Təzadlı gecəni yaşamaq çətin...

Hər an haldan-hala düşən adamtək

təzadlı gecəni yaşamaq çətin...

Ömür səhnə deyil, gecələr pərdə

çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə...

Dəyişir əhvalın mehsiz, küləksiz,

səni dəlib keçir hər şey yel kimi.

Tutar ürəyindən, dəyişər halın

sübhətək ağaran qara tel kimi.

Səhərə hələ bir uzun gecə var

uzanar bu gecə zülmət dərətək,

daşıyar yuxulu – ölü adamı

səhər sahilinə yumşaq bərətək.

Kiminin nəfəsi çatar səhərə,

kimi qaranlıqda boğulub gedər,

kimi yuxularda gələr dünyaya-

gecənin bətnindən doğulub gedər.

Hər an haldan-hala düşən adamtək

təzadlı gecəni yaşamaq çətin...

ömür səhnə deyil, gecələr pərdə

çəkəsən sitəmin üstünə, dərdə...

07.07.2013

Könlüm göy sevdasında

Doyub gündüzlərin çılpaqlığından

gecənin eşqiylə yoğrulacağam,

məni qanadına alan buludlar,

o bəyaz qoynunda doğulacağam.

Mənim ayaqlarım uçur bu yerdən,

bu yer, yer olmadı, yuva olmadı,

içində yatmadım, qapı açmadım

qaralan komalar oba olmadı.

Mənim qulağımda çay şırıltısı,

mənim qulağımda səma səsi var,

tutub əllərimdən məni aparan

segahın bir həzin, xoş nəfəsi var.

Düşər gözlərimə ay işartısı,

göy ağ buludunu üstümə sərər,

ruhum bu gecənin qanadlarından

könlümə, köksümə xəyallar səpər.

26.07.2013

Bir kəhər dayanıb Cıdır Düzündə

Bu atın yalını kim darayıb, kim?

Darağı əlində gəzən kim imiş?

Kimsəsiz yurdumun tənhalığında

külək nəvazişi məni bitirmiş.

Mənim səhərimin üzü qaranlıq,

günümün, ayımın işığı itib,

mənim kürəyimdə qamçı səsləri,

boynumda üzəngi kölgəsi bitib.

Sükutu qoynuna çəkən dərənin

həsrətin, kədərin izi üzündə,

köhnə tumarında sığalım itən

bir kəhər dayanıb Cıdır Düzündə.

Bu yerin gözəli Qarabağ atı,

gör neçə illərdi, kişnəmir, gülmür,

bu sınıq qollarım, topal əllərim,

o vaxtdan saç yalı daraya bilmir.

19.01.2014

Quzanlıdan ötür, gedim

Çiçək açmır budaqlarım,

solub, donub yanaqlarım,

gün-gün artır qınaqlarım,

apar məni, çıxım gedim.

Baxa-baxa boğuluram,

axşam-səhər ovuluram,

ürkək mehlə qovuluram,

apar məni, çıxım gedim.

Boz səmamı bulud örtüb,

ay tutulub, günəş itib,

olanlarım olub, bitib,

apar məni, çıxım gedim.

Boş xəyaldan nə qurasan,

qurduğundan nə umasan,

boz köksünə ha cumasan,

apar məni, çıxım gedim,

Quzanlıdan ötür, gedim.

Yurdum varmı, mülküm ola,

əynimdə bir kürküm ola,

geri dönən türküm ola,

qata məni qabağına,

çəkə məni çomağına,

oturda kül ocağına.

Sovulmuş içi talayam,

külümdən ocaq qalayam,

dərdimdən qucaq qalayam,

itənləri tapanacan,

öz-özündən qopanacan.

Apar məni, apar qardaş,

məndən böyük olarmı daş?

Bir binada divar olum,

bir divarda bir daş olum,

sökük daşa bardaş olum,

gömülmüşə başdaş olum,

itənlərə qardaş olum.

Apar məni, apar gedim,

məni dərddən qopar, gedim.

Quş da qalmır qərib eldə,

qucaq açsa qərib el də,

necə dözüm bu boz çöldə,

necə dözüm mən bu dərdə?

Köçkün adam, küskün adam,

qala bilmir özgə yerdə,

döyür məni ilıq yel də?

Apar məni, apar gedim,

Quzanlıdan ötür, gedim.

Ağ atımı çapım gəlim,

istəyimi yapım gəlim,

dərdlərimdən qopum gəlim,

apar məni, apar qardaş,

apar məni, apar gedim,

Quzanlıdan ötüb gedim.

08.12.2013

Ümidə bax, ilahi!

Bu nə ölüm-itimdi,

bir nəfəsin içində,

sən niyə çırpınırsan

boş qəfəsin içində.

Sən qanadsız quşmusan,

qonmağa yermi qəhət,

hardan tapdın sən məni

sevməyə yoxmu “cəsəd”.

Mənə ümid bağlama,

məndən sənə olan nə,

baxıb mənə ağlama

həqiqət bu, yalan nə?

Bu divarsız evimdə

fələk qapımı döyür,

şair ümidinə bax-

bəxtsiz də bəxtin öyür.

06.07.2013

Sənin özəl şəhərin

Sənə bir şəhər salım

yeni; iki nəfərlik,

uzunu bir yol boyu

eni iki nəfərlik.

Qızılgülün ətriylə

dolan bir evim olsun,

ruhumuzu oxşayan

o evim, evin olsun.

Evinin pəncərəsi

bizim dənizə baxsın,

gündüz günəş, gecə ay,

süzülüb evə axsın.

Dalğalar layla çalsın

gecə sənin yuxuna,

ləpə özü gələcək

hər gün səhər qoxuna.

Sənə bir şəhər salım

yeni; iki nəfərlik,

uzunu bir yol boyu

eni iki nəfərlik.

22.01.2014

Hər olanı dərd eləmə

Hər olanı dərd eləmə,

dərd də belə yer axtarır,

hamı ora düşmək üçün

fürsət gəzir, fel axtarır.

Burax qoşa tel oynasın,

rüzgar sənə meh kimidi,

sevincdən axan göz yaşı

gül üzündə şeh kimidi.

Qarşına uzanan yolu

səhərlər baxış süpürər,

köksümə sığınan gözəl,

köksüm təzə gül bitirər.

09.09.2013

Dənizin xatirəsi

Bu məsum gecəni, kövrək gecəni

bir görən oldumu bizdən savayı?

Alıb ulduzların uzaq salamın

dənizin səsini duyan oldumu?

Bir az rahatlanıb, bir az boşalıb,

röyalar içində uyan oldumu?

Üstünə yüyürən ağappaq ləpə

o ipək əlinə gəlib qonacaq,

sonra da dənizin xəlbət sözünü

sənin qulağına pıçıldayacaq.

Bu məhrəm söhbəti bitirsin deyə

hələ neçə kərə gedib gələcək,

sözləri birəbir gəlib deyəcək,

sonra da dənizin köpük havasın

xəstə ürəyimə səpib gedəcək.

Sənin dərd ortağın, o söz sirdaşın

ağaran ləpələr, o ağ ləpələr

sahilə ağ yaylıq sərib gedəcək..

Üstünə yüyürən, üstümə qaçan,

o coşan dalğalar, sakit ləpələr

xatirə yazacaq gecə adına,

qumlu sahillərin boz yaddaşına,

qulaq yaddaşına, göz yaddaşına.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz,

əriyən gecədə, uçan gecədə,

bizləri bir yerdə tutan gecədə,

ulduzla, dənizlə qalıb baş-başa

gəzərik gecəni biz qoşa-qoşa,

gəzərik sahili o baş, bu başa.

Bu gecə ay da yox, ulduzlar, dəniz,

bir də ki, o tənha sahildəki biz...

Rəfail Tağızadə

525-ci qəzet.- 2014.- 20 mart.- S.28.