Qaçaq Kərəm

Elə hər gün Kərəm adı eşidirik,

Səcdə qılır obalarda böyük-kiçik.

İgidlikdə ad qazanmış, dağlar aşmış,

Onun adı ölkələri çox dolaşmış.

O vaxtlar da olub min-min belə dəstə,

Çuxa geyər, oynarlarmış atın üstdə.

Qaçaq daim pənah olmuş doğma xalqa,

Ellər olmuş, minlər olmuş ona arxa.

İndi necə ağır dövran, zamandır, ah?!

Xalq soyulur, xalq talanır, amandır, ah?!

Zülm çoxalıb, divanların yoxdu sayı,

Ərşə qalxıb camaatın ahı-vayı.

Neyləyim mən, istəmirdim qaçaq olam,

Bir vicdansız oldu səbəb buna, heyhat.

Bir namərdin əli ilə öldü atam,

Heçə döndü gözlərimdə bütün həyat.

Ah, atamı mən yuxumda gördüm bu gün,

Qeyzə gəlsin, qəzəb tutsun o düşməni.

Qandallıydı, sağ bir yeri yox üzünün,

Yalvarırdı: "Burax məni, burax məni!"

Vurur qəlbim qisas üçün ehtirasla,

Qoy tək-tənha evdə qalsın arvad-uşaq.

And içirəm, and içirəm, inan, əsla

Yağı düşmən sağ-salamat qalmayacaq!..

Dostu oldum dağların da, yamacın da,

Qayalara söyləyirəm sözlərimi.

Dayanmışam mən yolların ayrıcında,

Keçidlərə zilləmişəm gözlərimi.

Ac-yuxusuz keçirirəm gecələri,

Sozalırdı ürəyimdə ümid, inam;

Bəs bu nədir? Mənə sarı gördüm gəlir

Həmin qatil, yanında da yeddi adam.

Dayandılar onlar bizi görən kimi,

Silah vardı yağıların sağ əlində;

Yanımdadı beş igid də ərən kimi,

Şahin kimi səkirdilər at belində!

Nağılvarı səhnə idi həmin o an,

Qızışmışdı o beş nəfər pələng kimi.

Heç bilmədim, neylədim mən acığımdan,

Əbəs yerə boşa atdım tüfəngimi.

Soyumadı bir an belə yenə hirsim,

Göy üzünə şəfəq düşdü xəncərimdən.

Dərələrdə səda verdi şaqraq səsim,

Sinə-sinə geri döndü yağı düşmən.

Lovğalıqla, öyünməklə yoxdu aram,

Şirin yedim daim halal qazancımı.

Mərd doğuldum, kişi kimi yaşayıram,

Sağ əlimdə gəzdirirəm qılıncımı.

Qaçaqlığı özüm üçün seçdim peşə,

Gədiklərdə keçir daim ömrüm-günüm.

Xalqa, elə arxalandım mən həmişə,

Uzaq-uzaq obalardan gəlir ünüm!

Sıx meşədə dayanmışam, qulaq səsdə,

Qaya altı, göy otlardır yorğan-döşək!

Bir yarpaq da titrəyəndə lap ahəstə

Dik qalxıram, qisas üçün vurur ürək.

Axı niyə mən bəylərə boyun əyəm,

Öz ağlımın həm xanıyam, həm şahıyam.

Varlıların düşməniyəm, qənimiyəm,

Yoxsulların havadarı, pənahıyam.

Bilməyirəm nə rahatlıq, nə də dinclik,

Həyəcanla ötürürəm günü bir-bir.

Gecə-gündüz gözlərimin önündəki

Həm atamın, həm qatilin surətidir.

Adı-sanı bizim igid Koroğlunun

Gedib çatmış uzaq-uzaq diyarlara.

Məğrurluğu, mətanəti bir vaxt onun

Xanın, bəyin ürəyinə vurub yara.

Razıyam mən namus ilə gedim qəbrə,

Düşmənimdən qoy intiqam alım təki.

And içmişəm, şahid olub bu dağ-dərə,

Qisas üçün titrəyirəm yarpaq təki.

Söylə, zaman, ədalətin sənin hanı?

İnan, yerdə qalmayacaq ata qanı!

QOMELİ

525-ci qəzet.- 2015.- 20 fevral.- S.6.