, keçdi...
Böyüdük,
dağıldıq
hərə bir
yana.
Gördüm
ki, topsuz da
minbir oyun var.
Gördüm
boz sifətlər
axıb meydana
Top vurmaq
qəsdilə
qaçır
adamlar.
Yaman hay-həşirdi,
lap
başabaşdı.
Hamı
hücumdadı-
qapıya
sarı.
O kimdi
topunu
topuqan asdı
Gözü
axtarırdı
boş
qapıları...
Mənim oyunlarda
adım yox idi,
Məni kim aldatdı,
hara
baxmışam?
Hakim fitin
verdi,
hökmün o
xudu...
Ay aman,
qapımdan
top
buraxmışam...
Bu oyun məzədi,
hoqqadı nəsə...
Qalibi, məğlubu
kim yoza bilər?
Əgər
üzü dönsə,
hakim istəsə
Güclünü
gücsüzə
uduza bilər...
...Yəqin
kimsə deyib:
–Bircə top-bəsi...
Bizim
xorumuzda
Yeri yox hələ...
Mən
duran qapıya
top vuran kəsin
Məmməd
Araz demiş:
–Beləsi belə...
SATASI
NƏYİ QALDI Kİ...
Satmağa
nəyi qaldı ki...
Satdı...
Satıb
nə aldı ki...
Sata-sata
qocaldı ki...
Nənəsindən
qalmış
Altı
gümüş qaşığını
satdı...
Elə
bil gözlərinin
işığını satdı...
Yuumurtlayan
toyuğunun
Vaxtı yetişdi.
Onu tutunca
əldən düşdü,
Heyi kəsildi.
Bu yosma
toyuğa
Yaman
öyrəşmişdi
Neçə
ildi...
Cırıl
dayan
divanın yeri
Qarayaraya
dönüb,
Sızıldayır, ay aman.
Bu
qadın dəli olub, nədi,
Düyüncəsindəki
qəpik-quruşu
Xəzinə
sayır, ay aman!
Günlərin
bir günü də
Baxmadı
soluna, sağına,
Dərdini
kilim kimi
Bürmələyib
Vurdu
qoltuğuna
Çıxardı
bazara:
– Ay dərd
alan!...
Ucuz
satıram, ucuz!..
Dərddən qiymətli nə var?
Çölə
atıram, ucuz...
Ay dərd
alan!...
Baş
tutmadı
alış-verişi.
Bacarmadı
bu işi...
Hanı dərdin müştərisi?
İstədi
dərdi satıb
Bir balaca
sevinə,
Əliboş
qayıtdı evinə...
Gözü
paslanmış pəncərədən
Sallanan pərdəyə sataşdı.
Pərdəli
xatirələr
Eh, daha nələr,
nələr...
Dumana,
küləyə dönüb
Bir-birinə
dolaşdı...
Gecəyarıyadək
çəkmədi
Pəncərədən
gözünü...
Pərdə
nəsə duymuşdu,
Sübh
tezdən
Pəncərədən
düşüb,
Həyətdəki
ağacdan
Asdı
özünü...
QADIN
TELEFON AÇDI
Qadın
özü tapmışdı
“Göndəriş”i
istirahət
evinə.
Kişi də
oturub təyyarəyə
Getdi sevinə-sevinə.
Qadın
çox istəyirdi
Kişi getsin
uzaqlara.
Dəxli
yox idi hara...
Təki
getsin,
uzaq olsun!
“Göndəriş”i
verənin
üzü
ağ olsun!
Qadın
istəyirdi ki,
əl-ayağına
dolaşan
olmasın.
Heç
nədən nigaran qalmasın...
Balalar –
öz evində-eşiyində,
Qadınsa
öz işində...
...Çöldə külək,
soyuq,
Otaqda isti.
Alışıb yanırdı
divar sobası.
Bağ sahibi dilləndi.
–Nə
yaxşı gəldin,
qadası.
Sənsən,
mənəm,
sərbəst
olaq,
İstəsən
lap məst olaq...
Birinci badədən
Qadının
yanaqları
Divar
sobasından
Od alıb
yanırdı.
Soba onlara
baxıb
Bir az həya eyləyib,
utanırdı...
Mülayim
bir avaz qatıb
səsinə
Qadın
telefon açdı
Uzaqdakı kişisinə.
–Necəsən,
canım, gözüm,
qəti
darıxma!
Ye,
iç, gəz,
heç nəyə
baxma!
Sən
yoxsan, tək qalmışam
tez gəlsənə!
Daha nə
deyim sənə...
...Badələr
gülüşdükcə
Qadın sığallanırdı.
Sol əlində
telefonu
Bıçaq
kimi tutmuşdu...
Sağ əli
yad kişinin
Boynundan sallanırdı...
TƏNHALIQ
Öz-özünü
səslədi,
çağırdı.
Hanı, cavab-filan-yox.
Tənhalıq
təklik deyil,
Tənhalıqda
yalan-yox...
Telefonu
qaldırıb
yığdı
onu.
O,
söndürmüşdü
telefonu,
İstədi
ki, bağırsın,
Günəşi,
ulduzu,
göyləri
Köməyinə çağırsın.
İstədi
ki, dizini
Yerə
qoyub
Dua etsin
Allaha...
İstədi
ki, səsini
eşitsin
O zəhləsi
gedən kəsin
bir
daha.
Boş
yerə nəyisə
axtardı,
gəzdi.
Bu tənhalıq
qalasının
o
üzündən
Kimisə
gözləməyə
dəyməzdi...
Durub
sobasını
yandırdı
İstədi
ki, tənhalığı
bir az
qızdırsın,
Tənhalığa
soyuqdu
Allaha min
şükür ki,
tənhalıq.
Laldı,
kardı,
Deməyə
sözü yoxdu...
Əgər
danışa bilsə,
işə salar özünü...
.
SƏNƏ
QOVUŞMAQ ÜÇÜN
Ağac
olub
Göyərənin nə dərdi...
Ağac
oldum
Budaqları
qulac-qulac
oldum.
Quş
oldum,
uça bildim.
Ah,
göylər nə gözəlmiş,
Yaxasın aça bildim.
Buluda
döndün,
Yağış
oldum
Saçlarına səpələndim.
Bu ətir hardan belə?
Şəfəqlərə bələndim.
Yox,
başqası eşitməsin,
Yox, qoy təkcə
sənə deyim
Giz
licə
bir xəbəri:
– O gecə
ki, Aya döndüm
Sənin
pəncərəndən
Xəlvətcə
keçdim içəri...
Mən
bir də
Bu
dünyaya gələsi olsam,
Sənə
qovuşmaq üçün
Ağaca,
yağışa,
Daşa, quşa
dönəsiyəm.
Torpaqdan
göyərəsiyəm,
Göylərdən
enəsiyəm...
...Sən
məni
gözləməsən necə?...
SAĞ
ƏLİN BAŞIMA
Sənə
nə var, ketin-yüzdə
Xoş xəbər çıxdın qarşıma.
Ev tikmisən
kəndinizdə
Sağ əlin mənim başıma.
Çox istəyim həmən oldu.
Ta nə yaraşar yaşıma...
Səni də
bir sevən oldu
Olsun, sağ əlin başıma.
Ömür nə qənd, nə xurmadı.
Kim zəhər qatdı aşıma?
Filankəs
yatdı durmadı...
Onun
sağ əli...
hanı
ki?...
GÖYLƏRİN
ALTINDA
Mən sənsiz
yaşaya bilərdim,
Sən-mənsiz,
Başqa göz nə gərək?
Demirəm
mən sənsiz ölərdim
Sənə
də zülm etdim, ay ürək...
Göylərin altında cənnət var.
Yer
üzü-sevdalar dənizi...
Cilvəli,
mirvari duyğular
Olmasa, qaralar Yer üzü.
O ulduz sənindir,
baxmısan?
Sən
xoşbəxt olası bir qadın!
Sən mənim
qarşıma çıxmısan,
Sən mənim
bəxtimə çıxmadın...
yanvar-may
2014-cü il, Şüvəlan
Ramiz Məmmədzadə
525-ci qəzet.- 2014.-
21 iyun.- S.28-29.