"Ölsəm, gəlləm sabaha mən..."
ŞABRANDA AĞALAR MİRZƏ YAD
EDİLİB
Doğulub boya-başa çatdığı
Şabran şəhərində
rayon mədəniyyət və
turizm şöbəsinin
təşəbbüsü ilə əməkdar incəsənət xadimi, şair, tanınmış
telejurnalist, folklorşünas
alim Ağalar Mirzənin mədəniyyət
sarayında anım günü keçirilib.
Tədbirdən əvvəl qələm
dostları Əjdər
Ol, Sadıq Elcanlı, Tofiq Nurəli, Oktay Abbasov, Avdı Qoşqar, Ağalar İdrisoğlu, Aydın Tağıyev, rayonun yaradıcı adamları,
ziyalılar Ağalar Mirzənin Dəvəçikənd
qəbiristanlığındakı məzarını ziyarət
ediblər, qəbri üstünə təzə-tər
güllər düzüb,
şairin adını
daşıyan küçədə
olublar.
Sonra şəhər
mədəniyyət sarayında
tədbir davam etdirilib. Tədbirin sonunda Ağalar
Mirzənin oğlu Tural Mirzə çıxış edərək
atasının xatirəsinə
hörmət və diqqətə görə
rayon rəhbərliyinə, qələm dostlarına minnətdarlığını bildirib.
Ağalar
Mirzənin vəfatından
6 il də
keçdi. İş belə gətirmişdi ki, qırx ildən
də çox uzun bir müddət
ərzində yaxın
olduğum, dostluq etdiyim və tez-tez görüşdüyüm
Ağalar Mirzəni nə az,
nə çox - düz səkkiz ay olardı ki, görə bilmirdim. 2008-ci
il fevral
ayının 28-də, çərşənbə
günü Bakıda,
"Azərbaycan Televiziya
və Radio Verilişləri"
QSC-nin həyətində
təsadüfən rastlaşıb
görüşdük. Son vaxtlar o zamanki Dəvəçiyə az-az
gəldiyini, gələndə
də məni axtarıb tapmadığını
dilə gətirdim, həmişəki kimi ərkyana giley-güzar, umu-küsü etdim. Bir həftədən sonra Dəvəçiyə
gələcəyini, özü
də bu dəfə 4-5 gün qalacağını dedi, hökmən görüşüb
"dərd-sər" etməyə
söz verdi...
Ağalar Mirzə sözü bütöv insanlardan idi, dediyi sözün
ağası idi. Düz bir həftədən sonra Şabrana gəldi, amma dediyi kimi daha
4-5 günlük yox, həmişəlik gəldi...
Şabranda torpaq almışdı,
ev tikdirirdi.
Təqaüdə çıxandan sonra
Bakıdan birdəfəlik
yığışıb Şabrana,
doğulub boya-başa
çatdığı yurda
qayıtmaq istəyirdi.
Ancaq təqaüdə
çıxmamış, ömrünün
54-cü ilini heç
tamamlamamış Şabrana
qayıtdı, gözü
dolu, könlü dolu bir ömürdən
sonra nə vaxtsa axır ki, ədəbi sakini olacağı bir mənzilə çox erkən, vaxtsız köç etdi...
Ağalar Mirzə həmişə yurda bağlı, dünyaya göz açdığı torpağın
təəssübünü çəkən oğullardan
idi. Az qala hər söz-söhbəti
balaca Vətəni Şabrandan olardı. Şeirləri də, telejurnalistlik
fəaliyyəti də
elə buna köklənmişdi. İlk şeiri
15 yaşında indi
"Şabran" adında
nəşr olunan
"Qurucu" qəzetində
çap edilmişdi.
Bu doğma torpağın adı Dəvəçi,
Beşiyim quruyur, qəbrim göyərir.
Mənim
sevinclərim o yerdən
gəlir,
Mənə o yerlərin daşları
dəyir...
Ona dəyən o yerlərin
"daşları" da
Ağalara əziz idi...
Və beləcə
Şabranı sevə-sevə,
adını tanıda-tanıda
öz adı da, imzası da Azərbaycan oxucularına, çoxmilyonlu
televiziya tamaşaçılarına
tanındı, doğma
oldu, əziz oldu. Nə gizlədək,
biz dəvəçililərin də milli televiziyamızın
verilişlərinə baxanda
çox vaxt gözləri tanıdığımız,
uşaqlığı, gəncliyi
də gözümüz
qarşısında keçən
bir yaxın adam kimi
Ağalar Mirzəni axtarırdı. O da "Qoşma", "Karvan",
"Bayatı", "Oğuz",
"Qala", "Dəmirqapı
Dərbənd" kimi
maraqlı müəllif
verilişləri ilə
həmyerlilərini sevindirirdi.
Çox
zəhmətkeş, işgüzar
sənət adamı idi. Bir-birindən maraqlı şeir
kitabları çap olunmuşdu. elmi işlə məşğul idi. On səkkizinci yüz illiyin məşhur sənətkarlarından Xaltanlı
Aşıq Tağının
həyat və yaradıcılığı haqqında
tədqiqat aparıb, filologiya elmləri namizədi olmuşdu, doktorluq işini də başa çatdırıb müdafiəyə
hazırlaşırdı.
Yarımçıq işləri, yarımçıq söz-söhbətləri sevməzdi. Bütöv adam idi. Ancaq ömrü yarımçıq qaldı. Ağalar Mirzənin - respublikamızda tanınmış bir qələm əhlinin, məşhur televiziya jurnalistinin ömrünü yarımçıq qoymağa nə yazıqlar ki, ölümün gücü çatdı!
Ağalar Mirzənin işıqlı xatirəsini onunla ülfətdə olanların qəlblərində, yaddaşlarında unutdurmağa isə çətin ki, ölümün gücü çatsın...
Bu qarı keçib gəlməsəm,
Tanrı keçməz günahımdan.
Bu gün gələrəm, ölməsəm,
Ölsəm, gəlləm sabaha mən.
Aydın TAĞIYEV
525-ci qəzet.- 2014.- 6 mart.- S.7.