Şabranlıların dəyər verdikləri və unutmadıqları insan

Zəhmli səslənən prokuror sözü latın dilindən götürülüb. “Prokuro” – latınca “qayğı göstərən” deməkdir. Qədim Romada belə bir vəzifə sahibi var idi – prokurator və o, geniş səlahiyyətli şəxs sayılırdı.

Habil Qurbanovun bizim Şabran rayonunda prokuror işlədiyi illərdə – 1996-cı ildə mən AzTV-nin “Xəbərlər” proqramının şimal bölgələri üzrə xüsusi müxbiri idim. Vəzifəmlə bağlı rayondakı müxtəlif ictimai-siyasi tədbirlərdə görüşür, söhbətləşirdik. Açığını deyim ki, prokuror öz sadəliyi, səmimiliyi, bir də “qayğı göstərən” imici ilə məni valeh etmiş, hədsiz hüsn-rəğbətimi qazanmışdı. Ona qarşı qəlbimdəki bu hörmət və ehtiramın müqabilində televiziyanın ən nüfuzlu proqramında – “Xəbərlər”də Habil Qurbanov haqqında material hazırlamaq qərarına gəldim.

Habil müəllim təklifimə görə mənə öz minnətdarlığını bildirib təvəzakarlıq etdi. Sonra nə düşündüsə: – İstəsəniz atam haqqında yaza bilərsiniz, – dedi.

Habil Qurbanovla söhbətimdən məlum oldu ki, atası Surxay müəllim Qarabağın ən urvatlı, ağır taxtalı, sözü keçən el ağsaqqallarından biri, köhnə kişilərindən imiş. Bir müddət hüquq-mühafizə orqanlarında mühüm vəzifələrdə çalışmış, Qəbələ rayonunun prokuroru, Gəncə Vilayət Prokurorluğunun İstintaq İdarəsinin rəisi olmuş, sonralar isə əmək fəaliyyətini pedaqoji sahədə davam etdirmiş, Ağdam şəhərindəki ən böyük tədris ocaqlarından birinə uzun müddət rəhbərlik etmişdi. Demə, Surxay Qurbanov həm də Böyük Vətən müharibəsinin qəhrəmanlarından olub. 1941-ci ilin iyun ayından 1945-ci ilin oktyabr ayına kimi Sovet Ordusunda xidmət etmiş, Şimali Qafqaz, I və IV Ukrayna cəbhələrində döyüş yolu keçmiş, hətta Sovet İttifaqı Qəhrəmanı adına təqdim olunmuş, nədənsə layiq olduğu adı ala bilməsə də, “Qırmızı Ulduz”, I dərəcəli Vətən müharibəsi ordeni və digər döyüş təltiflərinə, “İgidliyə görə” medalına layiq görülmüşdü.

Və buradaca minnətdarlıqla yada salmağı özümə borc bilirəm ki, 2012-ci ilin bir payız günündə atasının anadan olmasının 100 illiyi münasibətilə Rəşid Behbudov adına Mahnı Teatrında keçirilən təntənəli yubiley tədbirinə Habil müəllim məni də dəvət etmişdi və mən də o tədbirdə məmnuniyyətlə iştirak etdim.

Surxay müəllim haqqında kitab üzərində işlərkən mən o el ağsaqqalını bir vaxt yaxından tanıyan adamlarla görüşüb xatirələrini dinlədim. Gözəl şairimiz, mərhum Şahmar Əkbərzadənin, yazıçı, millət vəkili, dostum Aqil Abbasın xatirələrini qələmə aldım.

Habil müəllimin özündən böyük qardaşları Niyazi müəllimin, respublikamızın rayonlarında polis şöbələrinin rəisi işləmiş polkovnik Şamil Qurbanovun ataları haqqında söhbətlərinə heyran-heyran qulaq asdım.

Leytenant rütbəsindən polkovnikliyəcən pillə-pillə yüksəlib çox zəngin və şərəfli bir ömür yolu keçmiş Şamil müəllimin söhbətlərimizin biri zamanı dediyi sözlər hələ də yadımdadır: “Polis orqanlarına yenicə işə qəbul olunmuşdum. Leytenant rütbəsi ilə doğma Ağdamdan çox-çox uzaqlara, Qusar rayonuna göndərilmişdim. İş yerinə yollanmaq ərəfəsində atam məni yanına çağırdı: “Oğlum, vəzifən elədir ki, – dedi, – hər şeydən əvvəl təmiz, saf, halal və tamahsız olmalısan. İşlədiyin rayonun təəssübünü, qeyrətini çəkəsən gərək. O yerin adamlarının xeyrinə-şərinə yaranmalısan ki, onlar da səni doğma bilsinlər. Bir sözlə, çalışdığın rayonda özünü, adını elə tanıtmalısan ki, həmin rayondan vəzifədən gedəndən sonra oralara alnıaçıq, başıdik getməyə üzün ola...”

Müdrik ata öyüd-nəsihəti həm də onun prokuror oğlu Habil müəllimin həyat kredosunu müəyyənləşdirib...

Habil müəllim 1955-ci ilin martında dünyaya gəlib. 1971-ci ildə Ağdam şəhər 1 saylı orta məktəbin məzunu olub, 1971-1975-ci illərdə Azərbaycan Pedaqoji İnstitutunun Coğrafiya fakultəsini fərqlənmə diplomu ilə bitirib. AMEA-da kiçik elmi işçi kimi fəaliyyətə başlayan Habil Qurbanov 1975-1976-cı illərdə Ukraynanın Xmelnitski şəhərində hərbi xidmətdə olub. O, 1976-1980-ci illərdə Bakı şəhəri Nəsimi Rayon Komsomol Komitəsində işləyib. 1980-ci ildə SSRİ Daxili İşlər Nazirliyinin Bakı orta xüsusi milis məktəbində tədris hissəsinin müfəttişi vəzifəsində çalışıb. 1982-1985-ci illərdə Volqoqrad Ali İstintaq Məktəbini qiyabi yolla bitirib.

Habil Qurbanov 1984-1986-cı illərdə Bakı Milis Məktəbində qiyabi bölmənin rəisi, 1986-1990-cı illərdə məktəbin rəis müavini vəzifələrində çalışıb. O, 1990-cı ildə prokurorluq orqanlarına işə qəbul edilib, Bakı şəhər Prokurorluğunun ümumi nəzarət şöbəsində prokuror, böyük prokuror vəzifələrində çalışıb.

İnzibati orqanlarda mühüm vəzifələrdə çalışan Habil Qurbanov elmi tədqiqat işləri ilə də fəal məşğul olub. 1988-ci ildə Moskvada SSRİ DİN-nin Akademiyasının dissertantı kimi, “Cinayət hüququ” sahəsində dissertasiya işini müdafiə edərək, hüququ elmlər namizədi alimlik dərəcəsi alıb. 1997-ci ildə Moskvada Rusiya Federasiyası Baş Prokurorluğunun İnstitutunda doktorluq dissertasiyasını müdafiə edib.

110 elmi məqalənin, 6 monoqrafiyanın, 5 dərs vəsaitinin müəllifidir. Onun “Azərbaycan Respublikasının yeni cinayət qanunvericiliyinin nəzəri əsasları” monoqrafiyası 1997-ci ildə Moskvada çap edilib. Hüquq elmləri doktoru, professor A.V.Naumovun “Cinayət hüququ” dərsliyinin Azərbaycan dilində nəşrində müstəsna rolu olub. Avropa Humanitar Elmlər Akademiyasının və Türk Dünyası Araşdırmaları Uluslararası Elmlər Akademiyasının akademikidir. Beynəlxalq Narkotizmlə Mübarizə Cəmiyyətinin üzvüdür.

H.Qurbanov respublikada yeni qanunların yaradılmasında yaxından iştirak edib, Azərbaycanda ilk dəfə olaraq 1996-cı ildə yeni Cinayət Məcəlləsinin (ümumi hissə) layihəsini hazırlayıb. 2010-cu ildən Azərbaycan Milli Elmlər Akademiyasının Fəlsəfə və Hüquq İnstitutunun Dövlət və Hüquq Nəzəriyyəsi, Mülki Hüquq və Mülki Proses şöbəsinin müdiri vəzifəsində çalışır. Habil Qurbanov həm də Qarabağ müharibəsi veteranıdır.

Şabranda az qala kimi dindirsən, keçmiş prokuror H.Qurbanov haqqında xoş bir xatirə danışar. Bu onlardan birinin – Rayon İcra Hakimiyyəti başçısının Şabran şəhəri üzrə nümayəndəsi Yusif Musayevin söylədikləridir:

– Habil müəllimi bizim Şabranda gənclərin dostu kimi tanıyırlar. 1996-cı ilin güllü-çiçəkli bir yaz günü, may ayının ortaları idi. Şəhər stadionunda mahnı və idman bayramı keçirilirdi. Tədbirə paytaxtdan, Bakıdan adlı-sanlı incəsənət xadimləri, məşhur idmançılar da dəvət olunmuşdu. Bəlkə də tədbirin ən yadda qalan hadisəsi “Neftçi” komandasının veteran futbolçuları ilə bizim Şabranın futbolçularının yoldaşlıq görüşü oldu. Azarkeşlər bir vaxt yalnız televizor ekranlarında gördükləri Azərbaycan futbolunun canlı əfsanələrini – Ələkbər Məmmədovu, Anatoli Banışevskini, ötən əsrin digər məşhur dəri top ustalarını – Adil və Yaşar Babayev qardaşlarını, Sergey Kramarenkonu, Vladimir Bruxtini və digər məşhur futbolçuları ayaq üstdə, sürəkli alqışlarla qarşıladılar. Və... yadda qalan bir hadisə də bu oldu ki, bəlkə də təkcə adından çoxlarına zəhmli görünən rayon prokuroru – Habil Qurbanov da Şabran komandasının tərkibində idman geyimində meydana çıxmışdı. İndi fikirləşirəm ki, bəlkə də elə o unudulmaz matçdan sonra Habil müəllim şabranlılara çox doğma, əziz bir adam oldu. Elə o matçdan sonra Şabranda birdən-birə futbola maraq artdı. Axı, Habil müəllim o illərdə həm də respublika mini futbol federasiyasının prezidenti idi. Rayonun “Bərəkət” futbol komandası yarandı və həvəskarlardan ibarət respublika çempionatında uğurla çıxış etdi. Burasını da deyim ki, ölkəmizin milli komandasının qapısını qoruyan həmyerlimiz Kamran Ağayev də ilk addımlarını “Bərəkət”də atıb, bu komandanın qapısını və şərəfini qoruyub. O vaxtlar mən rayon Gənclər və İdman İdarəsinin rəisi idim. Rayon idmançılarının ən yaxın və qayğıkeş hamisi o illərdə elə özü də cavan olan prokuror Habil Qurbanov idi. İdmana diqqət, idmançılara qayğı, demə, həm də prokurorun vəzifəsi ilə bağlı apardığı profilaktik tədbirlər imiş. Axı, onun təşəbbüsü, maddi-mənəvi yardımı ilə rayonda keçirilən müxtəlif idman yarışları gənclərin fiziki cəhətdən sağlam yetişmələri ilə yanaşı, həm də onların mənəvi tərbiyəsində mühüm rol oynayırdı.

Gənclərin, yeniyetmələrin asudə vaxtlarının səmərəli və düzgün təşkil edilməsi onların cinayətkarlığa yuvarlanmalarının, müxtəlif mənfi hallara meyl etmələrinin qarşısını da alırdı. Bu gün gəzdiyi torpaq üstə hələ addımları bərkiməmiş uşaqlar isə yurdumuzun gələcəyi, müstəqil ölkəmizin sabahkı vətəndaşlarıdırlar. Elə sabahımız naminə Habil müəllim vaxtaşırı rayondakı uşaq bağçaları-körpələr evinə əli dolu, payla-sovqatla baş çəkərdi. Prokuror birinci sinfə gedəcək bağça uşaqlarının Bakıya bir günlük gəzintilərini təşkil etmişdi ki, paytaxtın görməli yerlərini gəzib dolansınlar, doğma yurdu yaxından tanısınlar ki, onu daha çox sevsinlər. Rayon mərkəzi Şabran şəhərində tikintisi yarımçıq qalmış məscidin inşasında da Habil müəllim o illərdə əlindən gələni əsirgəməyib.

Sözümün tamamında Habil müəllimə xoş arzularımı ünvanlayır, ona uzun ömür, cansağlığı diləyirəm!”

Habil müəllim artıq on beş ildən də çoxdur ki, Şabrandan, vəzifəsindən aralanıb. Ancaq indi də şabranlıların xeyir-şər məclislərində iştirak edir. Elə şabranlılar da Bakıda yaşayıb çalışan öz keçmiş prokurorlarının həm sevincli, həm kədərli günlərində onun yanında olmağı özlərinə borc bilirlər. Dünyadan vaxtsız köçmüş yeganə oğlunun hüzr məclisində də Habil müəllimi tanıyan şabranlılar onun yanında idilər.

İnşallah, nəvələrinin toy məclisində də onun yanında olacağıq!

Gələcək günləriniz də könlünüzcə olsun, Habil müəllim!

Aydın Tağıyev

525-ci qəzet.- 2015.- 7 mart.- S .25.