İdman bayramı...
...Bütün bu tədbirlərin alt qatında,
dərinliyində gizli
bir məna da var. Bu da bizim
olana sahib çıxmaq,
bizə məxsus olanı qorumaq, saxlamaq istəyidi.
Ermənilərin özününküləşdirməyə çalışdığı “Sarı gəlin”in səsləndirilməsindən, qonaqlara açdığımız
süfrələrimizə qonşularımızın
öz adlarına çıxarmaq istədikləri
yeməklərimizin düzülməsinə
kimi hər şey bunun üçündü. Sivil, mədəni yolla “Sarı gəlin”in bizim musiqimiz, Nizaminin fars
yox, Azərbaycan şairi olduğunu çatdırmaq üçün.
Və elə açılış
mərasimində Alim Qasımovun beynin ən dərin qatlarını tərpədən
səsiylə “Aləm
cənnətə dönsə,
yaddan çıxmaz Qarabağ” oxuması əsas dərdimizi unutmamağımıza işarədi.
Əslində, elə
ən böyük bacarıq da bu böyük dərdə, ədalətsizliyə
baxmayaraq, ayaqda durmaqdı, yaşamaqdı,
həyata davamdı, sabaha baxmaqdı, inkişafdı, “Avroviziya”da
qalib gəlməkdi, I
Avropa Oyunlarına ev sahibliyi
etməkdi...
Zaman o qədər
sürətli gedir ki, yenilikləri izləməyi çatdırmırsan. Bəzən
hətta nəfəs dərməyə, olanlara bir az kənardan, ayrı gözlə baxmağa ehtiyac duyursan. Əslində İlk Avropa
Oyunları ölkəmiz
üçün, Bakı
üçün özünə
kənardan, ayrı gözlə baxmaqdan ötrü fürsətdi.
Özünüdərkin yeni bir mərhələsidi, dünyada
təsdiqin daha bir formasıdı.
Son bir ildə paytaxtda gedən hazırlıq işləri,
tikintilər - xüsusən
də bulvarın böyüdülməsi, genişləndirilməsi,
bütün tələblərə
cavab verən stadion, hovuz, idman zallarının tikintisi - bütün bunlar o qədər sürətlə baş verib ki, başımızı
qaldırıb Avropa oyunlarına hazır gördük şəhəri.
Bakı gözümüzün qabağında
o qədər dəyişilib,
müasirləşib ki,
bunların hamısını
ifadə etməyə
söz də tapmırsan. Bulvarın
“Crystal Hall” və Bayraq
Meydanı ərazisi, yeni Avropa Oyunları
Parkı, Bakı Su İdman Mərkəzi ayrı bir şəhər
təsiri bağışlayır.
Neft qoxulu Xəzərin qoynuna başını incə-incə
qoyan, bir az da nazlanan zərif məxluqdu Bakımız. Hər səliqəsi, təmizliyi, gözəlliyi,
cazibəsi yerində...
Amma əsas olan müasirlikdəki tarixdi, tarixin müasir şəkildə təqdimatıdı.
Əslində Bakının dünya üçün, Avropa üçün “kəşf”i
“Avroviziya” mahnı müsabiqəsinin burda keçirilməsindən başlandı. Xatırlayıram ki, müsabiqədən sonra xaricilər şəhərin zənginliyini,
gözəlliyini dəfələrlə
vurğulayır, sosial
şəbəkələrdə, saytlarda bu haqda
şərhlər yazırdılar.
Qonaqpərvərliyimizə, milli mətbəximizə
heyranlıqları isə
xüsusi mövzu idi. Və əslində ən
gözəl olan gələnləri hansısa
qurama üsullarla yox, sadəcə, özümüz olmaqla, səmimiliyimizlə təsirləndirməyimizdi.
I Avropa oyunlarının
Bakıda keçirilməsi
isə bu mənada həm daha böyük məsuliyyət, həm də şansdı. Hamıya bəllidi
ki, son illərdə Avropada, dünyada sivil, müasir dövlət kimi, zəngin mədəniyyətə,
incəsənətə, ədəbiyyata
malik xalq, qədim tarixi olan millət kimi tanınmağımız
üçün çox
işlər görülür.
Rəssamlarımızın müxtəlif ölkələrdə
sərgilərinin keçirilməsindən
muğamımızın dünyaya
tanıdılmasına, ən
gözəl salonlarda konsertlərə, yığıncaqlara,
təqdimatlara kimi hər şey bunun üçündü,
buna xidmət edir. Bütün bunlar Qarabağ
həqiqətlərinin çatdırılması,
ədalətsizliyin ifadəsi
üçün də
son dərəcə vacibdir.
I Avropa Oyunları
isə həm də bu cəhətdən
böyük hadisə
və fürsətdi.
Ayrı-ayrı vaxtlarda,
müxtəlif ölkələrdə,
şəhərlərdə təşkil oluna biləcək tədbirlər,
təqdimatlar bir neçə gün ərzində ölkəmizdə
keçirilir və bunu hamı, bütün Avropa, dünya seyr edir, görür... Və əsas məqsəd xarici gözəlliklə daxili zənginliyi, gözlə görünən
güclə alt qatda gizlənmiş bacarığı
göstərmək, ifadə
etməkdisə buna
nail olunur. Dünyanın diqqətini özünə
cəlb edən Bakı hər kəsi təəccübləndirir,
heyrətləndirir.
Şəhərimizin zahiri gözəlliyi bulvar, işıqlı, gözəl
yollar, yeni müasir binalardısa, Üç Alov, “Crystal Hall”, Olimpiya Stadionu, Avropa Oyunları Parkı, Bakı Su İdman Mərkəzi, Milli Gimnastika zalıdısa, beş ulduzlu otellərdisə, daxili zənginlik ədəbiyyatımız,
mədəniyyətimiz, musiqimiz,
incəsənətimizdi. Və gələn
qonaqlara bütün bunların vəhdətdə
çatdırılması, təqdim olunması son dərəcə vacibdi.
Təkcə elə açılış
mərasimindən uzun-uzun
danışmaq, ən
müxtəlif detalları
fərqli şəkillərdə
yozmaq, polemikalara girmək olar. Burda Qobustan qayaları simvolunda tariximiz, qədimliyimiz, Nizami obrazında, onun əsərlərindən
hazırlanmış səhnələrdə
ədəbiyyatımızın zənginliyi, dərinliyi, Üzeyir Hacıbəyovun,
Qara Qarayevin, Fikrət Əmirovun musiqisi timsalında milli musiqimizin əsrarəngizliyi ifadə
olunmuşdu. Bütün bu təkrarsız
sənətin, simvollarla,
həm də ən müasir texniki vasitələrlə
göstərilməsi effekti
artırır, mərasimi
daha da möhtəşəm
edirdi.
Nədənsə uşaqlıqdan televiziyadan
izlədiyimiz idman bayramları, açılış
mərasimlərini xatırladım. Axı,
o zamandan bütün bunlar bizim üçün
Avropanın, inkişaf
etmiş ölkələrin
simvolu idi. Amma indi yadıma saldıqca düşünürəm
ki, bizim uşaq baxışlarımızı
təsirləndirən, yaddaşımızda
qalan sadəcə, işıq effektləri, texniki işlər olub. Bu cür
ən müxtəlif sənət sahələrini
özündə birləşdirən,
eyni zamanda da müasir, yepyeni mərasim yadıma gəlmir. Bütün bu tədbirlərin alt qatında, dərinliyində
gizli bir məna da var. Bu da bizim olana
sahib çıxmaq, bizə
məxsus olanı qorumaq, saxlamaq istəyidi. Ermənilərin özününküləşdirməyə
çalışdığı “Sarı gəlin”in səsləndirilməsindən, qonaqlara açdığımız
süfrələrimizə qonşularımızın
öz adlarına çıxarmaq istədikləri
yeməklərimizin düzülməsinə
kimi hər şey bunun üçündü. Sivil,
mədəni yolla “Sarı gəlin”in bizim musiqimiz, Nizaminin fars
yox, Azərbaycan şairi olduğunu çatdırmaq üçün.
Və elə açılış
mərasimində Alim Qasımovun beynin ən dərin qatlarını tərpədən
səsiylə “Aləm
cənnətə dönsə,
yaddan çıxmaz Qarabağ” oxuması əsas dərdimizi unutmamağımıza işarədi.
Əslində, elə
ən böyük bacarıq da bu böyük dərdə, ədalətsizliyə
baxmayaraq, ayaqda durmaqdı, yaşamaqdı,
həyata davamdı, sabaha baxmaqdı, inkişafdı, “Avroviziya”da
qalib gəlməkdi, I
Avropa Oyunlarına ev sahibliyi
etməkdi...
Bir neçə yarışı
izləyən adam kimi onu da deməliyəm
ki, oyunların ölkəmizdə keçirilməsinin
hər cəhətdən
faydası var. İnsanların
idmana marağının
artması, ailəsi, uşaqlarıyla oyunlara gəlməsi, idmançılarımıza
azarkeşlik etməsi
bir növ elə istirahətdi, gənc nəslin maariflənməsi, inkişafı
üçün vasitədi.
Gənclər demişkən, bu
məqamda könüllülərin
də xidmətlərini
vurğulamaq yerinə
düşər. Oyunlara gələnlərə,
xüsusən də turistlərə yol göstərmə, yardım
baxımından onların
işi çox vacibdi, faydalıdı.
Amma ən böyük fayda bu sayda
gəncin tərbiyəsinə
yeni “əlavələrin”
olunmasıdı. Nəzakətli
davranış qaydaları,
dinləmək və düzgün yol göstərmək, bildiyini
ifadə etmək - bütün bunlar aylardı ki, həmin gənclərdə
aşılanır və
heç şübhəsiz
ki, bu hələlik
kiçik bacarıqları
gələcəkdə onların
taleyində, karyerasında özünü
göstərəcək.
I Avropa Oyunlarını
bizlərdən ötrü
əsl, bütöv bayrama çevirən isə idmançılarımızdır. Azərbaycan
Avropanı təkcə
gözəl paytaxtı,
zəngin mədəniyyəti,
qədim tarixi və bol, ləzzətli
mətbəxi ilə deyil, həm də səriştəli, güclü,
peşəkar idmançıları
ilə qarşılayır.
Hər gün azarkeşlik etdiyimiz müxtəlif idmançılarımızın uğurları bu yarışları daha da fərəhli, yaddaqalan edir. Hələlik ki, idman xəzinəmizə
13 qızıl artıran
idmançılarımızın uğurları davam edir... İnanırıq ki, olimpiadanın sonuna doğru bu fərəhimiz, sevincimiz davamlı olacaq...
PƏRVİN
525-ci qəzet.-
2015.- 26 iyun.- S.8.