VƏTƏN
Bir
ömür bəs etməz səni duymağa,
Yüz
ömür, min ömür az olar, Vətən.
Yenə
baş əyərik gözəlliyinə,
Yenə gül açılar, yaz olar, Vətən.
Hər
gün can atıram sənə çatmağa,
Hələ uzaqdayam, həsrətdəyəm mən.
Adını
çəkməyə dilim də gəlmir,
Bu adı batmışda, qürbətdəyəm mən.
Nə var
bu dünyada səndən vəfalı,
Səndən nə şirindi, şirin, ay Vətən.
Gözlərim
həmişə qulluğundadır,
Gözümün üstədir yerin, ay Vətən.
Sənin
qüdrətindən mayalanıbdı
Dözümüm, inadım, səbrim, ay Vətən.
Nəyimə
lazımdı yad ellər mənim,
Qoynunda qazılsın qəbrim, ay Vətən.
Sən rəngi
solmayan, ətri getməyən,
Gülü saralmayan çəmənsən, Vətən.
Füzuli
sevdiyi, Sabir sevdiyi,
Vurğun
vəsf etdiyi Vətənsən, Vətən!
MƏNİM
UŞAQLIĞIM
Mənim
uşaqlığım göylərdən endi,
Mənim uşaqlığım yerdən başladı.
Mənim
anam kimi xanım anadan,
Mənim atam kimi ərdən başladı.
Həyətdən,
bacadan, evdən, eşikdən,
Layladan, nəğmədən,
sözdən beşikdən,
Hənirdən,
avazdan, səsdən, nəfəsdən,
Anamın
qəlbində olan həvəsdən,
Mayadan
başladı, süddən başladı,
Ocaqdan od aldı, oddan başladı.
Mənim
uşaqlığım dağlara çıxdı,
Suların gözündən içdi, böyüdü.
Qaynar
bulaqlara qoşuldu, axdı,
Dilbilməz çayları keçdi, böyüdü.
Mənim
uşaqlığım ağaca çıxdı,
Kök ilə, budaqla söhbət elədi.
Qoxladı
çiçəkdən, yedi meyvədən,
Budaqla, yarpaqla söhbət elədi.
Gördü
yuvası var, yumurtası var,
Ətcə balalara toxundu, keçdi.
Gördü
körpəni də, körpəliyi də,
Üzündə kövrəklik oxundu, keçdi.
Mənim
uşaqlığım yollara çıxdı,
Tanıdı aranı, dağı, binəni.
Bulaqdan
götürdü, çaydan götürdü
Qaynayan ürəyi, dolu sinəni.
Heyif,
uşaqlığım getdi əlimdən,
O
beşik hardadı, o layla gəlməz.
Yolu
uzaqdadı ötən günlərin,
Yüz dəfə, min dəfə harayla, gəlməz.
HƏYAT-QƏBİRİSTAN
Mən
gördüyüm kişilər,
Evdə, eşikdə idi.
Həyət,
bacada idi,
Yurda keşikdə idi.
Əkində,
biçindəydi,
Evinin
içindəydi,
Elinin içindəydi.
Əkinini
əkirdi,
Səpinini səpirdi.
Duz kimi,
çörək kimi,
Torpağından öpürdü.
Yayda
yaylaqda idi,
Qışda qışlaqda idi.
Üzülmürdü
elindən,
Kökü torpaqda idi.
İndi
tapa bilmirəm,
Gördüyüm kişiləri.
Hərə
bir nişandadı,
Hərə bir ünvandadı.
Mən
gördüyüm kişilər,
İndi həyatda
yoxdur,
Çoxu qəbiristandadır.
OLMUR
Ürək
sağlam ola,
can rahat
ola,
Gedib
dağ əridib
daş
çıxardasan.
Başsızlar
başını
yeyə
bilməyə,
Dünyanın
işindən
baş
çıxardasan.
Çox
geniş olsa da
göylərin altı,
Nə
durmaq, nə qalmaq,
nə
qaçmaq olmur.
Enişlər,
yoxuşlar
o qədərdi
ki,
Dünyanın
işindən
baş
açmaq olmur.
NƏVƏMƏ
DEDİKLƏRİM
Ulu
babamın və atamın adını daşıyan nəvəm
Yusifə
Qəlbimin
işığı, gözümün nuru,
Babanı əzizlə, baban xəstədir.
Uzağa,
yaxına çox gedə bilmir,
Sonu görünməyən bir yol üstədi.
Baban
çox sevərdi uca dağları,
Doyunca gəzərdi göy yaylaqları.
Öpərdi
çiçəyi, öpərdi gülü,
Ömrünə, gününə səpərdi
gülü.
Yaşaya
bilərmi çölsüz, çəmənsiz,
Yəqin o yerlər də darıxır mənsiz.
İndi o
yerləri görə bilmirəm,
Bircə çiçəyini dərə bilmirəm.
Gələn
qonaqlara əl eyləyərdi,
Gedən qonaqlara “gəl” eyləyərdi.
Şair qələmiylə,
şair nəfəsi
Daşları çevirib ləl eyləyərdi.
Şairsiz
dağların nə ləzzəti var,
Dağlarsız şairin nə ləzzəti var.
Qaya da
bilirdi, daş da bilirdi,
Arı da
bilirdi, quş da bilirdi
Sevilən
şairin, sevən şairin,
Hər şeyə tükənməz məhəbbəti
var.
Hanı o
gözəllik, indi hardadır,
Şairin gözləri intizardadır.
Sən də
baban kimi zirvələrə çıx,
O
qarlı dağları, o düzləri gəz.
Heç
vaxt köhnəlməsin köhnə yurdumuz,
Mənim dolaşdığım o izləri gəz.
O yerlər
cığırsız, izsiz qalmasın,
Bizim olan yerlər bizsiz qalmasın.
Bulud niyə
gəzir başının üstə,
Öyrən o ləngəri, o layları sev.
Uca
qalalara yol hardan keçir,
Döngələri yoxla, dolayları sev.
Eniş də,
yoxuş da bizdən ötrüdü,
Enişləri oxşa, yoxuşları sev.
Yazın
ortasında, çölün düzündə,
Torpağa vurulan naxışları sev.
Babam niyə
sevib göy meşələri,
Babam niyə
sevib bənövşələri,
Babam niyə
sevdi Ayı, ulduzu,
Ətəkdə çəməni, zirvədə buzu.
Babam niyə
sevdi yerin mehrini,
Babam niyə sevdi göyün sehrini.
Axtar
ürəyini, ürəyində tap,
Arzunda,
hissində, diləyində tap!
SƏS
Qızım
Aygünə
Qulağıma
bir səs gəldi,
Sənin səsinə bənzədi.
Üzümə
bir nəfəs dəydi,
Xoş nəfəsinə bənzədi.
Sənsiz
dünya nəyə gərək,
Kədərimdi, ələmimdi.
Sənli
dünya həyatımdı,
Dərmanımdı, məlhəmimdi.
Atan gedir
asta-asta,
Atan gedir yavaş-yavaş.
Son
sözümü deyən zaman,
Yanımda
sən olaydın kaş!
UZAQ DURMA
Qızım
Günaya
Axşam-sabah
qulluğumda,
Gecə-gündüz yanımdasan.
Ürəyimdə,
gözlərimdə,
Dövr eləyən qanımdasan.
Qoy
qurbanın özüm olum,
Özünü qurban eyləmə.
Onsuz da
içərim qandı,
Ürəyimi qan eyləmə.
İşığımız
sönə bilər,
Yoxa çıxar üzümdə nur.
Bu
dünyanı bilmək olmaz,
Uzaq getmə,
yaxında dur!
QÜRBƏT-VƏTƏN
Qürbətdən
vətənə bəd xəbər gələr,
Vətən
ağlayar,
Vətəndən
qürbətə bəd xəbər gələr,
Qürbət ağlayar.
Göydə
buludlar da
gözyaşı tökər,
Vətənlə
qürbətin arasındakı
Ayrılıq
ağlayar,
həsrət ağlayar.
Allah, bu
millətə
gözyaşı vermə,
Başı
ver, vədəsiz
başdaşı vermə!
İNSAN-MƏLƏK
Yazbaşı
dayanıb bir göy çəməndə,
Söhbət eləyəsən çiçəklər
ilə.
Yerə
endirəsən Ayı, ulduzu,
Dostluq eləyəsən küləklər ilə.
Sular
sağ-solundan süzülə, axa,
Yellər yelləndikcə açıla, yaxa.
Allahın
özü də sevgiylə baxa,
Qol-boyun olasan fələklər ilə.
Göllənib,
çaylanıb, dənizlənəsən,
Əzizlər yanında əzizlənəsən.
Göylərə
baxanda təmizlənəsən,
İnsanın nə fərqi mələklər ilə.
ÖMRÜMÜZ
Tez gedir,
tez solur təravətimiz,
Yaşaya bilmirik bir çiçək qədər.
Ömürlər
içində ömrümüz olmur,
Nə yağış, nə dolu, nə külək qədər.
Torpağın
sirrinə sirdaş olardım,
Sirrini daşıyan bir daş olardım.
Göydə
buludlarla qardaş olardım,
İşığım olsaydı bir şimşək qədər.
Eşitməz
qulağı karsa dünyanın,
Səbr etməz, qursağı darsa dünyanın.
Nə fərqi,
ölümü varsa dünyanın,
Ya fil qədər yaşa, ya milçək qədər.
SƏNƏ
DÜŞƏCƏK
Həyat
yoldaşım Sahibə xanıma
Yüzü
yüz söz desin çöldə-bayırda,
Bu evin zəhməti sənə düşəcək.
Qayğının
böyüyü, yükün ağırı,
İşin əziyyəti sənə düşəcək.
Ürəkdə,
könüldə talan var, talan,
Kimdi bu
şeyləri vecinə alan.
Yenə sən
olarsan qeydinə qalan,
Bu ömrün həsrəti sənə düşəcək.
Bilirsən
yerini qaranın, ağın,
Bilirsən dilini xəstənin, sağın.
Bizim
evimizə gələn qonağın,
Hörməti, izzəti sənə düşəcək.
Yaxın
gəl, könlümün odunda qızın,
Olmasın sızıltın, olmasın sızın.
Oğulun,
uşağın, gəlinin, qızın,
Böyük məhəbbəti sənə düşəcək.
Daha fayda
verməz nə haray, nə ün,
Çökəcək qaranlıq, əyiləcək
gün.
Mən
köçüb gedəndə mənim ömrümün,
Ən böyük rəhməti sənə düşəcək.
SÜPÜR
BU YOLLARI, AY SÜPÜRGƏÇİ!
Süpür
bu yolları, ay süpürgəçi,
Sənin də çörəyin bu yerdən
çıxır.
Bu yolu bir
dəfə təmizləməkçün,
Ürək neçə dəfə qan-tərdən
çıxır.
Üzün
sarıqlıdı, başın sarıqlı,
Təkcə gözlərindi gözə görünən.
Biz
yaxşı görürük zibillikləri,
Hamıya görünməz bizə görünən.
Süpür
bu yolları, ay süpürgəçi,
Yollar təmiz
olsa, üzün ağ olar.
Bu yolu, bu
izi, bu gözəlliyi,
Bircə süpürgəylə saxlamaq olar.
İstilər,
tüstülər bozarmış üzdü,
Boğulan nəfəsdi, batan hənirdi.
Dünən
yol içində qalamışdılar,
Toz-torpaq bu gün də tüstülənirdi.
Dünya
başdan-başa zibillik deyil,
Dünya zibillikdən qat-qat gözəldir.
İstər
zəri götür, istər zibili,
Yaşamaq istəsən həyat gözəldir.
Təmizlik
yaşamaq, təmizlik həyat,
Allahın sevdiyi işi görərsən.
Peyğəmbər
gözüylə baxmağı bilsən,
Sən itin leşində dişi görərsən.
Sənin
o torbaya atdığın xəzəl,
Dünən bir ağaca göy yarpaq idi.
Şahlıq
eyləyirdi budağın üstə,
Rəngi yaşılıydı, canı
sağıydı.
Təkcə
yarpaq deyil ora atdığın,
Sənin o torbanda nələr var, nələr.
Zibilə
döndərir dünyanı insan,
Boşuna gəlmir ki, müharibələr.
Süpür
bu zibili, yır-yığış eylə,
Yellər aparmasın süpürdüyünü.
Sənin süpürgənlə götürmək olar,
Kiminsə torpağa tüpürdüyünü.
Süpür bu yolları, ay süpürgəçi,
Zibilin olmasa, çörəyin olmaz.
Təmiz
saxlasalar düzü, dünyanı,
Süpürgə heç zaman gərəyin olmaz.
Nə salam verən var, nə “sağ ol” deyən,
Gecəli-gündüzlü əlin işdədir.
Səni
süpürgədən ayırmaq olmaz,
Əlin süpürgəli bir vərdişdədir.
Nə
adın-sanın var, nə şan-şöhrətin,
Bilən yox süpürən kimdi, nəçidi.
Deyirlər
filankəs nazir oğludu,
Demirlər filankəs süpürgəçidi.
Uzağa
getməsin zibil atanlar,
Toz-duman qalxacaq, külək olacaq.
Hələ
süpürgələr, süpürgəçilər
Bu qoca dünyaya gərək olacaq.
Qəlbimdə
yatanlar deyilən deyil,
Ürəyim yanıqdı, könlüm ləlikdi.
Süpür
bu yolları, ay süpürgəçi,
Onsuz da bu dünya süpürgəlikdi.
Bərk
yapış, bərk yapış o süpürgədən,
Artıq nə dövlətin, nə malın olsun.
Səni
düşünmüşəm, sənə yazmışam,
Get oxu, bu
şeir halalın olsun!
Zəlimxan Yaqub
525-ci qəzet.-
2014.- 20 sentyabr.- S.29.