BU YAZ SƏHƏRİ

Yuxudan oyandım çiçək səsinə,

Şirin arzulardan təngidi sinə,

Vurğunam baharın təntənəsinə,

Duyğum min rəng aldı bu yaz səhəri.

Bağa çiçək yağır, bərə sevinir,

Duman zirvə aşır, dərə sevinir

Günəş də, torpağa salama gəlir,

Xəyal qanadlanır, bu yaz səhəri.

Baxıram bu yaz da, bizim yaz deyil,

Ruhuma, qanıma yatmır elə bil.

Qərib bir həsrətdən kövrəlir könül,

Fikrim dumanlanır, bu yaz səhəri.

Aləmə nur yayır sübh şəfəqləri,

Burda çiçək seli tutub hər yeri.

Qaytara biləydim çiçək illəri,

Ürək sevdalanır, bu yaz səhəri.

BU ÖMÜR NƏYƏ GƏRƏK

Sonu ayrılıqdısa,

Sonu tənhalıqdısa,

Həyat sevdiklərini

Sənə verdiklərini

Qaytarıb , alacaqsa

Ömür sonda bir damla

Göz yaşı olacaqsa

Yaşamıram mən demək,

Bu ömür nəyə gərək?

Baharın çiçək selində

Gözlərimə sığışmırsa

Göz yaşlarım,

Yalqızlığın lal qəmində

Solursa, baxışlarım,

Ta bu gözəlliklərdən

Mənə baxmırsa gözlərin,

Ölüm mələyinin əliylə

Susubsa sevgi nəğmələrin.

Yaşamıram mən demək,

Bu ömür nəyə gərək?

Dünən sevgi dolu, şirin arzulu

Bir xəzinəydisə ürək,

Bu gün ayrılığın qəmində

Uralanmış bostan kimi,

Olubsa ələk-vələk

Yaşamıram demək,

Bu ömür nəyə gərək?

SƏNSİZLİKDƏN SƏNƏCƏN

Şeir yazıram sənə

Yenə də təklənmişəm

Sənsizlik sıxır məni

Qəminlə yüklənmişəm.

Nədən başlayıramsa

Fikrim yarımçıq qalır,

Nə yazıramsa, yazım

O, sənə ünvanlanır.

Şeir yazıram sənə

dərd sinəmi əzəndə

Bu zalım həsrət məni

gəzim-gəzim gəzəndə.

Elə bildim ki, sənsiz

Dünyada yaşamaram,

Bir misra da yazmağa

Ələ qələm almaram

Şeir yazıram yenə

Dönük çıxıb sözümə,

Başlanan hər günümü

ta vermişəm dözümə.

Şeir yazıra yenə

Ayrılığın qəmini

Atıb azaltmaq üçün,

Məndən sənə uzanan

Yolu qısaltmaq üçün.

Yazdığım bu şeirimi

Kim gətirib, çatdırar,

Nə məndən poçt aparan

Nə səndən gətirən var.

Ünvanın bəlli deyil

Yolun, yolumdan uzaq,

Kimin var məndən qeyri

Darıxa mənim sayaq

Yol-yola bələdçidi

Vaxt da son mənziləcən,

Sevginlə şeir yazacam

Sənsizlikdən, sənəcən.

EY TANRIM

Ey Tanrım, dünyamız dar olub bizə,

Şeytan əl uzadıb dincliyimizə.

Səngimir insanda hərislik, şöhrət,

Bir əmrlə batır bütöv məmləkət.

Gedir birincilik davası indi,

Dağılır məzlumun yuvası indi

Od saçan silahlar ölkələr gəzir ,

Güclülər gücsüzü xışlayır, əzir

Bəhanəyə dönüb haqq, demokratiya,

Qoymurlar körpələr dinc yuxu yata,

Sökülür, dağılır ərəb dünyası,

Dillərindən düşüb Tanrı duası.

Şər, şeytan giribdır qılığa yenə,

İnsan bomba tökür Allah evinə.

Qəzəbinmi tutub sənin də yerə,

Ya yaşat, ya öldür bizi bir kərə

Dünyamızı sel-su ağzına alır,

Gah torpaq od tutur, alışır, yanır.

Anlat, insanlarda nədir bu belə -

Əkdiyi tamahdı, biçdiyi hiylə

Türkün də dünyasın qarışdıran var,

Arabir ocağın alışdıran var.

Türkdəki ucalıq Qərbi çaşdırıb,

Kinin, küdurətin yenə daşdırıb.

Türkdilli ölkələr susurlar nədən

Türk türkə arxadı başdan, binədən?

Sənsən yer üzünə sevgilər tökən?

Sənsən ruhumuza gözəllik əkən.

Rəhm elə ağlına sığışsın, insan,

Etdiyi şər işdən yığışsın, insan.

Yenə yer üzünə qanadını gər,

Şər ayaq tutmasın, yaşasın bəşər.

QOY SƏNƏ YAXIN GƏLİM

İlahi , hamı kimi

Mənə də ömür verdin,

Mərhəmətinlə dolu

bir sevgi də göndərdin

Heç nədən təmənnam yox

gözüm könlüm də toxdur,

Sənin sevgindən qeyri

İndi heç nəyim yoxdur.

O elə sevgidir ki,

O elə vergidir ki,

Hökmilə boz səhralar,

Çəmən-çəmən güllənir

Çiçək-çiçək göyərib

Qara daşlar dillənər.

Ürəkdə təmənnasız

Böyüyər öz-özünə,

Var-dövlət istəmirəm

Sığınmışam sevginə

Ruhuma gözəlliklər

əkirsə sənin sevgin,

Ürəyimə mərhəmət

tökürsə sənin sevgin

Böhtandan, yalanlardan

Yoğrulmayıbsa şeirin,

O, ilahi sevginsiz

doğulmayıbsa seirim,

Ömür verdiyin paysa

al apar onu məndən,

Sevgini əsirgəmə

Tanrım səni sevəndən.

Dərgahına çatmağa

Nə qalıb hardan bilim,

Aç qapını bəndənə

Qoy sənə yaxın gəlim.

SƏNİ GƏZƏCƏK

Tənhayam, yalqızamsa

Demək yoxam dünyada,

Fikirlərim dolaşıq

Ürək kimsəsiz ada.

Yerlə-göyün sevgisin

İçimdə gəzdirənəm,

Qəm karvanın sonacan

Çəkən sarvanda , mənəm.

Adamlar arasından

Mənəm çoxdan silinən,

Ruham, xəyalam sanki

Göylərdə tənha gəzən.

Səngiməz göz yaşlarım,

Sonsuz yalvarışlarım,

Sənə əbədi laylam,

Sənə sonuncu nəğməm,

Mənimlə qoşa gəzib

Keçdilər taleyimdən,

Həsrətlə sevincimi

biçdilər taleyimdən

Əlim əldən ayrıldı,

Ürəyim, ürəyindən,

Yüklənmişəm, alışan

Dərdlərimin külündən.

Səninlə baş-başadı

İndi fikrim, düşüncəm,

Al gündüzüm qaralıb,

Zülmətdədir hər gecəm

Tənha qalan ulduzum

Yalqızlıqdan bezəcək,

Ruhumuzu yaşadan,

O sahilsiz göylərdə,

Bir gün səni gəzəcək.

BU GÖZƏL

Öz toyunda oynayan qıza

Bu qız bürünübdür al- yaşıl tülə,

Tül ona yaraşır, özü də gülə.

Dolanır məclisdə belədən-belə

Qol açıb, arada süzür bu gözlər.

Bu qızı bir eşqin havası vurub,

Sağında, solunda mələk oturub.

Sanki yerlə-göylə davaya durub,

Telinə gül-çiçək düzür bu gözəl.

Gör necə dolanır hallı-havalı

Atadan, anadan xeyir dualı?

Kəklik tək ayağı əli xınalı

Sanki dağda-daşda, gəzir bu gozəl.

Üzündən, gözündən məhəbbət yağır,

Hərdən də boylanıb ahu tək baxır.

Subayların bağrın yandırıb yaxır,

Könüllər talayır, əzir bu gözəl.

Həyat da, sevgi də elə gözəldi,

Bunun hansı axır, hansı əzəldi?

Horovlu gəncliyin özü gözəldi,

Sevgi ümmanında üzür bu gözəl.

ÖZÜMÜ SEVƏRDİM

Bir ömür bitirdim

Əsrin qalmaqallı olaylarında,

Hayda-harayda,

Ömür gendən baxıb getdi,

Bilmədim nə vaxt gəldi, necə getdi.

Gah anamın qucağında,

Babamın köhnə ocağında isinib, ovundum,

Gah qürbətin soyuğunda dondum.

Bir gözüm Cənubda, biri Şimalda,

Baxışlarımı yollarda yordum

Ölə-dirilə bir əsrdən-birinə keçdim,

Zamanın ağrılarını

Neçə yol içdim.

Vaxt axarını saxlamaqmı olar?

Ömürlə saziş

Bağlamaqmı olar?

Ər, övlad qulluğunda,

Gəlib gedənlərin bolluğunda

İtən anlarıma,

Başımın üstdən xəbərsiz

Ötən anlarıma,

Ömrü səxavətlə xərcləyib yaşadım,

Torpaq itgisitək ağır

Yük daşıdım.

Bir ömrüm də olsaydı

Özümə dönərdim,

Ömrü qənaətlə xərclərdim.

Dünyanı, insanları

Sevdiyim kimi,

Bir az da, özümü sevərdim.

Şövkət Zərin Horovlu

525-ci qəzet.- 2014.- 31 oktyabr.- S.7.