100 il
öncə...
Bütün millətlər bir-birindən özünəməxsus
keyfiyyətləri ilə fərqlənir. Onlar sadəcə
fiziki, antropoloji, mədəni xüsusiyyətlərinə
görə deyil, bəzən öz keçmişinə
münasibəti ilə də öz xarakterini açır,
kimliyini ortaya qoyurlar.
Türkləri öz tarixi ilə birləşdirən - əbədi
və yenilməz bir Zəfər duyğusudur. Türk tarixində belə
zəfərlərin sayı çoxdur, onların ən
möhtəşəmi isə bütün dünya
türklüyünün artıq 100 ildir ki, böyük coşqu ilə
yaşadığı Çanaqqala Zəfəridir.
Ermənilər
üçünsə tarix özgə torpaqlarında qurulması
düşünülmüş "böyük Ermənistan"
xülyasından, "erməni soyqırımı" əfsanəsindən
və bu sindromun yaratdığı kütləvi psixozdan ibarət ağır
bir yükdür. Hiyləgərlikdən, xəyanətdən
və terrorçuluqdan yoğrulmuş bir tarixin yükü
altında daim əzilən, alçalan ermənilər də
artıq 100 ildir ki, özlərinin
şərəfsizlik tarixindən
əl çəkə bilmirlər.
24 aprel
2015-ci ildə böyük türk dünyası Çanaqqala
savaşının, ermənilər isə "soyqırım
tarixinin" 100 illiyini qeyd edəcəklər: bir xalq tarixi zəfərindən
qürur duyacaq, bu qalibiyyətin ümumdünya əhəmiyyətini
beynəlxalq səviyyədə bir daha təsdiqləyəcək,
digəri isə yenidən "əzabkeş
xalq" rolunu riyakarlıqla oynayacaq, xəyanət tarixinin matəminə toplaşacaq və
özünə "siyasi və maddi sədəqə"
toplamağa çalışacaq...
Birinci
Dünya müharibəsinin (1914 - 1918) ən
dramatik hadisəsi sayılan Çanaqqala savaşı hərb
və siyasət tarixinin unikal epizodlarından biridir: 100 il
öncə (1915 - 1916) Çanaqqalada elə bir savaş oldu
ki, o Yer üzündə yeganə müstəqil türk
dövlətinin "olum, ya ölüm" məsələsini həll
etməklə yanaşı, imperializmin planetar hökmranlıq
çarpışmalarında Qərb - Şərq münasibətlərinə
də aydınlıq gətirdi - ikincinin birinciyə heç
zaman müstəmləkə olmayacağı qətiyyətini
ortaya çıxardı.
XX əsrin
əvvəllərində dünyanın yenidən
bölüşdürülməsi uğrunda Avropanın
aparıcı dövlətləri iki hərbi-siyasi blokda - Antanta (İngiltərə,
Fransa, Rusiya imperiyaları) və İttifaq dövlətlərində
(Almaniya, Avstriya-Macarıstan, Osmanlı imperiyaları) qütbləşərək
üz-üzə gəlmişdi. Qlobal qarşıdurmanın əsas
tərəfləri Almaniya və Böyük Britaniya idi.
O zaman yer kürəsinin bir çox qitələrində, əsasən
də, Asiyada geniş müstəmləkələri olan
Böyük Britaniya və onun müttəfiqləri müharibə
yolu ilə Almaniyanı zəiflətmək, onun müstəmləkə
ərazilərini ələ keçirmək, Avropa
üçün davamlı təhlükə hesab edilən
Osmanlı imperiyasını birdəfəlik
çökdürərək, Şərqdə hələ
böyük torpaqlara sahib olan bu qoca imperiyanın ərazilərini
öz aralarında bölüşdürmək niyyətində
idilər. "Antanta"nın üç qüdrətli
dövlətindən biri - Rusiya imperiyası da getdikcə daha
çox Şərqi Avropaya nüfuz etməyə
çalışan Almaniyanı iqtisadi və hərbi cəhətdən zəiflətməyə,
eyni zamanda, Osmanlı dövlətinin
nəzarətində olan Qara dəniz bölgəsində daha
da möhkəmlənməyə, Balkanlarda, Bosfor və Dardanel
boğazlarında öz hökmranlığını
yaratmağa çalışırdı.
Nəhənglərin döyüşündə rəqibə
arxadan zərbə vurmaq üçün yerinə yetirilməsi
vacib olan xəyanət missiyası da var idi ki, bu da Osmanlı təbəələri
olan ermənilərə həvalə olunmuşdu. Xəyanət müqabilində
uğurlu savaşdan sonra türk torpaqlarında öz dövlətini
yaradacağına ümid edən xain ermənilər bu şərəfsiz
missiyanı həvəslə qəbul etmiş, hələ
savaş ərəfəsində artıq ilk
addımlarını atmışdılar. Van əyalətində
üsyana qalxmış, Şərqi Anadolunun 2.200.000-dən
çox türk əhalisinin böyük bir qismini qətlə
yetirmiş, onlardan yalnız 600.000 nəfəri ölkənin
içərilərinə doğru qaçaraq, qurtula
bilmişdilər. Xəyanət isə
tükənmək bilmirdi, hələ savaşın ən
qızğın mərhələsində o öz murdar sifətini
bir daha göstərəcəkdi.
Beləliklə, böyük güclərin toqquşma
arenasında öz tarixinin ən zəif dövrünü
yaşayan Osmanlı imperiyası dünyanın ən qüdrətli
dövlətinin - Böyük Britaniyanın və onun müttəfiqlərinin
hərbi donanması və orduları ilə öz
torpağında - Çanaqqalada üz-üzə gəlmişdi.
Bu ərəfədə Balkan müharibələrindəki
məğlubiyyətlər Osmanlı dövlətinin və
ordusunun nüfuzunu xeyli dərəcədə
sarsıtmışdı. Dərin ziddiyyətlər içərisində
boğulan Osmanlı Türkiyəsinin Çanaqqala cəbhəsindəki
ordusu bütün ciddiliyi ilə dərk edirdi ki, özünü məhz bu
döyüşdə fəda etməsə, Vətənsiz
qalacaq. Geriyə yol yox idi. Ordu
yalnız və yalnız Qələbəyə doğru
yürüməliydi.
Antanta qısa bir zamanda qoca Osmanlını yer
üzündən, Avropa qitəsindən silib atacağına əmin
idi. Tale isə Zəfəri məhz böyük türk
millətinin alnına yazmışdı.
1915-ci ilin 18 martında başlayan və aprelin 23-24-də
ölüm-dirim mübarizəsinə çevrilən
Çanaqqala savaşında türk ordusu dəniz və quru
döyüşlərində, bəlkə də hərb sənətində
Spartalılardan sonra tarixin ən parlaq şücaətini
göstərdi. Tarixin bu həlledici anında türk əsgərləri
güclü düşmən qüvvələri önündə
canları ilə Vətən torpağına sipər çəkdilər.
Ölərək Vətəni ölümsüz
etdilər, öz qanları ilə doğma torpaq üzərində
qəhrəmanlıq dastanı yazdılar. Antanta qüvvələri
çox böyük itki ilə geri çəkilməyə məcbur
oldu, onların Birləşmiş Donanmasının hərbi gəmiləri
Çanaqqala boğazında sulara qərq oldu...
Birinci Dünya müharibəsində
on ayrı cəbhədə vuruşmaq məcburiyyətində
qalan Osmanlı ordusu türk vətəninin
bütövlüyünü məhz Çanaqqala cəbhəsində
zəfər çalmaqla qoruya bildi, ölkəni
parçalamağa qəsdlənmiş düşmən
ordusuna İstanbula daxil olmağa imkan vermədi.
Müharibə
bitəndən sonra, bütün baş verənləri soyuq
ağılla araşdıran tarixçilər və siyasətçilər
bu qənaətə gəlirdilər ki, əslində,
bütün ilkin şərtlərə görə, Osmanlı ordusunun
həmin müharibədə məğlubiyyəti
qaçılmaz idi. Bəs ona zəfər
qazandıran nə oldu? - Yalnız türk əsgərinin
yenilməzlik və fədakarlıq ruhu, öz haqqını
müdafiə etmək qətiyyəti, dərin kökləri
ilə ulu torpağa bağlı Vətəndaşlıq
Əxlaqı!
Çanaqqala
savaşında hərbi dühasını və liderlik keyfiyyətlərini
göstərmiş, az müddətdən
sonra Türkiyə Respublikasını quracaq və onun ilk
prezidenti olacaq Mustafa Kamal Atatürk 1937-ci ildə -
ölümündən bir il öncə isə bəyan edəcəkdi:
"... Türk Ordusu! Bütün millətin
köksünü etimad və qürur hissi ilə dolduran
şanlı ad budur! Ordumuz türk birliyinin,
türkün qüdrət və qalibiyyətinin, türk vətənsevərliyinin
poladlaşmış bir ifadəsidir. Ordumuz
- türk torpaqlarının qorunması və Türkiyə
idealının həyata keçirilməsi üçün
göstərdiyimiz sistemli səylərin məğlubedilməz
təminatıdır".
Bu il 100
illiyi anılacaq Çanaqqala savaşı türk tarixinin
şərəf anı və eyni zamanda, bütün millətlər
üçün azadlıq və müstəqillik uğrunda
yenilməz mübarizənin örnəyi kimi, regionda və
dünyada baş verən sonrakı hadisələrə də
təsir edəcək nəticələri ilə birlikdə,
dünya tarixinin ən önəmli hadisələrindən
biridir.
Əsrlər
boyu türklərə qarşı vuruşan çar
Rusiyası hələ Birinci Dünya müharibəsindən də
100 il öncə İrandan və Suriyadan gətirdiyi erməniləri
çoxsaylı rus-türk savaşlarında ələ
keçirdiyi türk torpaqlarında - Azərbaycanın qərbində,
Osmanlı sərhədlərində və Qarabağ bölgəsində
yerləşdirməyə başlamışdı. Irəvan xanlığında sərhədyanı
bölgələrdə məskunlaşdırılmış
ermənilər vasitəsilə sərhədin o biri
üzündə - Osmanlı ərazisindəki bölgələrdə
yaşayan ermənilərlə təmas yaradılmış, gələcək
qarşıdurmalarda Osmanlı daxilindəki ermənilərdən
türk ordusuna qarşı istifadə etmək
planlaşdırılmışdı. Erməni xislətinə
yaxşı bələd olan ruslar onillər ərzində erməniləri
silahlandırmış, təlimatlandırmış və edəcəkləri
satqınlığın və xəyanətin müqabilində
onlara "dənizdən dənizə uzanan böyük Ermənistan"
yaratmağı vəd etmişdilər.Qərbdən Şərqə
materik boyunca Avrasiyanın
bütün cənub zolağını qurşaqlayan
ucsuz-bucaqsız türk ərazilərini parçalamaq və
hissələrə bölmək kimi məkrli bir plan təkcə
Çar Rusiyasının deyil, eləcə də Avropa və
ABŞ siyasətinin də maraqlarına uyğun idi.
Məhz buna görə bədbəxt ermənilər
Osmanlı İmperiyasının məhvinə inanır və
onun torpaqlarında özlərinə dövlət qurmaq
üçün istənilən missiyanı canla-başla yerinə
yetirməyə hazır idilər. Hələ 1870-ci illərdən
başlayaraq zaman-zaman baş qaldıran erməni
üsyanları Osmanlı imperiyasının zəiflədilməsi
üçün düşünülmüş planın
ilkin fazası idi. Lakin Osmanlı
imperiyası həmin üsyanların
iştirakçılarını bağışlayaraq
bölgədə sabitliyin bərqərar olması
üçün xoş məram nümayiş etdirmişdi.
Bir müddət sonra baş verən hadisə isə əsl erməni xislətinin
iç üzünü açıb göstərdi. Dünya savaşı başlayan kimi yüzilliklər
boyu türk imperiyasının himayəsində digər
toplumlarla birgə heç bir ayrı-seçkiliyə məruz
qalmadan yaşayan Osmanlı erməniləri məhz bu tarixi məqamda
alınlarına yazılmış xəyanət
missiyasını məharətlə yerinə yetirməyə
başladılar.
Regionda siyasi və hərbi üstünlüyünü
hər vəchlə təmin etməyə çalışan
Qərb dairələri və Rusiya üçün erməni
kartı əvəzsiz vasitə kimi görünürdü. Döyüş cəbhələrindəki,
eləcə də Çanaqqala savaşındakı gərginliklə
eyni zamanda Şərqi Anadoluda erməni üsyanlarının
baş qaldırması da sadəcə təsadüf deyildi... Həm də bu dövrdə təkcə Anadolu
türkləri deyil, eyni zamanda, Azərbaycan türkləri də
öz vətənində - bütün Cənubi Qafqazda erməni
xəyanətinin qurbanına çevrilmişdilər.
1918-ci ilin martında - məhz Osmanlı Türkiyəsində
Çanaqqala savaşının getdiyi bir zamanda ermənilərin
Bakıda, Şamaxıda, Qubada törətdikləri real
soyqırım cinayətləri heç də məzlum, əzilmiş
xalqın törədə biləcəyi hadisələrə
oxşamırdı, -
bütün bunlar böyük türk regionunun hər tərəfdən
caynaqlanması prosesinin tərkib hissəsi idi.
Osmanlı ordusunun 1915-ci ildə Sarıqamışda erməni
xəyanətinə uğraması Osmanlı ordusunda xidmət
edən erməni hərbi birliklərinin tərki-silah edilməsini
zəruri etdi.
1915-ci ilin mayında isə qəbul olunmuş digər bir qərara
əsasən, dövlət təhlükəsizliyinin təmin
edilməsi və Şərqi Anadoluda separatçı meyllərin
qarşısının alınması məqsədi ilə
400 min erməni sərhədyanı bölgələrdən
ölkənin içərilərinə doğru
köçürülməyə məruz qaldılar. Bu zaman köç dəstələrinin yolu vaxtilə
ermənilərin Şərqi Anadoludan kütləvi qətllər
törətməklə qovub çıxardıqları
türklərin yeni məskunlaşdıqları ərazilərdən
keçməli idi. Köçürülən
ermənilərin jandarm qüvvələri tərəfindən
müşayiət olunmasına baxmayaraq, türk
köçkünlərin qisasçıları ara-sıra
erməni köçünə hücumlar edir və bir
müddət əvvəl ermənilər tərəfindən
öldürülmüş yaxınlarının
qisasını almağa cəhd göstərirdilər.
Dünya nəhənglərinə qarşı amansız
müharibənin getdiyi bir vaxtda erməni köçkünlərinin
gəlib çatdığı Suriya ərazisində də
onları ideal şərait gözləmirdi. Ona
görə də köçürülməyə məruz
qalmış xainlərin bir qisminin tələf olması
qaçılmaz idi.
Bütün gözlənilənlərin əksinə
olaraq, Çanaqqala savaşında türklərin möhtəşəm
Zəfəri hadisələrin gedişini tamamilə dəyişdi. Antantanın
Osmanlı imperiyasını məhv etmək planları və
ermənilərin də Osmanlı xarabalıqları üzərində
özlərinə "böyük Ermənistan" yaratmaq
xülyaları iflasa uğradı. Elə
həmin zamandan matəmə bürünmüş ermənilər
hələ də reallaşmayan xəyallarına yas tutmaqda
davam edirlər.
Buna
baxmayaraq, müttəfiq güclər erməni əlaltılarının
"qəhrəmanlığını" (oxu: xəyanətini)
mükafatlandırmağı da unutmadılar. Türkiyəyə
dişi batmayan və nəticədə öz məqsədlərinə
nail ola bilməyən Qərb və Rusiya ermənilər
üçün Azərbaycanın İrəvan xanlığı ərazisində Ermənistan adlı oyuncaq dövlət
yarada bildilər.
Bununla yanaşı, havadarları tərəfindən ermənilərin
"kütləvi qırğını" iddiası ortaya
atıldı və bu günədək buna hüquqi don
geyindirmək üçün çoxsaylı cəhdlər
edilməkdədir. Avropa dövlətlərinin və Rusiyanın
hazırladığı, silahlandırdığı və
qızışdırdığı separatçı ermənilərin
köçkün türklərlə toqquşduğu bu faciəli
lokal hadisələri bu gün də "erməni
soyqırımı" kimi dünyaya təqdim etməyə
çalışırlar.
Halbuki 1915-ci il hadisələrinin
araşdırılması üçün müharibədən
dərhal sonra Böyük Britaniya və Amerika Birləşmiş
Ştatlarının təşəbbüsü ilə təşkil
edilmiş tribunal da bu hadisələrin soyqırımı
olduğunu sübut edən heç bir əsaslı dəlil
tapmamış və ittiham edilən şəxslərin əksəriyyətinə
bəraət verilmişdi.
"Ermənilərin
kütləvi qırğına məruz qalması"
faktı hələ o zaman elə Qərb dünyasının ən
qızğın erməni təəssübkeşləri tərəfindən
sübut edilə bilinməmişdirsə, hadisələrin
üzərindən 100 il keçdikdən
sonra onun soyqırım aktı kimi qələmə verilməsi
isə artıq müasir dövrümüzün siyasi
riyakarlığından irəli gəlir. Bu erməni
canfəşanlığının arxasında heç də
"tarixi ədalətin" bərqərar edilməsi
dayanmır. Məqsəd gündən-günə
güclənən Türkiyənin təsir dairəsini məhdudlaşdırmaqdan,
türk dövlətləri birliyinin güclənməsinə yönələn səyləri
önləməkdən ibarətdir. Çanaqqala məğlubiyyətini
hələ də həzm edə bilməyən güc sahiblərinin
bu hadisələrdən 70 il sonra da Azərbaycan
torpaqlarının - Dağlıq Qarabağın və ətraf
bölgələrin Ermənistan tərəfindən
işğalını dəstəkləməsi böyük
türk dünyasının mühüm seqmentlərini bir-birindən ayırmaq, bu regionun
malik olduğu potensial inkişaf və inteqrasiya proseslərini əngəlləmək
məqsədi daşıyır. Bu gün də
"əzabkeş Ermənistan" regionda iqtisadi, siyasi, hərbi
mövqelərini getdikcə gücləndirməkdə olan
Türkiyə və Azərbaycana qarşı istifadə olunan
ideal təzyiq vasitəsi kimi görünür.
Uydurma erməni soyqırımının tanınmasına beynəlxalq səviyyədə verilən dəstək də məhz bu siyasətin tərkib hissəsidir. Lakin bu siyasət ermənilərin özünü də siyasi təcridə, iqtisadi tənəzzülə və mənəvi deqradasiyaya sürükləyir. Bu reallığı dərk etməyən Ermənistan dövləti isə hələ də uydurma iddialarını həyata keçirmək ümidi ilə yaşayır və içərisində eşələndikləri uçurumu daha da dərinləşdirirlər. Tarix boyu kənar güclərin əlində oyuncağa çevrilmiş erməni toplumu bu gün də nəsildən-nəslə ötürdükləri xəyanət missiyasından əl çəkə bilmir. Dünyada baş verən inteqrativ proseslər fonunda ətrafına düşmənçilik toxumları səpən, əməkdaşlığa deyil, özünü təcridə yol açan, gələcəyə hədəflənməyən, keçmişin uydurma tarixində ilişib qalan erməni siyasəti indi daha miskin görünür.
Türkiyə dəfələrlə 1915-ci il hadisələrinin hərtərəfli şəkildə araşdırılması üçün arxivlərini açmaq barədə bəyanatla çıxış etmişdir. Lakin Ermənistan və erməni havadarları arxivlərin araşdırılacağı təqdirdə əsl həqiqətin üzə çıxacağından ehtiyatlanaraq Türkiyənin bu təklifini rədd edirlər.
Beləliklə, bir tərəfdə dialoq, əməkdaşlıq təklif edən Türkiyə, digər tərəfdə isə xoşməramlı çağırışı, tarixə realist yanaşmanı qəbul etmək istəməyən Ermənistan. Beləcə, 100 ildir ki, Həqiqətlə Yalan, Səmimiyyətlə Riyakarlıq, Barışla Savaş beynəlxalq siyasət meydanında yanaşı addımlayır.
24 aprel tarixində böyük türk dünyası Çanaqqala Zəfərinin 100 illiyini, ermənilər və onların diasporu isə saxta "soyqırım" tarixinin 100 illiyini qeyd edəcəklər. Çanaqqala savaşındakı qələbə bütün dünya dövlətlərinin etiraf etdiyi kimi, 100 il bundan öncə müstəmləkə imperializmi siyasətinə qarşı dünya xalqlarının mübarizəsinə başlanğıc və ruh verən ümumdünya əhəmiyyətli tarixi hadisədir. Çanaqqala zəfəri Vətən uğrunda savaşın, Azadlıq və Ədalət uğrunda mübarizliyin misilsiz örnəyi kimi zaman-zaman insanlığı şərəfləndirəcək, dünyada sülh, etimad, qardaşlıq və birlik siyasətinə hər zaman işıq yandıracaq.
Cavanşir Feyziyev
525-ci qəzet.- 2015.- 24 aprel.- S.2;4