Mətbuat Şurası özünütənzimləmə
mexanizmi kimi
Sovet dövründə respublikaların hamısında,
o cümlədən, Azərbaycanda da jurnalist təşkilatı
fəaliyyət göstərirdi.
Azərbaycan Jurnalistlər İttifaqı adlanan bu təşkilat
1955-ci ildə yaradılmışdı və SSRİ Jurnalistlər
İttifaqının tabeliyində idi. Təşkilat 70 il
Kommunist Partiyasının qarşıya qoyduğu vəzifələrin
yerinə yetirilməsində yaxından iştirak edirdi. 20 Yanvar hadisələrindən sonra, yanvarın 30-da
keçirilən plenumda Azərbaycan Jurnalistlər
İttifaqı SSRİ Jurnalistlər İttifaqının
tabeliyindən çıxması haqda qərar qəbul edir.
1992-ci ildə isə "İttifaq"
sözü "Birlik" sözü ilə əvəz
olunur. Elə o vaxtdan da Azərbaycan
Jurnalistlər Birliyi (AJB) adlanır və fəaliyyətini
davam etdirir.
Söhbətimiz bu barədə deyil, yeni yaradılan Azərbaycan
Mətbuat Şurası haqqındadır. Demokratik
dövlətlərin təcrübəsinə əsaslanan belə
bir qurumun yaradılması günün tələbi idi. Azərbaycan müstəqillik qazandıqdan sonra
başqa sahələrdə olduğu kimi, kütləvi
informasiya vasitələri (KİV) sahəsində də bir
canlanma yarandı. Azərbaycanda azad və
müstəqil mətbuatla yanaşı jurnalist təşkilatlarının
sayı artdı. Mətbuat Şurası
yeni yaradılan təşkilatlardan məqsədyönlü fəaliyyəti
ilə seçildi.
Qeyd edim
ki, 2001-ci il iyulun 20-də dövlət
başçısı Heydər Əliyev Milli Mətbuat,
Televiziya, Radio və İnternet Şurasının
yaradılması haqqında fərman verdi. Lakin
ölkənin jurnalist təşkilatları israrla bildirdilər
ki, Mətbuat Şurasını dövlətdən
asılı olmayan ictimai bir qurum kimi jurnalistlər özləri
yaratmalıdırlar. Prezident jurnalistlərlə
razılaşaraq, fərmandan Mətbuat Şurasına aid olan
hissəni ləğv etdi.
Beləliklə,
2003-cü il martın 15-i gəlib
çıxdı. Həmin gün jurnalistlərin
I qurultayında Azərbaycan Mətbuat Şurasını təsis
edən 180-dan çox kütləvi informasiya vasitələri
belə bir qurum yaratdı. Mətbuat
Şurasının yaradılmasını jurnalistlər tarixi
hadisə kimi qiymətləndirdi. Çünki
Mətbuat Şurası özünütənzimləmə
orqanı üçün ən ümumi formadır.
Belə bir suala aydınlıq gətirək. Mətbuat
Şurası nəyə yararlıdır? Bolqarıstan
Media İnkişaf Mərkəzinin İcraçı direktoru
jurnalist Oqnian Zlatev bu yararlığı belə dəyərləndirir:
"Mətbuat Şurası mətbuata inam və etibarın
yaradılması üçün xüsusilə vacibdir; kütləvi
informasiya vasitələrində keyfiyyət
standartlarının yaxşılaşdırılması;
dövlət və dövlət orqanları tərəfindən
müdaxilənin qarşısının alınması;
jurnalistlərə qarşı məhkəmə işlərinin
sayının azaldılması"-dır.
Azərbaycan Mətbuat Şurası yarananda onun tərkibi
15 nəfərdən ibarət idi. Və aşağıdakı
mühüm vəzifələrin həyata keçirilməsinə
xidmət etməyi qarşısına məqsəd qoymuşdu:
1.
Jurnalistikada peşəkarlıq standartlarının yüksəldilməsi
və onların müdafiəsi.
2.
İctimai maraqların müdafiəsi, mətbuatın
maraqlarının və ictimai maraqların
balanslaşdırılması.
3. Vətəndaş
cəmiyyətinin inkişafı, azad sözün müdafiəsi.
4.
Jurnalistlərin sosial məsuliyyətinin
artması, vətəndaş hüquqlarının təminatı.
Birinci
qurultayda həmçinin peşə etikasının
pozulmasının qarşısını almaq
üçün, jurnalistlərin funksiya, hüquq və vəzifələrini
müəyyənləşdirən 4 prinsipdən ibarət
olan "Azərbaycan jurnalistlərinin peşə
davranış qaydaları" qəbul edildi.
Mətbuat Şurasının yarandığı dövr
Azərbaycanın keçid dövrünə təsadüf
etdiyindən onun fəaliyyətini qabaqcıl ölkələrin
təcrübəsi ilə müqayisə etmək
düzgün olmazdı. Bildirim ki, İsveçdə 1916, Norveçdə
1936, İngiltərədə 1953, Almaniyada 1956-cı ildə
yaradılmış MŞ-ları ilə müqayisədə
Azərbaycan Mətbuat Şurası çox cavan idi.
Lakin buna baxmayaraq, Şura üzvlərinin qənaətincə
bir il ərzində qarşıya qoyulan vəzifələr
əsasən həyata keçmişdir.
2004-cu ilin aprel ayında Azərbaycan jurnalistlərinin
ikinci qurultayı keçirildi. Qurultayda Mətbuat Şurasının
fəaliyyəti də müzakirə olundu. Şuranın sədri
Əflatun Amaşov bildirdi ki, bir il müddətində
Mətbuat Şurası mətbuatın problemlərinin həlli
ilə yanaşı, həm də öz-özünün
formalaşmasına geniş vaxt ayırıb. Sədr
çox haqlı olaraq qeyd etdi ki, Mətbuat Şurası bu
gün ölkədə demokratik institut kimi formalaşıb.
Bizim əsas vəzifəmiz jurnalistlərin
peşə və davranış qaydaları üzərində
ictimai nəzarəti təmin etməkdir və ötən bir
ildə də məhz buna çalışmışıq.
Qurultayın iştirakçısı, Mətbuat
Şurasının üzvü "Azərbaycan" qəzetinin
baş redaktoru Bəxtiyar Sadıqov qeyd etdi ki, Mətbuat
Şurası özünü qurum kimi cəmiyyətdə təsdiq
edə bilib. Şura öz fəaliyyəti dövründə Azərbaycanın
ictimai-siyasi həyatında da fəal iştirak edib, baş verən
proseslərə operativ münasibətini
açıqlayıb, humanist mövqedən
çıxış edərək "əyilib yerdən
daş götürən" jurnalistin də müdafiəsinə
qalxdı.
Etiraf edək ki, MŞ fəaliyyətə
başladığı gündən KİV-lərin saflaşdırılması
istiqamətində mühüm addımlar atmış, bir
sıra nəticələr əldə etmişdir. Onlardan biri də "reket
jurnalistikası"na qarşı
mübarizədir. "Reket qəzetlərə"
qarşı aparılan mübarizə, demək olmaz ki, nəticə
vermir. Verir, lakin bu mübarizə təkcə
Mətbuat Şurasından asılı deyil, bütün
ictimaiyyət mübarizə aparmalıdır. Baxmayaraq
ki, son illər bu mübarizə güclənib, etiraf edək
ki, hələ də "reketçiliklə" məşğul
olan "jurnalistlər" var. MŞ-nın qərarına əsasən
2011-ci ildə 91 qəzet və jurnalistin adı "qara siyahı"ya
düşüb. Jurnalistikaya ləkə olan bu
üzdəniraq "jurnalistlər"in əl-qolunu
bağlamaq üçün Mətbuat Şurası fəaliyyətini
genişləndirməli, onlara qarşı mübarizənin
müxtəlif yollarını axtarmalıdır.
Yazıya başlayanda özümə sual verdim, görəsən
Qərb ölkələrində də "reketçiliklə"
məşğul olan jurnalistlər varmı? Bir neçə
mətbuata baxdım, sosial şəbəkələrdə
sualıma cavab axtardım. Düzü,
cavab tapmadım. Ancaq onu deyə bilərəm
ki, varsa da, tək-tükdür. Mən
xarici ölkədə - Hollandiyada Müstəqil Dövlətlər
Birliyi Jurnalistika fakültələri əməkdaşlarının
iştirakı ilə keçirilən beynəlxalq seminarda
iştirak edərkən jurnalistlərin əmək haqları
ilə maraqlandım. Dəqiq cavab almasam
da, öyrəndim ki, əmək haqqı yüksəkdir.
Almaniyanın Fridrix Nauman Fondunun əməkdaşı,
Bundestaqın deputatı Link Fridrix də bu fikirdədir. Bakıda olarkən ona ünvanlanmış
"Almaniyada "reket jurnalistika" mövcuddurmu sualına
belə cavab verib: "Reket jurnalistika" Almaniyada mövcud
deyil. Jurnalist öz işləri, fəaliyyətləri
müqabilində kifayət qədər yaxşı əmək
haqqı alırlar" ("Yeni Azərbaycan", 13 iyul 2005).
Az əmək
haqqı alan jurnalistlərin kimlərəsə böhtan
atıb "reketçiliklə" məşğul
olmasına heç cürə haqq qazandırmaq olmaz. İngilis yazıçısı Henri Fildinq
yazırdı ki, "böhtan qılıncdan da təhlükəli
silahdır, çünki onun vurduğu yaralar heç vaxt
sağalmır".
Görəsən pul qopartmaq xatirinə insanlara
böhtan, iftira atan jurnalistlər nəyə və kimlərə
arxayındırlar. "Mətbuat Şurası hara baxır,
niyə onların qarşısını almır?" deyənlər
də var. Etiraf edək ki, Mətbuat Şurası arbitr rolunu
oynayaraq, neçə-neçə jurnalisti düz yola dəvət
edib. Bir də unutmayaq ki, Şuranın
çıxardığı qərarlar hüquqi qüvvəyə
malik deyil, yalnız ictimai qınaqdır, yaxşı
olardı ki, səlahiyyətləri artırılsın.
Bəlkə onda "reketçiliklə"
mübarizə daha effektli olar.
MŞ öz və mətbuat azadlığından
sui-istifadəyə yol verənlərin qarşısını
qətiyyətlə almalıdır. Bu barədə dəfələrlə
deyilsə də, hələ də sui-istifadə hallarına
rast gəlirik. Elə bunun nəticəsidir
ki, 2012-ci ildə Şuraya 685 müraciət daxil olub. Şikayətlərdən 501-i kütləvi
informasiya vasitələrində gedən materiallarla
bağlı şikayətdir.
Mətbuat Şurası KİV-lərin reklam
qayğısına da qalmalı, onlara ayrılan məbləğın
artırılmasına çalışmalıdır. Azərbaycanda
çap nəşrlərinin reklam bazarı 2 milyon avro təşkil
edir. Bu o qədər də çox deyil.
Ölkədə 4 minə yaxın peşəkar jurnalist
olsa da, qeyri-rəsmi məlumata görə 60 minə yaxın
(!) şəxs cibində jurnalist vəsiqəsi gəzdirir. Bunun
özü anormal haldır. Jurnalistikaya bu axını
prof. Cahangir Məmmədli belə şərh edir:
"Müasir dövrdə demokratik dövlətlərin
söz, mətbuat, fikir azadlığı ilə bağlı
formalaşdırdığı qanunvericilik bazası təkcə
jurnalistika ixtisasına yiyələnən kadrların, mütəxəssislərin
deyil, digər bir çox müxtəlif peşə sahiblərinin
də mətbuata, televiziyaya, radioya axına şərait
yaratmışdır". Elə buradaca qeyd edim ki, ali jurnalist təhsili olmayanların arasında
peşəkar yaradıcılığı ilə seçilənlər
də az deyil. Di gəl elələri də var ki, jurnalistikadan
çox uzaqdırlar, peşəni dolanışıq
üçün seçiblər.
Bir haşiyə. Jurnalist tələbələrdən biri
belə bir təklif irəli sürdü. Ali
jurnalist təhsili olmayanlara qəzet, jurnal təsis etməyə
Mətbuat Şurası icazə verməsin. Tələbəyə
izah olundu ki, birincisi, Mətbuat Şurasının belə bir
səlahiyyəti yoxdur, ikincisi KİV haqqında Qanunun
14-cü məddəsində göstərilir ki, Azərbaycan
Respublikası ərazisində daimi yaşayan vətəndaşlar
təklikdə və ya başqaları ilə birlikdə
informasiya vasitələri təsis etmək hüququna malikdirlər.
Digər bir tələbənin fikri daha orijinaldır. O məsləhət
görür ki, mətbu nəşrin redaktoru olmaq istəyən
şəxs mütləq ali təhsilli
olmalıdır. Hansı peşənin sahibi
olmasından asılı olmayaraq onun geniş
dünyagörüşü, müstəqil fikir yürütmək
qabiliyyəti, hadisələrə münasibəti, Azərbaycanın
ictimai-siyasi vəziyyəti haqqında məlumatı,
jurnalistikaya bağlılığı və s. barədə Mətbuat
Şurasında komissiya tərəfindən yoxlanılsın,
sonra redaktor vəzifəsinə başlasın. Tələbənin
qənaətincə ali təhsili olmayan
jurnalistikadan xəbərsiz redaktorlar var ki, onlar da mətbuata
"dolanışıq" kimi baxır. Hər
halda bu bir tələbənin fikridir, düşünməyə
dəyər.
Ümumiyyətlə
ona nail olmaq lazımdır ki, Azərbaycan mediası
qeyri-peşəkarların əlinə keçməsin. Etik qaydaların pozulması da çox vaxt peşəkarlığın
olmamasından irəli gəlir. Belə qəzetlər,
Prezident Administrasiyası ictimai-siyasi şöbəsinin
müdiri Əli Həsənovun qeyd etdiyi kimi, vətəndaşların
şərəf və ləyaqətini alçaldan, ictimai rəyi
çaşdıran fikirlərini dərc etməklə
yanaşı, həmin fikirlərə həqiqət donu
geyindirməyə cəhd edirlər.
Keçən əsrin əvvəllərində M.Ə.Rəsulzadə
"Mətbuat azadlığı" məqaləsində
yazırdı ki, mətbuat təmiz, saf amalı, əxlaqdan kənara
çıxmamalıdır. Aşağı səviyyəli
yazı, söyüş, fitnə-fəsad törədən
yazılar mətbuatı hörmətdən salır. Ziyanlı mətbuat və pozğun yazı da cəmiyyətə
çox əzab verən zəhərdir, bəladır.
Görəsən niyə bizim bəzi jurnalistlər H.Zərdabi,
C.Məmmədquluzadə, Ö.F.Nemanzadə, Ü.Hacıbəyli,
Ə.Ağaoğlu, Ə.Hüseynzadə, M.Ə.Rəsulzadə
kimi qeyrətli qələm sahiblərindən nümunə
götürmürlər.
Qəzetlərin məhkəməyə verilməsində
təkcə jurnalistləri günahlandırmaq düzgün
olmaz. Məgər məmurların günahı yoxdur?
KİV-ə qarşı verilən
ittihamların əksəriyyəti vəzifəli şəxslərin
payına düşür. Təkcə bir
ildə dövlət məmurları 17, siyasi xadimlər isə
9 dəfə KİV-ə qarşı məhkəmə
iddiaları qaldırmışdır.
Jurnalistika fakültəsinin mərhum professoru Famil Mehdi
deyirdi ki, "qəzetlərin məhkəməyə çəkilməsinin
bir səbəbi məmur hikkələri, mənəm-mənəmliyi
ilə bağlıdırsa, digər tərəfdən
jurnalist səriştəsizliyi, onların peşə məharətinin
natamamlığı ilə əlaqədardır". Deməli, hər
iki tərəfin günahı var.
Azərbaycan Mətbuat Şurasının rəhbər
tutduğu ən başlıca sənəd qurumun Nizamnaməsidir. Şuranın fəaliyyətinin
əsas məqsədi və predmeti 22 maddədə öz əksini
tarıb: "Şuraya daxil olmuş ərizə və
şikayətlərin araşdırılması və
müvafiq tədbirlərin görülməsi", "...
KİV və vətəndaşlar arasında münaqişə
yarandıqda, məhkəmə müdaxiləsi olmadan
münaqişələrin həlli üçün onlara
yardım göstərilməsi", "Peşə
nüfuzunun qaldırılmasında, professional və mənəvi
keyfiyyətlərin formalaşmasında, peşə
davranış normalarının gözlənilməsində
jurnalistlərə kömək göstərilməsi" və
digər maddələrdə Şuranın fəaliyyətinin
prinsipləri qeyd olunub.
Ombudsman Xəbərləri
Təşkilatının (OXT) fəal üzvü Yavuz Baydar
(Türkiyə), Mətbuatdan Şikayətlər
Komissiyasının Direktoru Yardımçısı vəzifəsində
çalışan Uilyam Qor (İngiltərə), ATƏT-in
Media Azadlığı üzrə nümayəndəsi
Mikloş Haraşti, "Le Mond" qəzetinin ombudsmanı
Veronik Moris (Fransa), Media İnkişaf Mərkəzinin
İcraçı direktoru Oqnian Zlatevin (Bolqarıstan) müəllifləri
olduğu "Medianın özünü - tənzimlənməsinə
dair təlimat kitabçası"nın "Medianın özünü-tənzimlənməsinin
üstünlükləri" adlı birinci fəslində
göstərilir: "Medianın özünü-tənzimlənməsi
könüllü şəkildə redaksiya
tapşırıqlarını yaratmaq və ictimaiyyətin
onlara sərbəst şəkildə
çıxışını təmin etmək, eləcə
də həmin tapşırıqlara əməl etmək məqsədi
güdən media peşəkarlarının birgə səylərinin
məhsuludur. Bunu həyata keçirməklə
müstəqil media qurumları tam şəkildə
özünü-tənzimlənmə hüquqlarını
qoruyub saxlayır, ölkədə ictimai fikrin keyfiyyətinə
və formalaşmasına görə məsuliyyətin bir hissəsinin
onların üzərinə düşdüyünü qəbul
edirlər".
Azərbaycan Mətbuat Şurası on iki ildir ki, fəaliyyət göstərir. Yuxarıda qeyd etdiyim kimi onun fəaliyyətini 50-60 il əvvəl yaradılan ölkələrlə müqayisə etmək hələ tezdir. Lakin buna baxmayaraq, Mətbuat Şurası mətbu məkanın saflaşdırılması olduğunu rəhbər tutaraq, ölkəmizdə söz azadlığının qoruyusu kimi çıxış edir, jurnalistlərin hüquqlarının pozulmasının qarşısını alır.
Mətbuat Şurasının Bakıda və bölgələrdə keçirdiyi tədbirlər jurnalistlərin peşəkarlığının artırılmasına xidmət edir. Məsələn, Masallıda, Yevlaxda, Mingəçevirdə, "Regional mətbuatın problemləri və əyalətlərdə "reket jurnalistikaya" qarşı mübarizə" mövzusunda konfransların keçirilməsi bölgə mətbuatının yüksək səviyyədə fəaliyyəti regionlara "reket jurnalist" axınının qarşısının alınmasında mühüm amillərdən biridir. Elə buradaca qeyd edim ki, "reket jurnalistlər"dən əvvəl "reket məmurları" ləğv etmək lazımdır.
2013-cü ildə Azərbaycan Mətbuat Şurası 10 illiyini qeyd etdi. Bu illər ərzində Şuranın fəaliyyəti təqdirəlayiqdir, qarşısına qoyduğu məqsədlərin əksəriyyətinə nail olub. Hətta ölkə başçısı İlham Əliyev Mətbuat Şurasının yeni inzibati binasının açılışında çıxış edərək demişdir: "Hesab edirəm ki, Mətbuat Şurası yarandığı gündən ölkəmizdə dövlət qurumları ilə media arasında əməkdaşlığın inkişaf etdirilməsi üçün çox müsbət rol oynamışdır. Jurnalistlərin hüquqlarının qorunması işində öz prinsipal mövqeyini həmişə bildirmişdir və ümumiyyətlə, ölkədə söz azadlığının, demokratiyanın inkişafı istiqamətində çox böyük addımlar atmışdır".
Son olaraq vurğulamaq istərdim ki, dövlət başçısının Mətbuat Şurasına verdiyi yüksək qiymət Azərbaycan mətbuatına verilən qiymətdir.
Artıq Azərbaycan keçid dövrünü başa vurub. İndi ölkəmiz demokratik dəyərlərə söykənəcək dinamik inkişaf edir. Mətbuat Şurası bu inkişafın önündə gedərək ötən on il ərzində vəzifəsinin öhdəsindən layiqincə gəlməyi bacardı.
Akif RÜSTƏMOV
BDU-nun dosenti
525-ci qəzet.-
2015.- 9 aprel.- S.4.