ALÇA ÇİÇƏK AÇIB

 

Yanvar küləkləri

yığışıb getdi,

Qarı üşüdəndən hanı, nə qaldı?

Bax hələ, yaz yeli atın oynatdı,

Bir az ətirləndi,

bir az yumşaldı.

Əlini mənə ver,

görüm soyuqdu...

Alça çiçək açıb,

xəbərin yoxdu?

 

Gecən necə keçib deyə bilmərəm

Könlün dumanlıdır,

yoxsa açıqdı?

Qaldır qollarını Göyə yüz kərə

Allaha dua et,

səhərə çıxdın.

Bəlkə belə gözəl səhərin yoxdu.

Alça çiçək açıb,

xəbərin yoxdu?

 

Bizim taleyimiz bir möcüzədir.

Bizim qismətimiz Tanrı işidir,

Çiçəkli alçadan istəyin nədir,

Nə desən olacaq,

Göylər eşidir.

Bu bahar alçanın

gətirib bəxti.

Bu bahar alçanı

görən xoşbəxtdir.

 

AXIR Kİ...

 

O bir balaca quşdu

Uçmağı unutmuşdu,

Axı uçaydı hara?

Baxdı, baxdı sonra

Kəsdi qanadlarını.

Rəhmi gəlmədi

Cücərmiş qanadlara...

Kimiydi onu görən,

Dən verən, su verən,

Ya halını soruşan...

Hərdənbir oxuyardı

pərişan-pərişan...

Kimə əl uzadaydı,

Əl tutmağa kimsə yox.

Bir səhər

doğradı əllərini.

Üzü küləyə tutdu

Dağınıq tellərini.

Təkcə səsi qalmışdı,

Bəlkə

Bir cümləsi qalmışdı...

Amma hardan biləydi

Ruhundakı nəğmələr

Salamat çıxacaqmı

ömrün gələn yazına...

 Sərt dimdik bıçağını

Axır ki,

Dirədi boğazına...

 

O bir balaca quşdu,

Uçmağı unutmuşdu...

 

BƏLKƏ

 

Üzünə duranlar oldu-

kəsdilər.

Heç dərinə getmədilər,

tələsdilər...

Bilmədi hakimin

niyyəti nədi.

Öz xeyrinə bir kəlmə

demədi.

Cəza evinə yazıldı adı.

Bu xəbəri

Təbəssümlə qarşıladı.

Xəyalları atıb getmişdi onu

bayaqdan bəri

....Təbəssümü

Özündən bir addım qabaq

keçdi içəri...

Səhərlər əlləri çatmadı

Göy üzünə.

Gecələr tamarzı qaldı

Göy üzünün ulduzuna.

Təbəssümlə qarşıladı

Səsi gələn yağışı, küləyi.

bir şikayəti vardı,

kimsədən gileyi...

Cəza evi onun idi,

dərdi...

Güzgüdə

Təbəssümünü

Görüncə sevinərdi...

 

Qardaşım,

Bilmirəm səhv eləmişəm,

ya düz eləmişəm

Al, götür şəhadət barmağımı

Ülgüc kimidir-

itiləmişəm...

Bölüb, payla

Təmiz təbəssümünü

Sənlə orda olanlara

Bəlkə

Kimlərinsə ehtiyacı var...

 

SURİYADA  BİR QADIN

 

-Yeddi tikə bəs eylər,

Yeddi tikə çək, qardaş.

Cəmi yeddi nəfərik.

Doysaydıq birdəfəlik...

Qəssab bir qadına baxdı

Bir doğradığı

mal ətinə.

Deyəsən düşmüşdü çətinə.

Əl atıb göz gəzdirdi

nisyə dəftərinə.

Sualını çeynəyib uddu,

getmədi dərinə.

Yaxşı-dedi,

-baş üstə.

Qadın kağıza bükülmüş.

Yeddi tikəni alıb

Getdi evinə sarı

asta-asta...

Əlindəki tikələrin

kölgəsinə

büründü getdi

Uzaq, yorğun üfüqlərdə

İlğım kimi göründü getdi...

 

BU BƏXT MƏNİ ATASIMI

 

Qismətimi fələk dandı,

Əl açınca əlim yandı.

Dərəyə bax havalandı

Gümanı var dağ olmağa.

 

Sən , gülüm, yoxla məni

Danarsan haqla məni.

Al qəsrinə saxla məni

Hazıram dustaq olmağa.

 

Gücümüzdür ər kişilər,

Dağ kişilər, nər kişilər.

Atlandılar pir kişilər

Qalxdılar torpaq olmağa.

 

Bu bəxt məni atasımı?

Qul eyləyib satasımı,

Allah, gücün çatasımı

Dönüb Qarabağ olmağa?!...

 

DÜNYA QOPSA

 

Sən atmadın məni niyə?

Heç darıxma deyə-deyə

Mən and içdim Yerə, Göyə

Çox aldatdım, könlüm səni.

 

Əlləri boş qalan da mən

Doğru da mən,

  yalan da mən.

Satan da mən,

  alan da mən.

Kimə satdım, könlüm səni?

Dağ dərdimə necə dözdün?

Kimə dedin, hara yazdın?

Dünya qopsa ağlamazdın,

Mən ağlatdım, könlüm səni.

 

FİLANKƏSƏ

 

Sən məni səhv salma,

mən elə mənəm!

Sənlə deyişməkdən süzüldü çənəm.

Kefim istəyəndə şərab içənəm

Yox, qəti sevinmə,

dəm deyiləm, yox!

 

Səni Günəş vurar,

çəkil kölgəyə.

Şübhə çuxurundan çıxmırsan niyə?

Quşlar fürsət tapıb dənləsin deyə

Hardasa bir xışma dən deyiləm, yox!

 

fərqi Günəşlə, Ayla bəzənsən.

Leylitək göründün hərdən bəzən sən...

Sığallı, ütülü kişi gəzən sən -

Sənin axtardığın mən deyiləm, yoox!..

 

BİR ATIM VAR

 

Bir atım var alapaça

Yalmanı

Boyu uca.

Çapar olsam,

qanad açar

Çapmağa çölüm hanı ki.

 

Necə deyim qurdam, ərəm

Zəncirdədir dağım, dərəm.

Danışsam sinədəftərəm

Danışan dilim hanı ki.

 

Mən-arxalı,

Əzrail-tək.

Daş yığmışam ətək-ətək...

Demişəm gəlsin, görüşək

Küsübdür, ölüm hanı ki...

 

BİR DƏ SƏN YANDIRSAN

 

Bəxtim şimşək imiş,

oynadı keçdi.

Sənin bir dərdin var,

mənimki-beşdi.

Məni damcı boyda bilənlər heçdi

Çalxalanıb, qaynayıb sel ola billəm.

 

Mənə inanmırsan,

olub, niyə?

Sən ümid yerimsən and olsun Göyə!

Sənin qədəmlərin toxunsun deyə

Qarşına yüyürən yol ola billəm.

 

Piltəsi közərmiş ömürəm indi.

Dünən gördüyümü görmürəm indi.

Bir dəfə yanmışam-

  kömürəm indi,

Bir sən yandırsan

kül ola billəm...

 

BİR PAYIZ AXŞAMI

 

Bir payız axşamı

-üşüyürəm-deyib

qısıldı divar sobasına,

öpdüm onu.

İnandım duyğuların

Əvvəlinə, sonrasına,

öpdüm onu.

Evin pərdələri titrədi,

Qapı-pəncərəsi

  atıldı düşdü...

Bənövşə ətri doldu içəriyə

Məəttəl qalası işdi...

Dodağının havası, işığı

  bir başqaydı...

Mən bilim nəydi adı?

Bu gerçəkmi, röyamı,

qəribə dünyadı...

-, indi necəsən?

-Mən yaxşıyam,

  bəs sən necə?

Cavabında öpdüm onu...

...Oyaq qaldı səhərəcən

Qəti yatmadı gecə...

 

fevral-mart

2015-ci il, Şüvəlan

 

 

Ramiz Məmmədzadə

525-ci qəzet.- 2015.- 18 aprel.- S.29