HOKKULAR

Əlləri o qədər zərifdi ki,

Ürək üzmək olar bu əllərlə,

Çiçək yox!

lll

Qar üstə töküldü

Saralmış yarpaqlar,

Atam yadıma düşdü.

lll

Bir vaxt ayağıma batan tikanlar

İndi ürəyimin

başından çıxır.

lll

Nə qədər gücsüzmüş insan,

Vaxt gəlir

Ölmək də gəlmir əlindən.

lll

Səni düşünəndə Aya baxıram,

Səntək əlçatmazdı

O da.

lll

Yol gəldik bir-birimizə doğru,

Ömür boyu,

Nə yol bitəndi, nə ömür.

lll

Dünya qadına bənzəyir

Gözəl və vəfasız

lll

Məni dəfn edəndə ağa bükməyin

Ağ gün görməmişəm

Bu dünyada mən.

lll

Mən kimə lazımam,

Nəyə lazımam

Ölümdən savayı.

lll

Güzgü verin mənə

Son anımda

Vidalaşım özümlə

lll

Aylı gecə

Saralmış yarpaqlar-

Yadıma sən düşürsən, ata.

lll

Üzümü ağardan

Qaralmış vərəqlər

Bakirə fikirlər.

lll

Mən səndən uzaqlarda

Sən Mənim yanımda.

lll

Məndən vəfalıdır

Eşqim dünyada

Öləndə səninlə qoşa öləcək.

lll

Təqvimin vərəqləri

İllərin

Yarpaqlarıdır.

lll

Təbiətin səhvi -

Çiçəklərin solmağı,

Gözəllərin qocalmağı.

lll

Əllərimin baharı

Tellərinə

Sığal çəkəndə gəlir.

lll

Barmaqların pianino dilləridir

Çalır

"Ayrılıq" havası...

lll

Mən indi bildim

Gözlərim

Sənə baxmaq üçünmüş.

lll

Qaranlıqda yada düşən

Çıraq kimiyəm-

Qurumuş dağ çayı.

lll

İnsan

Əbədi olsaydı

Sevgi olmazdı.

lll

Bu qədər genişdir dünya

Getməyə

Yerim yox.

lll

Yazıb deyə bilmədiklərim

Doğulmayan

Körpələrim...

lll

Dərilməmiş çiçəklər

Deyilməmiş

Sözlər kimidir.

lll

Tütəkmi sevgisinə ağlayır

Yoxsa

Tütək çalanmı?

lll

Bulaqlar çaylara,

Çaylar dənizlərə tələsir-

Ömür-ölümə.

lll

Damla dənizə düşdü, -

- Oyyy... Mən

Necə də böyüyəm, - dedi.

lll

Şeir yazılanda

Çiçəkləyir

Vərəqlər.

lll

Yağır yaz yağışı,

Sinəmdə

Söz çiçəkləyir.

lll

Ruhum göylərdə gəzəcəksə-

Niyə sürünürdüm

Torpaqlarda...

lll

Qar-dağlara yağır-

Mən

Üşüyürəm.

lll

Niyə qorxum ölümdən

Yerim

Vətən torpağı.

lll

Gül-torpaqda-

Göz-dodaqda

Həy

at.

lll

-Günəşi mənə ver

-Günəş hamınındır, bala

Hamımızın bircə günəşi var.

lll

Dünyaya sığmadığından

Qəfəsə saldılar

Ürəyi.

lll

Atadan, anadan,

qohum-qardaşdan

Bizə vəfalı

Başdaşımız.

lll

ÜLVİ BÜNYADZADƏYƏ

Yaşadıq-öldük

Biz öz yerimizə

Sən - Vətənin!

lll

Bıçaq tək kəsərli ol,

Qaşıq tək ağızdan-ağıza

Girmə.

lll

Xəzan yarpaqlarını

Oxuyur külək

Sənə yazdığım məktublar kimi.

lll

Vətən!

Səni ürəyimdə apardığımdan

Mən görə bilmədim sərhədlərini.

lll

Məktub içində

Qurumuş bənövşə

Unudulmuş sevginin ətri.

lll

Uzaqlar çox yaxın,

Yaxınlar çox uzaq

Sevgi kimi.

lll

Necəsən -

Bizi öldürə-öldük

Yaşayan sevgi.

lll

Şuşadan qayıdanda

Gördüm sinəmdə

Döyünmür ürəyim...

lll

Yuvadan boylanan quşcuğaza bax

İnanmır dünyanın böyüklüyünə

Ayrılığa və ölümə.

lll

Vətəni

Çox sevdiyimizdəndir ki,

Kömülürük qoynuna.

lll

Səhər-axşama hamilədir

Axşam səhərə -

Ölüm və həyat.

lll

Ay işığı,

Ot basmış cığır-

Sevgi xatirələri.

lll

Qadın-

Övlad bitirən

Vətəndir.

lll

Uşaq evi-

Ögey ana,

Ögey ata.

lll

Arılar

Vətən deyə oxuyur

Çiçəklər Vətən qoxuyur.

lll

Gəlib keçəcəyəm küçənizdən

Məni tanısa da

Tanımasa da.

lll

Mən necə gözələm-

Dedi güzgü-

Hamı mənə baxır...

lll

Bülbül

Qəfəsdə bildi

Azadlığın qiymətini.

lll

Bir işıq gəlir uzaqdan,

Lap uzaqdan

Ümid.

Məmməd Namaz

525-ci qəzet.- 2014.- 19 mart.- S.7.