"Ölmək istəyirəm səssiz-səmirsiz..."

Yetmiş yaşın tamam olacaqdı. Böyük yubiley tədbiri keçirməyə hazırlaşırdın. Əyin-başını da təzələmişdin. Dostların, qohumların səbirsizliklə gözləyirdi o günü. Muğam ifaçıları ancaq sənin qəzəllərini oxuyacaqdı. Qismət olmadı, Qabil. Qismət olmadı, qardaş. Bu yubileyə, bu yetmişə üçcə günün çatmadı. Üç məclisini keçirdik 70-ində. Çox deyirdin, bu yaşdan utanıram; anamın, qardaşımın, bacımın, qardaşım qızının, bacım qızının, əmilərimin, dayılarımın, əmim oğlunun, dayım oğlanlarının, ta nə deyim kimin, kimin çata bilmədiyi bu yetmişdən. Ta utanma, qardaş. Heç sən də çata bilmədin. Qəfil təzyiqin qalxdı. Beyninə qan sızdı, komaya düşdün. Şeirlərinin birində dediyin kimi:

"Ölmək istəyirəm səssiz-səmirsiz..."

Elə səssiz-səmirsiz də bir müqəddəs cümə günündə gözlərini əbədi yumub, torpağa qovuşdun. Məni qardaşsız qoydun.

Gedişinlə böyükdən-kiçiyə hamımızı yandırıb-yaxdın. Sevimli nəvən Ülkər sənsizliyin ağrı-acısını gör necə vərəqə köçürüb:

"Sınmış ümidlər, çərçivələrə sığmayan fotoşəkillər, Allaha israrla edilən dualar, pəncərə qarşısında gözləmələr... Heç biri səbəb olmurdu qayıtmasına, çayını içib yenə də gündəlik yuxuya dalmasına. Səbəb olmurdu o quru torpağın altından qalxıb "Babası qurban" deməsinə. Sevdiyin adamın bir gün dünyadan köç eədcəyinə inana bilmir insan - tutduğu qələmin, oturduğu divanın bir gün lal dinməz boylanacağına, çəkdiyi siqaretlərin bir də tüstülənməyəcəyinə, külqabısının bomboş qalacağına inana bilmir. Doğrudan da beşgünlük dünyadır. Bu qısa zaman kəsiyində insanları üzməyə dəyməz. Bir daha gəlməyəcəyini düşünsək, vicdanımız rahat durarmı? "Heç vaxt getməz" dediyimiz neçə insan getdi bu dünyadan. "Ölməz" dediyimiz neçə insan köçdü. "Bizi tək qoymaz" dediyimiz neçə insan tək buraxdı bizi. Amma mən ilk itkimi yaşadım. Bir babam vardı - mənimlə fəxr edən, qürur duyan, hər yerdə məndən danışan babam. Bir babam vardı - hər zaman gülüb danışan, insanları sevən, heç vaxt sevməkdən vaz keçməyən babam. Bir babam vardı - sözlərini sevdiyim, mənə keçmişimi sevdirib orada dərin izlər buraxan, bir vaxtlar var olub indi tək məni tək qoyan babam..."

Bu da sənsizliyin 40 günü - hər saatı, hər hanı nisgillə keçən 40 gün!

Ruhun şad olsun!

MÜBARƏK

Səliqə-səhmanı çox sevirdin, Qabil. Qəbrin də səliqə-səhmanla qazılıb hörülüb.

Nə gözəl qazılıbdı,

Nə gözəl düzülübdü,

Nə gözəl hörülübdü,

Bu otağın mübarək.

Bu, kəfənin, bu, ağın,

Bu, torpaqdan yastığın.

Bu ən şirin yatmağın,

Bu yatağın mübarək.

Burda köhnə tanışlar,

Burda qohum-qardaşlar.

Burdan bir ömür başlar,

Solun-sağın mübarək.

Mübarək təzə vaxtın,

Mübarək təzə taxtın.

Mübarək günə çıxdın,

Lap bu çağın mübarək.

Şamil ƏHMƏDOV

525-ci qəzet.- 2015.- 7 iyul.- S.8.