Şərq məsələsi və uydurma
erməni genosidi
HƏQİQƏT YALANLA ÜZ-ÜZƏ
Bu gün dünyada gedən prosesləri diqqətlə
izləyən təhlilçilər açıqca etiraf edirlər
ki, demokratiya, azadlıq, fundamental insan haqları müəyyən
güclərin əlində öz məqsədləri
üçün istifadə etdikləri bir silahdır. Bu silahın
haçan kimə tərəf tuşlanacağı da bəlli
olmaz.
İndiki
günlərdə qondarma erməni
"soyqırımı"nı
tanımaq adı altında konkret olaraq Azərbaycan və
Türkiyəyə edilən basqılar da bu qəbildəndir.
Açıqdan-açığa biz ədalətsizliklə
üzbəüz dayanmışıq və meydanda nəhəng
güclərlə qarşı-qarşıyayıq. Mən, yəqin elə siz də o fikirdə deyilsiniz
ki, dünya ermənilərin saxta göz yaşlarına
inanır. Sadəcə bəzilərinə
Azərbaycan və Türkiyə hücumları davam etdirmək
üçün indiki zamanda "genosid" adlı bir zad
lazımdır. "Genosid" olub, ya
olmayıb, yaxud kim-kimə qarşı törədib, bunun da
heç bir əhəmiyyəti yoxdur. Bu
yazıda məhz tarixə bir ekskurs etməklə
reallığı bir daha hörmətli oxucuların diqqətinə
çatdırmaqdır. Erməni mətbuatı
bütün gücü ilə bağırır ki, "erməni
genosidi"ni dünyaya tanıtmaq
üçün illərdir ki, Fransa, Rusiya, ABŞ-dakı mərkəzlər
fəaliyyət göstərir. Düz də
deyirlər. Onlar bu mərkəzlər vasitəsilə
dünyaya yalanı doğru yerinə satmağa
çalışırlar və buna nail də
olurlar. Mənim yazımı isə bir təsəlli kimi qəbul
etmək də olar...
1915-ci İLDƏ ERMƏNİLƏR İTKİ
VERİBLƏRMİ?
Bəli.
Bu itkilər ermənilərin öz
satqınçılıq və günahları ucbatından
baş verib. I Dünya müharibəsi
dövründə çar Rusiyası ilə müharibə
aparan Türkiyəyə qarşı ermənilər
dünyada görünməmiş xəyanətkarlıq ediblər.
Onlar rus silahları ilə silahlanaraq türklərə
qarşı vuruşmuş, habelə cəbhə zonasında
olan ermənilər Rusiya komandanlığı ilə əlaqə
yaradaraq türk qoşunlarının yerləşməsi,
sayı, silah və sursat təchizatı barədə məlumatları
daim əks tərəfə ötürmüşlər.
Ona görə də Osmanlı Türkiyəsi məcburən
Qars, Ərdahan, Sarıqamış, İqdır ətrafındakı
erməniləri ölkənin başqa bölgələrinə
köçürməyə məcbur olmuşdur. Həmin köçürmələr zamanı yezdi
kürdləri də erməniləri xeyli tələfata
uğratmışlar. Yezdilərlə ermənilər
arasındakı toqquşma daha çox varidat əldə etmək
məqsədi güdmüşdür. Osmanlı
imperatorluğunu, bəlkə də yalnız və yalnız
onda günahlandırmaq olar ki, yaranmış ekstremal vəziyyətdə
köçkün erməni karvanlarına obyektiv səbəblərdən,
kifayət qədər müdafiə qüvvələri
ayıra bilməmişdir.
ERMƏNİLƏR KİMDİR?
Bu suala Vasiliy Veliçkonun 1904-cü ildə
Sankt-Peterburqda nəşr edilmiş "Kafkaz"
kitabından çıxarışla cavab vermək yerinə
düşər: "Onların mənşələri hələ
ki, az aydınlaşdırılmışdır. Tarixi mənbələr
göstərir ki, Babilistanın işğal olunması və
Yerusəlimin dağıdılması zamanı onlar yəhudilərin
iri kütlələri ilə qarışmışlar. Antropoloji baxımdan (Antropologiya insanın mənşəyini
və təkamülünü öyrənən elmdir) erməniər
ucqar braxisefaldırlar. Başqa sözlə,
başları qısadır və Şantrın, Erkertin,
Pantyuxovun və s. tədqiqatlarına əsasən dağ yəhudilərinə
yaxın millətdirlər və aysorilərlə ümumi
kökləri var".
V.İ.Veliçko
yazır ki, müasir Yelizavetpol əyalətini, Tiflisi və
Dağıstanın sahələrini tutan Albaniya
dövlətinin ərazisində ömründə ermənilər
olmamış və əhali məsihi (xristian) dinini erməni
kilsəsindən qəbul etməmişlər. XIX
əsrin əvvəlinə qədər müstəqil alban
(aqvan) Gəncəsar katolikosu var idi və Eçmiədzin
kilsəsindən asılı deyildi. Yeri gəlmişkən
qeyd edək ki, Eçmiədzin təmiz ərəb ifadəsi
olub Cameyi-Din Universiteti kəlməsinin erməniləşdirilmiş
formasıdır.
Veliçkonun yazdığına görə, tarixləri
boyu ermənilər farslar, azəri türkləri, türklər,
gürcülər və dağıstanlılarla passiv intim
münasibətlərdə olmuş və millət kimi öz
varlıqlarını dəyişmişlər.
Beləliklə, məlum olur ki, ermənilərin
damarlarında müxtəlif millətlərin qanı
vardır. Aydınlaşır ki, özünün
qorxaqlığı ilə Qafqazda məşhur olan bu
xalqın içərisindən hərdən istedadlı və
cəsur sərkərdələr çıxır. Bununla da onların qanında başqa millətlərin
genləri özlərini biruzə verir. Məsələn,
Böyük Vətən müharibəsinin iki qəhrəmanı
Bağramyan və Nelson Stepanyan Azərbaycanın Şəmkir
bölgəsindəndir. Əsl ermənilər
isə qorxaq ticarətə, möhtəkirliyə həris və
qonşunun, şərait yol versə qanını içməyə
hazır olan naxələfdirlər.
A.S.Puşkin
əsərlərinin birində qoca dağıstanlının
dili ilə səsləndirir: "Sən qorxaqsan, sən qulsan,
sən ermənisən".
Gürcü
xalqı deyir: "Movida soxemi - moytana sxava mexi" (Erməni gəldi
və yeni bədbəxtliklər gətirdi). Həmçinin
rus yazıçıları Nekrasov və Jemçukovun qorxaq,
möhtəkir və əclaf ermənilər haqqında
şeirlər var. İndi biz bu qorxaq və yaramaz millətin
qarşısında aciz qalmışıq. Ona görə ki, onların ABŞ-da, Fransada
dayıları və Rusiyada əmiləri var.
Ermənilərin
Zaqafqaziyada məskən salması barədə N.N.Şavrovun
1911-ci ildə Sankt-Peterburqda nəşr olunmuş "Rus
işinə Zaqafqaziyada təhlükə və Muğanın
gələcəkdə xaricilərə satılması" əsərindən
bir neçə parçanın sitat gətirilməsi ermənilərin
xislətini, onların haradan köçüb gəlmələrini
aydınlaşdırar. Şavrov yazır: "Bizim müstəmləkəçilik
siyasətimiz rus adamlarının Zaqafqaziyada yerləşdirilməsi
əvəzinə oraya başqa millətlərin gətirilməsi
ilə əvəz olundu. 1819-cu ildə buraya
Vürtemburq almanlarının 500 ailəsinin
köçürülməsi həyata keçirildi. Öz ölkələrində yer tapmayan bu ailələrə
Tiflis və Yelizavetpol (Gəncə) əyalətlərinin ən
yaxşı torpaqları verildi və onlara çoxlu güzəştlər
edildi. İki il davam etmiş
müharibədən sonra 1828-30-cu illərdə Zaqafqaziyaya
4000-dən yuxarı fars və 8400 türk əsilli ermənilər
köçürülmüş və onlar Yelizavetpol və
İrəvan vilayətlərinin ən yaxşı ərazilərində
məskən salmışlar. Onların məskunlaşması
üçün müsəlmanlardan 200 milyondan çox
yuxarı qızıl pula 200 000 desyatin torpaq
alınmışdı. Yelizavetpol əyalətinin
dağlıq hissəsi (Dağlıq Qarabağ) və
Göyçə (Sevan) gölünün sahillərində
belə ermənilərlə məskunlaşdırılmışdır.
124 000 erməni rəsmi sənədlərdə
məskunlaşdırılmış, qanunsuz köçənlərin
də sayı xeyli olmuşdur. Ümumiyyətlə,
köçüb gələn ermənilərin sayı 200
000-dən artıq olmuşdur".
1877-1879-cu
il Türkiyə-Rusiya müharibəsindən
sonra rus ordusunda xidmət edən erməni general Ter-Qukasov 35
min arabada erməni ailələrini Qafqaza gətirir. 1893-94-cü illərdən sonra Zaqafqaziyaya erməni
axını güclənir, Qafqaza yeni təyin olunmuş knyaz
Q.S.Qolitsının vaxtında - 1894-cü ildə Qafqaza gələn
ermənilərin sayı 90 minə çatırdı.
Sonradan knyaz Qolitsın erməniləri Zaqafqaziyadan qovmaq
qərarına gəlir, lakin Türkiyə hökuməti
onları geri qəbul etmək istəmir. Rusiyanın
Xarici İşlər Nazirliyi öz işində sabit durmur.
Belə olduqda knyaz deyir ki, rus təbəəliyini
qəbul etməyən ermənilər ölkədən
çıxarılacaqlar. Aydın məsələdir
ki, erməni ailələrinin hamısı rus təbəəliyini
qəbul edir və yerlərini möhkəmləndirirlər.
N.N.Şavrov yazır ki, "hazırda Zaqafqaziyada
yaşayan 1 milyon 300 min ermənidən milyonu köklü deyil
və rus hökuməti tərəfindən
köçürülmələrdir.
1896-cı ildə rus çarına yazılmış məruzədə
general-adyutant Şeremetyev Zaqafqaziyada yaşayan ermənilərin
sayının 900 min olduğunu göstərir. 1908-ci ildə
ermənilərin sayı hər iki cinsdən 1 milyon 300 min idi.
Ümumiyyətlə,
Zaqafqaziyaya köçürülmüş başqa millətlərin
sayı aşağıdakı kimi ifadə olunurdu: ermənilər
- 1000000, polyaklar - 17264, çexlər - 20041, latışlar -
4561, moldovanlar - 2774, yunanlar - 82043, yəhudilər - 30890, estonlar - 5241,
aysorilər - 5028.
N.N.Şavrov qeyd edir ki, Zaqafqaziyaya gəlmiş
torpaqsız ermənilər yalançı arayışlardan
istifadə edərək hökumət torpaqlarını
tutmuşlar.
O cümlədən də Dağlıq Qarabağda.
TARİXƏ
EKSKURS
Yeri gəlmişkən qeyd edək ki, hələ XVII sərdən
başlayaraq erməni siyasətçiləri və erməni
kilsəsi çar Rusiyasına üz tutmağa başladı. 1667-ci ildə
çar hökuməti ilə erməni tacirləri arasında
ticarət müqaviləsi bağlandı. 1699-cu
ildə "Ermənistanı azad etmək" məqsədi
ilə I Pyotra müraciət qəbul olundu. 1724-cü ildə I Pyotr, 1786-cı ildə isə II
Yekaterina erməniləri Rusiyanın himayəsinə almaq
haqqında fərmanlar imzaladılar. XVII əsrin
ortalarından başlayaraq Qafqazda yaşayan ermənilərə
xüsusi imtiyazlar verildi.
Ermənilər
özləri özləri haqda nə yazırlar:
-1826-1829-cu illərdə Rusiya ilə İran və
Türkiyə arasında gedən müharibədə ruslar qələbə
çaldı.
Çar hökumətinin 1828-ci il 21 mart
tarixli fərmanı ilə İrəvan, Naxçıvan
xanlıqları və Ordubad əyalətlərini əhatə
edən ərazilərdə erməni vilayəti
yaradıldı. Nəticədə azəri
türklərinə qarşı soyqırım
başlandı. Həmin ərazidə
mövcud olan 420 kənd darmadağın edildi, əhalisi
qırıldı. Həmin
dağıdılan və o vaxt azəri türklərindən
tam təmizlənməmiş yaşayış məskənlərinə
İrandan, Türkiyədən və başqa ölkələrdən
köçüb gələn ermənilər yerləşdirildilər.
Daha sonra "100 min nəfər erməni
köçürülərək Zaqafqaziyada yerləşdirildi. Ərzurum
paşalığından köçürülən ermənilər
Axalsıxa və Axalkələkdə, Qars
paşalığından köçürülənlər
Şirakda, Talində, Abaranda, Bəyazitdən
köçürülənlər Kəvərdə, Dərəçiçəkdə
və Sürməlidə yerləşdirildilər. Qərbi Ermənistanda erməni əhalinin
azalması hesabına Şərqi Ermənistanda onların
sayı artdı ("Sovet Ermənistanı
Ensiklopediyası" səh.128, 134, 136).
Tarixdə bir erməni faciəsi olmuşdursa, bunun ən
böyük günahkarı erməni komitələri və
komitəçiləridir.
Ermənistan hökuməti də daxil olmaqla dünyada fəaliyyət göstərən millətçi-şovinist erməni təşkilatları, erməni kilsəsi, erməni lobbisi uydurma "erməni genosidi"nin 100-cü ildönümünü aprelin 24-də qeyd etmək üçün revanş götürüb. Bu məqsədlə onlar yalnız mətbuat vasitəsi ilə beynəlxalq aləmdə anti-türk təbliğatı aparmaqla kifayətlənmir, həm də bir çox dövlətlərin parlamentlərində qondarma "erməni genosidi"nin tanınması üçün fəal iş aparırlar. Vatikanı bu qondarma işə qoşa bildilər. Avropa Şurasını da həmçinin. Qalıb Ağ ev. Daşnaksütyunun bayrağı altında birləşən millətçi-şovinist erməni təşkilatlarının on illərlə davam edən təxribatlarının əsas məqsədlərindən biri də dünyanı "türklər tərəfindən qəsb edilmiş - itirilmiş Ermənistan torpaqları"nın mövcudluğuna inandırmaqdır. Burada iki sual verməkdən özümü saxlaya bilmirəm.
1. 2007-ci ilin yanvarında "türk qanı pis qandır deyən və yazan "Aqos" qəzetinin redaktoru Hrant Dinkin meyitini türk bayrağına bələyib basdırmaq istəyən Ankara başbilənləri nəyə hesab götürürdülər. Axı açıq-aydın görünürdü ki, ermənilər müqəddəs bayrağımızı təhqir edəcəklər və etdilər də!
2. Türkiyə prezidenti Ərdoğan ötən il 24 aprel günü münasibətilə Sarkisyana başsağlığı verməklə nəyə nail oldu?
3. Baş nazir Davudoğlu ermənini özünə müşavir təyin edəndə heç fikirləşibmi ki, bir gün o gavur durub deyəcək ki, "erməni genosidi"ni tanımaq lazımdır.
Sözümün canı odur ki, bir kişi ətəyindən yapışan iti qovmaq üçün "ay it, belə etmə, çıx get!- deyir, biri də onu murdarlayan köpəyə bir təpik vuraraq qovur. Görəsən, hansı düz edir?
Təbii ki, uydurma "erməni genosidi" barədə tarixi həqiqətlər tamamilə başqa mətləbləri açıqlayır. Bu barədə onlarla əsər yazılmış, qərəzsiz salnaməçilər 1915-ci ildə baş verən hadisələri gələcək nəsillərə çatdırmışlar. Lakin nə yazıq ki, beyinləri zəhərləyən və dumanlandıran, reallıqla heç bir əlaqəsi olmayan "erməni genosidi" özünə havadarlar da tapmış, bu "əzabkeş" millətin sağalmaz dərdi beynəlxalq aləmdə ən mötəbər məclislərin müzakirə mövzusu da olmuşdur. Bu gün də belədir. Nə qədər qəribədir ki, dünyanın bəzi ölkələrinin parlamentləri öz dövlətlərinin dərd-sərlərini həll etmək əvəzinə, "erməni soyqırımı"na əlac axtarırlar. Beləliklə, bir tərəfdə böhtan, şər, digər tərəfdə isə reallıq durur.
Tarix sübut edib ki, şər heç vaxt həqiqətə qalib gələ bilməz. Lakin hələ ki, erməni şərinin əlindən tutub yeritmək istəyənlər yetərincədir. Elə buna görə də hər bir jurnalist, tarixçi, etnoqraf, alim, siyasətçi, vicdanlı şəxs həqiqəti dünya ictimaiyyətinə çatdırmaq üçün əlindən gələni əsirgəməməlidir. Süni şəkildə yaradılmış "Şərq məsələsi" bütövlükdə ciddi tədqiqata ehtiyacı olan bir problemdir. "Erməni məsələsi" isə "Şərq məsələsi"nin tərkib hissəsindən biri kimi 1860-cı ildə ortaya atılmış, Birinci Dünya müharibəsindən sonra səngisə də, onun haray-həşiri yaşadığımız dövrə qədər gəlib çıxmışdır.
(Ardı var)
.
Səyyad AĞBABALI
525-ci qəzet.- 2015.- 21 aprel.- S.4