Qırova bələnmə, ay xarı
bülbül!
Yanğıdan, həsrətdən düzümlü çiçək,
Qürbətdə halına yanmışam gerçək,
Ay eşqinə sadiq, dözümlü çiçək,
Ay yarı gül-çiçək, ay yarı bülbül,
Qırova bələnmə, ay xarı bülbül!
Hardasa
gözəllik allanıb gedir,
Yamacdan
bir sona sallanıb gedir,
Bilən
yox haraya yollanıb gedir,
Dünyanın axarı-baxarı, bülbül.
Qırova bələnmə, ay xarı bülbül.
Bilənlər
danışar məhəbbətindən,
Dondun
öz eşqinə sədaqətindən,
Yazıram
naləndən, o həsrətindən,
Getməyir
könlümün qübarı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Qaçan
olmayıbdı, qismət-qədərdən,
Məni də
odladı bir minəgərdən,
Başım
ayılmır ki, qəmdən, kədərdən,
Hörmüsən
köksümə hasarı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Gör
neçə ildir ki, görmürəm səni,
Əllərim
yetişmir dərmirəm səni,
Yarımın
telinə hörmürəm səni,
Gözləyirəm
gələn baharı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Qələmim
od səpir, yanır varaqlar,
Sözümü,misramı həsrət qucaqlar,
Ruhum da,
cismim də səni soraqlar,
Bir
gülün yox sənə, oxşarı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Əzəldən mat qaldım bu işə belə,
Düz
olan düzdə də qalıb həmişə,
Gəlim
Qarabağa, gəlim
görüşə,
Pozmayım peymanı,
ilqarı, bülbül
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Bu dərdi
mənimtək, çəkənlər bilər,
Vətənsiz
göz yaşı tökənlər bilər,
Qürbətdə
boynunu bükənlər bilər,
Ömrüm
o zamandan ta yarı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
İndi bilirsənmi necə zamandı?
Həsrətdən
ürəyim göynədi,yandı,
Yadların
gözünə dəymə, amandı,
Gizlən,
sevindirmə əğyarı, bülbül,
Qırova
bələnmə, ay xarı bülbül!
Yanar halıma
Ahım-naləm bürüyübdü aləmi.
Sevənlərin de qisməti beləmi?
Bir gədikdə
itirmişəm lələmi,
Kərəm
görsə özü yanar halıma.
Yorub
vallah, eniş-yoxuş yal məni,
Hərdən-hərdən
dur yadına sal məni,
Bacarırsan
bu atəşdən al məni,
Kərəm
görsə özü yanar halıma.
Yad ellərə
aparıbdı küləklər,
Yorub məni
üzüdönük mələklər,
Başım
üstə od ələyir fələklər,
Kərəm
görsə özü yanar halıma.
Səcdə
etdim məhəbbətin adına,
Dəliləri
salan yoxdu yadına,
Mən də
getdim bir sevdanın badına,
Kərəm
görsə özü yanar halıma.
Dərd əlindən
ilim-ilim itərəm,
Harda olsam
özüm kimi bitərəm,
Nəsib
deyər mən Kərəmdən betərəm,
Kərəm
görsə özü yanar halıma.
Səni
Qürbətə gətirdim
Axı
niyə gördüm səni,
Niyə gözlərimə dəydin?
Bəlkə
nahaq eşqə düşüb,
Bu sevgiyə boyun əydin?
Nahaqdan
vuruldun mənə,
Gərək
məni sevməyəydin,
Səni
Qürbətə gətirdim!
Sevinmədin
gözün dolu,
Qəmlə,
dərdlə sözün dolu,
Tənhalığa
öyrəşmişdim,
Tək
gedəsiydim bu yolu,
Səni
Qürbətə gətirdim!
Əsir
etdi bu məhəbbət,
Qəribliyin
yükü zillət,
Sənə
bir gün ağlamadım,
Səni
qoydum yurda həsrət,
Səni
Qürbətə gətirdim!
Dağların
sünbül-süsəni,
Baxışından
duydum səni,
Yurd həsrəti
gözlərində,
Dərd
içində qoydum səni,
Səni
Qürbətə gətirdim!
O
doğma yurd elə uzaq,
Yolumuzu
alıb sazaq,
O aylara, o
illərə,
Pərən-pərən o ellərə,
Hey
baxırıq gendən belə,
Qonşu
qızı, bağışlama,
Bağışlama
innən belə,
Səni
Qürbətə gətirdim!
Kirpiyini nəm
eləmə
Qürbət
el aldı qoynuna,
Saldı
min cürə oyuna,
Gileylən
necə bilirsən,
İstəyirsən min yol qına.
Bizi aparan
yollara,
Ha
baxdım, baxdım olmadı.
Yaradan belə
yaradıb,
Neyləyək baxtım olmadı.
Çəkdiklərim
qəhər imiş,
Yediklərim
zəhər imi,
Gün
düşmədi qapımıza,
Nə
axşamım axşam imiş,
Nə səhərim səhər imiş.
Heç
bilmədik ötdü illər,
Qəlbimiz nisgil yuvası.
Qəribliyin
yükü ağır,
Ağrıdan ağır havası.
Gözlərini
yığ yollardan,
Ay arzusu
düyün-düyün,
Ömrüm-günüm.
Daha bəsdir
axşam düşür,
Daha bəsdir
şər qarışır,
Kirpiyini nəm eləmə.
Ruhumuz da,cismimiz də,
Öyrəşibdi
dərdə, qəmə,
Təskinlik tapan deyilsən.
Ha
yalvarıb-yaxarsam da.
Səhərdən
ta axşamacan,
Deyirəm
ki,səbrin olsun,
Deyirəm
ki,qəm eləmə.
Gözlərinə
qədər dolur,
Kirpiyini nəm eləmə.
Qaçqın
anam, köçkün anam
Anamın
bayatısı,
Bir də
öz-özünə zümzüməsi
Bir naləydi, ah idi.
Hər
yerdən əllərini üzmüşdü,
Qaçqın
düşən gündən,
Bircə ümidi, pənahı Allah idi.
O
dağların həsrəti əritmişdi anamı,
Anamı əritmişdi
dərdi, kədəri,
Qalmışdı bir sümük, bir dəri.
İtmişdi
sözlərinin şirini,şəkəri?
Qismətə
bax qaşqın düşdü,
Perik
düşdü yuvasından,
Elə hər
gün danışardı,
Həyətindən, məhləsindən.
Öz yurdundan, obasından.
Təzə
evə, təzə yerə
Alışmadı,
Uyuşmadı.
Heç
bir kəsin işlərinə
qarışmadı.
Öz
evinin,eşiyinin, həsrətiylə
yaşadı o.
Ürəyində
qaçqın adlı
ağır bir yük daşıdl o.
Hər
gün xəyallarında
məhləsinə döndü anam.
Dağlar
deyə-deyə
Bir şam kimi söndü anam.
Nə qədər
könlünü aldım,
Yalvardım-yaxardım, kirimədi.
Əlləri qoynunda qalmışdı ağlar.
Son nəfəsinəcən
elə,
Deyirdi dağlar, dağlar.
Məni
Dünyanın
əlində oyuncaq oldum,
Ha qovdu,
ha atdı, ha tutdu məni.
Sonu bilinməyən
cığıra çəkdi,
Neçə döngəsində ovutdu məni.
Qəlbində
haqq səsi, ədalət səsi,
Düz
oldu urvası,təmiz kündəsi,
Dedi belə
olar əsl bəndəsi,
Allah sevgisində
yaşatdı məni.
Vətənsiz
susmuşam, dilim ta laldı,
Gözümdə
o yamac, o doğma yaldı,
Saldı
uzaq elə,qürbətə saldı,
Başımı
bişirdi, uvatdı məni
Bu qoca
dünyanın əməli ayrı,
Özülü
sirr dolu, təməli ayrı,
Mən
deyən deyilmiş, deməli ayrı,
Tutub əllərində fırlatdı məni.
Dərdi
ayrı imiş daşın, dağın da,
Nisgili təşnəymiş
dar ayağında,
Qürbətdə
yatmışdım fil qulağında,
Yaxı ki, yuxudan oyatdı məni.
Bu qoca
dünyanı yıxılı gördüm,
Nəyini
gördümsə yuxulu gördüm,
Getdiyim
yolları qorxulu gördüm,
Qismətim, taleyim unutdu məni.
Ağladığın
kəs...
Məni məftun
edən qız ki, sən idin,
Ömrümə
xoş bahar, yaz ki,sən idin,
Əlinə
qələm al,
yaz ki, sən idin,
Qəlbində gizlicə saxladığın kəs.
Sənsiz
bir şairin yuxusu yoxdur,
Sənsiz
çiçəklərin qoxusu yoxdur,
Bilirəm
ki, mənəm ayrısı yoxdu,
Məni diri-diri ağladığın kəs.
Mənim
dincliyimi əlimdən alan,
Çovğuna,
borana, sazağa salan,
Mənəm
ömründən uzaqda qalan,
Təkcə yuxularda yoxladığın kəs.
Mənsiz
qəribsəyib billəm o dağlar
Bizsiz qəribsəyib
billəm o dağlar,
Yad ayaq altında qalmaqdan bezib.
Dəlidağ
dumana bürünüb, bəlkə,
Dərin xəyallara dalmaqdan bezib.
Elə pərişandır,
elə qəmlidir,
Doğma el səsinə qalıb tamarzı.
Düz
iyirmi ildir nalə yağdırır,
Qəm üstə köhlənir Şəmşirin
sazı.
İtib
yaddaşımda olub-keçənlər,
Nə
vaxtdan qürbətdə itib qalmışam,
Qəmimi,
dərdimi köksümə sıxıb,
Qərdimi içimə təpib qalmışam.
Əzəldən
bilirdim doludu sirlə,
Təpədən
dırnağa sirdi o dağlar,
Gəldi
çaylarının şırıltısıyla,
Hər gecə yuxuma girdi o dağlar.
Tanrım,
sınağına gəl az çək məni,
Bu həsrət ərimir, itmir bu həsrət.
Qürbətdə
göynədib, yandırır məni,
O daşa
məhəbbət, dağa məhəbbət.
Özümü
ataram od-alovuna,
Deyirəm
zirvəndə alışım, sönüm,
Bəsdir
qürbət eldə çürütdün məni,
Çağır qucağına başına
dönüm.
Yaman
tez-tez girir yuxuma dağlar
Həsrəti
göynədir, yandırıb yaxır,
Başımın
üstündə şimşəklər çaxır,
Kədərim
Tərtərə qarışıb axır,
Yaman
tez-tez girir yuxuma dağlar,
Sinəmi
Qoçdaşın qarı yandırır,
Qəddimi
dərd əyir, zaman sındırır,
İntiqam
almağa alovlandırır,
Yaman tez-tez girir yuxuma dağlar.
Başımda
dumanı,başımda çəni,
Həsrətdən
çoxalıb saçımın dəni,
Hər
axşam qoynuna çağırır məni,
Yaman tez-tez girir yuxuma dağlar.
Qalıbdı
bir dərdli avazda, neylim,
Gah
dağlar, gah da ki Arazda, neylim,
Həsrətdən
qocaldı biraz da neylim,
Yaman
tez-tez girir yuxuma dağlar,
Necə
ki, yollarım bağlıdır mənim,
Necə
ki, qollarım bağlıdır mənim,
Necə
ki mən yoxam sənin qoynunda,
Amandı
tez-tez gir yuxuma dağlar,
Olum
Dağlar,yayda dondum sənsiz,
Dağlar,
qışda yandım sənsiz,
Qəriblikdə
sındım sənsiz,
Pörşələnim dil-dil olum.
Hardasan
qurban olduğum,
Qucağında
doğulduğum,
Bəsdir
qəfəsdə qaldığım,
Çəmənində bülbül olum.
Qərib
necə deyinməsin,
Sinəmə
sıx neyin səsin,
Doğma
yellərin titrətsin,
Yamacında bir gül olum.
Çıxım
Qoçdaçın qaşına,
Min yol
dolanım başına,
Sarılım
çaylaq daşına,
Qoy qum olum, qoy gil olum.
Sınamışdın
sədaqətdə,
Etibarda,məhəbbətdə,
Necə
qıyırsan qürbətdə,
Yanım, belə kül-kül olum.
Yandırır
Bu gecə
yenə də kəndimizdəyəm,
Aparıb dağlara yuxular məni.
Güllü
məhləmizdən keçib gedirəm,
Bir ətir bürüyüb çölü-çəməni.
Nura bələnsə
də göyün qübbəsi
Başımın
üstündə
çaxır şimşəklər,
Budaqlar
baş əyir yolumun üstə,
Yol boyu gül- çiçək - məxmər
döşəklər.
Mən
hardan biləydim bu gecə vaxtı,
Fikrimi
hisslərim dəyişəcəklər,
Mənim görüşümü
duyub yaylaqlar,
Gülləri yoluma döşüyəcəklər.
Əl
atıb dərirəm həmişəkitək,
Gəlir
qulağıma bir səda, bir səs,-
- Dərmə
çiçəkləri əllərini çək.
Əl
atıb dərirəm məhəl qoymuram,
Elə bil ətrindən yenə doymuram.
Cumuram
güllərin üstünə sarı
Qəlbimi
həsrətim alovlandırır,
Əlimi çiçəyi-gülü yandırır.
O isti, o həlim,
doğma ocaqlar,
Doğma balasını sandım qucaqlar.
Yen bir səs
gəldi qulaqlarıma,-
Əgər
kim unutsa doğmalarını,
Səni də bir yolluq unudacaqlar.
Əllərim
üşüyür, donub soyuqdan,
Əlimi
isitməz sönmüş ocaqlar
Sönmüş
ocaqlara əl uzadıram,
Sönmüş ocaqların külü yandırır.
Yenə də
bulaqdan su gətirən qız,
Yenə də
dolanıb çıxır qarşıma,
Bir dolça su verib gülür üzümə.
Yenə də
boylanıb bənövşə kimi,
Həsrət baxışını tikər izimə.
Sonrada qalmayıb giley-güzardan,
"Bəs niyə gəlmədin, gəlmədin,- deyir.
Bəs niyə ləngidin uzaqlarda sən.
Yoxsa boran aldı cığırlarını..."
Quruyub qalmışam gileylərindən.
Görəsən bu qıza nə olub yenə,
Yenə qınağıyla xətrimə dəyir.
Qənirsiz bu qızın, bu gözəl qızın,
Hər sözü, kəlməsi, dili yandırır.
Doqqazın ağzına yüyürür anam,
Bəyaz saçlarından ağ işıq yağır.
Ana nəfəsindən yolumun üstə,
Bir gözəllik yağır, yaraşıq yağır.
Boynuma dolanır qolları yenə,
Doğma balasını basır bağrına.
Cadar-cadar
olmuş soyuqdan, qardan,
Əlinin
ömürlük qabarlarından,
Qəlbinin
ömürlük qubarlarından
Od
yağır, qəm yağır, Allah.
Əlindən
tuturam
Anamın qabarlı əli yandırır.
Hifz elə,
İlahi bu yuxulardan,
İnsan
havalanar bu yuxulardan
Yarımçıq
oyanıb yuxularımdan,
Qərib pəncərəmdən baxıram göyə.
Gecə
qaranlığı çəkilib gedir...
Görürəm təzəcə
sökülübdü dan.
Üzümü
göylərə tutub deyirəm:-
Tanrı məni qoru bu yuxulardan.
Nəsib
NƏBİOĞLU
525-ci qəzet.-
2014.- 9 oktyabr.- S.7.